diff --git a/README.md b/README.md
new file mode 100644
index 0000000..9b3bd8e
--- /dev/null
+++ b/README.md
@@ -0,0 +1,10 @@
+Diachronic normalization challenge
+==================================
+
+Modernize Polish text.
+
+The assumption is that the input is free of OCR errors.
+
+## Metadata
+
+Tags: pol, modernization, diachronic
diff --git a/config.txt b/config.txt
new file mode 100644
index 0000000..475c2b9
--- /dev/null
+++ b/config.txt
@@ -0,0 +1 @@
+--metric CharMatch --precision 3 --show-as-percentage  --in-header in-header.tsv  --out-header out-header.tsv
\ No newline at end of file
diff --git a/dev-0/expected.tsv b/dev-0/expected.tsv
new file mode 100644
index 0000000..ad34b90
--- /dev/null
+++ b/dev-0/expected.tsv
@@ -0,0 +1,21 @@
+Z istotniejszych różnic wynikających z uproszczenia stosowanego w opisie górniczym podkreślić należy pominięcie relacji dotyczących utworów ze stigmariami i bioturbacjami roślinnymi. Obecność ich świadczy o rozwoju roślinności poprzedzającej zazwyczaj gromadzenie się materii roślinnej na torfowiskach (X₂ → E, X₁ → E) lub tylko wyznacza dawne horyzonty glebowe (X₁ → D). Przejścia typu X₁ X₂ → D → E są podrzędną gałązią w cyklu rozwoju równi zalewowej i okazuje się, że nie są one statystycznie istotne (ryc. Id). Na podstawie opisu stosowanego w kopalniach niestety nie możemy się wypowiadać na ten temat. Jest jednak tak tylko wtedy, gdy nie znamy wzajemnych relacji jakie zachodzą między wydzielaniem w obu opisach. Z obserwacji autora wynika, że utwory stigmariowe związane są przede wszystkim z osadami równi zalewowej (X₂) oraz wałów brzegowych (szczególnie dystalnych) i znacznie rzadziej z powierzchniami nieczynnych glifów krewasowych (X₁). Mieszczą się więc w obrębie kopalnianych wydzieleń D i C. Mając na uwadze relacje, zachodzącą między wydzieleniami litologicznymi w bardziej detalicznej klasyfikacji (ryc. 1c, d) możemy podjąć się interpretacji, opierając się na uproszczonym schemacie kopalnianym (ryc. 1a, b). Rolę sekwencji X₂ → E ⇄ D pełnią tu oscylacje D ⇄ E, mające podobne znaczenie w interpretacji, gdyż zdajemy sobie już sprawę ze złożoności stosowanego w górnictwie wydzielania litologicznego D. Podobnie sekwencji C → → X₁ → X₂(D) odpowiada przejście C → D, a relacjom D → X₁ i D → C jedno tylko przejscie D → C. Wziąwszy pod uwagę stosunki zachodzące między litofacjami w gruboziarnistych osadach zauważamy pewne niedostatki schematu opartego na opisie górniczym. Odczytujemy z niego tylko górną tendencję - przejście od osadów bruku korytowego (A) do osadów łach (B), a następnie wału brzegowego (C) ze stosunkowo silną skłonnością do powrotu do stanu poprzedniego (C → B, B → A). Na podstawie dokładniejszego diagramu (ryc. 1c,d)
+ta i Adam Piątek. Arbiter ukarał obu graczy podwójnymi karami mniejszymi, choć patriotyzm lokalny, a także niezła znajomość boksu niżej podpisanego każe stwierdzić, że zdecydowanie lepszym pięściarzem okazał się najstarszy z braci Brejtów. Minutę później w wybornej sytuacji znalazł się Tomasz Demkowicz, lecz minimalnie przestrzelił. Chwilę później w sanockim boksie wybuchła radość - po szybkim rozegraniu bulika silny strzał Grzegorza Mermera (popopularny "Serek" już od kilku spotkań imponuje wspaniałą skutecznością) sprawił, iż Samolej mógł tylko bezradnie obejrzeć się do tyłu i ujrzeć krążek w siatce. Kto wie, jak ułożyłby się ten mecz, gdyby sanoczanie nie zdekoncentrowali się nieco po uzyskaniu wyrówania. Nasi jeszcze chyba nie przestali się cieszyć ze zdobytej bramki, kiedy gospodarze przeprowadzili bardzo szybką i składną akcję - Mariusz Przewoźny podał do Mirosława Tomasika, a ten perfekcyjnym podaniem obsłużył Sebastiana Gonerę - przy tym golu nasz bramkarz znów nie miał nic do powiedzenia. Od tego momentu Unia panowała już na tafli, choć w 36 minucie wspaniały strzał Swity w wielkim stylu obronił Smolej. W 37 Miłosz Nachtman popisał się atomowym strzałem z dystansu, a zasłonięty Zioła nie dał sobie rady z wyłapaniem krążka. Minutę później czeski obrońca zainicjował najładniejszą akcję meczu - z okolicy własnej linii
+przyznać dk l, ~any - przyznawać ndk IX, ~naje, ~aj, ~wał, ~awany 1. «uznać co za słuszne, uznać czyjąś rację po pewnym namyśle»: Trudno się nie przyznać, że gramatyki szkolne nie są literaturą porywającą. Dox. Rozm. I, 26. Chociaż się tu zadomowili, ale pani Barbara musi przyznać, że nie ma żadnej miłości do tej dziury. DĄBR. M. Noce II, 89. Nowy materializm (...) przyznaje, że cała różnorodność zjawisk jest realna, a twierdzi tylko, że cała jest związana z materią. TATAR. Hist. III, 65. Przyznają, że kłamałam, najpotworniej kłamałam, i zdawało mi się, że potrafię kłamać do końca. PERZ. Las 131. Czy ty byłeś rozważny w jego wieku? - Muszę przyznać, że nie. SIENK. Pust. I, 47. Położenie, przyzna każdy, nie do pozazdroszczenia! Byłem w niemocy, bezbronny wobec rozjuszonego dzika. WODZ. Wspom.77. () frax. Przyznać komu, czemu pierwszeństwo «uznać kogo za pierwszego w zespole, grupie; uznać czyją przewagę w czym; uznać co za najlepsze spośród innych»: Jakimi (...) powodami kierowało się jury przy ocenianiu projektów, dlaczego tym pracom przed innymi przyznało pierszeństwo, o ty, - stosowanie do naszych zwyczajów - głębokie zachowało milczenie. Wędr. 21,1901. △ Przyznać komu rację, słuszność «zgodzić się z czyim zdaniem; dojść do wniosku, że ktoś ma rację»: Między mną a Sroką powstał zażarty spór i klasa nie wiedziała, komu z nas przyznać rację. HERTZ B. Samow.65. Mówiła tylko Godowiczowa, a wszystkie inne panie poprzestawały na przyznawaniu jej słuszności. PERZ. Las 119. △ Przyznać komu talent, zdolności; przyznać wyższość nad kim; stwierdzić obiektywnie, ocenić coś pozytywnie»: Przyznają mu na dworze dar wymowy, zręczność operowania słowami. PEIP. Kolumb 18. Przekładowi przyznaż trzeba zalety dużej staranności i troski o wierność. Rocz. Lit. 1938, 3. 193. Co do gospodarstwa, ja do tego ani wielkiej zdatności nie przyznają sobie, ani też [nie] czuję zbytniego zaiłowania. RZEW. H. Zamek 256. W obu tych grach doszedłem do wysokiego stopnia zręczności, choć mi wyższości nad sobą panny przyznać nie chcą. SŁOW. Listy I,134. △ Przyznać w głębi duszy, w duchu w myśli, skrycie zgadzać się z kim (czym): Przyznawali w duchu, że Sojka poniósł należną karę. MORC. Wyrąb. I, 80.
+Biohermy mają zazwyczaj średnicę kilkuset metrów, pionowy relif 60 - 150 m i na ogół kształt okrągły do eliptycznego, choc spotyka się także wydłużone grzbiety lub atole. Dla jądra biohermy typowe jest występowanie: mszywiołów z intensywną inkrustacją glonową, morskiej cemencji oraz osadu wewnętrznego - peloidalnego mikrytu. Miejscami częste są także otwornice inkrustujące, ramienionogi, małożoraczki i inne organizmy. Jądro biohermy stopniowo przechodzi w otoczkę jądra, zbudowanych z takich samych jak jądro składników, przy czym w otoczce jest mniej inkrustacji glonowych, więcej zaś szkarłupni, ramienionogów i mułu węglanowego. Osady otoczki jądra zazębiają się ze stromo pochylonymi warstwami skrzydła biohermy, zawierającymi rumosz pochodzacy z jądra lub jego otoczki. Osady skrzydła biohermy były transportowane w dół prądami zawiesinowymi lub spływami rumuszowymi; wokół każdej biohermy rumosz tworzy halo o szerokości kilkuset metrów, zazębiające się z bogatymi w węgiel organiczny, czarnymi łupkami wapiennymi dolnej formacji z Ravnefjeld. Większość bioherm przykryta jest lateralnie progradującymi greinstonami oolitowymi i (lub) szkieletowymi, o grubości do 30 m, z licznymi przejawami silnej akcji fal lub prądów. Formacja z Wegener Halvø składa się, jak wspomniano, z co najmniej trzech drobniejszych podcykli. Na obszarze peryferycznej części zbiornkia (np. plateau Karstryggen) płytkowodne wapienie wykazują obecność cykli płyciejących ku górze i przykrytych przez ewaporaty, wapienie pizolitowe, czerwone lub żółte piaskowce arkozowe lub czerwone wapienie o cechach gleby. W obszarach głębszych (np. rejon Wegener Halvø) biohermy zawierają cienkie poziomy czarnego łupku, rejestrującego prawdopodobnie przerwy w depozycji węglanowej. W rezultacie spadku poziomu morza pod koniec trzeciego podcyklu nastąpiła rozległa eksplozja subaeralna grzbietów kopców, ustanie sedymentacji węglanowej i być może obfity napływ klastycznego rumoszu terygenicznego. Z tego względu większość kopców została - w wyniku diagenezy meteorycznej - z znacznym stopniu zmieniona, zanim kopce te zostały otulone czarnymi, bogatymi w materiał organiczny, morskimi łupkami formacji z Ravnefjeld, te zaś zostały z kolei przykryte piaskowcami fluwialnymi i paralicznymi formacji z Schuchert Dal i młodszymi (ryc. 3).
+rego pecha. bowiem jako parę na pierwszym stanowisku p. Pęgowski ocenił nas ostro, a przekonawszy się, że zadanie wcale nie było proste pozostałe pary potraktował łagodniej. Agnieszka: - Przy planszy z programem telewizyjnym zmyliło mnie to, że Wojtek nie podkreślił MdM-u, był natomiast program Eko-Echo, który emitowano o godzinie 7 rano, a to jak na sobotę jest zdecydowanie za wcześnie. Po namyśle chciałam jednak zmienić planszę ale byłam zdenerwowana - 9 kamer, światła, świadamość, że "Czar Par" jest drugim co do oglądalności programem telewizyjnym zadziałała stresująco. Nie było też pocieszającym to, że po 4 konkurencjach ciągle widzieliśmy swoje nazwisko na końcu i jakoś nie docierało do nas, że taką samą ilość punktów mają 4 pary a nazwiska podawane są w kolejności alfabetycznej. Za kulisami powiedzieliśmy sobie - przykro, że odpadamy, ale zrobimy to z uśmiechem. Nagle po kręglach, gdy zdobyliśmy 3 punkty i po tańcu (4 punkty), zdaliśmy sobie sprawę, że mamy szansę. W konkursie wiedzowym startowaliśmy jako ostatnia, 10 para i wiedzieliśmy już, że po pierwszym pytaniu za 3 punkty należy sie wycofać. I w końcu dogrywka. Walczyliśmy z Gierlińskimi, Kozłowskimi i... własnymi nerwami. Wiedzieliśmy co tracimy odpadając. Losując kolejne pytanie powtarzałam, że będzie pechowe, a Wojtek się tylko śmiał. Kiedy zabrakło już pytań z nauki (dogrywka była zacięta - trwała ok. 40 minut) myśleliśmy, że będziemy musieli zmienić temat, Wojtek już nawet zrobił jeden krok w kierunku polityki. Okazało się jednak, że specjaliści są zadowoleni gdy wybiera się ich tematy i pan Niedziecki chętnie zadawał nowe pytania. Przy pytaniu o jonach wydawało się, że ekspert zakwestionuje odpowiedź, ale on tylko wyjaśnił,
+Przy rozpatrywaniu edukacyjnego oddziaływania biblioteki publicznej na młodzież odczyty i prelekcje nie mogą być jedynymi pozapiśmienniczymi źródłami wiedzy, którymi operuje i powinna operować biblioteka publiczna. "Współczesna edukacja nie może efektywnie funkcjonować bez symbiozy z możliwościami stwarzanymi przez publikatory, nowe technologie kształcenia i informacji oraz współczesną technikę, której szybki rozwój otwiera nowe horyzonty edukacyjne zarówno w kształceniu szkolnym, jak równoległym i ustawicznym" 49. Tak więc przy preferowanym obecnie kształceniu wielozmysłowym, o jakości pracy dydaktycznej decydować będzie wielość racjonalnie stosowanych metod i środków. nie wszystkie nowe techniki w nauczaniu moga mieć zastosowanie w pracy biblioteki zarówno szkolnej, jak i publicznej. Placówki te z całą pewnością mogą jednak wykorzystywać materiały audiowizualne50. Jako środki kształcenia odgrywają one doniosłą rolę w działalności dydaktyczno-wychowaczej, gdyż wywierają istotny wpływ na przebieg i efektywność procesu kształcenia, a także często współdecydują o atrakcyjności placówki bibliotecznej, szczególnie wśród czytelników młodzieżowych. Wiedząc o tym, iż z dydaktycznego punktu widzenia kształcenie multimedialne jest najbardziej optymalne, biblioteka nie może zbagatelizować tej kwestii. Już w tej chwili na Zachodzie istnieje wiele bibliotek publicznych, które spełniają rolę tzw. centrum mediów (ang. media centers, resource centres), gromadząc w swoich zbiorach mikrofilmy, mikrofisze, płyty, kasety magnetofonowe, kasety video, compact dyski, dyskietki komputerowe z grami i różnego rodzaju programami nauczającymi (chociażby uczące szybkiego i poprawnego pisania na maszynie) itp. 51. Należy zwrócić uwagę, iż w dydaktyce multimedialnej istotną rolę odgrywają publikatory (masowe środki informacji) nie tylko poprzez bezpośrednie oddziaływanie, lecz również ppprzez utrwalenie (nagrywanie) programów edukacyjnych oraz ich rozpowszechnianie w szkolnictwie i poza nim. W tym znaczeniu telewizja i radio stają się najpotężniejszymi i najtańszymi, "wytwórniami" materiałów dydaktycznych, szczególnie jeśli uwzględnić ich zasoby archiwalne. Nie idzie przy tym o to, by biblioteka atała sie salą telewizyjną
+chy. Trzeba mieć świadomość tego, że nie każdy bibliotekarz, nie każdy lekarz i nie każda pielęgniarka może zostać biblioterapeutą. Może nim zostać tylko ten, kto potrafi wzbudzać sympatię, zaufanie. Ktoś, kto autentycznie rozumie troski i kłopoty swoich pacjentów czy wychowanków. Ten, kto rozumiejąc ich troski stara się im pomóc zgodnie ze swoją wiedzą i umiejętnościami pracy z grupą. Często biblioterapeuta będzie mężem opatrznościowym swoich podopiecznych. On lepiej niż ktokolwiek będzie się, po pewnym czasie, orientować w ich sytuacji życiowej. Może więc doradzić dokąd się uadać po pomoc. Jego też sprawą jest zadbanie o właściwe relacje pomiędzy uczestnikami biblioterapii. Dlatego musi nauczyć się cierpliwości i tolerancji. Nie może swoich pacjentów (wychowanków) oceniać. Powinien ich akceptować takimi, jakimi są. Nie może więc wygłaszać jakichkolwiek opinii, które przeszkodziłyby w wytworzeniu atmosfery bezpiecznej szczerości. Dbać musi więc i o to, aby inni członkowie grupy też tego nie robili. Swoim własnym przykładem uczy bowiem swoich podopiecznych zachowań tolerancyjnych i zdrowych moralnie. Nie może więc zapominać o zmianach, jakie może w psychice pacjenta (wychowanka) spowodować choroba, niepełnosprawność i doznane w przeszłości traumatyczne doświadczenia. To czego one dokonały wymaga korekty, a niekiedy wręcz długotrwałej rehabilitacji psychicznej. Będzie to przedmiotem działań grupy. W procesie biblioterapii bardzo ważne jest wzajemne zaufanie. Im szybciej uda się grupie ze sobą zaprzyjaźnić i zawiązać wspólne więzi emocjonalne, tym szybciej będzie szansa na zmianę. Zawsze jednak istnieje niebezpieczeństwo pojawieina się w grupie nieformalnegp lidera oddziałującego na grupę negatywnie. Zadaniem biblioterapeuty jest taką sytuację opanować. Przywódcza zdolności danej osoby skierować na inną stronę, tak aby mogła ona otrzymać pozytywne wsparcie i zrealizować swoją potrzebę bycia aktywnym, zauważonym i docenionym. Ale zawsze musimy mieć na uwadze i to, że nie tylko osobowość członków zespołu ma wpływ na atmosferę terapeutyczną. Ma je także otoczenie, w którym ze sobą pracują. Sala powinna być przytulna, wyposażona w potrzebny sprzęt do siedzenia (najlepiej wygodne fotele) lub materace do leżenia na podłodze. Wówczas biblioterapię można łączyć z terapią zajęciową. Ważny jest wystrój sali. Mogą to być biblioteki: szpitalna, sanatoryjna lub szkolna lub sala chorych. najtrudniej jest zadbac o estetyczny wystrój sali chorych. Ale i tam odpowiedni nastrój można zbudować dodając ciepły uśmiech, dobre, życzliwe słowo, żart i kolorowe elementy wystroju sali i odpowiednią muzykę. Ale najważniejsze jest holistyczne postrzeganie pacjenta przez personel medyczny. Okazywana
+polarny ~rni «biegunowy, podbiegunowy; występujący, żyjący w okolicach bieguna; właściwy terenom podbiegunowym, dotyczący tych terenów»: Na zboczach skalistych, plackowatych wzgórz zieleni się uboga polarna roślinność. Wiedza 237, s. 3. Historia odkryć polarnych to historia bohaterskich walk (...) wypowiadanych przez najszlachetniejszych ludzi najgroźniejszym siłom natury. RADLICZ Geogr. VIII, 14. W lecie tegoż roku [1934] rusza po raz drugi z Polski wyprawa polarna, tym razem ruchoma, mająca na celu zrobienie zdjęć kartograficznych Ziemi Torella. CENT Wyspa 30. Wędrowaliśmy przez pustynne nadbrzeża morskie lub wielkie doliny bezlodowcowe porośnieta polarną tundrą. Wierchy 1938, s. 121. △ Dzień polarny «w okolicach bieguna okres letni, kiedy słońce świeci stale nad ziemią, nie chowając się nad horyzontem»: W ostatnim czasie nawet o północy niebo było szare - zapowiedź szybko zbliżającego się dnia polarnego. CENT Foka 199. △ Noc polarna «w okolicach bieguna okres zimowy, w którym słońce nie ukazuje się nad widnokręgiem»: Jak innych południowe słońce, tak jego noc polarna nęciła. ŻER. Wiatr 183. △ Gwiazda polarna «gwiazda należąca do konstelacji Małej Niedźwiedzicy, znajdująca się w odległości około 1◦ od północnego bieguna nieba»: Płynąc ku północy, zaznaczyli ten kierunek według Gwiazdy Polarnej. PEIP. Kolumb 72. △ Koła polarne «równoleżniki leżące na 66◦30' północnej szerokości geograficznej i 66◦30 południowej szerokości geograficznej, od których w kierunku biegunów rozciąga się północna i południowa strefa polarna»: W Azji (...) obszar wiecznie zmarzłej gleby jest tak ogromny, że przekracza on znacznie ku południowi koło polarne. SZAF. W. Lod. 27. △ Strefa polarna in. strefa zimna «strefa klimatyczna od koła polarnego od bieguna»: Na obszarach stref polarnych lody tworzą ogromnych rozmiarów pokrywy zwane lądolodami. RADLICZ Geogr. VIII, 254. △ Kraje polarne «przestrzenie znajdujące się między biegunem a kołem polarnym» △ Zorza polarna «światło obserwowane w krajach podbiegunowych podczas ciemnych, bezchmurnych nocy; zjawisko świetlne w postaci kolorowych łuków, promieni, wstęg, draperii spowodowane działaniem pola magnetycznego Ziemi na strumienie cząstek naładowanych elektrycznie, pochodzących za Słońca i wywołujących świecenie zewnętrznych warstw atmosfery»: Zorze polarne występują najobficiej w czasie maksimum plam słonecznych. RYBKA Astr. 131. Zza horyzontu, z końca świata, od północnego szczytu ziemi wytryskały po nocach promienne strzały zorzy polarnej. STRUG Krzyż II, 130. △ meteor. Front polarny «powierzchnia graniczna pomiędzy powietrzem polarnym a zwrotnikowym» △ Kołpak polarny «masa zimnego, ciężkiego powietrza zalegając obszary okołobiegunowe» △ Stacja polarna «placówka naukowa wyposażona w odpowiednie urzadzenia, badająca tereny podbiegunowe, klimat, itp.» △ zool. Lis polarny «Alopex lagopus, lis zamieszkujący kraje polarne; ma miękkie, puszyste futro białe (biały lis) lub popielate o różnych odcieniach, od brunatnopopielatego do jasnoniebieskopopielatego (niebieski lis)»
+piasek m III, D. ~ sku 1. «luźna skała osadowa składająca się z ziaren, drobnych okruchów minerałów, głównie kwarcu»: Ścieżki wysypana żółtym piaskiem. BRAND. K. Sams. 24. Kotlinę Sandomierską pokrywają piaski i żwiry przyniesione z Karpat przez rzeki. Wiedza 317, s. 24. Wicher dął i piaskiem kręcił. GOMUL. Wspom. 201. Jest to grunt złożony z piasku gruboziarnistego z bardzo małą przymieszką gliny. DYGAS. Swojcz. 190. Na pagórku nagiego piasku, opodal węglarek, stała jego chata jak węgiel czarna. POL. Obrazy 1, 79. Cieszy się pielgrzym, gdy w stepach odkryje ślady piasku, chociaż nie wie czyje. MICK. Giaur 170. △ Piasek lotny a. lotne piaski «piasek nagromadzony na pewnym terenie, stale zmieniający ukształtowanie powierzchni pod wpływem wiatru»: Piaski lotne, np. nie porośnięte ruchome wydmy, są siedliskiem jeszcze bardziej nie sprzyjającym dla roślin niż gleby piaszczyste suche. Drzewozn. 625. △ Piasek ruchomy «w kopalniach: piasek z wodą; kurzawka»: Wielkie kłopoty i koszta [w kopalnii] sprawia nadzwyczajna obfitość wody podziemnej tudzież 40-60 metrów gruby pokład piasku ruchomego (kurzawka), który się osuwa pod ciśnieniem warstw sąsiednich. BUJAK Gal. 11, 186. Do tej wartowni dostać się trudno: w czasie odpływu - piaski ruchome, jak toń bezdenna, niebezpieczne. Tyg. Ilustr. 34, 1900. △ Piasek formierski «zbiorowa nazwa piasków o właściwościach czyniących je przydatnymi do wykonywania form odlewniczych»: Zasadniczym warunkiem wytworzenia dobrego odlewu jest właściwe przygotowanie piasku formierskiego. ORMAN Metale 220. △ Piasek szklarski «piasek stanowiący podstawowy surowiec do wytwarzania mas szklanych»: Piaski szklarskie powinny być wolne od domieszek tytanu i żelaza. TURNAU Petr. 180. Piaski szklarskie, jako dobre surowce do wyrobu szkła, występują łącznie z węglami brunatnymi, w okolicy na wschód od Nysy Łużyckiej. Kalend. Chem. 1950, s. 856. △ Piasek wulkaniczny «drobne cząsteczki lawy wyrzucone w atmosferę podczas wybuchu wulkanu»: Stałymi produktami wybuchu wulkanicznego są tzw. popioły i piaski wulkaniczne. RADLICZ Geogr. VIII, 129. △ Piasek złotonośny «piasek zawierający złoto rodzime»: [Troja] leżała w Azji, na brzegu tego głębokiego, tajemniczego lądu, gdzie płyną rzeki w korytach o złotonośnym piasku. PAR. Troj. 7. Rtęć znajduje zastosowanie przy wydobywaniu drobnych ilości złota z piasków złotonośnych. PLEŚ. Chem. 380. △ med. Piasek nerkowy, pęcherzowy «drobne złoża krystaliczne soli mineralnych gromadzące się w miedniczkach nerkowych lub w pęcherzu»
+Kiermasz T. S. L. odbył się w niedzielę na dochód bursy im. T. Kościuszki, instytucji, gdzie kilkunastu biedaków ma dostać chleb codzienny, aby zdobyć pierwsze podstawy nauki i wyrosnąć na społecz. pożytek. Biedakom tym pomóc należy, ale nasza inteligentna tzw. false uczynna publiczność sanocka jest zdania, że koto inny ją może w tej doboroczynnej akcji wyręczyć i jak zwyczajnie pochowała się w swych wygodnych salonach lub wolała iść na spacer na górę Mickiewicza i bezpłatnie przysłuchiwać się muzyce kiermaszu T. S. L. Smutne, ale prawdziwe! - To też i dochód z tej dobroczynnej zabawy niewielki, a i ten zawdzięczać należy zacnym i poczciwym obywatelom z elity naszego towarzystwa, którzy odczuwając niedolę biednych, wiedzą, co znaczy zdobywanie nauki wśród braków i niedostatku. Należy się im zato cześć i podziękowanie. Reszta tzw. uczynnych - inteligentów, jest nadzieja, że się na przyszłość poprawi. Szkoda zaś wielka, że publiczność nie dopisała, interpretacje bowiem wykonawców były niezwykle wesołe i interesujące. Jakie? - Tego się nie powie, a kto się chce dowiedzieć, niech przyjdzie na następny kiermasz, który w niedalekiej przyszłości ma się powtórzyć. Trzecia apteka w Sanoku, czy potrzebna, to wielkie pytanie! Kwestja ta była w ostatnich czasach roztrzygana na radzie gminnej Posady Olchowskiej, a zapewne będzie także i w Radzie naszego tymcz. Zarządu. Posada Olchowska większością głosów nie uznała potrzeby otwarcia nowej apteki i bardzo słusznie uczyniła, a i nasza Rada tego samego zapewne będzie zdania. Miasto powiększyło się wprawdzie przez przyłączenie Posady sanockiej, ale obie Posady należąc geograficznie do Sanoka, korzystały dawniej jak i dziś z dwóch sanockich aptek i te im najzupełniej wystar-
+sucho suszej przysłów. od suchy: 1. w zn. 1: W gardle czuł czczość i miał zupełnie sucho w ustach. JACKIEW. Górn. 147. W porze zimowej powinno sie utrzymywac kaktusy sucho. WÓYC. S. Upr. II, 206. Dopiero co była ulewa, a tu już sucho. PAR. Niebo 99. Gdy więc wózek wydobywano, bokiem drogi, gdzie dość było sucho, przyszedłem do miasta. KRAS. Podstoli. 216. △ techn. Szlifować na sucho «szlifować w stanie suchym, bez dopływu substancji chłodząco-smarujących»: Przy szlifowaniu wewnętrznym stosuje się również szlifowanie na sucho ze słabym naciskiem ściernicy. KASPER Mechan. 117. ◊ fraz. Na sucho «na czczo; bez napojów alkoholowych, bez jedzenia»: Pani Pełęska oświadczyła, że to nie może skończyć się na sucho i kazała służącemu przynieść butelkę szampana. MOSTOW. Kariera 148. Na sucho kołatać do serc tych byłoby dowodem nieumiejętności życia; potrzeba wyprawić obiad, ugościć, upoić i rozczulić sąsiadów. CHMIELOW. Poeci 297. Mamyż rozejść się na sucho? Nic nie wypiwszy? przecież tym się przyjaźń wiąże! ZABŁ. Mężowie 50. △ Zjeść na sucho «zjeść bez popijania żadnym płynem» △ Coś komu nie wyszło na sucho (rzadziej: uszło na sucho) «ktoś poniósł konsekwencje, nie uniknął przykrych następstw (rzedziej: nie poniósł konsekwencji, uniknął następstw)»: Nie ujdzie mu to na sucho. Poszukam ja go jeszcze, złapię za gardziel. PIĘT. Grom 18. Jeśli chcesz, Sędzio, żeby to uszło na sucho, za każdą głowę tysiąc rubelków gotówką. MICK. Tad. 246. △ przestarz. Wyjść na sucho, puścić kogo (a. co komu) na sucho «wyjść bez strat, bez szwaknu, wywinąć się z czego; darować, przepuścić co komu bezkarnie: To przedsięwzięcie zbyt awanturnicze - zobaczysz, że my nie wyjdziemy na sucho. BEŁC. Tarło 245. Na sucho obelg honoru jak dziś nie puszczano, i jeśli szlachcic dał drugiemu w ucho, ciepłym szampanem nie kończyli sprawy. BART. A. Sat. 11. Na sucho nie wyszedł, powiadają, że ze sześćdziesiąt rubelków zapłacił. POR. L. Pam. III, 104. A cóż ty myślisz? (...) że cię na sucho wypuszczę po takiej szkodzie? Grabię twoje owieczki i kwita. CHODŹ. Pisma I, 391.
+ciepły ~pli, ~plejszy 1. «mający temperaturę pośrednią między gorącem a zimnem»: Wyniósł bochen chleba, jeszcze ciepły, czarnego chleba. PUTR. Wrzes. 281. Wiatr mnie na spacer wywiał, ciepły, ciemny i szumny. TUWIM Rzecz 43. W ciepłym klimacie śródziemnomorskim na skałach wapiennych tworzy się ciężka gliniasta gleba barwy czerwonej. SAMS. Geol. 47. Piersiami pełnymi chłonie przewonne, ciepłe powietrze. KASPR. Chwile 4. Chmury obciągnęły niebo, deszcz ciepły padał z przerwami. GOMUL. Miecz II, 97. Dzień był letni i ciepły. GROZA Róża 157. Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło i raz ciepłym powiewem westchnąwszy - usnęło. MICK. Tad. 356. Szklarń ciepłych budować na to sporządzonych, iżby się w nich zagraniczne rośliny znajdowały, ja według zdania mojego przenoszę nad dawne nasze oranżerie, gdzie pospolicie mieściliśmy pomarańcze, cytryny i laury. KRAS. Podstoli 212. ◊ fraz. Ciepłe kraje «kraje o ciepłym klimacie, kraje południowe»: Dzięcioły nie odlatują na zimę do cieplejszych krajów. DYAK. Las 64. Południe [Kalifornii] wydaje wino, pomarańcze, migdały, figi, słowem: płody krajów ciepłych. SIENK. Uzup. II, 63. △ Ciepłe barwy, ciepłe kolory, odcienie, tony «barwy o odcieniach żółtych, pomarańczowych i czerwonych (por. barwę słońca, płomienia itp.)»: [Jesienią] liście traca zabarwienie chlorofilowe i nabierają barw ciepłych przed zimowym spoczynkiem. Archit. 5-6, 1950, s. 176. Światło tworzy nastrój, przy czym trzeba pamiętać, że barwy zimne (zbliżone do fioletu) działają na psychikę raczej uspokajająco, natomiast ciepłe (zbliżone do czerwieni) - podniecająco. SOSN. Propag. 57. △ Ciepłą ręką dać, oddać itp. a) «dać osobiście, własnoręcznie»: Powiększyć mu redakcyjnych poborów nie sposób, bo człowiek sobie narazi kolegów. Można mu więc tylko od czasu do czasu wsunąć coś ciepłą ręką. BREZA Niebo I, 291. b) «dać za życia, przed śmiercią»: Złota jałmużna ciepłą ręką dana, srebrna w konaniu, po śmierci drzewniana [drewniana]. DAMR. Niw. 51. Natychmiast przywołam świadków i spiszę testament, papiery zaś i gotówkę ciepłą ręką podzielę między żonę a Herminę. LAM. J. Głowy II, 116. △ Ciepłe kluski «człowiek nieenergiczny, ślamazarny, bezwolny»: Safanduła! (...) Ciepłe kluski, nie mężczyzna... PRUS Emanc. I, 30. Matka udaje ciepłe kluski, choć jest na cztery nogi kuta. Kłosy 178, 1868.
+polityczny ~czni 1. odnoszący się do polityki, zajmujący się polityką; związany z wszelkiego rodzaju zagadnianiami dotyczącymi stosunków społecznych, ustroju państwowego, działalności rządu, partii itp.»: Wcielenie poszczególnych dzielnic Polski do obcych organizmów politycznych i gospodarczych Rosji, Prus i Austrii istotnie skierowało wysiłki niekórych niedawnych rewolucjonistów (...) w spokojne łożysko pracy organicznej. ŻÓŁK. S. Spór 9. Parlamenty są wyrazem politycznych poglądów społeczeństwa, odbiciem ugrupowań występujących w społeczeństwie, odbiciem ugrupowań występujących w społeczeństwie na gruncie programów politycznych i gospodarczych. KUTRZ. Wstęp 55. Pisma Kołłątaja to nie tylko zakończenie, ale zarazem korona literatury politycznej niepodległej Polski. CHRZAN. I. Lit. 562. Upadek rządu i armii Królestwa Kongresowego był niewąpliwie zniszczeniem resztek form politycznego bytu. SOKOŁ. A. Dzieje IV, 29. W historii politycznej uwydatnia się na przełomie wieków średnich ku czasom nowożytnym przekształcenie szachownicy feudalnej na wielkie monarchie. KORZON Handl. 121. Podkomorzy krążące o wojnie pogłowski oceniał i wyciągał polityczne wnioski. MOCK. Tad. 59. Ruch, przewrót polityczny. Działacz, mówca polityczny. Geografia, mapa polityczna. Polityczne dzieje narodu. △ Biuro polityczne «organ wykonawczy Komitetów Centralnych partii leninowsko- -marksistowskich, kierujący całą bieżącą pracą organizacji» △ Partia, organizacja polityczna, stronnictwo, ugrupowanie itp. polityczne «partia, stronnictwo itp. zrzeszające ludzi mających te same cele polityczne, reprezentujące in teresy pewnej klasy lub grupy społecznej i występujące w obronie ich praw»: Pomimo zakazu ugrupowań politycznych starszego pokolenia, młodzież szkolna staje także w szeregach rewolucyjnych. POLIŃ. Z walk 90. niektórzy marzyli o politycznej partii inteligencji z przedstawicielstwem w Sejmie, inni zalecali przyjęcie metod walk proletariatu. PERZ. Las 176. △ Ekonomia polityczna «nauka o prawach społecznych rządzących produkcją i podziałem materialnych środków zaspokojenia potrzeb ludzkich»: Jako profesor ekonomii politycznej, wydelegowany został Milewski na konferencje finansowe w Wiedniu, gdy chodziło o regulację waluty. CHŁĘD. Pam. II, 273. △ Policja polityczna «policja wykrywająca i zwalczająca działalność przeciwko ustrojowi państwa» △ Prawo polityczne «prawo określające ustrój państwa i prawa obywateli»: Według ducha i litery prawa politycznego oraz tradycji polskiej protestacja (...) najzupełniej wystarczała do obalenia i unieważnienia wszystkich czynności sejmowych. KORZON Wewn. I, 190. △ Przestępstwo polityczne «zakazane przez prawo działanie przeciwko ustrojowi społecznemu, gospodarczemu lub politycznemu, albo przeciw władzom państwa»: Wszelkie sprawy o przestępstwa polityczne, a szczególnie o zabójstwa lub zamachy, władze miejscowe kierowały do sądów doraźnych. GRĄB. Na służbie 221. △Więzień, zesłaniec itp. polityczny «więzień, zesłaniec itp. skazany za działanie przeciw istniejącemu ustrojowi państwa»: Zgnieciony ruch rewolucyjny dostarczył Nerczyńskowi zesłańców politycznych. LEP. Sybir 117.
+Dopiero po wciśnięciu klawisza RESET (chwilowe odłączenie napięcia zasilającego) komputer wraca do trybu 128K. Mamy w nim do dyspozycji rozbudowany edytor ekranowy. Zmiany w programach można dokonywać na całym ekranie. Większość komend sterujących kursorem wymaga stosowania dodatkowych klawiszy kalkulatora. Pozwalają one między innymi na przesuwanie kursora o jeden znak, słowo, przejście na początek poprzedniej linii lub koniec następnej. Usuwać można zarówno pojedyncze znaki jak i całe słowa i to w dowolnym kierunku. Edytor potrafi również złożone linie wypisywać na ekranie tak, że w jednej linii znajduje się tylko jedna instrukcja. Zawartość ekranu można przesuwać zarówno w górę jak i w dół. Nie przewidziano kopiowania czy usuwania grupy linii, automatycznego ich numerowania ani możliwości przenumerowanie wszystkich linii programu, chociaż te dwie ostatnie czynności mają w przyszłości być wprowadzone. Przejście od pracy z edytorem do trybu wykonywania komend i na odwrót, wymaga specjalnych rozkazów. W modelu tym zrezygnowano z możliwości wprowadzenia całych słów języka BASIC przy pomocy pojedynczych klawiszy. Nie są również akceptowane żadne skróty. Sam język jest w zasadzie ten sam co w klasycznej wersji SPECTRUM. Rozszerzono go jedynie o rozkazy sterujące dostępem do pamięci i dźwiękiem. Możliwe jest pisanie programów w BASICU z pełnym wykorzystaniem możliwości edytora, a następnie przełączenie się na 48K. Programy nie korzystające z trików i nie mieszające w zmiennych systemowych będą działały w obu trybach. Ponadto edytor może być również, w ograniczonym zakresie, używany jako edytor tekstowy. Możliwa jest bowiem edycja zawartości zmiennych alfanumerycznych. Pozwala to na tworznie kilkunastu zbiorów tekstowych lub pisanie tekstów źródłowych w innych językach programowania. Część klawiszy kalkulatora zmienia w tym trybie swoje znaczenie.
+należą do surowców pospolicie występujących w skorupie ziemskiej. Rzadkość występowania omawianych piasków wynika z uwarunkowań sedymentologicznych. Sedymentacja w sensie złożowym - bilansowym piasków gruboziarnistych o ściśle określonym, małym zakresie uziarnienia, tj. frakcji podstawowej 1-2 i 2-4 mm wymagałaby utrzymania w zbiorniku sedymentacyjnym stałego, bardzo wąskiego reżimu hydrodynamicznego przez dłuższy okres czasu. Ze względu na to, że prędkość wód roztopowych, a co się z tym wiąże siła nośna zmieniają się gwałtownie, istnieje bardzo mała szansa powstania nagromadzenia osadów o jednakowej, wyselekcjonowanej wielkości ziaren i znacznej miąższości, a więc złóż przedstawiających wartości gospodarcze. Zależność wielkości transportowanych i osadzanych ziaren od prędkości wody ilustruje ryc. 2 (2). Jak widać sedymantacja omawianego przedziału uziarnienia wiąże się z bardzo małym zakresem prędkości prądu, podczas gdy innych osadów, tj. piasków różnoziarnistych, pisaków ze żwirem i żwirów, ze znacznie większym. Dlatego też, najczęściej występowanie piasków gruboziarnistych ogranicza się w złożach do niedużych wkładek lub ławic wśród wymienionych osadów okruchowych, a rzadko dochodzi do akumulacji o znaczeniu złożowym. W związku z tym w udokumentowanych złożach dla celów odlewniczych w niewielu tylko występują większe ilości piasków gruboziarnistych. Według Bilansu Zasobów Kopalin stan zasobów piasków w tych złożach wynosi 80 454 tys. t. W podanej liczbie zasobów udział frakcji gruboziarnistej jest zmienny i wynosi od poniżej 50% do około 70%. Należy jednak uwzglednić fakt, że nie wszystkie udokumentowane zasoby są przemysłowe i w praktyce może się okazać, że jest ich znacznie mniej. Zatem udokumentowana baza piasków gruboziarnistych jest bardzo mała i według uzyskanych danych stanowi zabezpiecznie dla przemysłu odlewniczego tylko na krótki okres czasu, około 10 lat.
+ W naszych warunkach hydrogeologicznych może się ona nadawać szczególnie np. do badania parametrów hydrogeologicznych poziomów trzeciorzędowych na niżu. Zastosowana dla warunków swobodnego zwierciadła przy krótkim czasie pompowania daje wartości przybliżone tym dokładniejsze, im czas pompowania jest dłuższy, tzn. im bardziej przepływ upodabnia się do ustalonego. Metoda pozwala na określenie współczynnika zasobności lub odsączalności, a więc wielkości niezbędnej przy określaniu wielkości zasobów statycznych. Jest to szczególnie ważne w zagadnieniach hydrogeologii kopalnianej, gdzie zależy nam na określeniu ilości wody, którą trzeba odpompować, np. w celu osuszenia złoża, z leja depresyjnego o określonej objętości. Wreszcie metoda umożliwia powstanie prognozy powiększania się leja depresyjnego w czasie pod wpływem pompowania stałej ilości wody. Jakkolwiek powyższe odnosi się ściśle biorąc tylko do pojedyńczego otworu, jednak można to poszerzyć na zgrupowaną eksploatację otworami lob kopalnię, jeżeli tylko jej rozmiary są odpowiednio małe w stosunku do rozległości całego poziomu wodonośnego. Oryginalność metody polega na zastosowaniu graficznego sposobu znajdowania przybliżonych wartości całki wykładniczej potrzebnych do wyliczania szukanych parametrów. Metoda wymaga dysponowania co najmniej jednym otworem obserwacyjnym w warunkach zwierciadła naporowego oraz zdwoma w warunkach zwierciadła swobodnego. Można to uważać za jej słabą stronę. Nadmienić natomiast wypada, że N.K. Girinski (4) podaje wykresy pozwalające określić przybliżoną wartość współczynnika filtracji wyłącznie na podstawie danych z otworu pompowego uzyskanych w warunkach nie ustalonego ruchu wody. Jednak wszyscy doświadczeni hydrogeolodzy są zgodni co do tego, że określenie współczynnika filtracji na podstawie danych z samego otworu pomopwego daje błędne wyniki. Dlatego też wszędzie, gdzie w grę wchodzi potrzeba dokładmego określenia współczynnika filtracji, tam badania powinno się przeprowadzić przy zastosowaniu grupy otworów oserwacyjnych, niezależnie od tego, czy stosuje się wzory odnoszczące się do ustalonego czy nie ustalonego przepływu.
+ Ze względu na występujące usterki techniczne w wykonaniu kanalizacji nie została ona przez przedstawicieli naszego zakładu odebrana jako dobra i w związku z tym nie przyjęta do eksploatacji. W razie potrzeby pomagamy w usunięciu awarii na interwencję mieszkańców lub administracji. Do usuwania awarii wodociągowych i nakalizacyjwych na własnych sieciach posiadamy brygadę ludzi ze sprzętem, która po godz. 15 pełni dyżur domowy. W dniu 10 I 1979 r. dyżurny pogotowia otrzyał zawiadomienie o awarii sieci kanalizacyjnej w budynku nr 5 przy ul. Robotniczej. Po rozeznaniu syyuacji stwierdził, że awaria jest niewielka, w związku z czym otrzymał polecenie zatrzymania wody, aby zapobiec powstawaniu ścieków w bloku. Niestety, właściciel piwnicy, w której mieści się zawór wodociągowy nie wyraził zgody na wejście do piwnicy i zamknięcie zaworu. W skardze do Waszej gazety mieszkańcy powołują się na rozmowę z dyżurnym i jego informację o braku ,,limitu". Chodziło o brak ludzi, których po godzinachpracy trzeba byo zebrać z domów aby tę awarię usunąć po godz. 15.00 Niebagatelną sprawą jest również fundusz płac, który w roku bieżącym w naszym przedsiębiorstwie jest bardzo napięty. Usuwamy tylko te awarie na sieciach obcych, które wymagają pilnej interwencji. Usuwamy je pomimo iś do naszych obowiązków to nie należy, bowiem mamy obsługiwać tylko sieci będące w naszej eksploatacji. Jeżeli zaś chodzi o sprawę szkód —rzeczywiście duża strata społeczna. jakkolwiek nie Oddział Gospodarki Komunalnej za nie będzie płacił. Można do niej było nie dopuścić, nie starczyło jednak dobrej woli mieszkańców bloku, tej samej społeczności, która szkodę poniosła. I przy okazji, bo wiele już zostało powiedziane i napisane na ten temat: starajmy się o kulturalną eksploatację urządzeń sanitarnych zgodnie z ich przeznaczeniem, mniejszy sięprzez to napewno ilość awarii, a tym samym ilość kłopotów, których wszyscy tak bardzo nie lubimy.
+ Gospodarcza działalność człowieka sprzyja ciągłemu tworzeniu się wielu szkodliwych związków chemicznych, których pozostałości mogą podlegać nagromadzeniu w środowisku. Liczba związków chemicznych, organicznych i nieorganicznych, według ostrożnych i wciąż aktualizowanych szacunków, mieści się w przedziale od 100 000 do 1 000 000 (Witkiewicz, 1993). W tej liczbie istotną grupę stanowią związki organiczne, mające w swojej budowie zamiast atomu lub atomów wodoru jeden lub kilka chlorowców (Cl,Br, J, F), określane jako: chlorowcoorganiczne, chlorowcopochodne, halogenowe. ich obecność w wodach powierzchniowych jest skutkiem dość powszechnego jeszcze wysiewania na pola uprawne i lasy chlorowcoraganicznych związków ochrony roślin, odprowadzania ścieków z zakładów chemii organicznej oraz ścieków komunalnych z miast, w których woda uzdatniana jest poprzez chlorowanie, inflitrację odcieków z wysypisk oraz krążenie w środowisku związków halogenoorganicznych emitowanych do atmosfery podczas spalania odpadów komunalnych i przemysłowych, a także ulatniających się ze wszelkiego rodzaju tworzyw sztucznych. W wodach wielu jezior i rzek stwierdza się podwyższone stężenia m.in. związków grupy polichlorobifenyli—PCB's, polichloroterfenyli — PCT's, chlorowanych pestycydów, dioksyn, furanów oraz trihalometanów THM (Bojakowska, 1994). Szacuje się, że w wyniku uzdatniania wody z użyciem chloru powstaje od 2000 do 3000 związków chloropochodnych (Nawrocki, 1993). Z produkowanych rocznie na świecie 10 kg związków chlorowcoorganicznych przypadających na 1 mieszkańca globu, 9 kg stanowią lotne związki chlorowcopochodne (ich źródłem są najczęściej rozpuszczalniki, środki myjące i odtłuszczające), pozostałe środki ochrony roślin i produkty dezynfekcji wody. Gromadzeniu się substancji chlorowcopochodnych w środowisku sprzyja ich stosunkowo duża trwałość. Przeciętny czas biologicznego rozkładu tych związków w wodach i glebach, przekracza 2 lata (Namieśnik, 1992). Według opinii toksykologów —opartej głównie na dowodach pośrednich— większość opisanych związków i substancji ma toksyczny, mutagenny i kancerogenny charakter oraz zdolność do biologicznej kumulacji (Namieśnik & Jaśkowski, 1995). Wiele związków, spośród licznej grupy chlorowcopochodnych, jest znanych i na obbecnym poziomie techniki analitycznej identyfikowanych i oznaczonych. Jednak razem z nimi występują organiczne składniki chemiczne o dotąd nie rozpoznanej strukturze.
+Wyliczone tu, konkretnie istniejące i działające sieci są jednoznacznym potwierdzeniem tezy o możliwości istnienia sieci tylko w wypadku powiązania bibliotek z konkretnym organem administracyjnym, sprawującym nad nimi nadzór i regulującym ich sprawy organizacyjne, kadrowe, budżetowe, a także nadającym ogólny kierunek ich działalności, zgodny z potrzebami społecznymi. Czekamy zatem na ustawę, która w ten właśnie sposób ujmowałaby sprawę sieci, akceptując dokonaną zgodnie z wymaganiami życia decentralizacją zarządzania bibliotekami. Czekamy na ustawę, która mówiłaby o resortowym podziale bibliotek, przy czym w ramach jednego resortu dopuszczałaby w razie potrzeby równoczesne działanie sieci bibliotek różnego rodzaju. Przykładu dostarczają: sieć bibliotek szkolnych i sieć bibliotek pedagogicznych w resorcie oświaty. Są jednak sprawy, którym musza być podporządkowane wszystkiesieci resortowe. Do spraw tych należy m. in. racjonalna gospodarka zasobami bibliotecznymi i wzajemne uzupełnianie się świadczeń bibliotek na rzecz społeczeństwa. Sieci resortowe nie mogą stanowić - tak jak dziś stanowią - zamkniętych kręgów, izolujących się od potrzeb i działania sieci innych resortów. Nie można też opierać międzyresortowej współpracy bibliotek wyłącznie na inicjatywie samych bibliotekarzy. Zobowiązanie do tej współpracy powinno się znaleźć w ustawie, ale samo zobowiązanie też nie wystarczy. Musi istnieć organ państwowy wyposażony w kompetencje ośrodka kierującego tą współpracą i odpowiedzialnego za nią. Takim właśnie organem jest od 1951 r. Ministerwstwo Kultury i Sztuki, tylko, że przy wielu okazjach wielu reorganizacji tego resortu zapomniano o tym fakcie.
+W dwudziestoleciu międzywojennym działania językoznawców były skierowane na normalizowanie i kodyfikowanie polszczyzny (w jej odmianie niegwarowej, nazywanej wówczas - literacką lub kulturalną). Zabiegi te spotykały się z pełną akceptacją zarówno ze strony władz, jak i społeczeństwa - połączonych wspólną dążnością do odbudowania niepodległego i suwerennego państwa polskiego. Istniejące od dawna nieliczne róznice językowe, zwłaszcza w wymowie (np. krakowska i poznańska międzywyrazowa fonetyka udźwięczniająca (typ: brad͜ojca⁷) wobec warszawskiej - ubezdźwięczniającej (typ: brat͜ojca); krakowskie i poznańskie Ƞ tylnojęzykowe na granicy morfemów (typ: paniȠeka z okieȠka) wobec odmiennej wymowy warszawskiej (typ: panienka z okienka); krakowska i poznańska wymowa grup spółgłoskowych strztrzjak szcz-, cz- (typ: szczelinica, czy, czeba) wobec odmiennej wymowy warszawskiej (typ: strzelnica, trzy, trzeba, wymawiane jako: stszelnica, tszy, tszeba), a także liczniejsze różnice słownikowe (np. krakowskie: poziomki, ostrężyny, borówki, porzeczki, bławatek, bratek, czerstwy (chleb), płytki, ścierać prochy; warszawskie: czerwone jagody/poziomki, jeżyny, czarne jagody, porzeczki, chaber, bratek, stary,suchy(chleb),płytki, ścierać kurze; poznańskie: czerwone jagody, jeżyny, czarne jagody, świętojanki, modrak, macoszka, stary, suchy (chleb), miałki, ścierać kurze⁸ - uznawano za ograniczony i dopuszczalny margines odrębności regionalnych, stanowiących po części konsekwencję izolacji poszczególnych ziem polskich w okresie długotrwałych zaborów. Poza tym polszczyzna był ujęta w zasady normy (literackiej, kulturalnej, poprawnej), obowiązującej tych wszystkich, którzy uzyskali określony stopień wykształcenia (od tzw. małej matury wzwyż). A zatem taka odmiana języka była używana we wszystkich okolicznościach oficjalnych i publicznych (w szkołach, uczelniach, urzędach, kościele, prasie, teatrze, przemówinieach itp.⁹). Posługiwano się nią również w kontaktach prywatnych (w domach, w towarzystwie). Znamienna właściwością ówczesnych stosunków językowych było wyraźne przeciwstawianie tego, co poprawne, temu, co uznawano za błąd. Każdy mógł więc i powinien przyswoić sobie w rodzinie i w szkole od razu poprawne elementy języka. Istniała też presja środowiska, wpływa-
+Oprócz zrostów o pionowo usytuowanej płaszczyźnie granicznej (płaszczyźnie zrostu kryształów), w warstwie a pojawiają się masy chaotycznie rozrzuconych wielkich (powyżej 15 cm) kryształów przypominających wyglądem fragmenty skrzydeł zrostów. Osady te nazywa autor gipsami szklicowymi o teksturze bezładnej (ryc. 1). Pomiędzy kryształami wystepuję wtrącenia i przewarstwienia iłu, a niekiedy znaczniejsze jego zdeformowane soczewy. Kryształy wykazujące szkieletową budowę są skruszone i poprzełamywane, prawdopodobnie w wyniku nacisków kompakcyjnych. Wśród nich spotykane są niewielkie, choć czasami osiągające wymiary kilkudziesięciu centymetrów, zrosty o płaszczyźnie granicznej nachylonej do warstwowania bądź leżącej prawie poziomo. Najliczniejsze są one w strefie przejściowej do gipsów szklicowych, zbudowanych z pionowo ustawionych kryształów. Znajdujące się tu zrosty mają swe położone u góry skrzydła silnie rozwinięte i bardzo wielkie (ryc. 4). Gipsy szklicowe o teksturze bezładnej występują w stropie warstwy a (ryc. 1), w strefach o miąższości kiludziesięciu centymetrów (w Borkowie i Chwałowicach do 1,5 m). Czasami pojawiają się również w jej spągu, stowarzyszone z opisanymi strukturami obciążeniowymi. Osady podobne znane są z gipsów rejonu śródziemnomorskiego (1, 12, 16, 19, 21). W przeciwieństwie do gipsów szklicowych zbudowanych z pionowo ustawionych zrostów, które rosły gęsto, jeden przy drugim, rywalizując ze sobą o wolną przestrzeń, zazębiając się i tworząc zwarty poziom, w opisanych powyżej utworach kryształy wzrastały pojedynczo lub jako izolowane grupy. Pojawiające się w górnej części warstwy a zrosty o nachylonych płaszczyznach granicznych i silnie rozrośnietych górnych skrzydłach (ryc. 4) znamionują zmniejszoną gestość zalążkowania (12). Powyżej leżące kryształy tworzyły się już oddzielnie, z reguły nie osiagając wielkich rozmiarów. W czasie ich powstawania trwała intensywna sedymantacja iłu. Kryształy roznące na powierzchni lub wśród iłu łatwo wywracały się pod wpływem swego ciężaru i kontynuowały rozwój w niezorientowanych, nietypowych pozycjach, tworząc w efekcie beładnie nagromadzone masy (15, 21, 26). Do przewracania się kryształów, a być może ich krótkiego transportu, mogły przyczynić się prady lub falowanie. Prądy mogły
diff --git a/dev-0/in.tsv b/dev-0/in.tsv
new file mode 100644
index 0000000..7de6944
--- /dev/null
+++ b/dev-0/in.tsv
@@ -0,0 +1,21 @@
+Z istotniejszych różnic wynikających z uproszczenia stosowanego w opisie górniczym podkreślić należy pominięcie relacji dotyczących utworów ze stigmariami i bioturbacjami roślinnymi. Obecność ich świadczy o rozwoju roślinności poprzedzającej zazwyczaj gromadzenie się materii roślinnej na torfowiskach (X₂ → E, X₁ → E) lub tylko wyznacza dawne horyzonty glebowe (X₁ → D). Przejścia typu X₁ X₂ → D → E są podrzędną gałązią w cyklu rozwoju równi zalewowej i okazuje się, że nie są one statystycznie istotne (ryc. Id). Na podstawie opisu stosowanego w kopalniach niestety nie możemy się wypowiadać na ten temat. Jest jednak tak tylko wtedy, gdy nie znamy wzajemnych relacji jakie zachodzą między wydzielaniem w obu opisach. Z obserwacji autora wynika, że utwory stigmariowe związane są przede wszystkim z osadami równi zalewowej (X₂) oraz wałów brzegowych (szczególnie dystalnych) i znacznie rzadziej z powierzchniami nieczynnych glifów krewasowych (X₁). Mieszczą się więc w obrębie kopalnianych wydzieleń D i C. Mając na uwadze relacje, zachodzącą między wydzieleniami litologicznymi w bardziej detalicznej klasyfikacji (ryc. 1c, d) możemy podjąć się interpretacji, opierając się na uproszczonym schemacie kopalnianym (ryc. 1a, b). Rolę sekwencji X₂ → E ⇄ D pełnią tu oscylacje D ⇄ E, mające podobne znaczenie w interpretacji, gdyż zdajemy sobie już sprawę ze złożoności stosowanego w górnictwie wydzielania litologicznego D. Podobnie sekwencji C → → X₁ → X₂(D) odpowiada przejście C → D, a relacjom D → X₁ i D → C jedno tylko przejscie D → C. Wziąwszy pod uwagę stosunki zachodzące między litofacjami w gruboziarnistych osadach zauważamy pewne niedostatki schematu opartego na opisie górniczym. Odczytujemy z niego tylko górną tendencję - przejście od osadów bruku korytowego (A) do osadów łach (B), a następnie wału brzegowego (C) ze stosunkowo silną skłonnością do powrotu do stanu poprzedniego (C → B, B → A). Na podstawie dokładniejszego diagramu (ryc. 1c,d)
+ta i Adam Piątek. Arbiter ukarał obu graczy podwójnymi karami mniejszymi, choć patriotyzm lokalny, a także niezła znajomość boksu niżej podpisanego każe stwierdzić, że zdecydowanie lepszym pięściarzem okazał się najstarszy z braci Brejtów. Minutę później w wybornej sytuacji znalazł się Tomasz Demkowicz, lecz minimalnie przestrzelił. Chwilę później w sanockim boksie wybuchła radość - po szybkim rozegraniu bulika silny strzał Grzegorza Mermera (popopularny "Serek" już od kilku spotkań imponuje wspaniałą skutecznością) sprawił, iż Samolej mógł tylko bezradnie obejrzeć się do tyłu i ujrzeć krążek w siatce. Kto wie, jak ułożyłby się ten mecz, gdyby sanoczanie nie zdekoncentrowali się nieco po uzyskaniu wyrówania. Nasi jeszcze chyba nie przestali się cieszyć ze zdobytej bramki, kiedy gospodarze przeprowadzili bardzo szybką i składną akcję - Mariusz Przewoźny podał do Mirosława Tomasika, a ten perfekcyjnym podaniem obsłużył Sebastiana Gonerę - przy tym golu nasz bramkarz znów nie miał nic do powiedzenia. Od tego momentu Unia panowała już na tafli, choć w 36 minucie wspaniały strzał Swity w wielkim stylu obronił Smolej. W 37 Miłosz Nachtman popisał się atomowym strzałem z dystansu, a zasłonięty Zioła nie dał sobie rady z wyłapaniem krążka. Minutę później czeski obrońca zainicjował najładniejszą akcję meczu - z okolicy własnej linii
+przyznać dk l, ~any - przyznawać ndk IX, ~naje, ~aj, ~wał, ~awany 1. «uznać co za słuszne, uznać czyjąś rację po pewnym namyśle»: Trudno się nie przyznać, że gramatyki szkolne nie są literaturą porywającą. Dox. Rozm. I, 26. Chociaż się tu zadomowili, ale pani Barbara musi przyznać, że nie ma żadnej miłości do tej dziury. DĄBR. M. Noce II, 89. Nowy materializm (...) przyznaje, że cała różnorodność zjawisk jest realna, a twierdzi tylko, że cała jest związana z materią. TATAR. Hist. III, 65. Przyznają, że kłamałam, najpotworniej kłamałam, i zdawało mi się, że potrafię kłamać do końca. PERZ. Las 131. Czy ty byłeś rozważny w jego wieku? - Muszę przyznać, że nie. SIENK. Pust. I, 47. Położenie, przyzna każdy, nie do pozazdroszczenia! Byłem w niemocy, bezbronny wobec rozjuszonego dzika. WODZ. Wspom.77. () frax. Przyznać komu, czemu pierwszeństwo «uznać kogo za pierwszego w zespole, grupie; uznać czyją przewagę w czym; uznać co za najlepsze spośród innych»: Jakimi (...) powodami kierowało się jury przy ocenianiu projektów, dlaczego tym pracom przed innymi przyznało pierszeństwo, o ty, - stosowanie do naszych zwyczajów - głębokie zachowało milczenie. Wędr. 21,1901. △ Przyznać komu rację, słuszność «zgodzić się z czyim zdaniem; dojść do wniosku, że ktoś ma rację»: Między mną a Sroką powstał zażarty spór i klasa nie wiedziała, komu z nas przyznać rację. HERTZ B. Samow.65. Mówiła tylko Godowiczowa, a wszystkie inne panie poprzestawały na przyznawaniu jej słuszności. PERZ. Las 119. △ Przyznać komu talent, zdolności; przyznać wyższość nad kim; stwierdzić obiektywnie, ocenić coś pozytywnie»: Przyznają mu na dworze dar wymowy, zręczność operowania słowami. PEIP. Kolumb 18. Przekładowi przyznaż trzeba zalety dużej staranności i troski o wierność. Rocz. Lit. 1938, 3. 193. Co do gospodarstwa, ja do tego ani wielkiej zdatności nie przyznają sobie, ani też [nie] czuję zbytniego zaiłowania. RZEW. H. Zamek 256. W obu tych grach doszedłem do wysokiego stopnia zręczności, choć mi wyższości nad sobą panny przyznać nie chcą. SŁOW. Listy I,134. △ Przyznać w głębi duszy, w duchu w myśli, skrycie zgadzać się z kim (czym): Przyznawali w duchu, że Sojka poniósł należną karę. MORC. Wyrąb. I, 80.
+Biohermy mają zazwyczaj średnicę kilkuset metrów, pionowy relif 60 - 150 m i na ogół kształt okrągły do eliptycznego, choc spotyka się także wydłużone grzbiety lub atole. Dla jądra biohermy typowe jest występowanie: mszywiołów z intensywną inkrustacją glonową, morskiej cemencji oraz osadu wewnętrznego - peloidalnego mikrytu. Miejscami częste są także otwornice inkrustujące, ramienionogi, małożoraczki i inne organizmy. Jądro biohermy stopniowo przechodzi w otoczkę jądra, zbudowanych z takich samych jak jądro składników, przy czym w otoczce jest mniej inkrustacji glonowych, więcej zaś szkarłupni, ramienionogów i mułu węglanowego. Osady otoczki jądra zazębiają się ze stromo pochylonymi warstwami skrzydła biohermy, zawierającymi rumosz pochodzacy z jądra lub jego otoczki. Osady skrzydła biohermy były transportowane w dół prądami zawiesinowymi lub spływami rumuszowymi; wokół każdej biohermy rumosz tworzy halo o szerokości kilkuset metrów, zazębiające się z bogatymi w węgiel organiczny, czarnymi łupkami wapiennymi dolnej formacji z Ravnefjeld. Większość bioherm przykryta jest lateralnie progradującymi greinstonami oolitowymi i (lub) szkieletowymi, o grubości do 30 m, z licznymi przejawami silnej akcji fal lub prądów. Formacja z Wegener Halvø składa się, jak wspomniano, z co najmniej trzech drobniejszych podcykli. Na obszarze peryferycznej części zbiornkia (np. plateau Karstryggen) płytkowodne wapienie wykazują obecność cykli płyciejących ku górze i przykrytych przez ewaporaty, wapienie pizolitowe, czerwone lub żółte piaskowce arkozowe lub czerwone wapienie o cechach gleby. W obszarach głębszych (np. rejon Wegener Halvø) biohermy zawierają cienkie poziomy czarnego łupku, rejestrującego prawdopodobnie przerwy w depozycji węglanowej. W rezultacie spadku poziomu morza pod koniec trzeciego podcyklu nastąpiła rozległa eksplozja subaeralna grzbietów kopców, ustanie sedymentacji węglanowej i być może obfity napływ klastycznego rumoszu terygenicznego. Z tego względu większość kopców została - w wyniku diagenezy meteorycznej - z znacznym stopniu zmieniona, zanim kopce te zostały otulone czarnymi, bogatymi w materiał organiczny, morskimi łupkami formacji z Ravnefjeld, te zaś zostały z kolei przykryte piaskowcami fluwialnymi i paralicznymi formacji z Schuchert Dal i młodszymi (ryc. 3).
+rego pecha. bowiem jako parę na pierwszym stanowisku p. Pęgowski ocenił nas ostro, a przekonawszy się, że zadanie wcale nie było proste pozostałe pary potraktował łagodniej. Agnieszka: - Przy planszy z programem telewizyjnym zmyliło mnie to, że Wojtek nie podkreślił MdM-u, był natomiast program Eko-Echo, który emitowano o godzinie 7 rano, a to jak na sobotę jest zdecydowanie za wcześnie. Po namyśle chciałam jednak zmienić planszę ale byłam zdenerwowana - 9 kamer, światła, świadamość, że "Czar Par" jest drugim co do oglądalności programem telewizyjnym zadziałała stresująco. Nie było też pocieszającym to, że po 4 konkurencjach ciągle widzieliśmy swoje nazwisko na końcu i jakoś nie docierało do nas, że taką samą ilość punktów mają 4 pary a nazwiska podawane są w kolejności alfabetycznej. Za kulisami powiedzieliśmy sobie - przykro, że odpadamy, ale zrobimy to z uśmiechem. Nagle po kręglach, gdy zdobyliśmy 3 punkty i po tańcu (4 punkty), zdaliśmy sobie sprawę, że mamy szansę. W konkursie wiedzowym startowaliśmy jako ostatnia, 10 para i wiedzieliśmy już, że po pierwszym pytaniu za 3 punkty należy sie wycofać. I w końcu dogrywka. Walczyliśmy z Gierlińskimi, Kozłowskimi i... własnymi nerwami. Wiedzieliśmy co tracimy odpadając. Losując kolejne pytanie powtarzałam, że będzie pechowe, a Wojtek się tylko śmiał. Kiedy zabrakło już pytań z nauki (dogrywka była zacięta - trwała ok. 40 minut) myśleliśmy, że będziemy musieli zmienić temat, Wojtek już nawet zrobił jeden krok w kierunku polityki. Okazało się jednak, że specjaliści są zadowoleni gdy wybiera się ich tematy i pan Niedziecki chętnie zadawał nowe pytania. Przy pytaniu o jonach wydawało się, że ekspert zakwestionuje odpowiedź, ale on tylko wyjaśnił,
+Przy rozpatrywaniu edukacyjnego oddziaływania biblioteki publicznej na młodzież odczyty i prelekcje nie mogą być jedynymi pozapiśmienniczymi źródłami wiedzy, którymi operuje i powinna operować biblioteka publiczna. "Współczesna edukacja nie może efektywnie funkcjonować bez symbiozy z możliwościami stwarzanymi przez publikatory, nowe technologie kształcenia i informacji oraz współczesną technikę, której szybki rozwój otwiera nowe horyzonty edukacyjne zarówno w kształceniu szkolnym, jak równoległym i ustawicznym" 49. Tak więc przy preferowanym obecnie kształceniu wielozmysłowym, o jakości pracy dydaktycznej decydować będzie wielość racjonalnie stosowanych metod i środków. nie wszystkie nowe techniki w nauczaniu moga mieć zastosowanie w pracy biblioteki zarówno szkolnej, jak i publicznej. Placówki te z całą pewnością mogą jednak wykorzystywać materiały audiowizualne50. Jako środki kształcenia odgrywają one doniosłą rolę w działalności dydaktyczno-wychowaczej, gdyż wywierają istotny wpływ na przebieg i efektywność procesu kształcenia, a także często współdecydują o atrakcyjności placówki bibliotecznej, szczególnie wśród czytelników młodzieżowych. Wiedząc o tym, iż z dydaktycznego punktu widzenia kształcenie multimedialne jest najbardziej optymalne, biblioteka nie może zbagatelizować tej kwestii. Już w tej chwili na Zachodzie istnieje wiele bibliotek publicznych, które spełniają rolę tzw. centrum mediów (ang. media centers, resource centres), gromadząc w swoich zbiorach mikrofilmy, mikrofisze, płyty, kasety magnetofonowe, kasety video, compact dyski, dyskietki komputerowe z grami i różnego rodzaju programami nauczającymi (chociażby uczące szybkiego i poprawnego pisania na maszynie) itp. 51. Należy zwrócić uwagę, iż w dydaktyce multimedialnej istotną rolę odgrywają publikatory (masowe środki informacji) nie tylko poprzez bezpośrednie oddziaływanie, lecz również ppprzez utrwalenie (nagrywanie) programów edukacyjnych oraz ich rozpowszechnianie w szkolnictwie i poza nim. W tym znaczeniu telewizja i radio stają się najpotężniejszymi i najtańszymi, "wytwórniami" materiałów dydaktycznych, szczególnie jeśli uwzględnić ich zasoby archiwalne. Nie idzie przy tym o to, by biblioteka atała sie salą telewizyjną
+chy. Trzeba mieć świadomość tego, że nie każdy bibliotekarz, nie każdy lekarz i nie każda pielęgniarka może zostać biblioterapeutą. Może nim zostać tylko ten, kto potrafi wzbudzać sympatię, zaufanie. Ktoś, kto autentycznie rozumie troski i kłopoty swoich pacjentów czy wychowanków. Ten, kto rozumiejąc ich troski stara się im pomóc zgodnie ze swoją wiedzą i umiejętnościami pracy z grupą. Często biblioterapeuta będzie mężem opatrznościowym swoich podopiecznych. On lepiej niż ktokolwiek będzie się, po pewnym czasie, orientować w ich sytuacji życiowej. Może więc doradzić dokąd się uadać po pomoc. Jego też sprawą jest zadbanie o właściwe relacje pomiędzy uczestnikami biblioterapii. Dlatego musi nauczyć się cierpliwości i tolerancji. Nie może swoich pacjentów (wychowanków) oceniać. Powinien ich akceptować takimi, jakimi są. Nie może więc wygłaszać jakichkolwiek opinii, które przeszkodziłyby w wytworzeniu atmosfery bezpiecznej szczerości. Dbać musi więc i o to, aby inni członkowie grupy też tego nie robili. Swoim własnym przykładem uczy bowiem swoich podopiecznych zachowań tolerancyjnych i zdrowych moralnie. Nie może więc zapominać o zmianach, jakie może w psychice pacjenta (wychowanka) spowodować choroba, niepełnosprawność i doznane w przeszłości traumatyczne doświadczenia. To czego one dokonały wymaga korekty, a niekiedy wręcz długotrwałej rehabilitacji psychicznej. Będzie to przedmiotem działań grupy. W procesie biblioterapii bardzo ważne jest wzajemne zaufanie. Im szybciej uda się grupie ze sobą zaprzyjaźnić i zawiązać wspólne więzi emocjonalne, tym szybciej będzie szansa na zmianę. Zawsze jednak istnieje niebezpieczeństwo pojawieina się w grupie nieformalnegp lidera oddziałującego na grupę negatywnie. Zadaniem biblioterapeuty jest taką sytuację opanować. Przywódcza zdolności danej osoby skierować na inną stronę, tak aby mogła ona otrzymać pozytywne wsparcie i zrealizować swoją potrzebę bycia aktywnym, zauważonym i docenionym. Ale zawsze musimy mieć na uwadze i to, że nie tylko osobowość członków zespołu ma wpływ na atmosferę terapeutyczną. Ma je także otoczenie, w którym ze sobą pracują. Sala powinna być przytulna, wyposażona w potrzebny sprzęt do siedzenia (najlepiej wygodne fotele) lub materace do leżenia na podłodze. Wówczas biblioterapię można łączyć z terapią zajęciową. Ważny jest wystrój sali. Mogą to być biblioteki: szpitalna, sanatoryjna lub szkolna lub sala chorych. najtrudniej jest zadbac o estetyczny wystrój sali chorych. Ale i tam odpowiedni nastrój można zbudować dodając ciepły uśmiech, dobre, życzliwe słowo, żart i kolorowe elementy wystroju sali i odpowiednią muzykę. Ale najważniejsze jest holistyczne postrzeganie pacjenta przez personel medyczny. Okazywana
+polarny ~rni «biegunowy, podbiegunowy; występujący, żyjący w okolicach bieguna; właściwy terenom podbiegunowym, dotyczący tych terenów»: Na zboczach skalistych, plackowatych wzgórz zieleni się uboga polarna roślinność. Wiedza 237, s. 3. Historia odkryć polarnych to historia bohaterskich walk (...) wypowiadanych przez najszlachetniejszych ludzi najgroźniejszym siłom natury. RADLICZ Geogr. VIII, 14. W lecie tegoż roku [1934] rusza po raz drugi z Polski wyprawa polarna, tym razem ruchoma, mająca na celu zrobienie zdjęć kartograficznych Ziemi Torella. CENT Wyspa 30. Wędrowaliśmy przez pustynne nadbrzeża morskie lub wielkie doliny bezlodowcowe porośnieta polarną tundrą. Wierchy 1938, s. 121. △ Dzień polarny «w okolicach bieguna okres letni, kiedy słońce świeci stale nad ziemią, nie chowając się nad horyzontem»: W ostatnim czasie nawet o północy niebo było szare - zapowiedź szybko zbliżającego się dnia polarnego. CENT Foka 199. △ Noc polarna «w okolicach bieguna okres zimowy, w którym słońce nie ukazuje się nad widnokręgiem»: Jak innych południowe słońce, tak jego noc polarna nęciła. ŻER. Wiatr 183. △ Gwiazda polarna «gwiazda należąca do konstelacji Małej Niedźwiedzicy, znajdująca się w odległości około 1◦ od północnego bieguna nieba»: Płynąc ku północy, zaznaczyli ten kierunek według Gwiazdy Polarnej. PEIP. Kolumb 72. △ Koła polarne «równoleżniki leżące na 66◦30' północnej szerokości geograficznej i 66◦30 południowej szerokości geograficznej, od których w kierunku biegunów rozciąga się północna i południowa strefa polarna»: W Azji (...) obszar wiecznie zmarzłej gleby jest tak ogromny, że przekracza on znacznie ku południowi koło polarne. SZAF. W. Lod. 27. △ Strefa polarna in. strefa zimna «strefa klimatyczna od koła polarnego od bieguna»: Na obszarach stref polarnych lody tworzą ogromnych rozmiarów pokrywy zwane lądolodami. RADLICZ Geogr. VIII, 254. △ Kraje polarne «przestrzenie znajdujące się między biegunem a kołem polarnym» △ Zorza polarna «światło obserwowane w krajach podbiegunowych podczas ciemnych, bezchmurnych nocy; zjawisko świetlne w postaci kolorowych łuków, promieni, wstęg, draperii spowodowane działaniem pola magnetycznego Ziemi na strumienie cząstek naładowanych elektrycznie, pochodzących za Słońca i wywołujących świecenie zewnętrznych warstw atmosfery»: Zorze polarne występują najobficiej w czasie maksimum plam słonecznych. RYBKA Astr. 131. Zza horyzontu, z końca świata, od północnego szczytu ziemi wytryskały po nocach promienne strzały zorzy polarnej. STRUG Krzyż II, 130. △ meteor. Front polarny «powierzchnia graniczna pomiędzy powietrzem polarnym a zwrotnikowym» △ Kołpak polarny «masa zimnego, ciężkiego powietrza zalegając obszary okołobiegunowe» △ Stacja polarna «placówka naukowa wyposażona w odpowiednie urzadzenia, badająca tereny podbiegunowe, klimat, itp.» △ zool. Lis polarny «Alopex lagopus, lis zamieszkujący kraje polarne; ma miękkie, puszyste futro białe (biały lis) lub popielate o różnych odcieniach, od brunatnopopielatego do jasnoniebieskopopielatego (niebieski lis)»
+piasek m III, D. ~ sku 1. «luźna skała osadowa składająca się z ziaren, drobnych okruchów minerałów, głównie kwarcu»: Ścieżki wysypana żółtym piaskiem. BRAND. K. Sams. 24. Kotlinę Sandomierską pokrywają piaski i żwiry przyniesione z Karpat przez rzeki. Wiedza 317, s. 24. Wicher dął i piaskiem kręcił. GOMUL. Wspom. 201. Jest to grunt złożony z piasku gruboziarnistego z bardzo małą przymieszką gliny. DYGAS. Swojcz. 190. Na pagórku nagiego piasku, opodal węglarek, stała jego chata jak węgiel czarna. POL. Obrazy 1, 79. Cieszy się pielgrzym, gdy w stepach odkryje ślady piasku, chociaż nie wie czyje. MICK. Giaur 170. △ Piasek lotny a. lotne piaski «piasek nagromadzony na pewnym terenie, stale zmieniający ukształtowanie powierzchni pod wpływem wiatru»: Piaski lotne, np. nie porośnięte ruchome wydmy, są siedliskiem jeszcze bardziej nie sprzyjającym dla roślin niż gleby piaszczyste suche. Drzewozn. 625. △ Piasek ruchomy «w kopalniach: piasek z wodą; kurzawka»: Wielkie kłopoty i koszta [w kopalnii] sprawia nadzwyczajna obfitość wody podziemnej tudzież 40-60 metrów gruby pokład piasku ruchomego (kurzawka), który się osuwa pod ciśnieniem warstw sąsiednich. BUJAK Gal. 11, 186. Do tej wartowni dostać się trudno: w czasie odpływu - piaski ruchome, jak toń bezdenna, niebezpieczne. Tyg. Ilustr. 34, 1900. △ Piasek formierski «zbiorowa nazwa piasków o właściwościach czyniących je przydatnymi do wykonywania form odlewniczych»: Zasadniczym warunkiem wytworzenia dobrego odlewu jest właściwe przygotowanie piasku formierskiego. ORMAN Metale 220. △ Piasek szklarski «piasek stanowiący podstawowy surowiec do wytwarzania mas szklanych»: Piaski szklarskie powinny być wolne od domieszek tytanu i żelaza. TURNAU Petr. 180. Piaski szklarskie, jako dobre surowce do wyrobu szkła, występują łącznie z węglami brunatnymi, w okolicy na wschód od Nysy Łużyckiej. Kalend. Chem. 1950, s. 856. △ Piasek wulkaniczny «drobne cząsteczki lawy wyrzucone w atmosferę podczas wybuchu wulkanu»: Stałymi produktami wybuchu wulkanicznego są tzw. popioły i piaski wulkaniczne. RADLICZ Geogr. VIII, 129. △ Piasek złotonośny «piasek zawierający złoto rodzime»: [Troja] leżała w Azji, na brzegu tego głębokiego, tajemniczego lądu, gdzie płyną rzeki w korytach o złotonośnym piasku. PAR. Troj. 7. Rtęć znajduje zastosowanie przy wydobywaniu drobnych ilości złota z piasków złotonośnych. PLEŚ. Chem. 380. △ med. Piasek nerkowy, pęcherzowy «drobne złoża krystaliczne soli mineralnych gromadzące się w miedniczkach nerkowych lub w pęcherzu»
+Kiermasz T. S. L. odbył się w niedzielę na dochód bursy im. T. Kościuszki, instytucyi, gdzie kilkunastu biedaków ma dostać chleb codzienny, aby zdobyć pierwsze podstawy nauki i wyrość na społecz. pożytek. Biedakom tym pomódz należy, ale nasza inteligentna t. zw. false uczynna publiczność sanocka jest zdania, że koto inny ją może w tej doboroczynnej akcyi wyręczyć i jak zwyczajnie pochowała się w swych wygodnych salonach lub wolała iść na spacer na górę Mickiewicza i bezpłatnie przysłuchiwać się muzyce kiermaszu T. S. L. Smutne, ale prawdziwe! - To też i dochód z tej dobroczynnej zabawy niewielki, a i ten zawdzięczać należy zacnym i poczciwym obywatelom z elity naszego towarzystwa, którzy odczuwając niedolę biednych, wiedzą, co znaczy zdobywanie nauki wśród braków i niedostatku. Należy się im zato cześć i podziękowanie. Reszta t. zw. uczynnych - inteligentów, jest nadzieja, że się na przyszłość poprawi. Szkoda zaś wielka, że publiczność nie dopisała, interpretacye bowiem wykonawców były niezwykle wesołe i interesujące. Jakie? - Tego się nie powie, a kto się chce dowiedzieć, niech przyjdzie na następny kiermasz, który w niedalekiej przyszłości ma się powtórzyć. Trzecia apteka w Sanoku, czy potrzebna, to wielkie pytanie! Kwestya ta była w ostatnich czasach roztrzygana na radzie gminnej Posady Olchowskiej, a zapewne będzie także i w Radzie naszego tymcz. Zarządu. Posada Olchowska większością głosów nie uznała potrzeby otwarcia nowej apteki i bardzo słusznie uczyniła, a i nasza Rada tego samego zapewnie będzie zdania. Miasto powiększyło się wprawdzie przez przyłączenie Posady sanockiej, ale obie Posady należąc geograficznie do Sanoka, korzystały dawniej jak i dziś z dwóch sanockich aptek i te im najzupełniej wystar-
+sucho suszej przysłów. od suchy: 1. w zn. 1: W gardle czuł czczość i miał zupełnie sucho w ustach. JACKIEW. Górn. 147. W porze zimowej powinno sie utrzymywac kaktusy sucho. WÓYC. S. Upr. II, 206. Dopiero co była ulewa, a tu już sucho. PAR. Niebo 99. Gdy więc wózek wydobywano, bokiem drogi, gdzie dość było sucho, przyszedłem do miasta. KRAS. Podstoli. 216. △ techn. Szlifować na sucho «szlifować w stanie suchym, bez dopływu substancji chłodząco-smarujących»: Przy szlifowaniu wewnętrznym stosuje się również szlifowanie na sucho ze słabym naciskiem ściernicy. KASPER Mechan. 117. ◊ fraz. Na sucho «na czczo; bez napojów alkoholowych, bez jedzenia»: Pani Pełęska oświadczyła, że to nie może skończyć się na sucho i kazała służącemu przynieść butelkę szampana. MOSTOW. Kariera 148. Na sucho kołatać do serc tych byłoby dowodem nieumiejętności życia; potrzeba wyprawić obiad, ugościć, upoić i rozczulić sąsiadów. CHMIELOW. Poeci 297. Mamyż rozejść się na sucho? Nic nie wypiwszy? przecież tym się przyjaźń wiąże! ZABŁ. Mężowie 50. △ Zjeść na sucho «zjeść bez popijania żadnym płynem» △ Coś komu nie wyszło na sucho (rzadziej: uszło na sucho) «ktoś poniósł konsekwencje, nie uniknął przykrych następstw (rzedziej: nie poniósł konsekwencji, uniknął następstw)»: Nie ujdzie mu to na sucho. Poszukam ja go jeszcze, złapię za gardziel. PIĘT. Grom 18. Jeśli chcesz, Sędzio, żeby to uszło na sucho, za każdą głowę tysiąc rubelków gotówką. MICK. Tad. 246. △ przestarz. Wyjść na sucho, puścić kogo (a. co komu) na sucho «wyjść bez strat, bez szwaknu, wywinąć się z czego; darować, przepuścić co komu bezkarnie: To przedsięwzięcie zbyt awanturnicze - zobaczysz, że my nie wyjdziemy na sucho. BEŁC. Tarło 245. Na sucho obelg honoru jak dziś nie puszczano, i jeśli szlachcic dał drugiemu w ucho, ciepłym szampanem nie kończyli sprawy. BART. A. Sat. 11. Na sucho nie wyszedł, powiadają, że ze sześćdziesiąt rubelków zapłacił. POR. L. Pam. III, 104. A cóż ty myślisz? (...) że cię na sucho wypuszczę po takiej szkodzie? Grabię twoje owieczki i kwita. CHODŹ. Pisma I, 391.
+ciepły ~pli, ~plejszy 1. «mający temperaturę pośrednią między gorącem a zimnem»: Wyniósł bochen chleba, jeszcze ciepły, czarnego chleba. PUTR. Wrzes. 281. Wiatr mnie na spacer wywiał, ciepły, ciemny i szumny. TUWIM Rzecz 43. W ciepłym klimacie śródziemnomorskim na skałach wapiennych tworzy się ciężka gliniasta gleba barwy czerwonej. SAMS. Geol. 47. Piersiami pełnymi chłonie przewonne, ciepłe powietrze. KASPR. Chwile 4. Chmury obciągnęły niebo, deszcz ciepły padał z przerwami. GOMUL. Miecz II, 97. Dzień był letni i ciepły. GROZA Róża 157. Słońce spuściło głowę, obłok zasunęło i raz ciepłym powiewem westchnąwszy - usnęło. MICK. Tad. 356. Szklarń ciepłych budować na to sporządzonych, iżby się w nich zagraniczne rośliny znajdowały, ja według zdania mojego przenoszę nad dawne nasze oranżerie, gdzie pospolicie mieściliśmy pomarańcze, cytryny i laury. KRAS. Podstoli 212. ◊ fraz. Ciepłe kraje «kraje o ciepłym klimacie, kraje południowe»: Dzięcioły nie odlatują na zimę do cieplejszych krajów. DYAK. Las 64. Południe [Kalifornii] wydaje wino, pomarańcze, migdały, figi, słowem: płody krajów ciepłych. SIENK. Uzup. II, 63. △ Ciepłe barwy, ciepłe kolory, odcienie, tony «barwy o odcieniach żółtych, pomarańczowych i czerwonych (por. barwę słońca, płomienia itp.)»: [Jesienią] liście traca zabarwienie chlorofilowe i nabierają barw ciepłych przed zimowym spoczynkiem. Archit. 5-6, 1950, s. 176. Światło tworzy nastrój, przy czym trzeba pamiętać, że barwy zimne (zbliżone do fioletu) działają na psychikę raczej uspokajająco, natomiast ciepłe (zbliżone do czerwieni) - podniecająco. SOSN. Propag. 57. △ Ciepłą ręką dać, oddać itp. a) «dać osobiście, własnoręcznie»: Powiększyć mu redakcyjnych poborów nie sposób, bo człowiek sobie narazi kolegów. Można mu więc tylko od czasu do czasu wsunąć coś ciepłą ręką. BREZA Niebo I, 291. b) «dać za życia, przed śmiercią»: Złota jałmużna ciepłą ręką dana, srebrna w konaniu, po śmierci drzewniana [drewniana]. DAMR. Niw. 51. Natychmiast przywołam świadków i spiszę testament, papiery zaś i gotówkę ciepłą ręką podzielę między żonę a Herminę. LAM. J. Głowy II, 116. △ Ciepłe kluski «człowiek nieenergiczny, ślamazarny, bezwolny»: Safanduła! (...) Ciepłe kluski, nie mężczyzna... PRUS Emanc. I, 30. Matka udaje ciepłe kluski, choć jest na cztery nogi kuta. Kłosy 178, 1868.
+polityczny ~czni 1. odnoszący się do polityki, zajmujący się polityką; związany z wszelkiego rodzaju zagadnianiami dotyczącymi stosunków społecznych, ustroju państwowego, działalności rządu, partii itp.»: Wcielenie poszczególnych dzielnic Polski do obcych organizmów politycznych i gospodarczych Rosji, Prus i Austrii istotnie skierowało wysiłki niekórych niedawnych rewolucjonistów (...) w spokojne łożysko pracy organicznej. ŻÓŁK. S. Spór 9. Parlamenty są wyrazem politycznych poglądów społeczeństwa, odbiciem ugrupowań występujących w społeczeństwie, odbiciem ugrupowań występujących w społeczeństwie na gruncie programów politycznych i gospodarczych. KUTRZ. Wstęp 55. Pisma Kołłątaja to nie tylko zakończenie, ale zarazem korona literatury politycznej niepodległej Polski. CHRZAN. I. Lit. 562. Upadek rządu i armii Królestwa Kongresowego był niewąpliwie zniszczeniem resztek form politycznego bytu. SOKOŁ. A. Dzieje IV, 29. W historii politycznej uwydatnia się na przełomie wieków średnich ku czasom nowożytnym przekształcenie szachownicy feudalnej na wielkie monarchie. KORZON Handl. 121. Podkomorzy krążące o wojnie pogłowski oceniał i wyciągał polityczne wnioski. MOCK. Tad. 59. Ruch, przewrót polityczny. Działacz, mówca polityczny. Geografia, mapa polityczna. Polityczne dzieje narodu. △ Biuro polityczne «organ wykonawczy Komitetów Centralnych partii leninowsko- -marksistowskich, kierujący całą bieżącą pracą organizacji» △ Partia, organizacja polityczna, stronnictwo, ugrupowanie itp. polityczne «partia, stronnictwo itp. zrzeszające ludzi mających te same cele polityczne, reprezentujące in teresy pewnej klasy lub grupy społecznej i występujące w obronie ich praw»: Pomimo zakazu ugrupowań politycznych starszego pokolenia, młodzież szkolna staje także w szeregach rewolucyjnych. POLIŃ. Z walk 90. niektórzy marzyli o politycznej partii inteligencji z przedstawicielstwem w Sejmie, inni zalecali przyjęcie metod walk proletariatu. PERZ. Las 176. △ Ekonomia polityczna «nauka o prawach społecznych rządzących produkcją i podziałem materialnych środków zaspokojenia potrzeb ludzkich»: Jako profesor ekonomii politycznej, wydelegowany został Milewski na konferencje finansowe w Wiedniu, gdy chodziło o regulację waluty. CHŁĘD. Pam. II, 273. △ Policja polityczna «policja wykrywająca i zwalczająca działalność przeciwko ustrojowi państwa» △ Prawo polityczne «prawo określające ustrój państwa i prawa obywateli»: Według ducha i litery prawa politycznego oraz tradycji polskiej protestacja (...) najzupełniej wystarczała do obalenia i unieważnienia wszystkich czynności sejmowych. KORZON Wewn. I, 190. △ Przestępstwo polityczne «zakazane przez prawo działanie przeciwko ustrojowi społecznemu, gospodarczemu lub politycznemu, albo przeciw władzom państwa»: Wszelkie sprawy o przestępstwa polityczne, a szczególnie o zabójstwa lub zamachy, władze miejscowe kierowały do sądów doraźnych. GRĄB. Na służbie 221. △Więzień, zesłaniec itp. polityczny «więzień, zesłaniec itp. skazany za działanie przeciw istniejącemu ustrojowi państwa»: Zgnieciony ruch rewolucyjny dostarczył Nerczyńskowi zesłańców politycznych. LEP. Sybir 117.
+Dopiero po wciśnięciu klawisza RESET (chwilowe odłączenie napięcia zasilającego) komputer wraca do trybu 128K. Mamy w nim do dyspozycji rozbudowany edytor ekranowy. Zmiany w programach można dokonywać na całym ekranie. Większość komend sterujących kursorem wymaga stosowania dodatkowych klawiszy kalkulatora. Pozwalają one między innymi na przesuwanie kursora o jeden znak, słowo, przejście na początek poprzedniej linii lub koniec następnej. Usuwać można zarówno pojedyncze znaki jak i całe słowa i to w dowolnym kierunku. Edytor potrafi również złożone linie wypisywać na ekranie tak, że w jednej linii znajduje się tylko jedna instrukcja. Zawartość ekranu można przesuwać zarówno w górę jak i w dół. Nie przewidziano kopiowania czy usuwania grupy linii, automatycznego ich numerowania ani możliwości przenumerowanie wszystkich linii programu, chociaż te dwie ostatnie czynności mają w przyszłości być wprowadzone. Przejście od pracy z edytorem do trybu wykonywania komend i na odwrót, wymaga specjalnych rozkazów. W modelu tym zrezygnowano z możliwości wprowadzenia całych słów języka BASIC przy pomocy pojedynczych klawiszy. Nie są również akceptowane żadne skróty. Sam język jest w zasadzie ten sam co w klasycznej wersji SPECTRUM. Rozszerzono go jedynie o rozkazy sterujące dostępem do pamięci i dźwiękiem. Możliwe jest pisanie programów w BASICU z pełnym wykorzystaniem możliwości edytora, a następnie przełączenie się na 48K. Programy nie korzystające z trików i nie mieszające w zmiennych systemowych będą działały w obu trybach. Ponadto edytor może być również, w ograniczonym zakresie, używany jako edytor tekstowy. Możliwa jest bowiem edycja zawartości zmiennych alfanumerycznych. Pozwala to na tworznie kilkunastu zbiorów tekstowych lub pisanie tekstów źródłowych w innych językach programowania. Część klawiszy kalkulatora zmienia w tym trybie swoje znaczenie.
+należą do surowców pospolicie występujących w skorupie ziemskiej. Rzadkość występowania omawianych piasków wynika z uwarunkowań sedymentologicznych. Sedymentacja w sensie złożowym - bilansowym piasków gruboziarnistych o ściśle określonym, małym zakresie uziarnienia, tj. frakcji podstawowej 1-2 i 2-4 mm wymagałaby utrzymania w zbiorniku sedymentacyjnym stałego, bardzo wąskiego reżimu hydrodynamicznego przez dłuższy okres czasu. Ze względu na to, że prędkość wód roztopowych, a co się z tym wiąże siła nośna zmieniają się gwałtownie, istnieje bardzo mała szansa powstania nagromadzenia osadów o jednakowej, wyselekcjonowanej wielkości ziaren i znacznej miąższości, a więc złóż przedstawiających wartości gospodarcze. Zależność wielkości transportowanych i osadzanych ziaren od prędkości wody ilustruje ryc. 2 (2). Jak widać sedymantacja omawianego przedziału uziarnienia wiąże się z bardzo małym zakresem prędkości prądu, podczas gdy innych osadów, tj. piasków różnoziarnistych, pisaków ze żwirem i żwirów, ze znacznie większym. Dlatego też, najczęściej występowanie piasków gruboziarnistych ogranicza się w złożach do niedużych wkładek lub ławic wśród wymienionych osadów okruchowych, a rzadko dochodzi do akumulacji o znaczeniu złożowym. W związku z tym w udokumentowanych złożach dla celów odlewniczych w niewielu tylko występują większe ilości piasków gruboziarnistych. Według Bilansu Zasobów Kopalin stan zasobów piasków w tych złożach wynosi 80 454 tys. t. W podanej liczbie zasobów udział frakcji gruboziarnistej jest zmienny i wynosi od poniżej 50% do około 70%. Należy jednak uwzglednić fakt, że nie wszystkie udokumentowane zasoby są przemysłowe i w praktyce może się okazać, że jest ich znacznie mniej. Zatem udokumentowana baza piasków gruboziarnistych jest bardzo mała i według uzyskanych danych stanowi zabezpiecznie dla przemysłu odlewniczego tylko na krótki okres czasu, około 10 lat.
+ W naszych warunkach hydrogeologicznych może się ona nadawać szczególnie np. do badania parametrów hydrogeologicznych poziomów trzeciorzędowych na niżu. Zastosowana dla warunków swobodnego zwierciadła przy krótkim czasie pompowania daje wartości przybliżone tym dokładniejsze, im czas pompowania jest dłuższy, tzn. im bardziej przepływ upodabnia się do ustalonego. Metoda pozwala na określenie współczynnika zasobności lub odsączalności, a więc wielkości niezbędnej przy określaniu wielkości zasobów statycznych. Jest to szczególnie ważne w zagadnieniach hydrogeologii kopalnianej, gdzie zależy nam na określeniu ilości wody, którą trzeba odpompować, np. w celu osuszenia złoża, z leja depresyjnego o określonej objętości. Wreszcie metoda umożliwia powstanie prognozy powiększania się leja depresyjnego w czasie pod wpływem pompowania stałej ilości wody. Jakkolwiek powyższe odnosi się ściśle biorąc tylko do pojedyńczego otworu, jednak można to poszerzyć na zgrupowaną eksploatację otworami lob kopalnię, jeżeli tylko jej rozmiary są odpowiednio małe w stosunku do rozległości całego poziomu wodonośnego. Oryginalność metody polega na zastosowaniu graficznego sposobu znajdowania przybliżonych wartości całki wykładniczej potrzebnych do wyliczania szukanych parametrów. Metoda wymaga dysponowania co najmniej jednym otworem obserwacyjnym w warunkach zwierciadła naporowego oraz zdwoma w warunkach zwierciadła swobodnego. Można to uważać za jej słabą stronę. Nadmienić natomiast wypada, że N.K. Girinski (4) podaje wykresy pozwalające określić przybliżoną wartość współczynnika filtracji wyłącznie na podstawie danych z otworu pompowego uzyskanych w warunkach nie ustalonego ruchu wody. Jednak wszyscy doświadczeni hydrogeolodzy są zgodni co do tego, że określenie współczynnika filtracji na podstawie danych z samego otworu pomopwego daje błędne wyniki. Dlatego też wszędzie, gdzie w grę wchodzi potrzeba dokładmego określenia współczynnika filtracji, tam badania powinno się przeprowadzić przy zastosowaniu grupy otworów oserwacyjnych, niezależnie od tego, czy stosuje się wzory odnoszczące się do ustalonego czy nie ustalonego przepływu.
+ Ze względu na występujące usterki techniczne w wykonaniu kanalizacji nie została ona przez przedstawicieli naszego zakładu odebrana jako dobra i w związku z tym nie przyjęta do eksploatacji. W razie potrzeby pomagamy w usunięciu awarii na interwencję mieszkańców lub administracji. Do usuwania awarii wodociągowych i nakalizacyjwych na własnych sieciach posiadamy brygadę ludzi ze sprzętem, która po godz. 15 pełni dyżur domowy. W dniu 10 I 1979 r. dyżurny pogotowia otrzyał zawiadomienie o awarii sieci kanalizacyjnej w budynku nr 5 przy ul. Robotniczej. Po rozeznaniu syyuacji stwierdził, że awaria jest niewielka, w związku z czym otrzymał polecenie zatrzymania wody, aby zapobiec powstawaniu ścieków w bloku. Niestety, właściciel piwnicy, w której mieści się zawór wodociągowy nie wyraził zgody na wejście do piwnicy i zamknięcie zaworu. W skardze do Waszej gazety mieszkańcy powołują się na rozmowę z dyżurnym i jego informację o braku ,,limitu". Chodziło o brak ludzi, których po godzinachpracy trzeba byo zebrać z domów aby tę awarię usunąć po godz. 15.00 Niebagatelną sprawą jest również fundusz płac, który w roku bieżącym w naszym przedsiębiorstwie jest bardzo napięty. Usuwamy tylko te awarie na sieciach obcych, które wymagają pilnej interwencji. Usuwamy je pomimo iś do naszych obowiązków to nie należy, bowiem mamy obsługiwać tylko sieci będące w naszej eksploatacji. Jeżeli zaś chodzi o sprawę szkód —rzeczywiście duża strata społeczna. jakkolwiek nie Oddział Gospodarki Komunalnej za nie będzie płacił. Można do niej było nie dopuścić, nie starczyło jednak dobrej woli mieszkańców bloku, tej samej społeczności, która szkodę poniosła. I przy okazji, bo wiele już zostało powiedziane i napisane na ten temat: starajmy się o kulturalną eksploatację urządzeń sanitarnych zgodnie z ich przeznaczeniem, mniejszy sięprzez to napewno ilość awarii, a tym samym ilość kłopotów, których wszyscy tak bardzo nie lubimy.
+ Gospodarcza działalność człowieka sprzyja ciągłemu tworzeniu się wielu szkodliwych związków chemicznych, których pozostałości mogą podlegać nagromadzeniu w środowisku. Liczba związków chemicznych, organicznych i nieorganicznych, według ostrożnych i wciąż aktualizowanych szacunków, mieści się w przedziale od 100 000 do 1 000 000 (Witkiewicz, 1993). W tej liczbie istotną grupę stanowią związki organiczne, mające w swojej budowie zamiast atomu lub atomów wodoru jeden lub kilka chlorowców (Cl,Br, J, F), określane jako: chlorowcoorganiczne, chlorowcopochodne, halogenowe. ich obecność w wodach powierzchniowych jest skutkiem dość powszechnego jeszcze wysiewania na pola uprawne i lasy chlorowcoraganicznych związków ochrony roślin, odprowadzania ścieków z zakładów chemii organicznej oraz ścieków komunalnych z miast, w których woda uzdatniana jest poprzez chlorowanie, inflitrację odcieków z wysypisk oraz krążenie w środowisku związków halogenoorganicznych emitowanych do atmosfery podczas spalania odpadów komunalnych i przemysłowych, a także ulatniających się ze wszelkiego rodzaju tworzyw sztucznych. W wodach wielu jezior i rzek stwierdza się podwyższone stężenia m.in. związków grupy polichlorobifenyli—PCB's, polichloroterfenyli — PCT's, chlorowanych pestycydów, dioksyn, furanów oraz trihalometanów THM (Bojakowska, 1994). Szacuje się, że w wyniku uzdatniania wody z użyciem chloru powstaje od 2000 do 3000 związków chloropochodnych (Nawrocki, 1993). Z produkowanych rocznie na świecie 10 kg związków chlorowcoorganicznych przypadających na 1 mieszkańca globu, 9 kg stanowią lotne związki chlorowcopochodne (ich źródłem są najczęściej rozpuszczalniki, środki myjące i odtłuszczające), pozostałe środki ochrony roślin i produkty dezynfekcji wody. Gromadzeniu się substancji chlorowcopochodnych w środowisku sprzyja ich stosunkowo duża trwałość. Przeciętny czas biologicznego rozkładu tych związków w wodach i glebach, przekracza 2 lata (Namieśnik, 1992). Według opinii toksykologów —opartej głównie na dowodach pośrednich— większość opisanych związków i substancji ma toksyczny, mutagenny i kancerogenny charakter oraz zdolność do biologicznej kumulacji (Namieśnik & Jaśkowski, 1995). Wiele związków, spośród licznej grupy chlorowcopochodnych, jest znanych i na obbecnym poziomie techniki analitycznej identyfikowanych i oznaczonych. Jednak razem z nimi występują organiczne składniki chemiczne o dotąd nie rozpoznanej strukturze.
+Wyliczone tu, konkretnie istniejące i działające sieci są jednoznacznym potwierdzeniem tezy o możliwości istnienia sieci tylko w wypadku powiązania bibliotek z konkretnym organem administracyjnym, sprawującym nad nimi nadzór i regulującym ich sprawy organizacyjne, kadrowe, budżetowe, a także nadającym ogólny kierunek ich działalności, zgodny z potrzebami społecznymi. Czekamy zatem na ustawę, która w ten właśnie sposób ujmowałaby sprawę sieci, akceptując dokonaną zgodnie z wymaganiami życia decentralizacją zarządzania bibliotekami. Czekamy na ustawę, która mówiłaby o resortowym podziale bibliotek, przy czym w ramach jednego resortu dopuszczałaby w razie potrzeby równoczesne działanie sieci bibliotek różnego rodzaju. Przykładu dostarczają: sieć bibliotek szkolnych i sieć bibliotek pedagogicznych w resorcie oświaty. Są jednak sprawy, którym musza być podporządkowane wszystkiesieci resortowe. Do spraw tych należy m. in. racjonalna gospodarka zasobami bibliotecznymi i wzajemne uzupełnianie się świadczeń bibliotek na rzecz społeczeństwa. Sieci resortowe nie mogą stanowić - tak jak dziś stanowią - zamkniętych kręgów, izolujących się od potrzeb i działania sieci innych resortów. Nie można też opierać międzyresortowej współpracy bibliotek wyłącznie na inicjatywie samych bibliotekarzy. Zobowiązanie do tej współpracy powinno się znaleźć w ustawie, ale samo zobowiązanie też nie wystarczy. Musi istnieć organ państwowy wyposażony w kompetencje ośrodka kierującego tą współpracą i odpowiedzialnego za nią. Takim właśnie organem jest od 1951 r. Ministerwstwo Kultury i Sztuki, tylko, że przy wielu okazjach wielu reorganizacji tego resortu zapomniano o tym fakcie.
+W dwudziestoleciu międzywojennym działania językoznawców były skierowane na normalizowanie i kodyfikowanie polszczyzny (w jej odmianie niegwarowej, nazywanej wówczas - literacką lub kulturalną). Zabiegi te spotykały się z pełną akceptacją zarówno ze strony władz, jak i społeczeństwa - połączonych wspólną dążnością do odbudowania niepodległego i suwerennego państwa polskiego. Istniejące od dawna nieliczne róznice językowe, zwłaszcza w wymowie (np. krakowska i poznańska międzywyrazowa fonetyka udźwięczniająca (typ: brad͜ojca⁷) wobec warszawskiej - ubezdźwięczniającej (typ: brat͜ojca); krakowskie i poznańskie Ƞ tylnojęzykowe na granicy morfemów (typ: paniȠeka z okieȠka) wobec odmiennej wymowy warszawskiej (typ: panienka z okienka); krakowska i poznańska wymowa grup spółgłoskowych strztrzjak szcz-, cz- (typ: szczelinica, czy, czeba) wobec odmiennej wymowy warszawskiej (typ: strzelnica, trzy, trzeba, wymawiane jako: stszelnica, tszy, tszeba), a także liczniejsze różnice słownikowe (np. krakowskie: poziomki, ostrężyny, borówki, porzeczki, bławatek, bratek, czerstwy (chleb), płytki, ścierać prochy; warszawskie: czerwone jagody/poziomki, jeżyny, czarne jagody, porzeczki, chaber, bratek, stary,suchy(chleb),płytki, ścierać kurze; poznańskie: czerwone jagody, jeżyny, czarne jagody, świętojanki, modrak, macoszka, stary, suchy (chleb), miałki, ścierać kurze⁸ - uznawano za ograniczony i dopuszczalny margines odrębności regionalnych, stanowiących po części konsekwencję izolacji poszczególnych ziem polskich w okresie długotrwałych zaborów. Poza tym polszczyzna był ujęta w zasady normy (literackiej, kulturalnej, poprawnej), obowiązującej tych wszystkich, którzy uzyskali określony stopień wykształcenia (od tzw. małej matury wzwyż). A zatem taka odmiana języka była używana we wszystkich okolicznościach oficjalnych i publicznych (w szkołach, uczelniach, urzędach, kościele, prasie, teatrze, przemówinieach itp.⁹). Posługiwano się nią również w kontaktach prywatnych (w domach, w towarzystwie). Znamienna właściwością ówczesnych stosunków językowych było wyraźne przeciwstawianie tego, co poprawne, temu, co uznawano za błąd. Każdy mógł więc i powinien przyswoić sobie w rodzinie i w szkole od razu poprawne elementy języka. Istniała też presja środowiska, wpływa-
+Oprócz zrostów o pionowo usytuowanej płaszczyźnie granicznej (płaszczyźnie zrostu kryształów), w warstwie a pojawiają się masy chaotycznie rozrzuconych wielkich (powyżej 15 cm) kryształów przypominających wyglądem fragmenty skrzydeł zrostów. Osady te nazywa autor gipsami szklicowymi o teksturze bezładnej (ryc. 1). Pomiędzy kryształami wystepuję wtrącenia i przewarstwienia iłu, a niekiedy znaczniejsze jego zdeformowane soczewy. Kryształy wykazujące szkieletową budowę są skruszone i poprzełamywane, prawdopodobnie w wyniku nacisków kompakcyjnych. Wśród nich spotykane są niewielkie, choć czasami osiągające wymiary kilkudziesięciu centymetrów, zrosty o płaszczyźnie granicznej nachylonej do warstwowania bądź leżącej prawie poziomo. Najliczniejsze są one w strefie przejściowej do gipsów szklicowych, zbudowanych z pionowo ustawionych kryształów. Znajdujące się tu zrosty mają swe położone u góry skrzydła silnie rozwinięte i bardzo wielkie (ryc. 4). Gipsy szklicowe o teksturze bezładnej występują w stropie warstwy a (ryc. 1), w strefach o miąższości kiludziesięciu centymetrów (w Borkowie i Chwałowicach do 1,5 m). Czasami pojawiają się również w jej spągu, stowarzyszone z opisanymi strukturami obciążeniowymi. Osady podobne znane są z gipsów rejonu śródziemnomorskiego (1, 12, 16, 19, 21). W przeciwieństwie do gipsów szklicowych zbudowanych z pionowo ustawionych zrostów, które rosły gęsto, jeden przy drugim, rywalizując ze sobą o wolną przestrzeń, zazębiając się i tworząc zwarty poziom, w opisanych powyżej utworach kryształy wzrastały pojedynczo lub jako izolowane grupy. Pojawiające się w górnej części warstwy a zrosty o nachylonych płaszczyznach granicznych i silnie rozrośnietych górnych skrzydłach (ryc. 4) znamionują zmniejszoną gestość zalążkowania (12). Powyżej leżące kryształy tworzyły się już oddzielnie, z reguły nie osiagając wielkich rozmiarów. W czasie ich powstawania trwała intensywna sedymantacja iłu. Kryształy roznące na powierzchni lub wśród iłu łatwo wywracały się pod wpływem swego ciężaru i kontynuowały rozwój w niezorientowanych, nietypowych pozycjach, tworząc w efekcie beładnie nagromadzone masy (15, 21, 26). Do przewracania się kryształów, a być może ich krótkiego transportu, mogły przyczynić się prady lub falowanie. Prądy mogły
diff --git a/in-header.tsv b/in-header.tsv
new file mode 100644
index 0000000..c1043f7
--- /dev/null
+++ b/in-header.tsv
@@ -0,0 +1 @@
+InText
diff --git a/out-header.tsv b/out-header.tsv
new file mode 100644
index 0000000..85229aa
--- /dev/null
+++ b/out-header.tsv
@@ -0,0 +1 @@
+OutText
diff --git a/test-A/in.tsv b/test-A/in.tsv
new file mode 100644
index 0000000..30bc4dc
--- /dev/null
+++ b/test-A/in.tsv
@@ -0,0 +1,81 @@
+Pociągiem turystycznym zradiofonizowanym do Poznania na zwiedzanie starego i nowego miasta, m. in. palmiarni, obejmującej bogaty zbiór egzotycznej flory. Niemałą atrakcją wycieczki będzie przedstawienie w operze. Wyjazd w dniu 12-go, powrót 14-go rano. Autokarem do Żelazowej Woli na koncert chopinowski. Wycieczki urządza "Orbis" pl. Konstytucji 2, tel. 8-38-16.
+W niezwykłych okolicznościach zbieramy się tym razem by obchodzić drogą wszystkim synom Polski rocznicę. Kraj cały w tej chwili zalany krwią i dymiący pożogą, na niwach ojczystych sieje śmierć i zniszczenie dzicz rozpasana, i bardziej niż kiedykolwiek Polska jest obecnie ziemią męczeńską, ziemią mogił i krzyżów.
+Pragną wyzwolić się od kłopotów wewnętrznych. Młodzi ludzie rozchwiani emocjonalnie stają się ofiarami sprzedawców narkotyków. Nastolatkom o obniżonej samoocenie, które czują się samotne i obco w swoim otoczeniu, łatwiej jest się uzależnić. Rozwiązywanie problemów emocjonalnych za sprawą narkotyków to jedna z głównych przyczyn szerzenia się narkomanii.
+Wiele danych wskazuje na to, że także opisane niżej dwie bestialskie masakry - były dziełem właśnie dirlewangerowców. Działo się to w rejonie Solca - Wilanowskiej - Zagórnej - Czerniakowskiej; 22 i 23. IX wygasała już walka na Górnym Czerniakowie, gdzie uprzednio zorganizowały przyczółek przeprawione z praskiego brzegu Wisły oddziały 1 Armii WP.
+Tadeusz Walichnowski jest aktywnym działaczem politycznym. Do PPR wstąpił w 1945 roku (z ramienia partii organizował w Ostródzie ZWM). Był delegatem na IX i X Zjazd Partii, w latach 1981-1986 członek KC PZPR, od 1981 członek Komitetu Warszawskiego partii. Jast działaczem ZBoWiD i TPPR. Wchodzi w skład zespołu partyjnego historyków przy KC PZPR, jest członkiem polsko-radzieckiej komisji uczonych partyjnych ("białe plamy"). Dorobek naukowy i popularyzatorski prof. dr. Walichnowskiego to m.in. ponad 20 publikacji książkowych wydanych w kilkunastu językach w kraju i za granicą z zakresu najnowszych dziejów Polski i współczesnych stosunków międzynarodowych. Książki otrzymały nagrody resortowe, Prezydium PAN i Akademii Nauk ZSRR. Żywe zaineresowanie wywołała w swoim czasie książa "Izrael a NRF". W 1987 r. nakładem PWN ukazały się rozmowy T. Walichnowskiego z Leistem, hitlerowkim starostą Warszawy, który po wojnie odbywał karę więzienia w Barczewie. Poza ASW prof. dr T. Walichnowski jest czynny w wielu komisjach, radach naukowych i komitetach PAN oraz innych placówkach naukowych. Obecnie profesor przygotowuje do publikacji swoje wspomnienia z pasjonującej drogi życia, pracuje także nad nową książką poświęconą kryzysom i konfliktom społecznym w Polsce. W 1984 roku z rąk przewodniczacego Rady Państwa prof. dr. H Jabłońskiego Tadeusz Walichnowski po raz trzeci otrzymał nominację belwederską. Tym razem była to nominacja na stopień generała brygady.
+Na posiedzeniu Izby poselskiej uchwaloną została ustawa kościelno-polityczna w formie przyjętej przez Izbę Panów, bez wszelkiej zmiany. Za wnioskami Polaków, żeby dyecezyi poznańsko-gnieźnień[?]kiej i chełmińskiej nie wyjmowano z pod praw, jakie przysługują wszystkim dyecezyom katolickim jednego państwa, głosowali tylko postępowcy. Centrum oświadczyło przez usta Windhorsta, iż tą razą musi pozwolić na to, aby wnioski Polaków upadły, a to z tego powodu, że wnioski te nie mają widoków powodzenia.
+kowo wiele - zawodnikom... i organizatorom zawodów przypadła w udziale przynajmniej pewność - Co do wyników należy podkreślić wspaniałe poprawienie własnego rekordu w rzucie kulą por. Barana... - Reprezentacja Węgier nie doznała w tym roku żadnej klęski - Senzacyjne rewelacje z tajemnic zakulisowych KZOPN - Czysty zysk dla zasłużonego gracza w teorji, a w praktyce - Nieszczęście było w tem, że śnieg po drodze roztopił się - Stare bowiem ośrodki kulturalne usportowione i nieusportowione uległy z biegiem historji kompletnej degeneracji, a nawet upadkowi - Jeszcze nie jest u nas tak różowo na punkcie liczebności i masowości sportu - Zwołanie... walnego zebrania... należy spodziewać się w najbliższym czasie - ...najrozmaitsze mniej lub więcej zawinione błędy, kładą się w opinji naszych sąsiadów ciężarem nielada nietylko na polskim sporcie, lecz na całym narodzie - Miss Maud była wprawdzie angielką, ale tak długo mieszkała na Wołyniu, że się zupełnie zwołyniaczyła. Sportowała się namiętnie i żyła hygjenicznie według poleceń lekarza... ...siły swe tak wzmocniła, że mogła podnieść byle co, aż przyjaciółki z zazdrością gratulowały jej ulepszonego wyglądu. - ..odchylić rąbek historji tego szlachetnego zmagania się ludzkiego w osiągnięciu kilku tysięcy kilometrów i to przy pomocy tylko własnych nóg - ... rok zeszły przyniósł pełny triumf parze Aerto-Rielens, którzy odstawili... resztę współzawodników - Niewiadomo jak wytłumaczyć sobie stanowisko poprzedniego Zarządu w tej sprawie, gdyż wiedział on, że winni nienadesłania formularzy, zostają zawieszeni w prawach członkowskich... - Chcąc zwycięstwa ambicja i ofiarność, z jaką Pogoniarze walczyli o mistrzostwo, zasługuje na szczere uznanie i pochwałę. - Pomimo licznie zwracanych uwag ze strony osób dobrze obznajomionych z prawem futballowem... - W konkursach bierze udział setki i nawet tysiące osób. - Pismo to posiada ...dział sportowy, ale wiadomości, podawane przez nie, są... ...miano na myśli... - ...drużyny uważają sobie podróż do Polski jako... - nietylko na afiszach było zaznaczone nojwyraźniej o celu dochodów... - Gra, której przypatrywało się 6.000 widzów, wśród których... - Pozostałaby jeszcze do wzmiankowania drużyna..."
+Obecność dworu księżęcego, a także coraz bardziej chłonny rynek miejski spowodowały wreszcie, że u podnóża miasta, tuż nad zwierciadłem Wisły, mniej więcej na wysokości późniejszej Bramy Nowomiejskiej, powstała osobna osada (victus) zamieszkała wyłącznie przez rybaków i stąd nazywana Rybitew, albo Rybitwia (dzisiaj okolice Rybaki).
+"... Bych był Jeremiaszem... wołał bych, jako i on płacząc : ...Zawołajcie narzekalniczek, niech nad nami lamentują, mówiąc : O jakośmy zwojowani i wielce pohańbieni ! Przyszła śmierć przez okna nasze, werwała się w domy nasze, pobiła przed sienią dzieci i młodzieńce po ulicach !"
+● --- Uwaga społeczeństwa niemieckiego została w ostatnich czasach świadomie i celowo skierowana ku zagadnieniu granic wschodnich. W tym też celu Akademja Pedegogiczna w Elblągu od początku swego istnienia za specjalne swe zadanie uważa, jako wychowaczyni nauczycieli, wyjaśniać przyszłym wychowawcom narodu wielkie znaczenie tych zagadnień. Zagadnienia więc granic wschodnich, Marchji wschodniej i »korytarza« zostały wprowadzone do programu tej uczelni. Prahistorja i historja tych krain ma wykazać odwieczne prawo Niemców do tych ziem, a wysoka kultura - wartość tych prowincyj dla państwa niemieckiego. Słuchaczom usiłuje się przy pomocy szeregu dyscyplin naukowych, jak etnologji, historji, geografji, wiadomości ze stanu gospodarczego i przyrody zagadnienia te wyjaśnić. Słuchaczy wprowadza się do bezpośrednich badań nad językami, obyczajami, zwyczajami, pieśniami ludu Marchji wschodniej, odbywają oni wycieczki historyczne, krajoznawcze, badają florę i faunę, przyczem stale wykazuje im się »bezsens« traktatu wersalskiego. W tym też celu urządza się cykle wykładów, wygłaszanych przez urzędników i przemysłowców, wprowadzających słuchaczy w zagadnienia współczesnej polityki. W semestrze zimowym 1931/32 cykl ten objął wykłady: Syndyka Izby Handlowej w Gdańsku p. t. »Gdynia i Gdańsk«, dyrektora archiwum dr. Recke p. t. Sprawa polska w czasie wojny światowej«, warszawskiego literata p. t. »Przyczyny przeciwieństw polsko-niemieckich«, dyrektora wschodnio-niemieckiego syndykatu gospodarczego p. t. »Położenie Niemiec między wschodem i zachodem«; nadprezydent Prus Wschodnich przedstawił »Położenie gospodarcze Prus Wschodnich«, tajny radca Cleinow wyjaśnił »Zagadkę Rosji Sowieckiej«. --- ● --- W zakresie metodyki zwraca się słuchaczom uwagę na właściwości szkoły powszechnej wschodniopruskiej, w których odbywają się lekcje praktyczne. W ten sposób Akademja kształci odpowiednich nauczycieli dla terenów nadgranicznych. (Johannes Schwanbeck, Grenzlanderziehungsfragen und deren Berucksichtigung in der Padagogischen Akademie Elbing, Die deutsche Schule, Heft 4, 1933).
+Od sum, które wpływają do Kas Zarządów gmin po upływie miesiąca od daty doręczenia ich wezwania, Zarządy gmin mogą pobierać na rzecz swą karę w stosunku 1 % miesięcznie, przyczem pełne dni 15 liczą się za pół miesiącai powoduję 1/2% kary, dni 16 liczą się za cały miesiąc. Takie sumy normy kary pobierają na rzecz gminy wyznaniowej żydowskie Magistraty względnie urzędy gminne kara liczy się wówczas za cały czas po upływie miesiąca od daty doręczenia wezwania płatniczego, wystosowanego przez Zarządy gmin aż do uiszczenie składki.
+świeżych pozwala na utrzymywanie czystości w kuchni (wyeliminowanie oczyszczania warzyw) i nie niszczy rąk. Na pewno z dużym zadowoleniem powitają "Ambrozję" turyści, ponieważ odrobina tej przyprawy podnosi smak każdej potrawy, a zabrana na "włóczęgę" torebka "Ambrozji" nie obciąża plecaka.
+Treść zdania: Na poziomym gładkim cylindrze leży w położeniu równowagi ciężkie półkole o promieniu równym promieniowi cylindra, a więc przystaje doń na całym swym obwodzie. Przesuwamy je cokolwiek z tego położenia, skutkiem czego będzie ono poruszać się po cylindrze. W jakim położeniu półkole odstanie od cylindra?
+Staś zarozumiały umie wszystko, ma on "wielkie zdolności" i nic dla niego trudem być nie może. W chwilach jednak stanowczych, gdy trzeba coś zrobić, dać dowód swojej wiedzy i rozumu, mały geniusz zwykle doznaje porażki i ośmiesza się w obec starszych. W wielu okolicznościach pokonywa go Józio, mniej zdolny, lecz pracowity i skromny. Autorka bardzo szczęśliwie scharakteryzowała typ, spotykany niestety dość często, a ośmieszające małego pyszałka przygody rozweselają czytelnika.
+Naprzeciwko Sądu Okręgowego mieści się handelek Arkuszewskiego, zwany popularnie "dziewiątym wydziałem" (sąd miał ich osiem). Można tu było zawsze w godzinach rozpraw, zwłaszcza w porze przerw obiadowych, spotkać tylu co najmniej prawników, co w najbardziej ruchliwym wydziale. Lokal był stary i z trady-
+w sprawie ustanowienie mnożnika do obliczenia uposażeń pracowników miejskich za miesiąc wrzesień 1923 r.: Zatwierdzić uchwałę Magistratu No 3315 z dnia 18 września r. b. o ustanowieniu do obliczenia uposażeń urzędników i pracowników miejskich za miesiąc wrzesień 1923 roku mnożnika równego 200000 punktom. Uchwalono:
+Prasa amerykańska i angielska zamieszcza w dalszym ciągu opisy walk stacz[?]nych w Warszawie. Dzisiejszy poranny komunikat Reutera opowiada o barykadach na ulicach Warszawy, biało-czerwonych opaskach i mundurach polskich żołnierzy A.K.
+Na początku bieżącego roku przyjechał do mnie kuzyn z Holandii własnym samochodem marki "Audi" (rocznik 1989), ubezpieczonym za granicą, został on wprowadzony na polski obszar celny czasowo w ramach ruchu turystycznego. W czasie pobytu w Polsce samochód został częściowo zniszczony w wyniku wypadku drogowego. Czy w tej sytuacji pojazd ten, przedstawiający po wypadku określoną wartość majątkową, może być bez ponoszenia opłat celnych przekazany na rzecz Skarbu Państwa? Czy w przypadku, gdyby pojazd ten uległ całkowitemu zniszczeniu na terenie RP w wyniku wypadku drogowego, mógłby również zostać zwolniony od cła? Jeżeli chodzi o pierwszą z przedstawionych wyżej kwestii, to należy zauważyć, iż generalnie nie ma przeszkód prawnych, aby wprowadzony czasowo na polski obszar celny pojazd, będący własnością codzoziemca, przedstawiający jeszcze określoną wartość użytkową po wypadku drogowym w Polsce, został przekazany na rzecz Sakrbu Państwa. Pojazd taki były wówczas - na podstawie art. 14 ust. 1. pkt. 30 prawa celnego - zwolniony od cła, jeśli oczywiście zostałyby spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. gdy przekazanie pojazdu na rzecz Skarbu Państwa nastąpiłoby nieodpłatnie i bez jakichkolwiek obciążeń innych niż należności celne, a ponadto właściwy organ państwowy wyraziłby zgodę na jego przyjęcie na rzecz Skarbu Państwa. Organem właściwym do ewentualnego przyjęcia określonych towarów na rzecz Skarbu Państwa w tego rodzaju sytuacjach jest dyrektror właściwego urzędu celnego. Jednocześnie trzeba zwrócić uwagę, iż przyjęcie określonych towarów na rzecz Sakrbu Państwa nie może być dokonane w formie decyzji organu celnego, gdyż przepisy ustawy - prawo celne nie przewidują uprawnienia organów celnych do wydania takiej decyzji. W związku z powyższym ewentualne przekazanie przez stronę określonych towarów na rzecz Skarbu Państwa powinno odbyć się w formie przewidzianej przepisami prawa cywilnego. Należy przy tym wskazać, iż jedyną możliwą formą takiego przekazania jest zawarcie umowy darowizny, która w przedmiotowej sytuacji dla celów dowodowych powinna być zawarta w formie pisemnej. Kwestie dotyczące umowy darowizny zostały uregulowane w tytule XXXIII kodeksu cywilnego (art. 888 - 902 k.c.) Trzeba podkreślić, iż umowa powyższa
+banków musi kierować się jak najbardziej racjonalną myślą państwową i być jak najbardziej zespoloną z linją polityki gospodarczej Rządu. Pomijając różnice w polityce gospodarczej Rządu obecnego i rządów poprzednich, trzeba niestety stwierdzić, że polityka banków nie zawsze była z polityką Rządów skoordynowaną. W 1927 r. zaszła w tej dziedzinie kardynalna zmiana; działalność banków - w szczególności Banku Gospodarstwa Krajowego - skierowana została na właściwe tory, o czem przedewszystkiem świadczą odnośne zestawienia cyfrowe.
+Masło, margaryna, smalec. Określenie wody 200 mk., kazeiny, cukru mlekowego i mineralnych substancji 400 mk., środków konserwujących: formaliny, kwasu bornego, salicylowego po 450 mk., badanie tłuszczu 1000 mk., badanie na obce barwniki 400 mk., olej sezamowy, bawełniany, arachidowy po 400 marek., handlowa analiza masła 1000 mk.
+Dzięki tej unji wpływy, i tak duże, każdej z tych organizacyj wzmogły się znakomicie; jednocześnie jednak przy pożytecznej współpracy pozostawiono Association of Library Assistant wielką swobodę i niezależność; tak jak i uprzednio, prowadzi on swą skuteczną pracę w dziedzinie szkolenia personelu pomocniczego bibljotek, urządzając szereg systematycznych kursów korespondencyjnych, rozwijając stale bibljotekę fachową, wreszcie wydając organ oficjalny "The Library Assistant".
+i kwalifikacyjnych, również w obu wyścigach nie dał konkurencji żadnych szans. Briscoe przerwał tym samym serię siedmiu wyścigów bez zwycięstwa. Punkty wywiezione z Austrii (22) pozwoliły mu odskoczyć na bezpieczną odległość od Christiana Kliena, który na swoim "domowym" torze był dwa razy piąty. Drugi z kierowców Prema Powerteam, Robert Kubica, niestety nie opuścił Austrii z uśmiechem na ustach.
+W zimie, kiedy Wisła zamarzła i pokryła się śniegiem, ciemne kontury wystających przęseł dawały ukrycie patrolom i czujkom. U obu wylotów mostu Kierbedzia grzmiały strzały i padały pociski artyleryjskie. Tak trwało przez całą jesień i początek zimy, to jest w okresie, wypełnionym przygotowaniami frontu radzieckiego do nowej ofensywy, której celem było przełamanie obrony niemieckiej nad Wisłą i wykonianie gigantycznego skoku do Odry.
+południu. Przewodniczącym był Feszczur - a zasiadali w nim ze znanych mi Żmur, Makitra, Konaszewicz, Kantor. Pytany byłem na temat rzekomo istniejącej jakiejś organizacji polskiej. Zgodnie z prawdą odpowiedziałem, że o niczym nie wiem. Przesłuchiwanie się skończyło, a wtedy nieznany mi porucznik wdał się ze mną w rozmowę i w czasie tej powiedział "że dzisiaj dużo pójdzie do nieba - na pytanie dlaczegi - odpowiedział - że wykryto organizację i że taka organizacja egzystowała. Gdy zauważyłem - dlaczego mię aresztowano - skoro ja o niczem nie wiem i do organizacji nie należałem - odpowiedział mi - że mnie zaszkodziło to, że jestem Polakiem i kapitanem b. wojsk austr. Po mojem przesłuchaniu przesluchiwano dalszych, a pozostając jeszcze w sali zauważyłem - jak do sąsiedniego pokoju zaprowadzono śp. czepielewskiego i zaczęto go tam bić - wśród tego wyszedł z tamtej sali jednoroczniak i odezwał się "ptaszek zaczyna śpiewać". Wyprowadzono go następnie z tej sali i wówczas widziałem - że jest strasznie zbity. W obu izbach podówczas pełnili straż jednoroczniacy - którzy w czasie tej służby, jak się przypatrywałem, raczyli się co chwilę wódką, koniakiem i winem. W czasie wyczekiwania na wyrok widziałem wszystkich skazańców - wszyscy byli w straszliwy sposób zbici i wówczas wyraził się do mnie śp. Sym - że tych wszystkich w tak okropnych sposób zbitych niewątpliwie będą się starali usunąć ze świata. Na moje pytanie do śp. Syma i Nowakowskiego, co właściwie było na rzeczy, odpowiedzieli mi, że o niczem nic nie wiedzą. W tym czasie na łóżkach leżeli śp. Dębicki i Stefanowski nie mogąc w skutek skatowania ich ustać na nogach. Po zawezwaniu nas następnie do ogłoszenia wyroku pobici mniej prowadzili nie mogących iść o własnych siłach - ja prowadziłem śp. Nowakowskiego. Wyrok odczytał Żmur - wówczas to stojąc najbliżej wglądnąłem w odczytywany papier - wyrok był pisany na maszynie, a ponieważ był dość obszerny, wydaje mi sięże niemożliwem jest, by w tak krótkim czasie od ukończenia rozprawy do ogłoszenia wyroku - mógł byc napisanym i potwierdzonym przez okręgowego komendanta - jestam więc zdania - że już z góry był przygotowany. Śp. Starkl pocieszał współtowarzyszyże niemożliwem jest - by byli rozsztrzelani bo, bo nie było za co. Warta ukraińska odpowiadała - że śp. Nowakowskiego dobito na cmentarzu. Okr. oficer Sawczuk opowiadał - że 31/3 wieczorem przyszła ze Stanisławowa ważna depesza w sprawie sądów doraźnych - lecz mimo tego jeszcze następnego dnia odbyły się dalsze egzekucje i dopiero następnego dnia rano (2/4) doniósł nam Florenców, że sądy doraźne zostały zastanowione. Dnia 251/5 zostałem wraz z innymi ze Złoczowa wywieziony i puszczony na wolnosć 2/6 w Suchostawie koło Kopyczyniec. Zabranych pieniędzy w kancelarji sądowej - mi nie zwrócono.
+Lada dzień wyjaśni się, według jakiej skali będziemy płacić w przyszłym roku podatek dochodowy. Wszystko wskazuje na to, że władza w przedwyborczej łaskawości obniży każdą stawkę o jeden procent! Ogólnie obciążenia wprawdzie się nie zmniejszą, ale efekt psychologiczny jest. Podatek dochodowy daje wszak tylko niecałe trzydzieści procent wpływów do budżetu. Reszta pochodzi z innych źródeł, przede wszystkim z VAT-u, akcyzy, ceł i podatku dochodowego od firm. W sumie dorosły obywatel (za dzieci zapłacą rodzice) odprowadzi do budżetu średnio około 356 złotych miesięcznie (planowane wpływy dorosłych Polaków i przez 12 miesięcy). W jaki sposób budżet wyciągnie nam tę forsą z kieszeni to już kwestia, że tak powiem, techniczna. Istota podatków sprowadza się bowiem do tego, że Państwo potrzebuje pieniędzy aby mogło funkcjonować. I te pieniądze trzeba jakoś od ludzi wydębić. Kiedyś sprawę załatwiały sejmy szlacheckie. Sejm się zbierał, król ogłaszał, że potrzeba pieniędzy na wojnę, żołd dla wojska, czy też po prostu załatanie dziur w skarbcu i następowały targi. Król musiał obiecać jakieś przywileje, przekupić kogo trzeba jakimś urzędem i jak się dogadano, sejm podatek uchwalał. Była to zatem gra dwóch partnerów. Teraz jest inaczej. Władza w pewnym momencie tak się wzmocniła, że przestała się tłumaczyć na co jej potrzebne pieniądze. Stąd obecnie po prostu okłada obywateli podatkami z różnych powodów, które w twórczych umysłach urzędników zdołają się wykluć. Płacimy więc podatek gdy zarobimy jakieś pieniądze, dostaniemy spadek po cioci, przywieziemy coś zza gra-
+(Zatwierdzona uchwałą Kolegium Tymczasowego Zarządu Miejskiego Nr. Kl. 394 z dn. 9 września 1936 r.) W statucie opłat za czynności nadzoru kominiarskiego, uchwalonym przez Radę Miejską w dn. 11 lipca 1932 r. ("Dz. Zarz. m. st. Warszawy" Nr. 8 z dn. 10.II.1933 r.) w brzmieniu uchwalonym przez Kolegium tymcz. Zarządu Miejskiego z dn. 16 stycznia 1935 r. ("Dz. Zarz. m. st. Warszawy" Nr. 8 z dn. 23.II.1935 r.) zmienia się ust. 2 § 2, który obejmuje brzmienie następujące: "Wysokość opłat wymienionych w § 1, poz. b ustala się na zł. 300.
+W dniu 3 Maja 1915 r., zorganizowano przy Sekcyi Statystycznej Komisyę do Spraw Stowarzyszeń, która postawiła sobie za zadanie zebranie danych statystycznych o istniejących stowarzyszeniach, udzielanie potrzebującym tych informacyi zrzeszeniom porad prawnych, opracowywanie ustaw dla nowopowstających i pośrednictwo między Stowarzyszeniami a Komitetem Obywatelskim, w sprawach chwili bieżącej. Komisya posiadała trzy wydziały: ogólny, prawny i statystyczny.
+Ostatnie wydarzenia na terenie Katowic i miast województwa śląskiego, związane z zatruciami dopalaczami nakazują szczególne środki ostrożności i wymuszają konieczność zwiększenia uwagi skierowanej na naszych najbliższych - szczególnie na osoby niepełnoletnie i młodzież. Pamiętajmy, że osoby sprzedające dopalacze przyciągają ludzi ceną i fałaszywym co do zawartości opisem przedmiotu i jego składem chemicznym - oferują w zamian niezapomniane wrażenia i doznania, które w przeszłości dla wielu osób były ostatnimi w ich życiu. Wszystkie niebezpieczne substancje są oferowane do sprzedaży jedynie z chęci zysku, a szkody wyrządzone w organizmach ludzi okazują się nieodwracalne. Apelujemy o nie zażywanie żadnych środków niewiadomego pochodzenia i o nieznanym składzie chemicznym. Skutki przyjęcia takich specyfików mogą okazać się tragiczne. Dowodzą tego przykłady choćby z ostatnich dni. Nie brakuje również przypadków, gdy przyjęcie podejrzanych substancji zakończyło się śmiercią młodych osób. Producenci cały czas modyfikują skład chemiczny dopalaczy. Często mieszanki te okazują się śmiertelne dla organizmu. Zwaracajmy uwagę na zachowanie naszych najbliższych, na środowisko w jakim przebywają. Wystarczy naprawdę chwila by doszło do tragedii, ale wystarczy jedna decyzja, by zapobiec, by pomóc, by uratować. Apelujemy o przekazywanie wszelkich informacjach o dopalaczach do każdej najbliższej jednostki Policji. Apelujemy o rozsądek i rozwagę - zażycie dopalacza może skończyć się tragicznie. Pomyślcie o sobie i swoich bliskich. Zabezpieczony przez policjantów "Mocarz" ma postać zielonego suszu roślinnego przeznaczonego do palenia. Przeprowadzone badania wykryły w nim syntetyczne kanabinoidy, po wypaleniu których występują efekty bardzo podobne do tych, jakie wywołuje marihuana i haszysz, tyle, że nawet kilkaset razy silniejsze. Efektem ich zażycia są m.in. zmiana nastroju i samopoczucia, błogostan, euforia, halucynacje, czasami depresja, apatia i urojenia. Następuje wzrost ciśnienia krwi, tachykardia, przekrwienie gałek ocznych, zaburzenia koordynacji ruchowej, zawroty głowy, zaburzenia uwagi, wysuszenia śluzówek. Zagrożona jest szczególnie młodzież, u której po przyjęciu tych substancji najczęściej dochodzi do trwałych zmian funkcji ośrodkowego układu nerwowego. Badania wskazują na dwukrotnie większe zagrożenie wystąpienie psychozy schizofrenicznej. Uważa się, że stosowanie kanabinoidów w okresie dojrzewania i rozwoju mózgu sprzyja późniejszemu pojawieniu się zespołów psychotycznych i zaburzeniom pamięci. Używanie kanabinoidów skutkuje ostrymi zmianami w układzie oddechowym ze stanami zapalnymi, kaszlem oraz przewlekłym zapaleniem oskrzeli oraz zaburzeniami funkcji układu krążenia, zagrażającemu szczególnie osobom z niedokrwienną chorobą serca. Prosimy, aby rodzice zwracali szczególną uwagę, czy opisane zachowania po dopalaczach nie występują u ich dzieci. Podobnie, jak znaleziony w mieszkaniu, czy ubraniu dziecka susz roślinny, może to być sygnałem, że zażywają dopalacze lub inne środki odurzające. Wtedy, aby zapobiec najgorszemu, konieczna jest właściwa i szybka reakcja.
+Najnowsze ze sposobów tych, jak elektryczne oczyszczanie soków, nie zostało doprowadzonem dotąd do tego stopnia udoskonalenia, ażeby można je z korzyścią zastosować, sposób Kassnera, opisany niedawno, jest zbyt nowym i zdaje się nie nadawać do zastosowania przy surowej fabrykacyi, inny sposób, zalecany przez Steffena, polegający na stsowaniu węgla kostnego i kwasu siarkawego.
+Pasażer zgromił dorożkarza, że koń jego ma grzbiet okaleczony. Dorożkarz wskutek tego wlókł się niedbale, jakkolwiek pasażer prosił o szybką jazdę. Gdy wreszcie stanęli w celu, dorożkarz powiedział drwiąco : - Nie mogę przecież konia popędzać, bo należę tak samo, jak pan, do Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.
+W razie, gdyby 2 wnioski uzyskały równą ilość głosów sędziów obecnych, głos przewodniczącego rozstrzyga. Art. 5. Ogłoszenie nazwiska laureata nagrody artystycznej m. stoł. Warszawy nastąpi w dzień święta narodowego 3 maja, wręczenie zaś dyplomu i nagrody najpóźniej w ciągu tegoż roku na publicznem posiedzeniu Rady Miejskiej.
+Warszawa 28/8 /PAT/. W dniu 24-go bm. przeprowadzili Niemcy gruntowną brankę Polaków na Targówku; zabrano wszystkich mężczyzn, podzielono n[?] grupy i skierowano do punktów pracy. Pewną ilość odstawiono na Dworzec Wschodni, skąd odjech[?]ło do robót umacniających w pobliżu Jabłonny. Jed[?]ą z grup odesłano do Wawra, gdzie w nocy na [??] go kopała okopy w odległości 150 mtr.od pozycji niemieckich.Ros janie dokonali wyp[?]du i zabrali około 100 pracujących Polaków i kilku dozorujących Niemców.
+żantową), Krychniakową Bronisławę (żonę urzędnika), Krzemińską Janinę (żonę urzędnika), Kellerową Marię - nauczycielkę, Waszkiewiczową Paulinę, Łąckiego Kazimierza - wójta gm. Skierniewka, Dziudę Bolesława-biuralistę, Niklewicza Jana-prezesa Związku Rzemieśl., Dominika Jana-kupca, Furmańskiegi Edwarda-właść. domu, Mańkowskiego Jana, Szkupińskiego Franciszka - prac. P. K. P., Winiarskiego Bolesława-prac. P. K. P., Nowickiego Stanisława, Lewkowicza Altera-kupca.
+Z JAKIM REZULTATEM: Złamany u podstawy słup oparł się na tramwajowej sieci trakcyjnej. Prąd stały o wysokim napięciu przedostał się w ten sposób do przewodów elektrycznych latarni i kable zaczęły płonąć. Przerwa w ruchu tramwajowym na Marszałkowskiej trwała przeszło półtorej godziny; wozy musiano kierować innymi trasami.
+W dniach 21-22 grudnia 1984 obradowało XVIII Plenum Komitetu Centralnego PZPR, poświęcone omówieniu zadań partii w realizacji planu gospodarczego w 1985 roku. Referat Biura Politycznego KC PZPR " Zadania partii w realizacji CPR na 1985 rok - poprawa gospodarności i umocnienie równowagi" wygłosił sekretarz KC Kazimierz Barcikowski. Informację Rady Ministrów o sytuacji gospodarczej przedstawił wicepremier, przewodniczący Komisji Planowania Manfred Gorywoda. Po dyskusji projekt uchwały na temat zadań partii w realizacji CPR przedstawił członek Biura Politycznego KC, I sekrtetarz Komitetu Warszawskiego partii Marian Woźniak; Plenum podjęło tę uchwałę jednogłośnie. Następnie zastępca członka Biura Politycznego sekretarz KC Jan Główczyk przedłożył projekt uchwały poświęconej przypadającym w roku przyszłym 40. rocznicy zwycięstwa nad faszyzmem oraz powrotu do Macierzy ziem zachodnich i północnych, a także 30. rocznicy zawarcia Układu Warszawskiego; Plenum podjęło uchwałę jednogłośnie. Po podjęciu tych uchwał obszerne przemówienie wygłosił I sekretarz KC partii Wojciech Jaruzelski. Następnie członkowie KC wysłuchali Informacji Biura Politycznego o wykonaniu zadań postawionych w oświadczeniu z XVII Plenum KC. Plenum dokonało też zmian w składach komisji problemowych KC oraz na stanowiskach kierowników wydziałów KC. Następnie Komitet Centralny przyjął uchwały: w sprawie Inspeksji Robotniczo-Chłopakiej, a także dotychczasowych wyników oraz zamierzeń w realizacji uchwał IX Zjazdu partii.
+prowadzenia handlu! W istocie zaś co się dzieje? Ustawa Przeciwalkoholowa zlikwidowała około 15000 zakładów restauracyjnych, więc sądzićby można, że wobec tego alkoholu spożywa się mniej i ci restauratorzy, którzy pozostali przy koncesjach, mają się obecnie lepiej. Tymaczsem wręcz jest przeciwnie, alkoholu spożywa się obecnie więcej, ponieważ rozpanoszył się potajemny wyszynk do najwyższego stopnia. W takich potajemnych wyszynkach spirytus lub wódkę osłabiają przez domieszkę wody i innych surogatów do 30◦, więc ze względu na to sprzedają taniej, niż koncesjonariusz. Wszelkie zaś zakazy i ograniczenie potajemny wyszynk nie obowiązują, ponieważ z tem wszystkiem on się nie liczy. Tymczasem koncesjonariusz w soboty i dni przedświąteczne od 3 po południu aż do 10 rano dnia poświątecznego, jeżeli sumiennie stosuje się do przepisów, wódki nie sprzedaje. Z tego wynika : gdy dotyczy podatków, to restaurator przez Urząd Skarbowy i Magistrat otoczony jest najtroskliwszą opieką w stosunku do innych płatników podatkowych, a jeżeli chodzi o handel restauracyjny, to jeżeli policzyć wszystkie święta nieruchome i ruchome, zakazane godziny sobót i dni przedświątecznych oraz dni poświątecznych, pobory wojskowe, wybory do rad miejskich, gminnych i ciał ustawodawczych, dni targowe i inne nadzywczajne wypadki, to możemy śmiało rzec, że restauratorzy handlują tylko pół roku, a wszelkiego rodzaju podatki i inne świdaczenia płacą za cały rok i w dodatku niesprawiedliwie. Nadomiar złego tutejszy Magistrat nieomieszkał sprawić jeszcze jedną przyjemność restauratorom, a mianowicie przy ustalaniu budżetu na rok 1928 w rubryce dochodów wstawił podatek konsumcyjny, który w swych rozmiarach przewyższa Warszawę, ponieważ w Warszawie ten nieżyciowy dziwoląg liczony jest od godz. 12 w nocy, a w Płocku ma być liczony po godz. 11 w nocy. Naturalnie nie przypuszczamy, aby taką komedję, która zysków Magistratowi nie da lecz tylko wprowadzi pełno nieporozumień, Województwo Warszawskie zatwierdziło.
+Nie sposób wyliczyć wszystkich przedmiotów, jakimi punkt rozporządza. Jest ich naprawdę bardzo dużo. Warto jednak wspomnieć o nartach i butach, za które płaci się od 6 - 7,50 zł za dobę i o rowerach, oczekujących sezonu. Prawdziwą inwazję młodocianych zapaleńców sportu na sklep wywołują rękawice bokserskie. Obejrzy je sobie taki 15-letni obywatel starannie na wystawie, popieści wzrokiem, pomarzy i zarumieniony wchodzi do sklepu.
+Art. 76. Jeżeli narzeczony lub narzeczona należą do wyzania prawosławnego, to w tym wypadku wszędzie poza Finlandią (gdzie dla tuziemców wydane zostały specjalne przepisy) wymaga się: 1) aby osoby innych wyznań dali piśmienne zobowiązanie, że nie będą przeszkadzali w wyznawaniu wiary stronie prawosławnej, ani skłaniali w jakikolwiek sposób do przyjęcia ich wyznania, oraz, że dzieci zrodzone z tego małżeństwa będą ochrzczone i wychowane w zasadach wyznania prawosławnego; zobowiązania te przyjąć winien duchowny, błogosławiący ślub przed dopełnieniem obrzędów i podług formy załączonej; po dopełnieniu obrzędu ślubnego duchowny przesyła zobowiązanie do biskupa diecezjalnego ; do niego też zwraca się w wątpliwościach, które biskup roztrzyga, sam osobiście, albo, jeżeli wymagają zbadania, przekazuje je konsystorzowi; 2) aby takie małżeństwa były zawierane z zachowaniem ogólnych przepisów i zastrzeżeń, wydanych dla wyznawców wyznania prawosławnego; 3) aby były błogosławione jedynie w cerkwi i przez duchownego prawosławnego, według obrzędów cerkwi prawosławnej, bez żadnego zwracania się do władzy diecezjalnej, gdy niema wątpliwości; żadne prośby o pozowlenie na pobłogosławienie według innego obrządku nie mogą być przyjmowane. Uwaga 1. Co do zawarcia małżeństwa między osobami wyznania prawosławnego i rz.-katolickiego, postanawia się jako normę czasową: 1) zapowiedzi o ślubie mogą być głoszone tylko w cerkwi prawosławnej; wstępujący do stanu małżeńskiego powinni jednak przedstawiż świadectwo policyjne, że są wolengo stanu i niema przeszkód do zawarcia ślubu; 2) urzędy policyjne kierują się wtedy świadectwami urodzenia, dowodami osobistemi, paszportami i t. p. ; w braku zaś dokumentów poprzestać mogą na zeznaniu dwuch wiarygodnych świadków. Uwaga 2 wylicza podobneż, co do małżeństw mieszanych, zawieranych jedynie w zaborze protestanckim.
+p) Stanisława Wojśniaka, lat 31, ost. zam. Przeskok 2 m. 15. Włosy ciemnoblond, wąsy rude, oczy niebieskie, tatuowania na lewem przedramieniu; wizerunek kobiety, serce i 1900, na prawem ramieniu: wizerunek kobiety, serce kotwica, sztylet, 2 chorągwie i M. K. r) Izaaka Wienera, ost. zam. Gęsia 47.
+to najpiękniejszy, bo dobrowolny hołd ludu, pragnącego w tym dniu okazać całą swoją wdzięczność państwu za ich opiekę i troskliwość. Jednocześnie gmina żydowska z najbliższego miastecznka Petrykowa przysłała deputatów dla wręczenia jubilatom adresu z życzeniami i wyrażeniem głębokiego szacunku. Z powodu zimna i szczupłości kaplicy, w głębi parku położonej, obrzęd religijny odbył się w jednej z obszernych komnat dworu Dereszewickiego, odpowiednio do tego celu urządzonej. Po dokonanej ceremonii złotego ślubu przez ks. Suchwałko, odprawioną została msza, do której służyli pp. Antonii Kieniewicz i H. Śniadecki, a chór młodzieży obojga płci, z dzieci oficyalistów i włościan złożony, wykonał pieśni przy towarzyszeniu organu pod kierunkiem pani Adeli Kieniewiczowej. Po skończeniu nabożeństwa jubilaci ze wzruszeniem przyjmowali powinszowania i serdeczne życzenia wszystkich obecnych. Wkrótce weszła gromada dzieci wiejskich, z kilku koloni Szlązaków, przed laty kilkudziesięciu przez jubilata sporwadzonych, i zaśpiewała chórem bardzo udatnie pieśń, na tę uroczystość skomponowaną. Podczas obiadu przygrywała doskonała muzyka dobranego kwartetu, sprowadzonego z Wilna, a pod koniec wygłoszone zostały na cześć jubilatów mowy przez ks. proboszcza, pp. Węcławowicza, H. Kieniewicza syna i jego żonę, Stankiewicza, Jodkę, Wańkowicza i Ronikiera. Wszystkie przemówienia starały się uwydatnić najgłębsze uznanie dla szanownych jubilatów, podnosząc ich przykładne pożycie, zamiłowanie życia rodzinnego, wzorowe wychowanie dzieci, tak chlubnie spełniających swe obowiązki względem kraju i społeczeństwa, dalej zaś troskliwą opiekę i dbałość o szerzenie oświaty wśród ludu, oraz pomoc materyalną w potrzebie, utrzymanie bez uszczerbku odziedziczonego majątku, niewzruszone pielęgnowanie ducha narodowego i religii w epoce najwyższego ucisku, nieustającą dbałość o rozwój kultury polskiej i pomoc dla instytucyj narodowych, a wreszcie przechowywanie najdroższych nam tradycyj i niezrównanej staropolskiej gościnności. Przemównienia te wzruszyły do głębi jubilatów, a czcigodny marszałek, powstawszy, w serdecznych słowach dziękował za tak liczne zebranie się i wyrażone uczucia. Najmilsze wrażenie sprawiło przemówienie synowej jubilatów, pani Adeli, pełne uczucia, prostoty i wdzięku. Wieczór zakończył się świetną zabawą taneczną: przy dźwiękach doskonałej muzyki tańczono ochoczo do późnej nocy, tembardziej że kochani jubilaci dotrzymywali towarzystwa i zachęcali do dalszej zabawy. Uroczystości jubileuszowe trwały dni kilka, a przeminęły, jak jedna chwila, pod wpływem serdecznej gościnności szanownych jubilatów, którzy przy pomocy synów i ich żon potrafili uprzyjemnić gościom każdą chwilę i wszystkiem kierować z uprzedzającą uprzejmością. Korzystając z wybornego akompaniamentu, pani Adela czarowała słuchaczów prześlicznym swym głosem, hojnie racząc ogół wyborowemi utworami. Poważny i podniosły nastrój uroczystości, świetność towarzystwa i nieustające ożywienie, pod wpływem troskliwej uprzejmości czcigodnych jubilatów i ich rodziny, mimowoli przywodziły na pamięć opisy podobnych uroczystości w domach patryarchalnych dawnej Polski. Nic więc dziwnego, że gdy przyszedł czas opuszczenia progów gościnnych Dereszewickiego dworu, wszyscy unosili niezatarte wrażenia błogo spędzonych chwil, a składając serdeczne dzięki drogim jubilatom, wynurzali im z duszy płynące życzenia długich lat zdrowia dla szczęścia rodziny i zaszczytu społeczeństwa.
+Plan Naczelnej Rady Odbudowy m. st. Warszawy przewidywał na okres lat 1950 - 1955 zebranie przez SFOS 675 milionów złotych. Na dzień 1.9.1953 plan ten już został wykonany w 68,5 procentach. "Wiem, - powiedział minister Tołwiński, - że Wasze ambitne plany dążą do tego, aby całość zbiórkowego planu 6-letniego SFOS została wykonana na pełny rok przed terminem, na dzień 31 grudnia 1954 roku.
+a) st. przodownik VI kom. Apolonjusz Strzelecki, z d. 1 b. m. na własne żądanie b) poster. VII kom. Antoni Żabicki, z d. 1 b. m na własne żądanie; c) poster. X kom. Feliks Tołwiński i Zygmunt Borowy, z d. 1. b. m. na wł. żądanie d) poster. XIV kom. Alfred Lehr, z dn 7 listopada r. z.-za lekceważenie obowiązków służbowych.
+"Orli Lot" zamieszcza również sprawozdanie z działalności Kół Krajoznawczych Młodzieży z całej Polski i pod tym względem jest on nieocenionem źródłem do poznania tego ruchu wśród młodzieży. Oczywiście, mimo wielkiej staranności, z jaką stara się redakcja zarejestrować każdą wiadomość o pracy krajoznawczej młodzieży, widocznej np. w przeglądaniu sprawozdań gimnazjalistów (nie wszystkie jednak je wydają) i w wyciąganiu ich stamtąd, mogła wieść o tem lub owem Kole nie dotrzeć do redakcji "Orlego Lotu". Z tego powodu i tutaj może jakieś Koło zostało pominiętem, może uwzględnione dziś nie istnieje. Jednakże ilość takich Kół nie będzie zbyt dużą, a co ważniejsze nie będą to takie, któreby się w pracy krajoznawczej wyróżniły: błąd więc, jak w każdej statystyce, także tu nieunikniony, nie będzie zbyt dotkliwym. Według "Orlego Lotu" istniało w latach 1920-26 blisko 100 Kół Krajoznawczych Młodzieży. Rekrutowały się one z młodzieży gimnazjalnej i seminaryjnej, tylko cztery Koła Krajoznawcze tworzyła młodzież szkół powszechnych w całej Polsce, mimo, że program geografji i historji w tych szkołach mieści w sobie wiele zagadnień z dziedziny krajoznawstwa. Wynika to z braku zainteresowania do krajoznawstwa u naszego nauczycielstwa szkół powszechnych. Większość jego nie wynosi zamiłowań w tym kierunku z semirarjów, jeżeli w nich brak nauczycieli ożywionych ideą krajoznawczą. Bardzo wielu zaś nauczycieli, którzy uzupełniali już w czasie pełnienia swych obowiązków kwalifikacje, nie ma czasu nawet na pomyślenia o czemś innem. Uderza zupełny brak Kół wśród młodzieży szkół zawodowych i rzemieśliniczej. Ale i w tych szkołach, które te organizacje posiadają, tj. w gimnazjach i seminarjach nie jest ich zbyt wiele. Na 762 szkół średnich ogólnokształcących (z 1922-1923) istniało 66 Kół Krajoznawczych czyli około 9% tych szkół organizacje takie posiada. Lepiej stosunek ten przedstawia się dla seminarjów nauczycielskich; na 190 zakładów tego typu wypada 25 Kół, czyli 14% seminarjów je posiada.
+● Litewska montowania dostawczych samochodów Gazela i Sobol, produkowanych przez rosyjski koncern GAZ, zwiększyła wydajność ze 100 do 200 aut miesięcznie. Wzrost produkcji wynika ze zwiększonego popytu na te pojazdy w Polsce. Przedstawiciele rosyjskiego koncernu nie podają jednak wielkości kontraktu z polskim importerem. Przeznaczone do Polski Gazele i Sobole będą napędzane silnikami Diesla, produkowanymi przez Andorię. Montownia na Litwie działa od grudnia 2000 r. W tym roku ma złożyć 1,6 tys. samochodów.
+K. P. Sąd pokoju w Warszawie 1-go okręgu poszukuje ost. zam.: a) Wiktora Piotrowskiego, syna Bonifacego, Ś-to-Jańska 23. b) Józefa Kuśmierka, syna Michała, Dziekania 2. c) Abrama-Hersza Winciga, syna Uszera-Arona, Dzika 49. d) Franciszka Żulickiego, Dobra 51. e) Andrezja Dąbrowskiego, syna Jana Żytnia 30.
+Tym bardziej godna zauważenia i skrupulatnego odnotowania jest na tym tle najnowsza płyta Kayah zatytuowana "Zebra". Jest to album niezwykle starannie nagrany i zrealizowany. Dbałość o szczegóły, barwę dźwięku i odpowiednie eksponowanie ról, jaki przypadły poszczególnym instrumentom. Sam materiał nie jest może szczególnie odkrywczy, Kayah czerpie bowiem inspirację z typowego czarnego soulu i rhytm and bluesa. Kayah jest jednak być może jedyną polską wokalistką, która potrafi udźwignąć ciężar tej myzyki, wykonując ją z niewymuszoną lekkością i klasą. Swoboda w operowaniu głosem, jaką prezentuje, jest momentami oszałamiająca, a zasób środków ekspresji niezwykle szeroki. Zdzierające swoje struny głosowe krzykliwe "rockmanki" mogą tylko pozazdrościć. Niezwykłą aurę wokalną potęgują pomysłowe efekty studyjne, doblujące i nakładające na siebie głos solistki, oraz udział w chórkach znakomitego Mirosława Szcześniaka i spontanicznej Kasi Stankiewicz. Repertuar płyty to w zasadzie krótki przegląd najnowszych trendów w czarnej muzyce, od dynamicznych, funkujących "Na językach" i "Konferencji prasowej", przez chwytliwą "Moją sukienkę" i rozkołysane transowo "Cicho tu", aż po subtelne, wyciszone ballady "Im więcej tym mniej" i "Wszystko się skończyło". Kayah w każdym z tych gatunków czuje się bardzo pewnie, a naturalną ciemną barwę głosu uzupełnia różnorodnymi technikami śpiewu. Interpretacje są tak przekonujące i wiarygodne w dużej mierze dlatego, że wszystkie słowa piosenek napisała sama wokalistka, a trzeba dodać, że bardzo różnią się one od stereotypowych tekstów rockowych lub popowych. Niektóre piosenki z "Zebry" to prawdziwe liryczne wyznania, dalekie jednak od banalności i romantycznej maniery, jaką charakteryzują się utwory większości innych polskich wokalistek. Zbyt wiele czuje się w nich własnych do-
+MOSKWA (Puławska 19) - Z Argentyny do Meksyku, g. 10; Syn hr Monte Christo (od lat 12), g. 12, 14, 16, 18, 20; Pięcioraczki (od l. 18) g. 22. PRAHA (Jagiellońska 24/26) Fernand cowboy (od l. 14), g. 13.35, 16, 18.15, 20.30; Pięcioraczki, g. 22.30. PALLADIUM (Kniewskiego 7) - Fernand cowboy, g. 11, 13, 15, 17, 19; Dziwne zyczenie pana Barda oraz kabaret "Klaps", g. 21. ŚLĄSK (Żurawia 3-5-7) - Traviata (od l. 16), g. 9, 11, 13.15, 15.30, 17.45, 20. POD KOPUŁĄ (gmach PKPG) - Odrodzeni (od l. 18), g. 16, 18.15, 20,30. MURANÓW (Pl. Dzierżyńskiego) - W ceryku (od l. 7), g. 9 i 10; Ulica ubogich kochanków (od. l. 16), g. 10, 11, 12, 13.15, 14.15, 15.30, 16.30, 17.45, 18.45, 20, 21. PRZYJAŹŃ (Pałac Kultury) - Syn hr Mon te Christo, g. 11, 13, 15, 17, g. 18.30 i 20.30 seanse z wyst. artyst. MŁODA GWARDIA (Pałac Kultury) - Biały pudel, g. 10.30; Syn hr Monte Christo, g. 12, 14, 16, g. 17.30 i 19.30 z wyst. artyst. WIEDZA (Pałac Kultury) - Królowa Margot (od l. 18) - g. 14, 17, 20. POLONIA (Marszałkowska 56) - Pięciu leniuchów, g. 11; Madonna Sykstyńska, g. 12; Śmierć rowerzysty (od l. 16), g. 13.45, 16, 18.15, 20.30. OCHOTA (Grójecka 65) - Zuch (od l. 12), g. 10, 12; Prawo ulicy (od l. 18), g. 13.45, 16, 18.15, 20.30. 1 MAJ (Podskarbińska 4) - Złośliwy jeż, g. 10.45; Opowieśc o polowaniu, g. 12; Syn hr Monte Christo, g. 13.45, 16, 18.15, 20.30; Zwyciężyły kobiety, g. 22.30. W-Z (Leszno 19) - Maksymek, g. 10; Syn hr Monte Christo, g. 11.30, 13.45, 16, 18.15, 20.30. STOLICA (Narbutta 50a) - Rezerwowy gracz (od l. 7), g. 11 i 12, Odrodzeni, g. 14, 16, 18, 20. SYRENA (Inżynierska 4) - Koziołeczek, g. 11 i 12.15; Noc jest moim królestwem (od l. 12), g. 13.45, 16, 18.15, 20.30. TĘCZA (Suzina 4) - Złośliwy jeż, g. 9.30 i 11; Nieprawe dziecko (od l. 16), g. 12.15; Kanał (od l. 14), g. 13.45, 16, 18.15, 20.30. WRZOS (Anin) - Osiołek Magdany, g. 14; Skarb kpt. Martensa (od l. 7), g. 15, 17, 19. OLSZTYN (Włochy) - Pasterka i kominiarczyk, g. 12; Wzgórze 24 nie dopowiada (od l. 14), g. 14, 16, 18, 20. LOTNIK (Powstańców 1) - Bajka o śpiącej królewnie, g. 11, 13; Sycylijskie wakacje (od l. 18), g. 15, 17, 19. USTRONIE (Płudy) - Siedem czrodziejskich płatków, g. 13, 14; Biedny może umierać (od l. 16), g. 15, 17, 19. MARYSIEŃKA (Wilanów) - Odważny zając, g. 16; Kanał, g. 18, 20. WARSZAWA (Pl. Warecki) - Torento indiano (od l. 12), g. 16.30 i 19. KOLEJARZ (Konwiktorska) - Dziwne życzenie pana Barda, g. 21.45. MARYMONT (Potocka) - Wszyscy jesteśmy mordercami, g. 21.45. JUTRZENKA (Park Kultury) - Pięcioracz ki oraz wyst. srtyst., g. 21. ENERGE-
+powierzchnia szyb sprawiają, że wygląda na większy niż jest w rzeczywistości. Oferuje jednaj najmniejszą kabinę, bagażnik i ładowność z całej trójki. Fabia jest nieznacznie przestronniejsza i ma nieco większy (szczególnie przy złożonych kanapach) bagażnik, wygląda za to o wiele bardzie "tradycyjnie". Najmocniejszą odmianą RS poznamy po zmienionych zderzakach i felgach.
+Powyższa nieruchomość nie jest w zastawie, ma urządzoną księgę hipoteczną, znajdującą się w Wydziale Hipotecznym Miejskim przy Sądzie Okręgowym w Warszawie, oraz podlega sprzedaży w całkowitym komplecie według wyżej wskazanego opisu. Nieruchomość powyższa oszacowana została na sumę złotych 62.406. gr. 42. Cena wywołania wynosi sumę złotych 46.805.
+należytości kwaterunkowe i otrzymują od tych zarządów kwity. Kwity te należy załączyć do dokumentu podróży, jako dowód na zapłacenie kwatery przejściowej. W kwicie tym winna być wyszczególniona miejscowość, ulica, nr. domu, kwaterodawca, ranga, imię i nazwisko korzystającego z kwatery, oddział, do którego należy, ilość dni, cena jednostkowa i ogólna suma, należytości (ewent. suma, za opał i światło, jak również za pomieszczenie konia i ordynansa konnego).
+W naszej dużynie pojawili się nowi zawodnicy. Wystąpili w meczach sparingowych. Seniorzy od pierwszych dni stycznia trenują na sali wynajmowanej od KS "Zielonka", treningi siłowe prowadzone są w siłowni klubowej. Dwudziestu zawodników stanowiących trzon drużyny, przebywało od 18 do 25 lutego na obozie sportowym w Krynicy.
+Po zagajeniu zebrania przez ob. Wysopińskiego przewodniczącego Obozu Zjednoczenia Narodowego w Starachowicach, wygłosili referaty: zawodowogospodarczy ob. Sztarkman Henryk, ideologiczny ob. Ciepliński Wojciech z Warszawy. Całokształt podjętych prac organizacyjnych na terenie Okręgu Radomskiego zreferował sekretarz Okręgu ob. Zdziarek z Radomia.
+Prawa osób trzecich nie będą przeszkodą do licytacji i przesądzenia własności na rzecz nabywcy bez zastrzeżeń, jeżeli osoby te przed rozpoczęciem przetragu nie złożą dowodu, że wniosły powództwo o zwolnienie nieruchomości lub jej części od egzekucji i, że uzyskały postanowienie właściwego Sądu nakazujące zawieszenia egzekuzji.
+autora "Comy". W szpitalu, w pewnym dużym mieście umierają zdrowi pacjenci. Szukając przyczyn dr Jennifer Kessler (Joanna Kerns) wpada na trop naukowego odkrycia - tajemnicy panowania nad procesem starzenia się. Ktoś wykradł ową tajemnicę życia i śmierci. Dlaczego wszyscy, którzy mogliby pomóc zahamować pasmo tajemniczych zgonów nie chcą z nią współpracować lub sami umierają w tajemniczych okolicznościach? Dr Jennifer powstrzyma śmiertelną lawinę lub stanie się ofiarą niesamowitego odkrycia naukowego w rękach... To koniecznie trzeba obejrzeć samemu. 4. Wojna Hanny - wojenny W czasie każdej wojny jedni ulegają strachowi, a drudzi walczą. Jedni nie mają nadziei, drudzy nie znają strachu. Kiedy wybuchła druga wojna światowa Hanna (Ellen Burstyn "Stek kłamstw", "Alicja już tu nie mieszka") była młodą dziewczyną. W czasach, gdy wszyscy tracili nadzieję, ona się nie poddała. Autentyczna historia młodej kobiety, o której odwadze usłyszał cały świat, częściowo oparta na jej pamiętnikach. 5. Dobry glina - sensacja Posada szefa policji Nowego Jorku to bardziej praca dla polityka niż aktywnego funkcjonariusza (Ron Silver). Spotkania na najwyższym szczeblu, bankiety, konferencje prasowe... Zasadę tę łamie Isaac Seidel - obraca się w kręgach władzy, ale jednocześnie towarzyszy swoim ludziom wszędzie, nawet podczas rutynowych akcji. Wzbudza podziw, lecz takie postępowanie nie przysparza mu przyjaciół - współpracownicy zazdroszczą mu pozycji gwiazdy, mafia nienawidzi za skuteczność. Za jego głowę wyznaczono nagrodę. Czy zdąży ją ocalić, zanim wybuchnie wojna gangów? 6. Op Center - szpiegowsko-sensacyjny Najnowszy film z gatunku często poszukiwanego przez video fanów, a w tak dobrym wykonaniu. Przedstawia akcję amerykańskiego wywiadu po otrzymaniu wiadomości o kradzieży głowic nuklearnych przez oficerów KGB. Zapoznamy się z najnowszą techniką centralnego sterowania akcją odbicia skradzionych głowic. Zrealizował go twórca takich filmów jak: "Polowanie na Czerwony Październik", "Stan zagrożenia", "Czas patriotów" - to mówi samo za siebie. 7. Zakazany wobór - obyczajowy Wspaniałe kreacje aktorskie m. innymi R. Hauera. Film zrealizowano na podstawie bestsellera Carolyn Chute.
+ły zarządzenia prezesa GUM. Mimo to importer Lionów rozpoczął w 2001 roku procedurę "zatwierdzania typu", ale bez powodzenia. "SD-400 nie spełnił ówczesnych wymagań" - mówi Teodor Sikora, dyrektor Biura Prawnego GUM. "GUM nie umiał nawet porządnie przeprowadzić testu" - ripostuje Janusz Kolanko, sprzedający w Polsce Liony. Jak ustaliliśmy nieoficjalnie, negatywny wynik ba-
+ Wobec tego, że czasopismo żydowskie ,,Najer Lebn" wychodzące w Rydze, zawiera cechy przestępstw przewidzianych w art. 129 K.K. (§58 Ust. K.) Min. Spr. Wewn. na podstawie art 33 tymczasowych przepisów prasowych z dnia 7-II 1919 r. (Dz. Pr. № 14) oraz § 26 Ustawy z dnia 17-XII r. odebrało czasopismu temu prawo debitu pocztowego.
+ Centrum powiatu stanowi jak wiadomo miasto Brzesko. Aż do r. 1850 nie spełniało ono, jako miasto prywatne, żadnych funkcji administracyjnych. Dopiero w tym roku zlokalizowano tutaj siedzibę powiatu, jednostki administracyjno - sądowej. Jednakże analogiczne powiaty powstały w tym samym roku w Czchowie i Wojniczu, przy czym w sumie te trzy powiaty objęły terytorium obecnego powietu brzeskiego (wraz z gromadą Radłów i Łętowice, należące dziś do powiatu tarnowskiego). Dopiero w roku 1867 uległy one likwidacji, a ich tereny zostały wlączone do powietu brzeskiego, którego kształty aż do dziś nie uległy wiekszym zmianom. Jednakże reforma z 1867r. nie zawarła podziałów powstałych w roku 1850, gdyż dopiero po roku 1852 uległy likwidacji powstałe wówczas sady grodzkie, zaś do 1948r. rzemiosło było zorganizowane terytorialnie zgodnie z podziałem powstałym w 1850r. Były to zatem czynniki, które na długo i w wysokim stopniu zahamowały procesy unufikacyjne nowego tworu administracyjnego. Co jednak ważniejsze, ulokowanie siedziby nowego powiatu w 1867r. w Brzesku nie dokonało się w atmosferze sprzyjającej dla rozwijania tendencji unifikacyjnych,a przeciwnie zdecydowało o wzroście tendencji dezintegracyjnych, których dalekie pomruki, dziś często wręcz śmieszne, można bez trudu odczytać zupełnie wyraźnie w współczesnym społeczeństwie, kiedy zasiedziali czchowianie lub wojniczanie podnoszą wątpliwości co do walorów Brzeska, jako miasta - siedziby powiatu. Podkreślmy tę sprawę w sposób nader poważny jeszcze raz, chociaż nosi ona dzisiaj wiele cech groteski, Tkwi ona bowiem głęboko w bardzo poważnych przyczynach, dziś już nawet nie uświadamianych. Reforma z 1867r., w wyniku której powstał nowy powiat brzeski, była wynikiem zupełnego załamania się kursu liberalnego w monarchii Austro-węgierskiej i miała zapobiec rozwijaniu się tendencji decentralizacyjnych w
+we zasiłki nadzwyczajne, większość zaś, bo ¾ nauczycieli (lek) tj. około 7000 (siedem tysięcy osób) i tego skromnie wymierzonego dodatku nie została uznana za godną, a tem samem na szereg lat wydana na pastwę dalszej nędzy, dlatego uważa krakowskie Towarzystwo Nauczycieli za konieczny obowiązek zwrócić się bezzwłocznie do Kolegów i Koleżanek w całym kraju bez różnicy narodowości, wyznań, płci i stanowiska, aby solidarnie w interesie własnym jakoteż całego stanu nauczycielskiego, a tem samem w imie dobra i przyszłości narodu ocknęło się nauczycielstwo ze zniechęcenia, zwątpienia a często nawet rozpaczy i stanęło do walki ostatecznej o nasze prawa i egzystencję ludzką. Jakżeż długo mamy czekać bezczynnie na wymiar sprawiedliwości, którą zawsze jezszcze uważają u nas za łaskę? Dokądże wreszcie dojdziemy, znosząc o głodzie i chłodzie w najskromniejszej nędzy i poniżeniu nieszczęsną dolę? Czy my jako paryasy wobec innych funkcyonaryuszów kraju i państwa, wobec nauczycieli wszystkich krajów monarchii, skazani na najcięższą pracę a najlichszą płacę nie znajdziemy już nigdy i nigdzie sprawiedliwości? Weźmy za przykład stan robotniczy, jego solidarność, karność, jego ideały, energię i odwagę a zarazem powagę w wytrwałej walce o swe prawo ! Idźmy zbitą falangą, bez wyjątku, bez wahań i trwogi, bo i my jesteśmy ludźmi i my mamy prawo do życia i za słuszną walczymy sprawę ! Bądźmy przekonani, jak nieśmiertelny wieszcz Adam, że : ,,Spólna moc tylko zdoła nas ocalić !" W tej myśli zwracamy się w imieniu 500 nauczycielstwa do Kolegów i Koleżanek z prośbą : I) O wybranie mężów zaufania w każdym powiecie (okręgu) najdalej do 2 grudnia b. r., a to celem rozpoczęcia, utrwalenia i ujednostajnienia akcyi na przyszłość.
+ Wydatki na utrzymanie szkolnictwa powszechnego, rozwijającego się nader szybko i wymagającego znacznych środków, przekraczają najczęściej siły poszczególnych gmin. To też jakkolwiek gminy przejęły pod swój zarząd wszystkie sprawy, związane z powszechnem nauczaniem szkolnem, państwo i związki komunalne wyższego rzędu biorą z natury rzeczy udział w wykonaniu tego zadania, w postaci ponoszenia części kosztów utrzymania szkół powszechnych.
+Teatru UW. - Trudno mi powiedzieć, czy ten spektakl jest w duchu profesora. Widziałam jedynie Molierowskie przedstawienie zrealizowane przez Bohdana Korzeniewskiego w Teatrze Nowym w 1978r. Był to Tartuffe czyli Obłudnik. To spektakl, któremu się przyglądałam z uwagą i byłam świadkiem zmagań z Mollierem na scenie. W spuściźnie literackiej i translatorskiej Bohdana Korzeniewskiego odnalazłam osiem komedii, które uznał za najwartościowsze kierując się własnym gustem, własnymi przekonaniami. Con amore, wierszem przełozył Mizantropa. Stoi przede mną zadanie odczytania tego egzemplarza, który nikomu jeszcze nie został udostępniony. Jan Bartkowski za życia męża zwracał się, by zechciał zrealizować jego "Skąpca". Ta realizacja doczekała się wykonania telewizyjnego w ubiegłym roku z udziałem Zbigniewa Zapasiewicza. Z ośmiu komedii mąż niewątpliwie najbardziej był przywiązany do Don Juana, w którym odkrywał najwięcej sekretów. Uznawał tę komedię za najbardziej śmiały, najbardziej wyzywający utwór Molliera, który łamał wszelkie zasady. Atak, który przypu-
+szych wyników, zbyt często opłacanych przemęczeniem i zaniedbaniem rozwoju umysłowego, obowiązków zawodowych i społecznych, oraz zniechęceniem słabszych młodzieńców. Odznaka sportowa szwedzka nagradza jak najbardziej wszechstronne wyrobienie, żądając jednak poziomu niewysokiego, dostępnego dla szerokiego ogółu, wyników minimalnych. Stopniuje zaś swe uznanie, jeśli kandydat utrzymał tę sprawność w ciągu szeregu lat. Oto zasady szwedzkiej odznaki sportowej. Udziela się ją każdemu członkowi Związku, który przejdzie z dodatnim wynikiem pięć dalej opisanych prób. Odznakę bronzową przyznaje się temu, kto w tym samym roku kalendarzowym zadość uczyni jednaj próbie w każdej grupie. Jeżeli powtórzy te grupy w ciągu czterech lat (niekoniecznie bezpośrednio następujących po sobie), otrzymuje odznakę srebrną, po 8 latach zaś złotą. Próby brzmią jak następuje: G r u p a I a) Pływanie 200 m (próba umiejętności pływania). b) Gimnastyka, zadowalające wykonanie określonej osnowy. — G r u p a II. a) Skok wzwyż, minimum 135 cm. d) Skok wdal, min 475 cm. — G r u p a III. a) Bieg 100 m, maximum 13 sekund. b) dto 400 m, 1 min. 5 sek. c) dto 1500 m, max. 5 min. 15 sek. — G r u p a IV. a) Szermierka, teorja i praktyka według określonego podręcznika. b) Rzut dyskiem min. 40 m. c) Rzut oszczepem, min. 50m. d) Rzut kulą, min 16 . — G r u p a V. Próby wytrwałości: a) Bieg na 10.000 m, max. 50 min. b) Pływanie 1000 m, max. 28 min. c) Łyżwy, 10.000 m, max 25 min. d) Narty, 20.000 m w terenie falistym, max. 2 g. 15 min. e) Rower na gościńcu, 20.000 m, max. 50 min. f) Wzięcie udziału w meczu końcowym mistrzostwa okręgowego piłki nożnej.
+tylko w lubianej w Polsce wersji nadwozia sedan, wiosną dołączy do niej także pięciodrzwiony hatchback. Obie wersje powinny znaleźć się w polskich salonach jesenią. Nadwozie Rio sedan ma nieco ponad 420 cm długości, 167,5 cm szerokości i 144 cm długości. Rozstaw osi mierzy 241 cm, czyli wyraźnie mniej
+ Ale cóż mogłem mu pomódz? Zlewać jego cudne czoło Apollina słoną, wodą morską? Badać puls delikatnych, prawie kobiecych rąk, białych, z przeświecającymi błękitnymi żyłkami, o długich palcach rasowego artysty? Śledzić błędny uśmiech jego anielskich warg półdziecka, patrzeć, jak cienkie, jak błyskawica kręte, czarne brwi zsuwały się raptownie, zdradzając głuchą walkę wewnętrzną w chorym mózgu, trawionym gorączką? Podziwiać bujne zwoje ciemnych kędziorow o przebłyskach miedzi, kiedy burzliwą falą kładły się na mokrych, czarniawych belkach, jak płomienie natchnienia, wyrastające z jasnego czoła? Po raz tysiączny podziwiać rysunek jego orlego nosa, w którym było coś z drapieżnego ptaka i coś ze słodyczy i spokoju zamyślonych posągów Grecyi? Nie miałem obawy, aby chory stoczył się w morze. Obydwaj przywiązaliśmy się sznurami i strzępami ubrania do tratwy. Allan utonąć mógł tylko razem ze mną... Trzeba było mu tylko rozluźnić czasem te więzy, nasiąkłe wodą morską, wżerające się w jego boskie ciało. Ale tego bałem się czynić. Bałem się zbliżać do niego— nie—nie mówimy o tem dłużej—Ach! patrzałam nać tkliwie, tkliwie, jak na brata— na ojca ukochanego—i myślałem o nim. Dziwiłem się zawsze, że Allan, ten wielki nieodgadniony artysta, ten silny duch, co umiał w potrzebie porzucić sztukę i porywać tłumy ognistą wymową, lub całemi miesiącami zatapiać się w dociekaniach matematycznych, cierpliwie, mozolnie, dowodzić prawdy swoich genialnych pomysłów— ten człowiek, którego wola była stalową, nieprzełamaną, gdy tworzył,— stawał się wobec tegoż życia, jak dziecko, uległym, bezbronnym, gdy ono raz okazało się silniejszem do niego, gdy przemówiło doń nieprzenikliwym żywiołem, lub rozpaczliwie pospolitą szarzyzną — drobnemi, gadzinowemi
+Ministerstwo Środowiska, chcąc poprawić efektywność segregacji odpadów kominalnych, wydało rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu selektywnego zbierania wybranych frakcji odpadów. Zgodnie z prawem UE w 2020 roku musimy uzyskać 50% poziom recyklingu i przygotowania do ponownego użycia: papieru, metali, tworzyw sztucznych i szkła. Nowością w segregacji odpadów na terenie Gminy będzie dodatkowy worek w kolorze niebieskim, do którego trafi papier i tektura. Pozostałe kolory worków nie ulegną zmianie., czyli do zielonego trafi szkło, do żółtego metale, tworzywa sztuczne oraz odpady opakowaniowe wielomateriałowe, a do brązowego odpady ulegające biodegradacji np. resztki jedzenia. Rozporządzenie nałożyło również obowiązek oznakowania odpowiednim kolorem pojemnikow. W nowych regulacjach pojemnik na papier powinien być koloru niebieskiego, opisany ,,Papier", pojemnik na szkło koloru zielonego z napisem ,,Szkło", pojemnik na odpady z metali, tworzyw sztucznych oraz opakowań wielomateriałowych w kolorze żółtym z napisem ,,Metale i tworzywa sztuczne", pojemnik na odpady kuchenne ulegające biodegradacji w kolorze brązowym z napisem ,,Bio". Dlatego też zwracamy się do właścicieli nieruchomości o zastosowanie się do ww. kolorystyki oraz oznakowania pojemników. Częstotliwość odbioru odpadów komunalnych nie ulegnie zmianie. Odpady szkła, papieru, tworzyw sztucznych oraz metalu będą odbierane raz w miesiącu. Odpady kuchenne ulegające biodegradacji oraz odpady zmieszane (czarny worek) dwa razy w miesiącu. Ponadto do Pu ktu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych przy ul. Przemysłowej 17 w Mińsku Mazowieckim mieszkańcy Gminy dostarczają: meble i inne odpady wielkogabarytowe, zużyte urządzenia elektryczne i elektroniczne, przeterminowane leki i chemikalia, zużyte akumulatory, baterie, zużyte opony, odpady zielonych ogrodowych: liście, trawa, gałęzie, odpadów budowlanych z remontów stanowiące odpady komunalne - powstałe w wyniku prowadzenia robót budowlanych nie wymagających pozwolenia na budowę anizgłoszenia zamiaru prowadzenia robót (niezanieczyszczone frakcje np. gruz ceglany, betonowy, ceramika). Dodatkowo mieszkańcy mają możliwość dostarczenia odpadów komunalnych z papieru, szkła, tworzyw sztucznych, metali oraz kuchennych ulegających biodegradacji (odpowiednio posegregowanych). Na terenie naszej Gminy zmiany w segregacji odpadów komunalnych obowiązywać będą od dnia 1 kwietnia 2018 roku. W terminach odbioru
+ Tak nas przyprowadzono do Krakowa i wprowadzono ,,podtelegraf". Był to niepokaźny domek, w bliskości Wawelu, do którego wprowadzano najpierw wszystkich więźniów politycznych, tu spisywano pierwszy protokół, tu segregowano i rozsyłano tak przybyłe jak i opuszczające ofiary neutralności austryjackiej.
+ Premier wyjechał, bo nie c h c i a ł kapitulować. Ale przedtem rozmawiał za Stalinem, który zapewnił go, że silna niezależna i niepodległa Polska leży w interesie Sowietów. Wyjechał z honorami i, jak wyraża nadzieje Moskwa, podejmie jeszcze rozmowy. Premier w udzielonym wywiadzie oświadczył, że pragnieniem jego jest, by miejscem następnych debat była — Warszawa.
+W niżej wymienionych lombardach odbędzie się sprzedaż przez licytację niewykupionych i nieprolongowanych w terminie zastawów, przy której asystować będą pp. komisarze, wziąwszy po 1-ym ze swoich posterunkowych do utrzymania porządku na sali, mianowicie: a) w lombardzie przy ul. Królewskiej 5:
+Wobec tego, iż karze sądowej może towarzyszyć konfiskata obiektu nadużycia, wszczynając dochodzenie o magazynowanie towarów, pobranie za nie lichwiarskich cen, zbędne pośrednictwo itd. władze adm mają możność sekwestrowania tych objektów, w razie zaś, gdyby te ostatnie ulegały zepsuciu - rozsprzedania ich, a na mocy art 12 ustawy z dn 5 sierpnia, wnosząc otrzymany ekwiwalent w markach polskich do najbliższej Izby Skarb do dyspozycji bądź Sądu Okręgowego, bądź Sądu Pokoju, zależnie od tego, dokąd ma być skierowana cała sprawa.
+1.050 tys., czyli 66% zeszłorocznej produkcji. W tymże samym stanie z liczby 16 cukrowni, 15 zostało unieruchomionych, z powodu konkurencji ze strony wyspy Kuby. Grozi to całkowitym upadkiem produkcji buraków cukrowych, której wartość wynosiła setki miljonów dolarów.
+8) W Kom. XVIII P.P.- "Ludwika Kondratowicza", "Kowalewska". 9) W Kom. XIX-"Damasławska". 10) W Kom. XX P.P. - "pawłowicka", "Wrotkowska", "Żywiecka". 11) W Kom. XXI P.P. - "PlacAleksandra Rembowskiego", Czyżewska", "Dłużewska", "Gołkowska", "Kąkolewska", "Koronowska", "Sobo-
+2. Zgłoszenie powinno być podpisane przez conajmniej 5-ciu posłów lub senatorów ustępującego Sejmu, względnie Senatu, albo przez conajmniej 1000 wyborców z dwuch okręgów wyborczych po conajmniej 500 z każdego okręgu. W tym wypadku może być zgłoszenie podpisywane w oddzielnych deklaracjach. 3. Ta sama osoba nie może podpisać więcej, niż jedno zgłoszenie. 4. Liczba kandydatów na liście państwowej nie może przekraczać 100.
+9) W sprawie budżetu Komunalnej Kasy Oszczędności m. st. Warszawy na rok 1932, w sprawie sprawozdania za rok 1930, oraz w sprawie dodatkowego budżetu na 1931 r.: "1) Zatwierdzić budżet Kasy Oszczędności m. st. Warszawy na rok 1932, zgodnie z preliminarzem w wysokości - 1.670.500 złotych. 2) Zatwierdzić sprawozdanie tejże Kasy, bilans, rachunek strat i zysków, oraz podział zysków za rok 1930, zgodnie z protokółem Rady Nadzorczej i Komisji Rewizyjnej tejże Kasy Oszczędności.
+Moje "ja" w jego chwilowym stanie odbija się w każdym przeze mnie użytym wyrazie tylko okolicznościowo, zasadniczo bowiem w wyrazach "naszego" języka odbiły się i utrwaliły przeżycia pokoleń, fragmenty ich historii. Ja posługuję się językiem polskim, ale język polski nie jest kształtem moich osobistych przeżyć. Raczej przeciwnie, świat moich przeżyć, moja świadomość są kształtowane przez mój język ojczysty. Tę myśl wypowiedział Schiller w znanych słowach: "die Sprache, die fȕr dich dichtet und denkt" - język, który za ciebie tworzy poetycko i myśli - bo też istnienie języka dostarcza tym, którzy nim mówią, społecznie ukształttowanych form uczuć i myśli, nie jest natomiast "formą naszej treści psychicznej". W ten sposób rzecz ujmował w swoim czasie A. Gawroński, który pisał w swych "Szkicach językoznawczych" (strona 151, r. 1928): "język jako forma jest zawsze wiernym odbiciem indywidualnej treści psychicznej, która się z nią łączy". Jest w tym niewątpliwie i charakterystyczne dla całego psychologizmu w językoznastwie nieporozumienie. * Według Gawrońskiego każdą zmianę językową poprzedza zmiana podłoża psychicznego. Nasuwa się pytanie: a co miałoby powodować zmiany tego podłoża? Są to stylizacje będące echem koncepyj usiłujących tłumaczyć rzeczywistość nie przez siły działające w niej i poznawalne, ale przez siłę działającą spoza tej rzeczywistości, od całej rzeczywistości oderwaną, duchową. Ponieważ, jak wiadomo, spiritus flat, ubi vult, upada w takiej koncepcji możliwość badania praw, czyli naukowego poznania. Subiektywno-idealistyczne punkty wyjścia sprawiają to, że punktem dojścia musi być niedorzeczność. Każda forma językowa - fakt historycznie i społecznie ustabilizowany - nie może być "wiernym odbiciem" każdorazowej indywidualnej treści psychicznej. Proporcja tego, co w języku każdej jednostki jest receptywne, a co - ściśle indywidualne, zostaje w takim ujęciu w sposób bardzo jaskrawy naruszona.
+Połowiczne szczęście Pionierskiej inicjatywie Rejonu Dróg Wodnych w Warszawie, dzięki której w ubiegłym roku przekazano zwolniony przez biuro murowany barak na Żeraniu na mieszkania dla pracowników tegoż Rejonu, powinno się z aplauzem przyklasnąć, gdyby nie małe "ale". Mianowicie przystosowanie do potrzeb mieszkalnych baraku ograniczyło się do podziału powierzchni ok. 200 m kw. na 15 izb, z czym wiązało się zamurowanie niektórych wejść i wybicie nowych otworów. Nowi mieszkańcy, aczkolwiek szczęśliwi z uzyskanego dachu nad głową, zaczęli stopniowo dostrzegać szereg braków i niewygód, które, przy odrobinie dobrej woli ze strony administratora - Rejonu Dróg Wodnych, można byłoby usunąć. I tak np. nie doprowadzono wody do mieszkań, pozostawiając jedyne wspólne "źródło" w... ubikacji. Nie wybudowano komórek lub piwnic, skazując mieszkańców na magazynowanie węgla i kartofli w kuchniach. Nie zainstalowano rynien, bez których woda ścieka beztrosko pod mur, nasycając ściany wilgocią i tworząc idealne warunki dla "grzyba". Interwencje lokatorów - jak dotąd - pozostają bez echa. Jak nas informuje jeden z mieszkańców konieczne prace można bez trudu wykonać sposobem gospodarczym z posiadanych materiałów. Przedsiębiorstwo dysponuje gruzem, z którego wiele cegieł nadaje się do użytku, a który zatapiany jest w Wiśle. Posiadało spore zapasy cementu, który leżąc bezużytecznie w szopie, skamieniał. Ze skasowanych "obiektów pływających" da[?]oby się wysortować drzewo i deski. W uzyskaniu rur wodociągowych i kanalizacyjnych chętnie dopomoże Centralny Zarząd. Czegóż więcej trzeba? Ano trzeba trochę dobrej woli, która powinna się znaleźć. Bo skoro s[?]ę powiedziało "a" i dało barak to teraz trzeba powiedzieć "b" i dać mieszkańcom znośne warunki bytowania.
+Do wia- 7. Zarządowi Związku Kresowego "Pogoń" udzielono pozwolenia na urządzenie domości: kwesty w zakładach publicznych oraz na ul. m. Warszawy w d. 8 i 9 czerwca. 8. Czas zapalenia i gaszenia latarń ul. elektr. i gazowych d. 7 czerwca r. b. Zapalenie godz. 9.45 wiecz. Gaszenie godz. 2.45 rano.
+Z obu tych pojęć powinni zdawać sobie sprawę ci przede wszystkim, którzy w najtrudniejszych czasach, a latach pożogi światowej mają obowiązek kierowania państwem. Każda polityka i współżycie z sąsiadami ma granice określone tymi dwoma wyżej omówionymi pojęciami. Granic suwerenności państwa ani niepodległości Narodu nikomu w najcięższych nawet chwilach naruszyć nie wolno. O te najcenniejsze rzeczy stawaliśmy zawsze do najbardziej nierównej walki, płaciliśmy najcięższe daniny krwi i ceny na te wartości nie znamy.
+Wychodzi w Warszawie po upływie każdego miesiąca, w objętości 2-3 ark. druku. Prenumerata w Warszawie rocznie rs. 2, półr. rs. 1; na prowincyi rocz. rs. 2 k. 50, półr. rs. 1 k. 25. Cena ogłoszeń za każdą 1/10 część strony 60 k. za całą stron. rs. 6. Redakcya w Księgarni TEODORA PAPROCKIEGO i S-ki, w Warszawie, Nowy Świat Nr 41.
+Krąg biblijny i franciszkańsk., op. cit., s. 76. Według: Komentarz Żydowski do Nowego testamentu, tłum. D.H. Stern, warszawa 2004, s. 603-604. Komentarz do Rz 11,26a: "Cały Izrael oznacza [...] naród żydowski jako zbiorową całość, [...] ze wszystkimi Żydami mesjanicznymi włącznie (z racji tautologicznej konieczności), niekoniecznie jednak każdego bez wyjątku Żyda. Czy zbawionych Żydów będzie większość, czy będzie to 10, czy 90 procent - to kwestia jałowych spekulacji; spodziewam się jednak, że z chwilą wypełnienia się tego proroctwa elity narodu żydowskiego będą złożone przede wszystkim z Żydów mesjanicznych, a Żydzi mesjaniczni nie będą stanowić marginesu społeczeństwa izraelskiego, ale jego trzon, przewodząc, nadając ton i dostarczając wizji żydowskiemu społeczeństwu - aby było 'głową, a nie ogonem' (Pwt 28,13). Określenie mianem 'cały Isra'el' zbiorowo pojetego narodu żydowskiego zgadza się z w. 17-24, mówiącymi o wszczepieniu odłamanych gałęzi - Żydów niemesjanicznych (choć niekoniecznie wszystkich), z w. 12, mówiącym o Isra'elu 'w swojej pełni' [...] oraz z ideą, że tylko resztka (czyli - nie całośc) zostanie zbawiona (w. 5; 9,6 z K. 27). Tak się osobliwie składa, że zgadza się ono równeż z jednym z najsłynniejszych ustępów Miszny, choć w Misznie akcent pada na coś zupełnie innego: 'Cały Izrael ma udział w świecie przyszłym, jak powiedziano: Lud twój, wszyscy sprawiedliwi, odziedziczy Ziemię [Izraelską] na wieki - gałąź, którą zasadziłem, dzieło rąk moich, w którym się wsławiam (Iz 60,21). Ci jednak nie mają udziału w świecie przyszłym: ten, kto powiada, że zmartwychwstawnia nie można wywieść z Tory, ten, kto powiada, że Tora nie jest z nieba [nie jest natchniona przez Boga, ale jest wytworem czysto ludzkim], i heretyk [jest tu wiele kategorii]. Rzecze Rabbi Akiwa: ten również, kto czyta książki heretyckie [...] (skrócone z Sanhedryn 10,1)". W akapicie tym jest mowa o dwóch rodzajach zmartwychwstania: pierwsze jest odrodzeniem przez łaskę do życia łaski, drugie zmartwychwstaniem ciał na wieczne potępienie lud do wiecznęj szczęśliwości. ⁴⁵ Ps 51,10. 12-14.
+Z utworami klasycznymi jest zawsze kłopot! Bo albo w szkole nas zmuszali do sumiennego czytania, a w konsekwencji do opowiedzenia własnymi słowami. Albo zdołali je nam w sposób niewątpliwie "dokładny" obrzydzić różnego rodzaju badacze i komentatorzy. Czy można coś nowego napisać dziś o "Balladynie" Juliusza Słowackiego? Parę frazesów? wyrazić sumę wrażeń? - to chyba wszystko. Nieprawda - można wiele. Bowiem właśnie utwory klasyczne mają to do siebie, że są jak pieczeń na rożnie - można je na wszystkie strony obracać i zawsze znajdzie się niedopieczony kawałek!
+W wypadkach produkowania niezaaprobowanych przez Wydział Prasowy M. S. W. obrazów świetlnych, polecam zawiesić przedstawienie, sporządzić protokuł i osoby, winne świadomego pogwałcenia art. 4 rozporządzenia M. S. W. w przedniocie przepisów wykonawczych do dekretu z dn. 7 lutego 1919 r. o widowiskach - pociągnąć do odpowiedzialności sądowej z art. 138 K. K.
+Warszawa 18/8 /PAT/. Między 10-tym a 14-tym sierpnia, jak to już podawaliśmy, spalili Niemcy kompleks domów między ulicami Rakowiecką, AL. Niepodległości, Narbutta i Andrzeja Boboli. Zbrodni tej dokonali SS-mani z dywizyj AHermana Göringa" i "Wiking". Każdy dom przed spaleniem był przez nich dokładnie przetrząśnięty i z zawodową dokładnością od piwnicy, aż po strych ograbiony. Wyrzuconą z mieszkań ludność pędzono z domu do domu, każąc jej w końcu, po spaleniu ostatniego domu iść na zachód.
diff --git a/train/expected.tsv b/train/expected.tsv
new file mode 100644
index 0000000..cf06d7b
--- /dev/null
+++ b/train/expected.tsv
@@ -0,0 +1,59 @@
+ Tak więc na razie na rok bieżący kwestia ta została załatwiona jak najkorzystniej dla Towarzystwa — a Wydział ze swej strony przygotował wszystko, co było w jego mocy, by otwarcie schroniska natychmiast po jego ukończeniu mogło nastąpić. Ponieważ zaś w interesie p. przedsiębiorcy, a przyznać powinniśmy, — i na sercu mu leży, aby budowę jak najszybciej ukończyć, dlatego mamy nadzieję, że otwarcie to rzeczywiście z początkiem sezonu br. nastąpi. Projektowana w zeszłym roku mała obora stanęła już obok starego schroniska. Miała ona na celu specjalnie zapobiedz brakowi mleka dla turystów, którzy tego artykułu w takich ilościach potrzebowali, że zapotrzebowaniu temu nie mógł dzierżawca sprostać w drodze sprowadzania nabiału z Zakopanego. Miarą tego zapotrzebowania może być okoliczność, że nie tylko ilość sprowadzonego z Zakopanego nabiału, ale także na miejscu oraz w pobliskich szałasach produkowanego, w niektórych dniach większego napływu turystów do schroniska zaledwie wystarczyła na zaspokojenie stawianych w tym kierunku żądań. Wspomnieć tutaj wypada także o przestawieniu lodowni z dawniejszego miejsca przy potoku Rybim na wyższe tuż obok schroniska. Zarządzenie takie okazało się koniecznym ze względu, że miejsce dawniejsze narażone było na zasypanie szturmem moreny, oraz ze względów praktycznych, gdyż przez to nastąpiło zbliżenie lodowni do nowego schroniska, jako konieczne dopełnienie gospodarskie. W tym miejscu specjalnie musimy podnieść ważną dla turystów okoliczność, że schronisko przy Morskim Oku także przez zimę jest teraz stale otwarte i ogrzewane, a zarazem otwartą jest restauracja w schronisku, zaopatrzona zupełnie jak w lecie. Dostęp do schroniska nową drogą krajową umożliwiła staranność i zapobiegliwość naszego dzierżawcy p. Albina Bauera, który nie szczędząc trudów i kosztów, drogę od wodospadów do schroniska, z masy śniegów pługiem oczyszcza i utrzymuje w ten sposób zupełnie dobrą z Zakopanem komunikację.
+dów, rok, który przyniósłnam akt wspaniały, zapowiadający samodzielność Polski, lecz jednocześnie wprowadził odnowienie wewnętrznych niesnasek między rodzącymi się obficie partiami, a jutrzenka wschodzącej Ojczyzny spotkała się z piskiem i wyciem tych, któży nie rozumieją już, jak można żyć bez obroży... Ze szkoły rosyjskiej zostałam nam wszystkim w pamięci bajka Kryłowa o Łabędziu, szczupaku i raku: pierwszy ciągnie do zieleni, drugi do wody, a trzeci cofa się i ani rusz, nie mogą wozu z miejsca pociągnąć. I my nie jesteśmy w stanie go pociągnąć, bo nie ma ludzi, siły i charakteru, którzyby stanowili drogowskaz dla innych. To, co widzimy w kierunku politycznym, odbija się zupełnie wyraźnie w świecie ekonomicznym, wypisującym na swoim sztandzrze: Bezradność. Miniony rok jednak przyniósł konkretne wyniki w kierunku najważniejszym dla gospodarczej przyszłości Polski, mianowicie; rolniczym. Zorganizowano Bank ziemiański i Związek ziemiański. Centralne Towarzystwo Rolnicze ma ludzi, rozumiejących kierunek samoobrony ekonomicznej. Gorzej znacznie dzieje się w świecie finansowym, który, nie mając ludzi odpowiednich na swojem czele, zupełnie utracił drogowskaz. Wprawdzie skutki i warunki wojny, beczynność przemysłu, brak importu i eksportu dały z natury rzeczy winiki ujemne, ale pozostaje obrona w samopomocy, a tego zindywidualizowani kupcy, przemysłowcy i finansiści nie rozumieją. Koło przemysłowców, dość energicznie prowadzone, dużo robi, ale n[?]e umiało jeszcze stworzyć orkiestry zgranej i dążącej do jednej platformy współużyteczności. Kupcy, sami przez się, nic nie zrobili: Towarzystwo kupców polskich śpi snem naiwnodziecięcym, z otwartą buzią, do której może przypadkiem coś słodkiego wpadnie od mamusi lub ,,taty". Rzemieślnicy, pomimo postulatów zjazdu szewckiego w roku 1912 na nie się nie zdobyli, coby miało widomy czyn akcji samopomocy. Wszystko koncentruje się na działaniu odezw i referatów, które są dla nich najwyższym... czynem. Teraz, z końcem roku, święcili stulecie zaśniedziałych form cechowych, opartych o średniowieczne zatęchłe i ograniczone ustawy. Przyszło do tego, że warszawskie wzjemne kredyty, a było ich 13-cie (fatalna cyfra), oprócz I-go i Handlowo-Przemysłowego, istnieją nie w czynie, lecz w bankructwie lub nadzorze sądowym, a czterdzieści kilka kas pożyczkowo-oszczędnościowych pochowało 12 milionów rubli swych drobnych wkładców do gardzieli do kredytu sp[?]żywczego, i stoi teraz bezradnie, nie znalazłszy opieki, ani oporu dla dalszego bytu. Rok miniony przyniósł w tym kierunku rozmaite projekty, sesye, związki, narady absolutnie bez żadnych wyników. Naturalny obrońca drobnego wzajemnego kredytu, Bank Towarzystw spółdzielczych, spoczął na laurach, nie będąc w stanie, nawet pomimo dobrej woli, pomódź swoim rodzicom — kooperatywom kredytowym. Jedna jednak z kas — kredytowa, pod energicznym i śmiałym kierunkiem mecenasa Leonarda Bobińskiego, przekształciła się na Bank kredytowy, który, cieszy się, pomimo stagnacji, zaufaniem i ma już dosć duże wkłady. Oto więc drugi wynik roku 1916 — dwa banki: ziemiański i kredytowy, mogące urosnąć na potężne instytucje, zarówno jak z małego wzjemnego kredytu powstały Bank dla handlu i przemysłu ze zdrowym portfelem weksli hypotecznie zabezpieczonych, z powiększonym znacznie i
+Nieorganizowanie się w swojej organizacji zawodowej, jest upadkiem całej narodowości. Na dowód tego ostatnie wybory do Izby Robotniczej. Z 224 000 członków załogi jest 3 proc. Polaków czyli 12 632 robotników polskich zatrudnionych w górnictwie, a pełnoletnich 64 proc., a czyli 8084 uprawnionych było do głosowania, a głosów oddano na listę nr. 3 4166, tak że udział Polaków przy wyborach do Izby Robotniczej wynosi tylko 51 proc. Pytamy się więc, gdzie są ci nasi Polacy, którzy na zwenątrz udają Polaka? Przecież wielkie organizacje nasze podają o wiele większą liczbę członków. O ile się w podane liczby wpatrzymy, to należałoby przypuszczać, że pomimo nienależenia do organizacji zawodowej, powinna być narodowość tak zahartowana, że zamiast 4166 zdobytych głosów do Izby Robotniczej powinniśmy byli zdobyć conajmniej przy tak wielkim udziale 8000 głosów. W porównaniu do roku 1925 wszystkie inne organizacje mogą się poszczycić przyrostem głosów, jedynie nasza organizacja zamiast przyrostu straciła 973 głosów. Jest to objaw bardzo smutny i niezbyt pocieszający i musi być naprawiony o ile nie chcemy zupełnie upaść. Nie mówimy więc, że chcąc być Polakiem wystarczy należeć do Związku Polaków lub koła śpiewu, czy to do sportowców, a może już tylko do Bractwa Różańcowego. Żaden z nas jako Polak i katolik nie będzie gardził ani jednym ani drugim, czy to światowe czy sportowe czy religijne, lecz nie powinien zapominać, że organizacja zawodowa jest do życia doczesnego z konieczności potrzebna. W nadzieji, że wszyscy niezorganizowani Polacy, czy to już jednego lub drugiego zawodu, gdy do nich nasz agitator przybędzie, aby ich zapisać, mu tego nie odmówili. A gdy sprawę organizowania pojmiemy tym samym w dobrobycie się podniesiemy. Jednością Silni!
+ Pomimo, że syn nie wywdzięczył się matce za nabytą dla Niej takim kosztem koronę bo nie tylko nie dopuszczał jej do wpływów, lecz okazywał jej wstręt i wzgardę, jednakże ta straszliwie niepospolita kobieta, umiała utrzymać się na stanowisku; chociaż już jej nie słuchano, jednakże bano się jej do końca. Tyberyusz—tyran i okrutnik—musiał się jednak z nią liczyć; ona też tylko jedna pychą swoją powściągała pychę wszachwładnego zastępcy cezarowego, równie jak on despotycznego i srogiego Sejana. I widocznie nie wyczerpywały jej sił zdumiewających ani ciągłe napięcie energii, ani wzruszenia ciągłej niepewności, ani niepokoje sumienia, bo w dobrym zdrowiu przeżyła lat osiemdziesiąt sześć. Jak Liwia z niezwykłych występków pychy, tak Julia, córka Oktawiana Augusta, zasłynęła z niezwykle występnych obyczajów, które odznaczyły się nawet na tle powszechnego ówczesnego zepsucia. Niezmiernie powabna, miła i inteligentna, była pociechą ojca i ozdobą, jego tak świetnego pod względem umysłowym, dworu. Pomimo tego doprowadziła do takiego stopnia swoją nie tylko już rozwiązłość, ale lekkomyślną wzgardę wszelkich pozorów przyzwoitości, że na jej jawną rozpustę ojciec publicznie żalił się przed Senatem, poczem wydano wyrok, skazujący ją na wygnanie na pustą wysepkę u brzegów Italii, na którą wzbroniono wstępu wszelkiemu osobnikowi płci męskiej, tak, iż nawet służba wygnanki z samych tylko niewolnic się składała. Widocznie, że pomimo doprowadzonej do ostatecznych granic demoralizacji, pomimo chlubienia się swobodą obyczajową, żył jednak jeszcze jakby szczątkowy konwenans, któremu rzymskie panie pewne ustępstwa robić musiały, nie pozwalając sobie nawet przy zupełnej deprawacji na zupełną jej jawność. Piękna Julia nie liczyła się z tym bynajmniej, bo doszło do tego, że opowiadano sobie w Rzymie, jako córka Cezara Augusta ostentacyjnie każe zawieszać na posągu Marsa co rano tyle kwiatowych wieńców, ilu wielbicieli przyjmowała u siebie kolejno poprzedniego wieczora.
+Są to organizacje reprezentujące różne grupy etniczne zamieszkujące Ugandę oraz – różne poglądy polityczne – od monarchistów pochodzących z dawnych tradycyjnych królestw Bogandy i Toro, których władcy zostali usunięci dopiero w latach sześćdziesiątych w ramach unifikacji państwa ugandyjskiego, zwolenników wzorowanego na systemie zachodnim burżuazyjnego systemu parlamentarnego, aż do zwiolennikówreform społecznych wzorowanych na Tanzanii. W końcu marca na konferencji w Moszl (na terenie Tanzanii) powołano 11-osobowy
+79 640 4[?] 107144 536 905 108000 250 95 515 57 109063 436 774 896 110535 694 111265 699 711 860 112033 265 327 469 891 113065 206 508 798 114276 852 115285 116291 399 404 39 71 820 117019 332 681 723 819 118137 468 528 638 746 882 119333 484 664 939 40 120643 713 938 42 121003 110 248 75 369 89 629 792 919 77 122067 304 6 19 92 462 99 123548 713 124460 543 607 820 996 125086 186 264 312 417 679 987 125071 72 178 123 54 472 668 773 869 89 127 226 763 128010 33 59 93 105 643 85 850 931 129093 151 365 423 76 91 506 32 69 73 131065 247 536 845 980 132200 324 415 689 801 16 28 47 953 333431 93 690 391 97 134079 479 587 648 942 77 135155 522 32 38 468 80 632 871 952 136036 377 444 63 638
+6. Ponieważ przy głosowaniu większa liczba zainteresowanych przedsiębiorców opowiedziała się za przymusowym przystąpieniem, zarządzam według 100 §§ i 100 b rzeszowskiej ordynacji procederowej, że na 1-go marca 1024 r. cech rzemiosła krawców damskich obejmujący obwód sądu urzędowego Nysy zostanie siedzibą w Nysie i pod nazwiskiem, cech przymusowy krawców damskich w Nysie".
+zadaniem, z tego punktu widzenia powinien rozumieć swoje obowiązki. Kierownik fabryki musi swój czas wykorzystwać dla ważniejszych zadań, niżi zajmować się drobnymi usterkami zachodzącemi we fabryce. Powinien się przekonać, czy przedsiębiorstwo zbudowane zostało na zdrowej podstawie, czy jego fundamenty są niewzruszone i czy zdołają wytrzymać ewentualne przesilenie gospodarcze lub czy też zezwalają na dalszą rozbudowę przedsiębiorstwa. Kierownik fabryki papieru powinien czuwać nad tym, żeby zbyt gotowej produkcji obracał się równomiernie, tak, żeby zdolność wytwórczą przedsiębiorstwa można było w pełni wykorzystać. Nie wystarcza, jeżeli zdolność produkcyjna w korzystnym sezonie wykorzystana jest na 20 do 100 procent. Zdobycie zaleceń na dostawę papieru w martwym sezonie powinno być jednym z jego najważniejszych zadań. Kierownik fabryki papieru musi jeżeli to konieczne, starać sie o nowy zbyt dla gotowej produkcji czy to przez bardziej intensywną akwizycję wśród klientów, czy też przez zdobycie nowych obszarów dla zbytu lub udoskonalenia wyrobów dotychczasowych, albo też w ten sposób, że bada się potrzeby konsumentów papieru i wyrabia nowe rodzaje papieru. To jest jedno z najważniejszych zadań. Kierownik fabryki papieru powinien też czuwać nad tym, ażeby zdolność wytwórczą zwiększać tak ilo-
+liczność, że mimo zupełnie legalnych możliwości rozbudowy swych sił morskich i mimo udogodnień wynikających z reżimu totalnego (wytwórnie i stocznie upaństwowione, opłaty dostawców krajowych dokumentami lub bonami, 60-godzinny tydzień pracy itp.) Rzesza nie zdołała w ciągu ostatnich 4 lat osiągnąć ograniczonych tym układem stanów. Kwestia parytetu z Anglią jest więc zwrotem retorycznym, pozbawionym podstaw realnych, i użytym dla wywarcia presji na ludzi ciemnych, nie mających pojęcia o sprawach morskich i o podstawach rozwoju flot. W najbardziej dla Niemiec sprzyjających warunkach, osiągnięcie parytetu morskiego z Wielką Brytanią jest sprawą co najmniej 20 lat (i to z punktu widzenia teoretycznego), a więc okresu zbyt odległego jak na dzisiejsze tempo wydarzeń historycznych. Wysiłek Niemiec w kierunku rozbudowy floty jest jednak niewątpliwie duży; w ciągu ostatnich kilku tygodni wodowano następujące okręty: 2 pancerniki po 35.000 ton z działami kalibru 381 mm "Bismark" i "Gross Admiral von Tirpitz", (w budowie jeszcze 1 ‒ 2 tego typu), krążownik 100.000 ton z działami 203 mm "Seydlitz", jeden z serii 5 jednostek tego typu. Według wiadomości ze źródeł włoskich, w okresie 1939-40 rozpoczęta będzie budowa dalszych 29 okrętów podwodnych po 500 - 750 ton, co doprowadzi stan w tej kategorii okrętów do liczby 100. Ważnym elementem morskim w kwietniu było rozpoczęcie podróży ćwiczebnej na Morze Śródziemne eskadry w składzie 2 krążowników typu Klon, 6 kontrtorpedowców po 1.650 ton, 15 okrętów podwodnych oraz szeregu jednostek pomocniczych. W czasie miesięcznej nieobecności zespół ten odwiedził szereg portów hiszpańskich, portugalskich oraz maro-
+konie nie stały spokojnie, rzucały się na wszystkie strony. 10. W skoku w zwyż (bez mostka) I. nagrodę zdobył szereg. Pacholski, przeskoczył 1,43 m., II. chor. Biernaczyk 1,38 m., III. sierżant Woźniak 1,38 m. 11. Taniec gimnastyczny z muzyką pięknego dla oka układu, wykonany dobrze przez 25 ćwiczących, zdobył zasłużone gromkie oklaski. 12. Zbiorowe rzuty granatami komp. z pozycji stojącej, klęczącej i leżącej ukazawały spory postęp kompanii w wyszkoleniu żołnierskiem. 13. Ćwiczenia bokserskie ‒ nie wprowadzona dotąd u nas gałęź sportowa ‒ wykonało około 20 szermierzy. Najpierw pokazano do taktu muzyki rozmaite pozycje, krycia, uderzenia, młyńce, ruchy i uniki szermiercze. Następnie cztery pary stanęły do szermierki, każdy starał się swego przeciwnika pobić. Niejedno silne uderzenie zostało udaremnione dobrym odbiciem lub kryciem. Siłą tu nic się nie zrobi, zręczność i wprawa decyduje. (Skuteczny sposób obrony, tym bardziej że policja przeważnie odmawia udzielenia pozwolenia na noszenie broni.) 14. W wyścigach z ciężkimi kulomiotami na 100 m. zwyciężyła 2 załoga c.k.m. w 32 sek. i załoga 1 w 32,5 sek., w tym czasie przebiegła cała załoga z kulomiotami i przyrządami 100 m., zajęla pozycję, ładowała kulomiot i oddała pierwsze strzały. 15. Bieg humorystyczny na 400 m. przedstawiał się następująco: Przestrzeń dzieliło kilka stacji. Na wystrzał wybiegło kilkanaście zawodników, na pierwszej stacji odłożyli plecak, w następnej ładownice i pasek, potem mundur, dalej czapkę itd., rozbierano się i kolejno zostawiono owijacze, buty, skarpety, koszule, spodnie, tak że pozostały tylko majtki (... tych już zawodnik nie potrzebował zdjąć, ponieważ dobiegł do mety.) Bieg ten wywołał humor i śmiech. Najwięcej sprawności w biegu i rozbieraniu się okazał szer. Kowalski, zdobywając I. nagrodę, II. zdobył str. szer. Wieryszka, III. szer. Jabłoński. 16. Piramidy zbiorowe były dobrze wykonane przez kiludziesięciu ćwiczących. Do zebranych w kompanię żołnierzy przemówił serdecznie p. ppułk Nowaczyński. Wyraził swoje zadowolenie ze sprawności, hartu ciała i ducha swoich żołnierzy, że mimo złej pogody okazali dobre wyniki i udowodnili publicznie pracę nad odrodzeniem fizycznym narodu. Gimnastyka, szermierka, sport powinien rozwijać się w jak najszerszych kręgach, nie tylko wojskowych ale i społeczeństwa, gdyż wyrabia zdrowie i siłę w narodzie; wtedy będziemy pewniejsi wobec niebezpiecznych i groźnych sąsiadów ze wschodu a jeszcze więcej z za
+O Bronisławie Hubermannie pisze nasz korespondent wiedeński: Młody skrzypek polski dał jeden koncert w wielkiej sali Tow. muzycznego ze współudziałem orkiestry filharmoników. Wiedeń szaleje za Hubermannem, za tym dzieckiem cudownym, które nigdy dzieckiem nie było. "Hubermann - Der war nie ein Wunderkind! Das ist ein unbegreifliches Phaenomen, der ist ein vollendeter Kȕnstler".... Tymi słowami wyraził się o nim niedawno prof. Leschetizky. Dzieckiem nazwać go dzisiaj nie można, liczy bowiem lat 16. Ubrany w krótkie spodenki i czarny smoking z białą kamizelką, wychodzi na estradę chłopak o twarzy pięknej, bladej, z oczami głęboko osadzonymi, o ciemnych długich włosach. Nie wygląda dobrze. W uderzających, tak, charakterystycznych rysach twarzy maluje się jakby melancholia, w postawie trochę pochylonej czuć znużenie. "Das unbegreifliche Phaenomen" rośnie i rozwija się szybko, a żar artystyczny go przepala. Bo Broniś Hubermann jest też kompozytorem, komponuje dużo i łatwo, ale na razie nie występuje za swoimi utworami. A jak gra! Porywa sale, olśniewa całe muzykalne miasto cisnące się zawsze na koncerty. Gdy gra solo, orkiestra filharmoników wpatruje się w tego chłopca z zachwytem i uwielbieniem; największe brawa sypią mu się też z samej estrady, gdzie zasiedli przed pulpitami ci starzy, najlepsi muzycy wiedeńscy. Blady chłpak kłania się, specjalny ukłon składa swojej orkiestrze, i szybko zbiega z podium. Ale brawom nie ma końca. Wraca, z wyrazem takiego znużenia na twarzy! Ale ożywia się i rozjaśnia, jak tylko smyczek dotknie strun zaczarowanych.... I skrzypce znowu łkają w jego ręce falami rozwichrzonych tonów i śpiewają swoją słodką pieśń z taką siłą, z taką potężną, porywającą mocą, przenikają rdzeń nerwów, że publiczność - stłoczona w tej ogromnej sali - nie chce wyjść i zmusza artystę znowu, drugi i trzeci raz do powtarzania. Co za siła genialna tryska z tego bladego chłopca!
+Ewentl. dopłata do zakładów samorządowych powinna znaleźć obszerne uzasadnianie. c) Należy wyciągnąć wszystkie konsekwencje z faktu, że podatek gruntowy został pomyślany jako jedyny podatek dla wsi, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 14 dekretu o podatkach komunalnych, skutkiem czego jest podatkiem przychodowym, łączącym w sobie elementy zarówno dawnego państwowego podatku gruntowego jak i podatku dochodowego. Zapreliminowanie dochodów z podatku gruntowego powinno mieć realne oparcie o wyniki ściągniętego podatku gruntowego na rok 1946. Akcja wymiaru i ściągnięcia podatku gruntowego w obecnym roku wg nowych kryterii będzie ukończona z końcem miesiąca listopada br. dlatego też nie powinny wystąpić większe trudności przy zapreliminowaniu realnych kwot. Należy przyjąć, że przeciętny dochód w kwintalach z 1 ha roli ziemniaczano - żytniej i przeciętna cena jednago kwintala żyta w roku 1947, obliczona na podstawie wyników z roku 1946 będzie niewątpliwie nieco wyższa, aniżeli w obecnym roku, który jak wiadomo bierze za podstawę stosunki ekonomiczne z roku 1945.
+która zdołałąją tak udoskonalić i uzupełnić, że dziś możemy śmiało metodę jej stosować dla naszych dzieci. Gimnastyka dziewczęca została gruntownie zmieniona przez p. E. Bjorksten działającą w Finlandii. Jej metoda tworzy dziś całość naogół dobrą i sharmonizowaną. Z innych reformatorek wymienić trzeba p. Bertram, pracującą w Danii. Wprowadziła ona i szeroko zastosowała muzykę podczas gimnastyki, co okazuje się jednak w skutkach niezbyt fortunne, gdyż wartość samych ćwiczeń traci wskutek tego poważanie. Gimnastyka dla mężczyzn doczekała się również w ostatnich czasach poważnych zmian. W ojczyźnie systemu szwedzkiego nie zdobył się na nie początkowo nikt, gdyż tradycja nakazywała zachowanie tych form, jakie ustalili obaj Lingowie. Za to w sąsiednim kraju Danii wprowadzono w szerokim zakresie gimnastykę szwedzką do szkół i towarzystw, po czym nie zadługo też znaleźli się reformatorzy. Wśród nich wybił się dzięki umiejętnej reklamie Niels Buck, którego podręcznik przetłumaczony został również na język polski. Buck mając do dyspozycji przeważnie ludzi pochodzących ze wsi, a więc sztywnych i mało ruchliwych, zastosował dla nich dużo ćwiczeń gibkości i zwinności mających na celu wydłużenie przykróconych nadmiernie mięśni i zwiększyć ruchomość w poszczególnych stawach. Że osiągnął dość dobre wyniki ze swymi parobkami wiejskimi, to niekoniecznie świadczy o tym, by metoda jego miała być wszędzie skuteczna i pożyteczna. Nauka dzisiejsza wypowiada się też o jego metodzie ze znacznym krytycyzmem. W Danii pracuje również znakomity uczony, którego badania wyjaśniły niejedną zagadkę w wychowaniu fizycznym i dały podstawę naukową dzisiejszemu systemowi wychowania fizycznego. Uczonym tym jest prof. Lindhardt, który mimo skromnych waurunków pracy ma ogromne zasługi na polu wychowania fizycznego. Dzięki fundacji Rockefelera otrzymuje obecnie prof. Lindhardt doskonałe laboratorium nowocześnie i bogato wyposażone. Z ludzi zajmujących się stroną praktyczną wychowania fizycznego wymienić trzeba przede wszystkim Thullin'a, który napisał najlepszy i najobszerniejszy dotychczas podręcznik o wychowaniu fizycznym. Organizuje on również kursy dla cudzoziemców między innymi urządza w r. b. kurs z językiem wykładowym niemieckim.
+Zatarg sowiecko=fiński Niedawno podaliśmy wiadomość o manewrach floty rosyjskiej nad granicą fińską, w czasie których zatonęła łódź podwodna rosyjska. Manewry te łączą się z zatargiem narodowościowym (mniejszości narodowe) w Rosji sowieckiej. Finlandia jest krajem Europy leżącym najbardziej na północy. Przed rokiem 1917 Finlandia należała do Rosji, miała jednak pewną samorządność; od roku 1917 stała się samodzielną republiką. Część ludności fińskiej pozostała jednak dalej pod panowaniem rosyjskim. Właśnie na tym tle, bo na tle drobnych zresztą dążności odrębnościowych fińskiej ludności w prowincji rosyjskiej Ingermanlandji stosunki Finlandii z Rosją sowiecką doszły w ostatnim tygodniu do wielkiego naprężenia. Bezpośrednią przyczyną fińsko-sowieckiego zatargu jest niesłychany fakt zesłania 7.800 fińskich mieszkańców rosyjskiej prowincji Ingermanlandji do robót przymusowych na Murmanie i Syberji. Mieszkańcy tego kraju opierali się zacięcie przymusowemu wprowadzeniu komunistycznej wspólnoty gospodarczej. Moskwa więc zastosowała oburzający w swym okrucieństwie terror, przepełniając więzienia i wysyłając prawie 8.000 ludzi na pewne zatracenie w północnych tajgach i tundrach. Ludność Finlandii, a zwłaszcza mieszkańcy stolicy Helskinglorsu (Helsinki), zareagowali na to barbarzyństwo moskiewskie olbrzymią demonstracją przed siedzibą poselstwa sowieckiego i utworzeniem komitetu pomocy dla pokrzywdzonych mieszkańców nieszczęśliwej Ingermanlandji. Komitet ów rozesłał do wszystkich poselstw, znajdujących się w stolicy Finlandji obszerny memoriał, portestujący przeciwko terrorowi bolszewickiemu i wzywający to poselstwa, w imię kultury i etyki, do ujęcia się za ofiarami bolszewickiego terroru. Jednocześnie rząd finlandzki, pod naciskiem opinii publicznej, złożył formalny i energiczny proetst w Moskiwe.
+Kiedy Cezar dowiedział się, że już 1/3 z nich znajduje się po prawej stronie Saony, postanowił zaatakować pozstałą po lewej jej stronie 1/4 część i przez pokonanie i zniszczenie tejże przestraszyć i przygnębić moralnie resztę Helwetów. Wyruszył więc po północy na czele legionów 7-go, 8-go i 9-go w sile 15.009 ludzi na północ, pozostawiwszy nowopobrane legiony 11-ty i 12-ty i stary 10-ty pod dowództwem Labiena w obozie. Pozostałą po lewej stronie Saony część Helwetów, stanowiło plemię Tigurinów, o sile zbrojnej, liczącej wedle Cezara 23.000 wojowników. Marsz przebyty z obozu w pobliże nieprzyjaciół, wynosił 2 mile geograficzne. Cezar zaskoczył Tigurinów niespodziewanym swym zjawieniem się, nie dał im czasu na ochłonięcie ze strachu i zanim zmieszani i oszołomieni ustawili się do boju, uderzył na nich i zniósł ich doszczetnie. Mała tylko część zdołała ujść i skryć się w sąsiednich lasach. Po tym zwycięstwie pozostawił Cezar część wojsk na polu bitwy, celem zamaskowania swego ruchu w kierunku południowym, z resztą pociągnął nieco na południe, gdzie prawdopodobnie i Labienus z trzema legionami się zjawił. Tutaj zbudował most przez Saonę, przeprawił po nim całą swą armię i staną niespodzianie w pobliżu Helwetów. To błyskawiczne zwycięstwo Cezara, oraz szybkie zjawienie się go po prawej stronie Saony - po zalediwe jednym dniu potrzebnym na przeprawę przez rzekę całej armii, podczas gdy Helwetowie potrzebowali na to aż 20 dni - musiało na nich wywrzeć piorunujące wrażenie. To też próbują za pośrednictwem Divica układów, które jednak nie odnoszą żadnego skutku. Helwetowie odstępują obecnie od zamiaru maszerowania do ziemi Santonów w kierunku południowo-zachodnim i przez wyniosłości Charolais i zmierzają ku Loarze.
+Pod adresem władz wojewódzkich. Żyjemy w okresie bezrobocia, które zakrada się także w zawód szoferski w Województwie Śląskiem. Powodem tego bezrobocia w Woj. Śl. jest szkoła szoferska Śląskiego Klubu Automobilowego z której po krótkoterminowych kursach wychodzą nowi kierowcy samochodów, którzy za małą zapłatą angażują się na szoferów, robiąc konkurencję starym kierowcom, którzy mają za sobą długoletnią praktykę. Nie dziwi nas to wcale, że tak jest, ponieważ mamy przekonanie, że każde przedsiębiorstwo chce jak największe zyski osiągnąć. Musimy jednak stanowczo głos zabrać i domagać się zamknięcia tych kurów. Zrobiliśmy to w liście z dnia 7. czerwca br. wysłanego do przewodniczącego Śląskiego Klubu Automobilowego Pana Marszałka Wolnego, na który do dziś nie otrzymaliśmy odpowiedzi. Nie tylko do Marszałka Pana Wolnego, nawet zwracaliśmy się do Pana Wojewody Bilskiego w obecności posła Adamka z prośbą o zamknięcie kursów szkolenia nowych kierowców samochodowych, lecz bezskutecznie, ponieważ ani jeden ani drugi nie odpowiedział na nasze postulaty. To jest jedna strona medalu. Jak wygląda druga strona? Otóż jesteśmy świadkami, że codziennie zdarzają się nieszczęśliwe wypadki samochodowe. Przy bliższym zbadaniu okoliczności wypadków okazuje się, że szofer któremu zdarzył się wypadek nie posiadał odpowiednich kwalifikacji, nie mając praktyki, tylko krótko terminowy kurs za sobą, bo jak on ma posiadać odpowiednią kwalifikację, kiedy składa egzamin przed człowiekiem, który sam przy egzaminowaniu nowo wyszkolonych szoferów pokazuje jak się rozbija samochody. Jako dowód podajemy fakt: że dnia 4.8. br. o godz. 8 rano przy egzaminie kondydatów na szoferów, pan inżynier Bukowski rozbił dorożkę nr 48 wynajętą specjalnie do egzaminu przez kandydata. Znajomość fachowa, uwypukliła się w rozbiciu zbiornika benzynowego i nakrycia samochodowego. Jako drugi dowód przytaczamy, że egzaminy odbywają się w pobliżu szkoły Rittgera, na przestrzeniu niespełna 50 m, co ustawowo jest niedopuszczalne. Szczególną umiejętność fachową pokazał nam szoferom pan Bukowski przy ostatnim rajdzie samochodowym w woj. Śl. Chcąc wszystkie nagrody zdobyć, niestety fachowe siły nie dopisały i w dodatku rozbił samochód marki "Steier" w wartości kilka tysięcy dolarów. Wobec takich zdolności fachowych jakie pan Bu
+Królestwo, ten ostani kąt, jeszcze nie zupełnie zalany wpływem zgubnym wolności handlowej i przemysłowej. Nie można nigdy zapominać o wyższości pracy przemysłowej i handlowej nad rolniczą i o różnicach charakteru narodów, a potrzebie ich życia. Dla Polski za free trade i libre echange niebyłem i nie będę, choć pragnę podniesienia i ożywienie handlu. Książkom angielskim, pruskim, a nawet francuskim także nie wierzę. Książki mówią, że handel jest to wymiana produktu za produkt, ale niestaty tak się nie zawsze dzieje, bo nie wszystkie kraje są do Anglii, Prus i Francji podobne. Są kraje podobne do Rumunii, w których handel jest często wymianą pieniędzy za produkt, za towar i to o tym dobrze wiedzą bankierzy zachodni mający stosunki z Rumunią i Królestwem. Rumunia słynąca z żyzności roli, znosi jako tako to złe, ale inne kraje idą prostą drogą do bankructwa. Bilans handlowy nie jest urojeniem, lecz rzeczywistością, i biada kto go sobie nie układa. Już dawno wspomiałem w moich listach, że bilans Królestwa jest opłakany. Czy to nieszczęście pochodzi z niskości protekcji (w co nie wierzę), jak zdaje się twierdzić Gazeta, czy raczej ze złego wykonywania protekcji przez celników, ze szwarcowania kapeluszy na Zachodzie, z wysokości podatków na niedorzeczne podróże za granicę, z umieszczania kapitałów na Zachodzie, z wysokości podatków, z nieprzerobienia u siebie płodów krajowych, przez co by płody potroiły swą wartość i utrzymały równowagę bilansu, to spodziewam się Gazeta Codzienna opublikuje i na liczbach wykaże." Gazeta Codzienna tak odpowiada temu pierwszemu korespondentowi Czasu, o którego liście wol-
+wach przemówić do polskich parafian, uważając jednak za stosowne "przeprosić" Niemców - katolików za tę niezwykłą śmierć. Niechęć niektórych księży - centrowców do polskich parafian przejawia się przy każdej sposobności. Istnieje wielu takich księży, którzy nie władają dostatecznie językiem polskim, którzy nie zadając sobie najmniejszego trudu wygłaszają kazanie "polskie", rojące się od błędów gramatycznych. Nie ulega wąpliwości, że Niemcy - katolicy w Polsce wyprosiliby sobie bardzo energicznie takie traktowanie ze strony duchowieństwa, całkiem słusznie zresztą. "Tak wygląda - pisze korespondent "Katolika" "równouprawniwnie" mniejszości polskiej w dziedzinie kościelnej. Powoli, lecz systematycznie ruguje się polskie nabożeństwa. Nadużywając kazalnicy dla celów agitacyjnych, nawołują niektórzy księża wiernych, aby oddali głos jedynie na partję centrową, tak jak gyby nasza partja była katolicką, mimo że czołowymi kandydatami naszej partji są księżą. Ci sami centrowcy, którzy utrzymują w rządzie pruskim serdeczna stosunki z socjalistami, śmią nam czynić zarzuty! Naszą partję zwalcza się dlatego, że prócz zasad wiary św., broni także naturalnych praw upośledzonej mniejszości polskiej w Niemczech. My Polacy domagamy się, aby polskim dzieciom szkolnym udzielano nauki religii w mowie ojczystej, związanej, jak wiadomo, jak najściślej z religią. "Ciągną pochody komunistyczne z rozwiniętymi sztandarami ulicami miast śląskich; a w pochodach tych kroczą tysiące ludzi, zbałamuconych przez demagogicznych podżegaczy i agitatorów. I wielu, bardzo wielu znajdziesz wśród nich takich, którzy zobojętnieli we wierze dlatego, że prawdy naszej Wiary Świętej nie zostały im wszczepione w tej mowie, w której wzrośli i w której odmawiali w najwcześniejszej młodości pacierze, t. j. w mowie ojczystej, polskiej. Zaciekłość antypolska cechuje także prasę niemiecką na Śląsku Opolskim. Świeżo pupil duchowieństwa centrowego "Oppelner Kurrier" zamieścił tendencyjne i ziejące nienawiścią do Polski relacje o prowokacjach Niemca Mosskopfa na Helu i o masakrze marynarzy polskich w Gdańsku.
+Dowody sympatii Być sympatycznym i miłym dla otoczenia - to wielka rzecz! Każdy człowiek powinien się o to starać. Wówczas stosunki między ludżmi stałyby się o wiele przyjamniejsze. Niestety nie wielu jest takich, którzy o to dbają i dlatego między nami tak jest, jak jest! Być sympatycznym i miłym! Znaczy to mieć sympatyczną i miłą twarz oraz powierzchowność; znaczy to posiadać umiejętność taktownego postępowania; znaczy to odznaczać się grzecznością, wyrozumiałością i uprzejmością i wreszcie znaczy to mieć kontrolę nad językiem oraz umieć wytworzyć harmonię między słowami a postępkami. Te wszystkie zalety gwarantują, że każdy człowiek, który je posiada, będzie sympatyczny i miły dla otoczenia, wśród którego żyje, działa i promieniuje. Można być również sympatycznym i miłym dla ogółu nawet wtedy, gdy się jest od niego o tysiące kilometrów... na przykład wtedy, gdy się jest artystą filmowym i występuje w rolach sympatycznych i miłych bohaterów. Ot, jak nie szukając długo, Robert Tylor, który obecnie wraz z Barbarą Stanwyck "kręci" nowy film w Wielkiej Brytanii... i w którym jest zakochana co najmniej połowa płci pięknej naszej wdzięcznej Planety. Ostatnio rozeszła się pogłoska, że sympatyczny i miły Robert Taylor przybył do pewnej mieściny w hrabstwie Sussex. Pogłoskę tę potwierdził notatką prasową pewnien dziennikarz. Podał nawet hotel, w którym zainstalował się sławny artysta. I oto w wymienionym hotelu zaczął brzmieć bez przerwy telefon, zaczęły się sypać prośby o autografy, telegramy, bukiety kwiatów i najróżnorodniejsze przesyłki, wśród których nie brakło koszyków z rybami, jajkami oraz pudeł z ciastkami i tortami, upieczonymi na poczekaniu przez liczne wielbicielki sympatycznego i miłego gwiazdora. Tymczaesm Robert Taylor nie uszczknął ani jednego kwiatka, nie skosztował ani jednej rybki czy świeżego jajka, a nawet nie spróbował żadnego z wyśmienitych tortów. A tylko dlatego, że w owej mieścinie hrabstwa Sussex w ogóle go nie było. Jego rolę pełnił z wielkim zadowoleniem, podobny zresztą doń jak kropla do kropli, portier hotelowy, który od kilku
+6,30 Pieśń "Kiedy ranne wstają zorze". 6,35 Gimnastyka. 6,50 Muzyka (płyty). 7,00 Dziennik poranny. 7,15 Muzyka (płyty). 7,45 Marsze w wykonaniu Orkiestry wojskowej pod dyr. Antoniego Chrapczyńskiego. 8,20 Pogadanka sportowa. 8,30‒11,57 Przerwa. 11,57 Sygnał czasu i hejnał z Krakowa. 12,03 Audycja południowa (z Katowic). 13,00‒14,45 Przerwa. (Patrz prog. lokalne) 14,45 "Zagadka geograficzna" ‒ audycja dla młodzieży w opracowaniu Sewerypa Przybylskiego (ze Lwowa). 15,05 Muzyka popularna w wykonaniu Orkiestry Rozgłośni Lwowskiej pod dyr. Tadeusza Seredyńskiego. 15,45 Wiadomości gospodarcze. 16,00 Dziennik popołudniowy. 16,10 O książce Wacława Jędrzejewicza pt. "P.O.W. i Batalion Warszawski" - mówić będzie Akademik Literatury Julisz KadenBandrowski. 16,20 "Z polskiej twórczości chóralnej" - audycja w wykonaniu Chóru mieszanego im. St. Wyspiańskiego z Szopieme pod dyr. Henryka Hornika (z Katowic). 16,45 "Fotografia amatorska" - pogadanka, wygł. dr. Tadeusz Cyprian (z Poznania). 17,00 Muzyka do tańca (płyty). 18,00 Kwartety Beethovena. 18,25 Polska muzyka fortepianowa w wykonaniu Władysławy Markiewiczówny (z Katowic). 19,00 "Wielkie włóczęgi morskie" "Wyspa rozpaczy" ‒ fragment pism Daniela Defoe'go, ze wstępem Bolesława Micińskiego. 19,20 "Przy wieczerzy" (płyty). 20,15 Przerwa. 20,25 Audycja dla wsi: 1) Z dobrego ziarna wysoki poln" ‒ pogadanka, wygł. dr Marceli Różański, 2) Informacje giełdowe. 20,40 Audycje informacyjne: Dziennik wieczorny. Wiadomości meteorologiczne. Wiadomości sportowe. Nasz program na jutro. 21,00 Recital skrzypcowy Stanisława Mikuszewskiego. Akompaniamuje Jerzy Gaczek (z Krakowa). 21,30 Oryginalny Teatr Wyobraźni "Niezwykły żywot redaktora O'Briena" premiera słuchowiska Kazimierza Płucińskiego (z Poznania). 22,05 Francuska muzyka nowoczesna (płyty). 23,00 Ostatnie wiadomości dziennika wieczornego. Komunikat meteorologiczny. 23,05 Wiadomości w języku niemieckim. 23,15 ‒23,55 Koncert polskiej muzyki popularnej w wyk. Zespołu Stefana Rachonia.
+W przeszło godzinnej mowie cyframi dowodził nasz poseł Trąpczyński, że etat kolejowy fałszywie ustawiono, aby nie wykazać zbyt wielkich dochodów, w rzeczywistości bowiem państwo pruskie rok rocznie na kolejach oszczędza około 300 milionów marek. Sam etat przyznaje, że dotąd z kapitału kolejowego zamotyzowano olbrzymią sumę czterech milionów marek, przy czym wszelkie naprawy i ulepszenia kolei pokrywane jedynie bywają z bieżących środków. Mimo to rząd domaga się stałej podwyżki podatków o 60 milionów marek rocznie. Gdyby osoba prywatna deklarację podatkową ustawiła tak, jak rząd etat, zostałaby ukarana za defraudację podatkową. Wszelkie podwyższenie podatku zatem jako niepotrzebne odrzucić należy. Tylko w jednym razie możnaby się na podwyższenie zgodzić, t.j. gdyby rząd przyszedł z pomocą komunom i postarał się o wyrówanie niesłychanych różnic w podatakch komunalnych. Bo co na to powiedzieć, że np. w Wiesbadenie pobiera się tylko 65 proc. podatku komunalnego, podczas gdy w Poznaniu pobiera się 200 proc., w mniejszych zaś miastach nawet 400 do 500 procent! W skutek tego każdy majętny człowiek przeprowadza się np. z Poznania do Wiesbaden, bo na samym podatku zyskuje w ten sposób rocznie kilka tysięcy marek. A skąd pochodzą te różnice? ‒Nie stąd, że jedno miasto chce więcej pieniędzy wydać niż drugie, tylko stąd, że wydatki np. na szokły lub ubezpieczenie ubogich są na wschodzie większe niż na zachodzie; Wiesbaden np. wydaje na szkoły około 21 proc. podatku dochodowego, Poznań zaś około 100 procent, mniejsze miasta nawet 200 do 400 procent. Mówca proponuje zatem rządowi, aby każdy związek szkolny dostawał z kasy państwowej na każde dziecko, chodzące od 1 stycznia do szkoły, bezpłatnie pewną sumę, odpowiadającą minimum tego, co według statystyki dotychczas najuboższa gmina na każde dziecko wydaje. Wynosiłoby to około 40 do 45 marek na dziecko, a razem na całe państwo pruskie około 250 milionów marek. Z tego jednak jest w etacie do dyspozycji 86 milionów marek, tak, że tylko resztę potrzebaby rozdzielić w formie podwyżki podatku dochodowego. W ten sposób możnaby ciężary szkolne w
+Wobec dzisiejszych okoliczności, bardzo mnie zajęły jego opowiadania o Bośnii i tamtejszym klasztorze Trapistów. Nabrawszy przeświadczenia, że misja ojców w tych prowincyach nie jest bynajmniej głównie Rzymsko-katolickiego, a nawet nie wyłącznie ściśle religijnego charakteru, lecz że dąży raczej do ucywilizowania i w prowadzenia na drogę postępu kraju i jego mieszkańców, zachęciłem ojca Franciszka aby swoje i swych braci prace podał do powszechniejszej wiadomości. Jakkolwiek niezbędnemi są reformy w zawichrzonych dziś prowincjach, wiedzieć jednak należy, iż powolne podźwiganie mieszkańców z ich dzisiejszego poziomu, stopniowe uprzystępnianie kraju dla zachodnioeuropejskiej przedsiębiorczości i nauczenie posiadaczy gruntów spożytkowania ich bogactw, jest niemniej koniecznem i przedstawia jedyną drogę, zapewnić mogącą dobroczynne tych reform owoce. Wszystkiego tego dowiodła już garstka Trapistów, w ciągu ostatnich lat sześciu, w północno-zachodnim zakątku Bośnii. Więcej nawet, przykładem bowiem własnym uczą oni Bośniaków, że ciężka praca i uległość, mogą się obejść bez takich podniecających środków jak strach lub bezpośrednia korzyść osobista. Ci sami pokorni braciszkowie, pochodzący po większej części z klas rzemieśliniczych Austrii i południowych Niemiec, bez innej pomocy prócz uzbieranego grosza między biedakami w ich rodzinnych stronach, drogą wytrwałości, zaparcia się i poświęcenia, osiągnęli rezultaty prwdziwie zdumiewające w porównaniu do ich środków. Dzika względnie okolica pod miastem Banialuką zamieniona została w uprawne pola, pastwiska i winnice; zbudowano klasztor dość przestronny dla pomieszczenia około stu braciszków ‒ nie zajmujących cel osobnych, ‒ jak najmniej rozległe zabudowania folwarcze. Rzekę Werbas zatamowano groblami i zbudowano dwa młyny, a ścieżki na wiele mil dookoła zamieniono na drogi odpowiadające nale życie potrzebom komunikacji. Dwa domy i ogród nabyto w Banialuce, gdzie została założoną szkoła
+Pobyt na Śląsku Cieszyńakim Bogumiła Hoffa ‒ malarza, krajoznawcy, a z zamiłowania etnografa, jego praca w Cieszynie w latach 1870‒1872, znajomość z pastorem Ottą i wydawcą Feitzingerem, a potem osiedlenie się w WIśle i prowadzone tam badania etnograficzne, opublikowane m.in. w dziale Początki Wisły i Wiślanie oraz w artykułach na łamach czasopism ludoznawczych ‒ zaowocowały również tekstem literackim. Imko zwany Wisełka. Powieść na tle podania ludowengo o pierwszych osadnikach u początku Wisły ukazała się w roku 1894 w wydawnictwie Edwarda Feitzingera w Cieszynie jako 63. tomik "Biblioteki Tanich Książek dla Ludu i Młodzieży", w typowym dla tej serii skromnym kształcie edytorskim, z ryciną tytułową i drugą - zamieszczoną wewnątrz tekstu, prawdopodobnie autorstwa pisarza, uznanego twórcy akwarel. W powieści z czasów Bolesława Krzywoustego o losach Imka, jego ojca i innych osadników pochodzących z zubożałego rycerstwa, znajdujących w leśnych ostępach u źródeł Wisły bezpieczne schronienie przed bezprawiem i obcością niemieckiego w swych obyczajach dworu, Hoff zamieścił także podania o Wiśle, będące zapewne rezultatem ludoznawczych wypraw. Ojczysta ziemia, ludowa kultura i solidarna sąsiedzka współnota były wskazanym przez autora źródłem niezależności i wolności, alternatywą także dla czasów współczesnych. Powieść Hoffa zapoczątkowała rodzimy nurt regionalny w piśmiennictwie dla młodzieży, nawiązujący do miejscowych motywów, podań, legend, wcześniej wymienione zbiory baśni śląskich bowiem korzystały w znacznym stopniu z wątków niemieckich. Nurt ten znalazł wyraz również w poezji Jana Kubisza, zwłaszcza teksty zamieszczone w zbiorze Niezapominajka (1882) a potem niektóre w tomie Z niwy śląskiej 60 były adresowane do młodych: Do śląskiej młodzi!, Do młodzieży śląskiej! - pisany na jubileusz Mickiewicza, Śląskiej dziatwie na Nowy Rok, Ojcowski dom, oraz utwory okolicznościowe na otwarcie Gimnazjum Polskiego w Cieszynie ‒ Woda ze skały i Toast. Wiernie oddawały beskidzkie krajobrazy i nastroje; zarazem utrzymane w tonie patriotycznego apelu wzywały do obrony przed niemczyzną, do poznawania polskich pieśni i narodowych dziejów.
+Ofiary przesłane towarzystwu patryotycznemu w Wiedniu w ciągu wojny. Ferdynand Gutkowski, właścicel dóbr w Horysławicach 3 zł., Konstanty Huk, g. k. proboszcz w Hermanowicach 1 zł., Jankiel Amtmann z Wielunia 1 zł. 5 c., Szulim Rubenfeld z Wielunia 33 c., Daniel Szczupaczyński, pryw. urzędnik z Drozdowice 1 zł., Antoni Kaluzniacki, g. k. parafialny administrator w Drozdowcach 3 zł. 15 c . Berko Fiedler z Stroniowiec 35c., Alexander Bergmann z Stroniowiec 2 zł., pryw. urzędnik w Stroniowcach 2 zł., Michał Weiss, leśniczy w Bojatyczach 1 zł., Kazimierz Szczepański, leśniczy w Radochońcach 1 zł. 5c., Adam Węgliński, pryw. urzędnik w Chodnowicach 52 1/2 c., Ignacy Witoszyński, g. k. proboszcz w Ilusakowie 2 zł., Roman Witoszyński, uczeń 30 c., Zygmunt hr. Stadnicki, r. k. proboszcz w Ilusakowie 2 zł., Jędrzej Jaczyna, właścicel gruntowy w Horysławicach 18c., Onufry Kobajewicz, dziekan i g. k. proboszcz w Rejwicach 2 zł., J. Serwatowski, właścicel gruntowy w Rejtarowicach 3 zł. 15c., tegoż służba 54c., Hyacynt Obmiński, administrator dóbr księcia Lubomirskiego 1zł., T. Szczerbiński, parafialny administrator w Nieżyńcu 1zł., Szyja Kisselmann z Machlowic 2c., Pedko Pasławski z Machlowic 4c., Jurko Ozura z Machlowic 1zł., Cudik Knebel z Hermanowiec 6c., Aron Wahl 15c., Jankel Kelc z Nehrybki 6c., Jan Sabatowski, młynarz z Nehrybki 20c. Stefan Leszczyński, dzierżawca dóbr w Pikulicach 30c., Abraham Mehr z Pikulic 2c., Tomasz Smiszkiewicz, młynarz z Pikulic 10c., Uszer Taxer z Pikulic 4c., Hersz Naiss z Nehrybki 6c., Leib Jeppert z Nehrybki 8c., Aron Taxer z Nehrybki 4c., Izak Truk z Bakończyc 1zł., Jan Tuszkiewicz, nadzorca straży finansowej 15c., Dobra Fuss z Krownik 8c., Wolf Schusla z Krownik 4c., Mendel Fuss z Krownik 8c.,Abraham Liebschart z Kolasy 50c , Mojżesz Amtmann z Krownik 4c., N. N. z Krownik 41c , gmina Krowniki 24c., Eidel Eisner z Krownik 12c., Bazyl Hureczke, wójt z Siedlisk 10c., Haudeco Tymko, właściciel z Siedlisk 6c , Leib Eisner z Siedlisk 6c., Elias Lang z Siedlisk 6c., gmmina Siedliska 79c., Koropas Michał z Siedlisk 3c., Efroim Schuster z Jaksmanic 10c., Józef Tomaszewski, dzierżawca dóbr w Jaksmanicach 50c., Jan Trześniowski, nauczyciel szkoły parafialnej w Jaksmanicach 8c., gmina Jaksmanice 1zł., Ilko Szostapal z Jaksmanic 8c., Maciej Filz z Jaksmanic 3c., Paweł Babik z Jaksmanic 6 1/2c., Ilko Smolak z Jaksmaniac 10c , Olexa Litwin, wójt w Jaks-
+Wzdłuż nienaturalnych granic, utworzonych na podstawie traktatów pokojowych na Bałkanach, mała wojna właściwie nigdy nie ustaje. Między Jugosławią i Bułgarią, między ostatnią a Grecją, między wszystkimi z Albanią toczą się ciągle walki, prowadzone przez bandy "komitadżich", stojących na żołdzie to tej, to tamtej strony. Co jednak spowodowało ostatnie zajście między Grecją a Bułgarią, które stały się tak groźne, że musiano w przeciągu 48 godzin zmobilizować Radę Ligi narodów? Zajścia te są niewąpliwie następstwem bankrutujących dyktatur w obu państwach, które dla utrzymania się przy władzy próbują zapomocą walki z "dziedzicznym wrogiem" rozpętać namietności nacjonalistyczne, aby odwrócić uwagę uciskanych mas od mizerii wewnętrznej. Faktem jest, że Bułgaria po przegranej w r. 1918 wojnie otrzymała najgorszy traktat pokojowy ze wszystkich zwyciężonych. Faktem dalej jest, że zwycięzcy sąsiedzi: Jugosławia i Grecja wyzyskują ten traktat dla dawania Bułgarii do odczuwania swej przewagi. Faktem też jest, że usunięta wskutek panującego teroru ‒ w Grecji i w Bułgarii ‒ kontrola demokratyczna daje sferom panującym możność podtrzymania "ducha wojennego" na podstawie prawdziwych i zmyślonych zajść granicznych. Poza tym wszystkim jest obecny zatarg logicznym następstwem polityki greckiej, która nie dopuszcza do uspokojenia na Bałkanach. Grecja w przypadłej jej części Macedonji uprawia politykę wynaradawiającą w takich rozmiarach, że Bułgarzy tamtejsi są doprowadzeni do rozpaczy. "Wymiana ludności" tj. wydalania na podstawie prawnej dziesiątek tysięcy tam od wieków osiadłej ludności, prześladowania szkolne i religijne pozostałych, ciagłe napady o coprawda wzajemna ‒ wytworzyały tam atmosferę, w której jedna iskra wystarcza do wzniecenia pożaru. Jedną z głównych przyczyn zajść jest też polityka wewnętrzna Grecji. Generał Paugalos w ciągu ostatnich trzech miesięcy wykonał dwa zamachy stanu: w lipcu przy pomocy ligi oficerskiej obalił rząd Michalopulosa, a z początkiem bm. rozpędził Zgromadzenie narodowe, narzucił nową "konstytucję", aresztował przywódców partji republikańskiej i zmusił pułkownika Plastirasa, sprawcę wypędzenia dynastii do puszczenia kraju. Jednakowoż podstawa władzy Pangalosa: wojsko już się chwieje tak, że musi on robić ustęstwa duchowi republikańskiemu, głównie przez rozpisanie wyborów do Zgromadzenia narodowego. Zdaje się, że zajścia na granicy bułgarskiej dały Pangalasowi pożądaną sposobność do odegrania roli "bohatera narodowego".
+Tą rolą ziemską wygrywamy sobie nasze właściwe stanowiska w wieczności. Od nas jedynie zależy, jak dla nas wypadnie ta wieczność. Każdy musi troszczyć się o to, żeby należycie i jak najlepiej odegrać swoją rolę na miejscu, na którym go Bóg postawił. W tej grze nie wolno tracić na chwilę przytomności umysłu, trzeba wciąż słuchać i patrzeć na około siebie, żeby orientować się, co w danej chwili czynić i mówić w tym wielkim teatrze świata. I przy tym jeszcze z pełną ufnością zdać się na kierownictwo Boże. Niech On prowadzi i kieruje, nie psujmy Mu szyków. Stosujmy się do wskazówek Wielkiego Reżysera. Inaczej nie możemy stać się stuprocentowymi aktorami w wielkim teatrze świata. A musimy być stuprocentowymi, bo w przeciwnym razie nie bylibyśmy niczym. Matematyka Boża inna nieraz jest od naszej. Tak na przykład bywa czasem u Boga, że dwie połowy wcale a wcale nie stanowią jeszcze całości. Przykład z wodą może nam to wytłumaczyć; jeżeli z dziesięciu, stu czy tysiąca naczyń zleje się wodę o temperaturze 95 stopni do jednego naczynia, wtedy cała masa wody wcale nie osiągnie stu stopni, raczej mniej jeszcze. Jeśli ‒ mówiąc obrazowo ‒ tysiąc ludzi o temperaturze 95 stopni będzie pracowało w Królestwie Chrystusowym, wówczas wszyscy razem nie dokonają tego, czego dokona jeden stustopniowy. Ci stustopniowi, to dopiero są prawdziwi aktorzy w Bożym dramacie świata, to dopiero są prawdziwie wielcy ludzie, ci są doskonali i święci. Jeden taki w królestwie Bożym więcej znaczy, aniżeli tysiąc połowicznych lub 75-procentowych. Jakiś opętany przez szatana mówił do św. Jana Vianney: "Gdyby na świecie było trzech takich jak ty, królestwo moje byłoby zniweczone. Wyrwałeś mi 80.000 dusz.
+Jak się dowiadujemy, p. Westenow nie zbywa na sprytnych pomysłach w dążeniu do powiększenia fortuny. Oto bowiem niezleżnie od podwyżki płac robotniczych, o czym obszernie donosiliśmy ‒ podwyższył on ceny wyrobów swych fabryk od 5‒15 groszy na kilogramie, zależnie od jakości. Te wyczyny pana Westenowe są tym charakterystyczniejsze, że eliminuje on całkowicie ze swojej "działalności obniżkowej" uposażenia swoich dyrektorów, których miesięczne pensje wynoszą 84 tys. złotych, podczas gry pensje wszystkich razem wziętych urzędników wynoszą zaledwie 72 tysięcy zł. Jeżeli się jednak zważy korzyści, jakie ci dyrektorzy przynoszą p. Westenowi ‒ to sprawa ich wygórowanych uposażeń jest całkiem jasna. Panowie ci bowiem są tak "gorliwi" jeśli chodzi o pomoc w wyszukiwaniu nowych pomysłów "oszczędnościowych" kosztem robotników, że załoga jego zakładów przemysłowych niejednokrotnie już zwoływała wiece, na których robotnicy protestowali przeciwko skandalicznemu traktowaniu ich przez przełożonych. Jednym z bardzo "zasłużonych" był główny inżynier Glatt, oczywiście Niemiec, który na każdym kroku maltretował robotników-Polaków, doprowadzając ich do rozpaczy. Wreszcie jednak rząd polski nie zgodził się na przedłużenie mu prawa do pobytu na terenie Polski i p. Glatt wyjechał do "Vaterlandu" , z bólem w sercu żegnając się z p. Westenem i wywożąc z sobą 38 tys. zł. tytułem "odszkodowania", nie licząc oczywiście wszelkich innych honorariów. Sam p. Westen także cieszy się wśród robotników "sympatią", czego dowodem jest fakt wywiezienia p. Westena przez robotników w taczkach, z wszelkimi przepisanymi ceremoniami, oraz śpiewami i okrzykami towarzyszącymi zwykle takim wypadkom. Echa takiej uroczystości odbiły się niedawno w Sądzie Okręg. w Sosnowcu... (b)
+Gadał chłop do obrazu Kolejny raz pytam Pana na ucho, Panie sąsiedzie. Jak Pan myśli, na czym Bytom może jeszcze zrobić interes? Na przemyśle? Niesmaczny żart! Na inwestycjach? Toż to pokwartalnym swedem cuchnie! Na kulturze i sztuce? Może. Chociaż, jak wysokich lotów musiałyby być miejscowe Muzy, aby tu mogły sprowadzić forsę i stac sie napędem lokalnej gospodarki? Na ochronie zdrowia i rekreacji? To już całkiem niegłupie! Może na sporcie? Od lat to powtarzam, lecz na razie bez efektu. Wystarczy jednak zobaczyć, jakie pokłady ukrytej energii grzemią w licznych naszych klubach i ich kibicach. Nie chodzi mi tutaj, oczywiście, o bandycką energię niszczenia niektórych nieokrzesanych młodzianków! Wbrew powszechnej i postępującej biedzie, wiele dyscyplin sportu rozwija sie u nas z zadziwiająca mocą. Ostatnio hokej i piłka nozna swymi sportowymi "wyskokami" przyprawiły o palpitację serca ratuszowych dysponentów gminnej kasy. Czy w tym mieście wreszcie ktoś zrozumie, że sukces sportowy, zwłaszcza w piłce nożnej, daje możliwość zarobienia wielu osobom, miastu całkiem niezłej kasy, a bardzo ważnym personom, dodatkowo zrobienia na tym interesu społecznego i politycznego. Ale najpierw trzeba zainwestować i wiedzieć, które z socjalistycznych instytucji najlepiej wydoić. Nie chełpić się, że wie się jak doić, lecz szybko przystąpić do tego i cyckać, ile wlezie! Chyba, że chodzi właśnie o działanie przez zaniechanie, żeby się nie wyrywać do przodu, siedzieć cicho, niech o Bytomiu nikt nie gada. Wszystko tak zamieszczać, aby nikt nie wiedział, o co tak naprawdę chodzi. Bo, jak mówią wędkarze: w mętnej wodzie najlepiej ryby biorą... Dlatego pozwoli Pan, drogi sąsiedzie, że znów krzyknę: Radni wszelkich opcji politycznych i kategorii! Zróbcie coś wreszcie do końca, bez marudzenia i przysłowiowego pieprzenia w bambus! Jeżeli remontujecie sale gimnastyczne, to wszystkie i bez fuszerki! Jeżeli robicie nowy basen, to wykończcie całość na błysk! Jeżeli ‒ lodowisko, to od dachu po lód! Jeżeli miejski stadion, to nie pytajcie, który nim powinien być: czy ten przy Modrzewskiego, czy na Rozbraku, Czarnych, w Miechowcicach, albo Startu! Przecież już jest ‒ przy ul. Olimpijskiej!!! Kto będzie jeździł na koniec Szombierek na pogórniczy, od początku dzielnicowy obiekt! Jak zorganizować ewakuację zwalczających się drugoligowych kibiców z położonego wewnątrz osiedla pięknego zespołu boisk Rozbraku? Ile tak naprawdę, trzeba zainwestować w stadion Czarnych: w murawę, widownię, budynek klubowy, wjazdy i wyjazdy, aby spełniał on obecne normy? Każdy punkt na stadionie Ruchu Radzionków znajduje się w zasięgu rzutu kamieniem z okolicznych krzaków i tylko dawnej naturze lokalnych kibiców nie zadzięcza obiekt złej sławy. Boisko Startu? Może tak, ale tam dopiero trzeba by było zaangażować totalną forsę, aby obecną dziurę w ziemi doprowadzić do ligowego stanu...
+"W swym dążeniu do Tryestu Niemcy nie podobają się słowianofilom rosyjskim, którzy ma rzą o dotarciu do Adriatyku i patrzą na Czarnogórę jako przyszły powiat państwa carów: instalując się wszakże na Wschodzie idąc do Bagdadu, wchodząc w drogę "azjatom", którzyby na zachodzie może zadowolnili się oparciem o Karpaty i wyzwoleniem "trzech milionów galickich ruskich" z pod niegodziwego ucisku polskiego, ale za to chcą panować na morzu Żółtym i zatoce Perskiej, marząc o patronacie nad całą Azją. Stąd dzisiejsza nienawiść całej niemal Rosji do Niemców. Nienawiść ta rozhukałaby się swobodnie i w najbardziej politycznych strefach, gdyby jej nie paraliżowało istnienie kwestii polskiej. Dlatego to nasi "politycy", którzy nic nie widzą prócz antagonizmu rosyjskoniemieckiego, chcieliby znieść kwestję polską, zdać się bodaj Moskalami, by im powodu do porozumienia z Niemcami nie dawać". (R. Dmowski, "Prz. Wszechp." luty 1902). Dmowski wówczas wiedział bardzo dobrze, co o owych politykach myśleć należy i niebacznie wyjaśniał to swym czytelnikom. To też, gdy w parę lat później opuścił Lwów i wyznawane w nim zasady i hasła, przeniósł się do Królestwa Polskiego, po krótkim pobycie w Dumie doszedł do wniosku, że ta polityka będzie dla niego osobiście praktyczniejszą i obwieścił przystąpienie do neosłowiańskiej akcyi "bez zastrzeżeń", mu
+Zwyczaj ten polegał na tym, że trwożne dziewice, kryjące się przed okiem ciekawych, zazwyczaj corocznie w wigilię św. Jana, niewielkie ich grona, złożone z kółka zaufanych przyjaciółek, w towarzystwie swych matek wymykały się przed zachodem słońca w górę rzek, aby tam uchylić tajnej zasłony przyszłych lasów. Oglądając się dookoła, czy ich nieznajome oko nie śledzi, piękne dziewyny powierzały falom wody wianki z kwiatów wiosennych, ich rączkami uwite, przystrojone wstążkami i różnokolorowe świeczki, śledząc z trwogą, czy ich biegu nie powtstrzyma brzeg, albo zdradny nurt nie pochłonie. Niegdyś do tych tajemnych obrzędów nie dopuszczono nikogo z mężczyzn, ani ojca ani nawet narzeczonego, lecz zdarzało się często, iż młody podkradał się skrycie w te miejsca, a gdy zobaczył na wodzie wianek dziewczyny wielbionej, rzucał się w nurt rzeki, aby uchwycić wieniec i złożyć go u stóp swojej kochanki. Gdy podstępny wybiegł ze swej kryjówki, wesoły popłoch ogrania dziewczęta a gdy się rzucał do wody, krzyk jeden przeszywał powietrze, i zdradzał czyj wianek jest celem tego popisu, a kiedy wieniec spoczął u stóp ulubionej, płonęły szkarłatem poliki dziewczyny i ciche podziękowanie wybiegało z drżących ustek. Wielbiąc starożytne zwyczaje, postanowiono obchodzić ten piękny zabytek przeszłości i w naszym mieście w wigilię św. Jana na stawie p. Rembiasza. - Zabawa milusińskich ze szkółki św. Kazimierza, która odbyła sęe w ogrodzie p. Jankowskiego 21 czerwca, należy do bardzo udanych. Zarząd szkółki doskonale wybmyślił szczegóły, a licznie przybyła publiczność czuła się zupełnie zadowolona wśród swego milutkiego i małego ludku, który wesoło przemaszerował do ogrodu z ul. Sienkiewicza, jako miejsca zbiórki. W czasie zabawy przygrywała orkiestra wojskowa 70 p.p. a na szczególne podkreślenie zasługują tańce i pląsy wykonane przez szkołę gospodarczą w części popisowej. Wielką rozrywką, wśród wielu innych, był kosz szczęścia, który cieszył się ogromnem powodzeniem. Zabawiano się również sztrzelaniem do tarczy co świadczy, że sport ten zyskuje coraz więcej zwolenników i staje się niemal powszechnym, bez którego żadna zabawa pod gołym niebiem nie może się obejść. Przygotowany obfity, dobry i tani bufet zaspakajał należycie apetyty rozbawionej i licznie przybyłej ne te zabawę publiczności. - Z cyrku. Przyjechał tu na kilkudniowe występy gościnne cyrk Kamińskiego, dając wieczorne przedstawienia. Wśród punktów programu zasługują na uwagę sztuczki żonglerskie, które wypadają doskonale, tresura psów pierwszorzędnie wyszkolonych, tańce i piruety tancerek, gimnastyka na trapezie, za to piosenki satyryczne należały do bardzo niesmacznych i raziły często swą treścią i tonem. - Odra panuje. Zarnica inaczej zwana odrą panuje w naszym mieście. Stwierdzono bowiem dość liczne przyypadki choroby. Jest to jedna z najczęstszych chorób dziecięcych z wyrzutem skórnym i przebiegiem gorączkowym, bradzo zakaźna i występująca najczęściej w wieku dziecięcym, między r. 2 a 10. Przyczyną jest zwykle zakażenie. Roznosicielami zarazka są: wypluty śluz, wydychane powietrze, ślina, łzy i wysiewy skórne chorych na zarnicę. Także spanie pod grubymi pierzynami, przy zamkniętych oknach, brak pielęgnacji skórnej, nadmierne używanie mięsa itd. mogą sprzyjać wybuchowi tej choroby. Higiena jest więc pierwszym warunkiem uniknięcia tej zakaźnej choroby. (Y)
+sięcy ton kierezyny, tzn. nafty o bardzo wysokim punkcie za palnym (77 "fleshpoint"). A przecież oprócz Francuza szło wtedy przed nami jeszcze 15 innych większych i mniejszych tankowców. - Szybkość rozwijającej się akcji zaczynała budzić w nas stopniowo niepokój - mówi Stanisław Freliga. Czy nie zostaniemy przypadkiem trafieni? - Nie odstępowałem radiostacji. Rozgłośnie rozpoczęły nadawanie dość jeszcze chaotycznych wiadomości o ropoczęciu działań wojennych, o agresji Izraela na wszystkich frontach jednocześnie, o bombardowaniu lotnisk i obiektów wojskowych. Radio Kair doniosło o bombardowaniu stolicy ZRA oraz walkach jakie rozgorzały w Jerozolimie i na froncie syryjskim. Nasz konwój parł naprzód. "Djakarta" przyspieszyła nawet szybkość o 4 węzły na godzinę. Tak minęliśmy Małe Jezioro Gorzkie i dotarli na skraj Wielkiego Gorzkiego Jeziora. Około południa rzuciliśmy kotwicę. Konwój został wstrzymany, gdyż od pólnocy, od strony Ismaili, nadchodził konwój z Morza Śródziemnego do Suezu. Szedł w nim m. in. polski statek "Marian Buczek" z ładunkiem do Suezu. Ten także utknął, gdyż podjął się wyładunku. Inne statki tego konwoju wyrwały się z potrzasku. Od naszego konwoju trzy statki oderwały się i poszły sladem tamtych. Przedarły się przez Suez i opłynęły Afrykę dookoła. Zdążyły. Teraz w naszym konwoju zostało już tylko 14 statków ośmiu bander. Tankowce zabrano na pół noc. Nasz pilot, mjr Hamza, kazał nam oczekiwać do 4 rano na rozkaz odbijania. Czekaliśmy - kończy Roman Moller. - O 4 rano wszyscy byliśmy na posterunkach. Nie ruszyliśmy. Około godziny 14 na statek nasz wszedł inny pilot kanału, Polak kpt. Szaub, ale on także nic nie widział. Po
+Wymysły polakożerców. "Pos. Tageblatt" za "Berl. Neueste Nachrichten" powtarza taką bajkę: "W rozparcelowanej przez komisję generalną wsi Dobieszewie w powiecie szubińskim zamieniono tamtejszą szkołę na parytetyczną. Osadnicy składają się z katolickich Polaków i ewangelickich Niemców. Aby ostatnim ułatwić zaspokojenie ich potrzeb religijnych - kościół ewanglelicki w Kcyni jest 12 kilometrów oddalony od Dobieszewa - postanowiono z przyzwoleniem dozoru szkolnego, żeby co 4 tygodnie tamtejszy ewangelicki nauczyciel odprawiał w szkole (!) nabożeństwo czytane. Nadto przybywa tam pastor ewangelicki dwa do trzech razy w roku i wygłasza kazanie także w tej szkole. "Przeciwko temu zwraca się wściekłość (Wuth) Polaków. W różnych petycjach do landrata i rejencji bydgoskiej starali się o usunięcie tych nabożeństw. Pisali w nich, że rujnują się przez to zamki, drzwi, podłogi i ławki i - dosłownie - że "śmierdzący pot ewangelików zatruwa ich szkołę". Jeszcze jaskrawiej objawia się ich nietolerancja w ostatnim czasie. Na cmentarzu, wyraźnie hipotecznie zapisanym i przez władze uznanym jako protestancki, nie wahał się pewnien Polak odrzeć ze skóry swego padłego konia i go potem zakopać". Z Krakowa donoszą: Sprawa o Morskie Oko zaostrzyła się ponownie. W ubiegłym tygodniu ludzie ks. Hohenloho'ego rąbali las na terytorium spornym, a nieco dalej budują dom z wyciętego w ten sposób drzewa. Jest obawa uzasadniona, że dom ten przeniesiony będzie na grunt sporny. Cel zarówno tego gwałtu, jak i wszystkich poprzednich jest widoczny. Chodzi o zmianę stosunków posiadania, która, według wygodnej teorii "o fakcie dokonanym" mogłaby decydować przy ostatecznym rozsztrzygnięciu sprawy. Spór ten hr. Zamoyskiego z ks. Hohenlohe'm wszczęty został w roku 1890-tym, a oddana w r. 1897 sądowi polubownemu sprawa ustalenia Granic między Galicją a Węgrami wzdłuż Morskiego Oka dotychczas nie postąpiła ani jednego kroku naprzód. Nie wiadomo czyja w tym wina, lecz wiadomym natomiast jest, że grunt spornym jest miejscem ciągłych gwałtów ze strony węgierskiej, że władze węgierskie nie czynią nic, by je powstrzymać, a władze austryjackie dają wszelkie pozory do sądzenia, iż stan ten bez protestu tolerują.
+Pan rejent, lubo żarliwy wyznawca wiary katolickiej, nie widział w tym nawet materii do spowiedzi, bo nikt nie jest zobowiązany życzyć bliźniemu lepiej niż sobie samemu. A że radził w dobrej wierze tym, co go prosili o radę, o tym wątpić się nie godzi, gdyż i sam sobie inaczej nie radził. Pomimimo znacznych wydatków, pieniądze tak rzęsisto na niego spadały, że z łatwością mógłby wyjść na pana. Ale on brałby za ubliżenie swojemu rozumowi, gdyby wszedł z kimś w robotę zupełnie czystą. Wiele rachując na swoją głowę, lubił nabywać dobra zawikłane, zaprocesowane, żeby je potem oczyścić, a w rzeczy samej procesy, kóre wraz z nimi kupował, jeszcze więcej wikłał. Często powtarzał : - niech no lat kilka pożyję, a po mojej śmierci ogromne miliony znajdą. - A tak pięknie swoje interesy prowadził, że po jego śmierci okazało się, że miał tytuł dziedzictwa na wielu dobrach, że był aktorem wielu spraw, a długów tyle, że dworek, w któtym mieszkał, kilka sprzętów i z dziesiątek kufrów napełnionych dokumatami, składały całkowite jego activum. Taką koleją poszedł i pan Nietyksza, niemniej skory od pana rejenta do interesów podobnego rodzaju. Bo jeżeli tuzinkowi praktykanci prawa zwykle się w krótkim czasie wzbogacali, zawołani łebacy palestry rzadko kiedy jakiś spadek po sobie zostawiali. Byli oni podobni do teraźniejszych sławnych wieściarzy, którym nie tyle chodzi o wygranie robla, ile o to, żeby jakimś głęboko obmyślonym impasem pobudzić wykrzyki zadziwienia próżniaków grę otaczających; wszystko to robiło się i robi nie dla siebie, ale dla galerii. Lecz zostawmy na stronie przyszłość tych prawników, a zajmujmy się nimi o tyle tylko, o ile mieli styczność z tym co stanowi tło tej powieści.
+Droga wiodąca stąd do Pesztu nie była już tak malowniczą, jak ta którą żeśmy poprzednio jechali. Minęliśmy już dawno Tatry; zniknęły piękne szczyty gór, zniknęły bystre potoki; obecnie przejeżdżaliśmy przez kraj zupełnie płaski, wysoko trwą porosły, po którym posiane są gdzieniegdzie wsie i zagrody. Siedzący obok nas w wagonie Węgier, bardzo rozmowny, opowiadał nam o bujności miejscowej paszy i rozwodził się obszernie tak nad uprawą gruntów, jak i nad hodowlą bydła, a mówiąc o doskonałości chowu inwentarza w Węgrzech, zaręczał iż trzoda chlewna, a w szczególności paśne wieprze, do takiej dochodzą tuszy, że je muszą opasywać żelaznymi obręczami, by się nie rozpłynęły. Widząc uśmiech niedowierzania na naszych ustach na to olbrzymie kłamstwo, które nam przypominało powieści o księciu panie kochanku, towarzysz nasz oburzył się nie żartem i ręczył że za pierwszym zatrzymaniem się wagonu ujrzymy naocznie dowody przekonywujące o prawdzie jego twierdzenia. Czekając wtedy na zapowiedziane sprawdzenie tego dziwu, prowadziliśmy tymczasem dalszą rozmowę. Młody nasz Węgier, był to zaledwie 21 letni młodzieniec. Zwróciwszy się do innego przedmiotu, opowiadał znowu dziwy o swych osobistych przygodach; twierdził iż w czasie wojny roku 1848 wzięty był do niewoli i osiem lat przesiedział w fortecy. Jakkolwiek słuchałam z zajęciem wszystkiego co nam o tej ciekawej epoce rozpowiadał, nie mogłam jednak wierzyć, by on osobiście był już czynnym uczestnikiem ruchu wojennego, rysy bowiem jego zdradzały niepodobieństwo tego współudziału. Jakoż po niejakim czasie, gdyśmy już zupełnie o czym Szasz, (tak się bowiem nazywał młody nasz towarzysz, a trzeba wiedzieć że Szasz po naszemu znaczy orzeł) ile ma lat, na co mi z całą naiwnością odpowiedział, iż zaczął rok 23. Wkrótce jednak postrzegł się widać, iż niepotrzebnie prawdę nam objawił, i jak wysiadł na pierwszej stacji, tak nam się więcej nie pokzał, lubo tym samym pociągiem jechał aż do Pesztu, gdzieśmy nazajutrz przed południem szczęliwie stanęli i wysiedli do hotelu św. Stefana, tuż nad rzeką, na wprost wspaniałego mostu na Dunaju.
+Paryż 26. 5. (AW.) Na zaproszenie Izby Handlowej francusko - polskiej oraz narodowego komitetu doradców handlu zagranicznego grono wybitnych przemysłowców i kupców odbyło w Paryżu naradę w celu ustalenia warunków, w jakich przemysł i handel francuski mógłby wziąć udział w Targach Wschodnich we Lwowie, które otwarte zostaną we wrześniu br. - P. Maurycy Vieniro, attache handlowy przy poselstwie francuskim w Warszawie zaznaczył, że na ostatnich Targach Wschodnich we Lwowie przemysł francuski był bardzo skromnie reprezentowany. Obecnie należy to bezwarunkowo naprawić, ponieważ w Polsce towary francuskie w szerszym zakresie, poza niektórymi towarami zabytkowymi, jak wina, perfumy, galanteria, są prawie nieznane. Ten stan rzeczy należy zmienić, tymbardziej, że ostatnie zarządzenia rządu polskiego w dziedzinie przewozu i sposób uskuteczniania wpłat usuwają dotychaczowe ograniczenia. Przemysł francuski może z powodzeniem współzawodniczyć na rynkach polskich z przemysłem niemieckim. P. Vicaira zwrócił uwagę na należytą organizację reklamy wyrobów francuskich, które powinny być wystawione w możliwie najkorzystniejszym i najbardziej zachęcającym do kupna świetle, aby przyciągnąć nabywców nietylko z Polski ale i z Rumunii, Ukrainy i innych krajów wschodnich, które wysyłają swoich przedstawicieli na Targi Wschodnie. P. Vicaire zakończył swoje przemówienie tym, że Polska przedstawia dla wywozu francuskiego duże pole zbytu, zwłaszcza po wejściu w życie niedawno zawartej konwencji handlowej polsko - francuskiej. W najbliższym czasie zostanie powołana komisja złożona z przedstawicieli Izby Handlowej francusko - polskiej, komitetu narododwego doradców handlu zagranicznego Francji oraz komisji wystawowej urzędu handlu zagranicznego; zadaniem te komisji będzie badanie spraw związanych z organizacją wystawy towarów francuskich na Targach Wschodnich Przedstawiciel poselstwa polskiego Łubieńsk
+Petersburg, 7. grudnia. (Zawieszenie wypłat banku cesarskiego.) Stosunki finansowe rosyjskie zwracają teraz na siebie w wysokim stopniu uwagę publiczną. Pragnąc podnieść kurs biletów bankowych rosyjskich, rząd w miesiącu maju 1862 roku polecił wymianę ich na imperiały. W tym celu zawarto w Anglii pożyczkę na 15 milioinów funtów szterlingów. Jako że kurs biletów w istocie znacznie się podniósł. Popyt na złoto wobec wypadków w Polsce tak się jednak powiększył, iż bank cesarski w roku bieżącym zmuszony był do zaprzestania wymiany biletów na złoto i od dnia 6-tego sierpnia b. r. tylko srebrem je wypłacał. Lecz i to na nie się nie przydało, kurs biletów bankowych spadł wnet o 10 procent. Teraz rząd zmuszony do zupełnego zaprzestania wymiany biletów bankowych na srebro lub złoto. Łatwo wyobrazić sobie można, jak krok podobny przestraszył giełdę i stan handlowy. Petersburg, 8. grudnia. (Pojmanie dwóch żandarmów polskich.) Kurier wileński pisze, że z rozporządzenia władzy powiatu Łomżyńskiego gubernii Augustowskiej wysłany był na zwiady w okolice m. Sokoły praporszyk Ochondżanów z kilkoma kozakami. W karczmie wsi Bruszewa Ochodżanów aresztował dwóch żandarmów wieszających: Jana Konopkę za wsi Osy-Gasnuk i Jana Kuleszę ze wsi Bruszewa. Aresztowanie to dokonane zostało pomimo małej liczby kozaków i obecności w karczmie mieszkańców miejscowych, sprzyjających powstaniu. Nazajutrz mieszkańcy m. Sokoły przyszli do tamtejszego naczelnika wojennego, porucznika Szupty z podziękowaniem za aresztowanie dwóch zbrodniarzy, z których Konopka znany był jako człowiek, który powiesił dzisięć niewinnych ofiar. Obaj przestępcy znajdują się teraz pod strażą w m. Białystoku i oddani są pod sąd wojenny. Generał Murawiew za tę skuteczną czynność p. Ochodżanowa przeznaczył mu gratyfikację w kwocie rs. 150 jednorazowo, a podoficerowi kozackiemu i dwóm żydom, którzy znajdowali się przy wymienionym oficerze, po rubli 50 każdemu. (Zniesienie kościoła rzymsko - katolickiego.) W Kijowskiej Gazecie uniwersyteckiej ogłoszony został protokół rady uniwersytetu, którym zdecydowano prosić o wstawienie się kuratora okręgu naukowego, za zniesienia uniwersyteckiego kościoła rzymskokatolickiego, tak dlatego że po zwinięciu etatu profesora teologii wyznania rzymsko - katolickiego, kościół ten pozostaje bez proboszcza, ioraz dlatego, że istnienie jego nie jest już koniecznym w obecnym czasie. Liczba studentów tego wyznania stale się zmniej-
+Nic nie wywołuje u kibiców piłkarskich w Hiszpanii tak wielkich emocji, jak ligowe potyczki Barcelony z Realem Madryt. Do tego klasyku hiszpańskiej ekstraklasy dojdzie w sobotę w Barcelonie. Mecz na Camp Nou odbędzie się w ramach 30. kolejki rozgrywek o mistrzostwo kraju. Po 29. seriach spotkań w tabeli prowadzi Valencia, która zgromadziła dotychczas 53 punkty. O punkt mniej ma w dorobku broniący mistrzowskiego trofeum Real Madryt. Barcelona z 46 punktami plasuje się na piątej pozycji. Spotkanie z Barceloną ma dla "Królewskich" prestiżowy charakter. Przygotowaniom do tego meczu poświęcili oni cały tydzień. W meczu Ligi Mistrzów trener Vicente del Bosque dał odpocząć ośmiu piłkarzom z podstawowego składu. Gracze ze stolicy wszystkie siły szykują na mecz z Katalończykami. Barcelona i jej trener Carlos Rexach są ostatnio głośno krytykowani za wyniki znacznie poniżej możliwości i ambicji klubu. Do lidera Primera Division "Barca" traci już siedem punktów. W Champions League nie udało się jej pokonać Liverpoolu i sprawa awansu do ćwierćfinału ciągle jest otwarta. Mecz będzie okazją do rywalizacji dwóch najlepszych snajperów ekstraklasy. Fernando Morientes z Realu ma w dorobku 16 goli, a Holender Patrick Kluivert z Barcelony zdobył jedną bramkę mniej. W rundzie jesiennej Real na własnym stadionie, po bramkach Morientesa i Luisa Figo, wygrał 2:0. Real w walce o tytuł mistorzwski liczy na pomoc lokalnego rywala - Rayo Vallecano, które w najbliższej kolejce podejmować będzie lidera z Walencji. Gospodarze zajmują ostatnie miejsce w tabeli i dla nich każdy punkt ma ogromne znacznie.
+Od lektury wieści z dalekiego świata w krakowskim dzienniku "Czas" odrywa się podróżny w dworcowej poczekalni. Ziemie polskie. Kąt Trzech Cesarzy, granica trzech zaborów i miejscowość Granica (obecnie, od 1925 r., stacja Maczki, obszerny, reprezentacyjny budynek, lecz nie tylko tu odbywają się kontrole i rewizje. W pobliskiej Szczakowej pasażerowie mieli przesiadki i w czasie oczekiwania na właściwy posiąg byli pilnie, choć dyskretnie, obserwowani, nawet ci spośród nich, którzy przeszli przez sito kontroli w Granicy i teraz, odetchnąwszy, już na terenie Galicji, mogli popełnić nieostrożność. Od Szczakowej więc 9 października 1012 była śledzona dwudziestodwuletnia, przyzwoicie ubrana kobieta w charakterystycznej rotundzie koloru bordo. W pociągu do Krakowa miała zachowywać się dziwnie. Burkliwa wobec zagadujących ją współpasażerów, zdradzała rozdrażnienie, zdaniem kolejowych szpicli, nieadekwatne do zalotów pociągowych flirciarzy. Czy to wystarczyło, żeby ją aresztować? Hm! Albo policyjni agenci, pracujący w strojach cywilnych, mieli nosa, albo dama już była wcześniej śłedzona i w tej sztafecie przekazywano sobie pałeczki. Coraz bardziej wzburzona składała sprzeczne zeznania podczas przesłuchań w dyrekcji policji. Tego samego więc dnia zarządzono rewizję. W bagażu śledzonej korespondencja z wyższym sztabowym oficerem w Warszawie. Prócz tego nieliczne adresy osób, których nazwiska nic nie mówią policji. Ale! Czujność i jeszcze raz czujność! Być może należą one do tych, których zamierzała wciągnąć do roboty szpiegowskiej, lub już ich wciągnęła...? Tak, ma dwdzieścia dwa lata, potwierdza, i nazywa się Florentyna Siemiątkowska. Pochodzi z Warszawy. Jeden ze śledczych, młody wysoki blondyn, obdywający praktykę w komisariacie kolejowym, zaznaczył, że nie należy dopuścić do lekceważenia tej kobiety, która - co podkreślił - bez wątpienia
+ły po pustej jego głowie, gdy ojciec nagle przerwał to milczenie, a wstrzymując łzy, uroczystym i czułym rzekł głosem: "Więc jedźcie kochane dzieci w Imię Boskie do stryja waszego." - Na te słowa Karol z bolesnym jękiem rzucił się na szyję ojca, powtarzając z płaczem: "Nie, nie o ojcze najkochańszy! Ach nie! Ja się z tobą ojcze najdroższy rozłączyć nie mogę, póki nie będę miał pewności, że cię jeszcze szczęśliwym oglądać będę. Przecież jeszcze masz czas do lepszego namysłu, ja w tym momencie nie jestem w stanie powiedzieć wszystkiego, co czuję.- Mógłbym cię słabego opuścić? Jest coś na świecie, co by mnie, dziecko skłonić mogło do opuszczenia kochanego ojca? Jeszcze w tym wieku! W takiej biedzie! W takiej słabości! Wszakże nam teraz niczego nie brak. Bóg nam dotąd dopomagał, ach! Dopomoże i dalej;" - więcej mu łzy i jęk mówić nie dały. - Płakało i serce ojca, tym przywiązaniem i czułością dobrego dziecka zmiękczone, wstrzymywał się przecież jak mógł od płaczu, a zaspakajał chłopczyka; i gdy ten zwolna płakać przestał, zaczął mu ojciec w czuły, a łagodny sposób tłumaczyć, iż odpychając od siebie takie szczęście, wyrządzałoby się wielką niewdzięczność Panu Bogu, który przez ludzi, wzdudzając w ich sercu czułość, lituje się nad nami; - w końcu dodał: "Jeżeli to jest wola Pana Boga, to się jeszcze szczęśliwie zobaczymy; jeżeli zaś nie - to twoje pozostanie tu, kochany synu, może wprawdzie uprzyjemnić mi życie, ale przedłużyć nie może. Bo czyżby mnie ciągle twój i brata twojego los nie nabawiał kłopotu? - Nie! Kochane dzie-
+202 akurat na trzy lata przed tą bitwą Maciejowicką; bo trzy jak mówię to już moja liczba szczęśliwa lub fatalna ale zawsze feralna. Miałem ci jeszcze wtedy obie ręce na swojem miejscu bo dzisiaj, drogi panie, już bym się tak nie spisał. Książe Józef, świeć panie nad jego duszą, właśnie przyjechał do puszczy Białowieskiej z liczną grupą myśliwych, w której ja wówczas byłem jednym z stażników. Przyjechał na polowanie na żubry, które bić miano na królewskie podarki dla jakiś tam gabinetów naturalnych: szwedzkich, duńskich, saskich, bawarskich i już nie pamiętam jakich. - "Strażny Hołoto, rzekł do mnie pan nadstrażny, trzymać będziesz straż przy Księciu! Oczy w koło i uszy do góry! Pan rozumie co to ma znaczyć? A ledwo nas rozwieziono po stanowiskach, i polowanie swoje zaczęły ; aż tu nagle w miejscu żubra sadzi niedźwiedzisko wprost na księcia Józefa, a za nim tuż w te tropy niedźwiedzica i niedźwiedziątko. Książe Józef trzask w tę kupę z dwururki, ale chybił. Mnie się lepiej z mojej pojedynki udało, bom strzał cały włoił niedźwiedziowi po pod samą lewą łopatkę. Ryknęło niedźwiedzisko na całą puszczę, ale się powaliło na ziemię. - Widząc to niedźwiedzica drogi panie na księcia i już na tylne łapy się zrywa. Nie było czasu do nabicia, ani do namysłu, więc wprost na nią z kordelasem zza pasa i jak dźgnę ją w sam środek piersi, aż z okropnym rykiem przewaliła się także. Zgłupiałe niedźwiedziątko przycupnęło na dwóch łapkach, jakby do pacierza za ojczulka i matulę; a więc czasu nie tracąc, łap panicza lewą ręką za gardło a zaś prawą kordelasem pod serce, aż się także z duchem swym rozstał. Widocznie podobało się Bogu, aby wszystkie trzy je tutaj pan widzisz, razem mi ku wygodzie i ozdobie na stare lata służyło. - Piękne były wszystkie trzy futra ale niejpiększniejsze na ścianie, któremu pewnie jeszcze dodawały okrasy w pięknym porządku porozwieszane na nim bronie i przybory wojenne i myśliwskie. I to także miłe sercu pamiątki, mówił znowu ciągnąc dalej swe opowiadania Hołota. Ta tu pojedynka i ten kordelas to te właśnie sprawce śmierci tych tu trójga rozciągniętych niebożąt, - a zaś ta na prawo dwururka to ta sama, z której książe Józef
+Piotr Węgrzyn z Haczowa 1,2 gęsi emdeńskich, Leander Sas Hoszowski z Psar 1,2 kur PlymouthRocks, Kółko rolnicze w Wojutyczach 1,2 indyków amer., Marya Zurowaska z Kurdwanówki 1,1 królików srebrzystych, Longin Kornaszewski, nauczyciel z Zielonej 1,1 królikow srebrzystych, Józef Werner, ogrodnik z Jasła 1,2 kur Minorek czarnych, Franciszek Nowakowaski z Rakszawy 1,1 królików wiedeńskich, Włodzisław Dyrcz, nauczyciel z Pcimia 1,1 królików srebrzystych, Wojciech Stanula, nauczyciel z Samocic 1,2 indyków amerykańskich, Juliusz Siekierski, kierownik szkoły w Łazanach 1,1 królików srebrzystych, Kółko rolnicze w Jasieniu, p. Brzesko, 2 gęsi emdeńskie i 1 samicę królika srebrzy stego, Artur Kornaszewski w Rożnowie 1,2 indyków amerykańskich, Marya Schwarcowa z Suchodołu k. Krechowic 1,2 indyk. ameryk., Herman Mikołaj z Skałatu 1,2 kur Langshan czarnych, Maciej Malacina z Poronina 1,2 kur włoskich kuropatwianych, Jan Wójcik z Haczowa 1,2 kur zielononóżek, ks. Władysław Bozyński z Drarchowa 1,2 kur włoskich białych, Marya Wolska z Dołegi 1,2 gęsi pomorskich, Józef Stefański z Gromca 1,2 indyków amerykańskich, Kółko rolnicze w Turce k. Kołomui 1,2 kur Langshan czarnych, Leon Bernard w Poance Karol 1,1 królików belgijskich, Piotr Biało z Chmieowa 1,2 indyków amerykańskich, Filia podolska kraj. Tow. drobiu w Tarnopolu 1,2 kur Vyandottów złotych, Jan Reyman z Siedlisk koło Chorosnicy 1,2 kur włoskich białych, Kazimierz basta z Krasnego Lasocic 1 gęsi emedeńskich, Franciszek Piechnik z Krasnego lasocic 1 gęsiora emedeńskiego, Kółko rolnicze w Jazach 1,2 kur Langshan czarnych, Józef Stefański, kierownik szk. z Gromca 1,2 kur Langshan czarnych, Kółko rolnicze w Janowicach k. Zakliczyna 1,2 gąsi emedeńskich, 1,1 królików srebrzystych, jan Pieklus, rolnik z Pisar 1,2
+pokryć prędzej koszty i dla tego two year olds od początku sezonu są dopuszczone do biegania, jednak rezultaty, otrzymane przez wygórowane stosowanie tej zasady, nie są dość świetne, aby się nadawały do naśladowania. Nie mniej w pierwszym tygodniu sierpnia widzieliśmy próby więcej, niż osiemdziesięciu two years olds i sądząc z ogólnego rezultatu, nie zauważyliśmy nic wielce wybitnego, najwyżej trzy lub cztery źrebięta wyróżniają się z pomiędzy tych, zaledwie podciągniętych debiutantów. Wyjątkowa susza tego lata nie pozwoliła im dać dużo roboty i należało postępować z tym większą ostrożnością, że prawie wszystkie te młode konie są późne, a ich rozwój był bardzo powolny. Przede wszystkim dwóch synów Energy'ego "Commandeur" i "La Grange" zwraca na siebie uwagę. Pierwszy, który dzień po dniu odniósł elektryzujące zwycięstwa w Vincennes i Maisons Lafitte, jest bardzo ładnym i dobrze postawionym źrebakiem, spłodzonym przedwcześnie przez "Princesse Catherine", jedną z najlepszych matek, jaką posiadamy we Francji; nazwiska "Katarzyny", "Clovera" i "Clamarta", które ona dała są tego dowodem. Wskutek nieprawidłowości urodzenia "Commandeur" jest jeszcze małego wzrostu i delikatnego organizmu, ale jest w nim materiał na dobrego konia i jeżeli nie nadużyją go, może oddać usługi właścicielowi swemu, p. E. Blanc. "La Grange" jest bardziej imponujący, a przede wszystkim silniejszy, zdaje się, iż odziedziczył szybkość swego ojca i wytrwałość, którą matka jego "La Noue" przelewa na swe potomstwo. Sposób, w jaki wygrał nagrodę Du premier pas w Caen, wykazuje jego prawdziwą wartość, a jednak, aby był zupełnie sobą, musi jeszcze zyskać z dziesięć funtów. "Lagrange" wychował się w La Celle Saint Clou, gdzie podczas swojego krótkiego pobytu "Energy" złożył niezwykłe dowody żywotności i rzeczywistej dzielności. Żaden ogier nie dał tyle potomstwa, które by galopowało w1 wieku dwóch lat, a wiadomym jest, że pomimo swej nerwowości zachowują się jeszcze bardzo dobrze w trzecim sezonie treningowym. Pomiędzy młodymi końmi, które debiutowały obecnie, należy jeszcze postawić na pierwszym miejscu "Barbarę", śliczną źrebicę po "King Lud" i "Histeria", bardzo symetryczną, rosłą, o doskonałych kończynach i zupełnie racing like. Źrebica ta jest zaledwie podciągnięta, ale, jeżeli będzie się rozwijać dodatnio, stanie się prawdopodobnie jedną z najlepszych klaczy w swojej generacji, a przychówku tego, po jego pierwszych występach, osądzić jeszcze nie można i dopiero po ukończonym sezonie w Deauville będzie można wydać o nim są więcej wyczerpujący.
+Ponieważ p. Feldman mało miał sposobności do spotykania się z naszą kolonią, uważamy to za obowiązek zaznaczyć, że przeszło trzyletnia jego działalność w stolicy Niemiec była nader różnorodna i energiczna. Czy to jako redaktor wydawnictwa "Polnische Blatter" czy to jako autor tak wartościowego i źródłowego dzieła jak "Historia idei polskiej", czy to na koniec jako niezwykle bystry i dobrze orientujący działacz i pośrednik polityczny - wszędzie p. Feldman położył pod względem informowania co do nas opinii publicznej w Niemczech wielkie zasługi, które zostały też formalnie uznane przez Radę Regencyjną. Jak każdy wybitny człowiek u nas, tak i p. Feldman posiada niechętnych i przeciwników politycznych - ale nikt nie odmawia mu wielkiej ruchliwości i pracowitości, nikt zaś nie ma prawa kwestionować jego wielkiej a bezinteresownej miłości do sprawy polskiej. - Przymusow[?] zatrudnian[?] inwalidów wojennych. Wśród szeregu zrządzeń na korzyść inwalidów wojennych wyłoniła się jako niezwykle sporna kwestia ich przymusowego zatrudniania, jakiego domagają się pracownicy i inwalidzi sami, a które żywo zwalczają pracodawcy. Przymusowe zatrudnianie inwalidów wojennych polegać ma na tym, aby przedsiębiorcom nałożyć obowiązek zatrudniania w swych przedsiębiorstwach pewnego procentu inwalidów wojennych. Ze strony pracodawców nie brak co prawda zapewnień przychylności dla inwalidów, nie chcą słuchać o jakimkolwiek przymusie, pragną oni i przyrzekają zatrudniać inwalidów wojennych jedynie dobrowolnie, z czego niewiele znowu obiecują sobie inwalidzi. Wydział parlamentarny dla spraw opieki nad inwalidami opowiedział się niedawno nikłą bardzo większością przeciw zaprowadzeniu przymusu, ze strony zaś wolnych związków zawodowych twierdzą, że taki wynik głosowania możliwy był tylko dla tego, iż znaczna część zastępców pracobiorców nie mogła uczestniczyć w obradach z powodu innych ważnych zajęć. Na zebraniu zarządów związków zawodowych uchwalono jednomyślnie domagać się koniecznie prawa, które by zmuszało pracodawców do zatrudniania inwalidów.
+Niedziela w Ustce będzie przebiegała pod znakiem piłki nożnej. Najpierw o godz. 15 podopieczni trenera Tadeusza Spionka spotkają się z gdańską Lechią, a zaraz po nich dojdzie do pojedynku między miejscowym zespołem oldboyów MOSiR z holenderskimi rówieśnikami. Trzecioligowców czeka niezwykle ciężki mecz. Na początku rozgrywek, gdańszczanom specjalnie się nie wiodło, ale ostatnio zdają się być w dobrej formie. Dowodem ich dodobrej gry jest pogrom Kasztelana Papowo Biskupie 7:0. Co prawda Kasztelan gra słabiej niż w ubiegłym sezonie, jednak trudno na podstawie ich porażki przewidzieć czy Jantar jest w stanie zapobiec podobnej klęsce. Ostatni mecz z Goplanią sygnalizował, że ustczanie mogą sprawić niesopdziankę i być może sprawią już w niedzielę przed własną publicznością. Tak się składa, że do słabego Kasztelana wyjedzie Pogoń Lębork, współlider rozgrywek. Lęborczanie tylko gorszym stosunkiem bramek ustępują Kaszubi z Kościerzyny. Trener Waldemar Walkusz na pewno nie popuści lekką ręką okazji do zdobycia trzech punktów. Byłoby dobrze, gdyby zespół z Lęborka postrzelał sobie na papowską bramkę i zniwelował jednobramkową przewagę Kaszubi, która wyjedzie na trudne spotkanie do Malborka z tamtejszą Pomezanią. Przedstawiamy zestaw par siódmej kolejki: Jantar Ustka - Lechia Gdańsk (niedziela 15), Kasztelan Papowo Biskupie - Pogoń Lębork (sobota 16), Radło Kwidzyn - Goplania Inowrocław (s.16), Olimpia Grudziądz - Czarni Nakło n. Notecią (s.16), Arka Gdynia - Wierzyca Starogard Gdański (s. 17), Chemik Bydgoszcz - Bałtyk Gdynia (s.12), Zatoka Braniewo - Brda Bydgoszcz (s. 16), Pomezania Malbork - Kaszubia Kościerzyna (s. 16), Stolem Gniewino - Gryf Wejherowo (s. 16). (mar)
+zmieścić choćby pobieżny tylko opis udekorowania. To też wolę przesłać go dzisiaj. Zacznijmy od dworca kolei Karola Ludwika. Bogacz to prawdziwy towarzystwo tej kolei - nic też dziwnego, że dekoracja dworca i drogi od dworca przedstawia się prawdziwie wspaniale. Peron zamieniono w ogród, ustawiając pod ścianami całe lasy kwiatów i krzewów. Na filarach peronu powiewają wiązki chorągwi nad uwieńczonymi zielenią herbami państwa i domu panującego, inicjałami imion członków habsburskiej rodziny itp., ściany ozdobione festonami z zieleni, herbami wszystkich miast, przez które kolej przechodzi, i kolejowymi tarczami sygnałowymi. Ciężka aksamitna portjera wskazuje wejście do sali, przez którą cesarz wyjdzie z peronu. Sala ta i całe przejście urządzone z prawdziwym przepychem ale bardzo gustownie. Ściany obwieszone ciemnopurpurowym aksamitem i obstawione dookoła kląbami kwiatów i krzewów, obłożonych świeżą darniną. Przy wejści z dworca - z takiegoż samego aksamitu wspaniały baldachim, po którego obu stronach przygotowano małe trybuny dla dzieci ze szkoły ludowej na dworcu, utrzymywanej kosztem towarzystwa kolejowego. Spod baldachimu tego przedstawi się cesarzowu widok prawdziwe wspaniały. Po obu stronach alei, prowadzącej do miasta, szereg gęsto ustawionych masztów z długimi flagami u szczytów, zdobnych wiązkami chorągwi nad herbem państwa w pośrodku i powiązanych niżej festonami z zieleni. Te tysiące z wiatrem igrających flag i chorągwi o najrozmaitszych barwach, harmonijnie jednak dobieranych - tworzy jakoby ruchome ściany po obu stronach drogi, zamkniętej nadzwyczaj gustownym łukiem tryumfalnym. Zakończony u góry trzema wieżyczkami - na podobiznę herbu miasta Lwowa - jest cały okryty zielenią, na którą w samą miarę rzucono barwy herbów państwa
+Wielkiego dzieła JPana Cuvier i Valenciemmes "Historia naturalna ryb" wyszły dwa pierwsze zeszyty. Dokładność w wykonaniu rycin, równie jak obszerna wiedza pokazana w tekście, umieszczą to dzieło w rzędzie najznakomitszych zjawisk, w wydziale historii naturalnej. Całe składać się będzie z 15 do 20 tomów in 8vo. z potrzebnymi rycinami, i będzie zawierać opisy, niemniej jak 5000 rodzajów ryb. W dwóch pierwszych wydanych właśnie zeszytach, znajdujemy historyczny rys postępów Ichtiologii, od jej zawiązania się aż do czasów naszych, i rysy ogólne przyrodzenia i organizacji ryb. Ryciny wykonane są według rysunków P. Laurillsrd. Cena każdego tomu z dwóch, wynosi 13 fr. 50 centymów ( 29 złp. gro. 8 ), z kolorowymi rycinami, 8vo, 23 fr. 50 cent. (30 zł. 24 gr.) Król francuski zapisał to wspaniałe dzieło dla swej biblijoteki, równie i Ministrowie spraw wewnętrznych i marynarki. - Na posiedzeniu, na którym P. Puissant został wyznaczony Członkiem akademii, doniósł P. Cuvier o kilku nowo wyszłych dziełach, np. o rozprawie o wodach siarczanych P. Anglade, równie jak o wyjściu 14 tomu nowego Słownika hostorii naturalnej. Podczas rozwijania kartek głosowania, czytał P. Nobili pismo o szczególnym swym wynalazku, nadawania żelazu i miedzi rozmaitych kolorów podczas lania, i pokazał kilka prób, w których stal w najpiękniejszych i najświetniejszych połyskiwała kolorach, jakie tylko znajdować się mogą na najbardziej upstrzonym obrazie. Kolory przenikają kruszec, i zdaje się, iż pochodzą z chemicznego działania. Na posiedzeniu tym mówiono także o nowym wynalazku sztucznych djamentów. Dziennik widowisk wychodzący w Paryżu, niedawno umieścił wiadomość stwierdzoną doświadczeniem, iż do śpiewu mają z natury dar mieszkańcy różnych krajów Europy w następującym porządku: Włosi, Rosjanie a szczególniej Ukraińcy, Niemcy południowi, Polacy, Szwajcarzy, Francuzi, Hiszpanie, Portugalczycy, Węgrzy, Niemcy północni, Holendrzy, Duńczycy, Szwedzi, a na koniec Anglicy.
+działkowym przy ul. Łuczniczej w Prudniku ktoś w okresie od 1 lipca do 2 sierpnia ukradł po włamaniu do altanki wózek za 85 zł. ● Z OTWARTEGO SAMOCHODU. Nocą z 24 na 25 sierpnia ktoś ukradł głośnik i wzmacniacz. Samochód stał w stodole w Szymbowicach i był otwarty. ● W LUBRZY PRZYCZEPA. Zginęła w pkresie 23 - 24 sierpnia, przyczepka samochodowa o wartości 50 zł. ● GINĄ ROWERY. Plaga kradzieży rowerów trwa. 25 sierpnia o 13-tej ktoś "zwinął" rower zaparkowany w pobliżu Cedehu przy ul. Sikorskiego w Głuchołazach. Wartość straty - 1.500 zł. ● WŁAMANIE DO RESTAURACJI. Nocą z 25 na 26 sierpnia ktoś włamał się do restauracji w Trzebinie, kradnąc alkohol, papierosy, pieniądze. Łącznie straty 2.350 zł. ● JAK ROWER Z MOTOCYKLEM. 26 sierpnia o 14.45 w Nowym Świętowie kierujący rowerem w stanie nietrzeźwym mieszkaniec Głuchołaz był ciągnięty motocyklem MZ, po czym motocyklista oddalił się, zabierając ze sobą rower. Na miejscu został rowerzysta z obrażeniami ciała. ● ROZBIŁ SZYBĘ. To specjalnośc Głuchołaz, co jakiś czas ktos rozbija tu szyby. 27 sierpnia o 22.35 przy ul. kościuszki nieletni (o tej porze poza domem!) rozbił szybę wystawowa w sklepie. Straty wyniosły 350 zł. ● WYKORZYSTAŁ POWÓDŹ. Nocą z 27 na 28 sierpnia w Moszczance sprawca kradzieży wykorzystał osunięcie się ziemi na skutek powodzi i ukradł 15 metrów kabla komunikacyjnego, należącego do "Telekomunikacji Polskiej" za ponad 300 zł. ● DOZÓR. 28 sierpnia prokurator rejonowy w Prudniku zastosował dozór policyjny w stosunku do mieszkańca Prudnika, który znęcał się nad rodzicami. ● WŁAMANIE W CHARBIELNIE. Nocą z 27 na 28 sierpnia ktoś włamał się do sklepu spożywczo-przemysłowego i ukradł kawę, papierosy, bilon - razem 372 zł. ● Z RUDZICZKI W ŚWIAT. Odjechał ktoś nieznany rowerem górskim za 500 zł 29 sierpnia. Drugi rower górski następnego dnia zginął w Laskowicach wieczorem, po 20.30. Strata wyniosła 545 zł. ● WŁAMANIE NA PARKINGU. Leśnym pod Smolarnią. 31 sierpnia do vw busa ktoś się włamał i ukradł miernik ochrony przeciwpożarowej, butle turystyczną, dokumenty. Straty - 3.110 zł. ● NOCNY RABUŚ. Z 30 na 31 sierpnia złodziej włamał się w Prudniku do sklepu przy ul. Gliwickiej. Jego łupem padły 3 radiootwarzacza za 1.550 zł.
+protestu (?) zmuszony był - jak pisze "Dzien. Pozn." - do darcia pierza i przebierania gruchu. Zarobione tym sposobem 1 markę 60 fen. przekazał p. Bolewski na koszty wysyłki tutejszych dzieci szkolnych. * Artysta-recytator p. Artur Zawadzki, który z wielkiem powodzeniem występował we Lwowie, Krakowie, Warszawie i innych miastach naszych, przybył do Poznania i w przyszłą sobotę i niedzielę wygłosi w teatrze naszym kilka humorystycznych monologów Gawalewicza, Fiszera i swych własnych utworów Publiczność naszą zachęcamy jak najusilniej do licznego zebrania się w tych dniach w teatrze naszym - p. Zawadzki wszędzie bowiem zyskał jak największe uznanie. * Towarzystwo krawców w Poznaniu urządza w niedzielę dnia 22 czerwca r. b. zabawę letnią w Parku Witoryi. Program : 1) Koncert, 2) Gra fantowa, 3) Kulanie kręgli, strzelanie do tarczy i wyścigi (gry prem. dla Panów, 4) Tłuczenie garnka i zarzucanie obrączek (prem. dla Pań), 5) Gry towarzyskie 6) Polonez dla dzieci połączony z puszczaniem balonów i rozmaitych figur, 7) Tańce. Wieczorem oświetlenie ogrodu przez ognie sztuczne i bengalskie. Wymarsz z muzyką punktualnie o godz. 1 z południa z mieszkania przewodniczacego p. K. Chojnackiego ul. Długa 11. Na powyższą zabawę zaprasza uprzejmie szan. gości i członków - Zarząd. * Z okolicy Kórnika i Bnina donoszą nam, że we wszystkich wsiach okolicznych panuje między dziećmi szkalratyna i dyfterja, która licznie zbiera ofiary. W samem Mieczowie umarło kilkanaście dzieci. Mimo tego szkoły nie są pozamykane, a przez to zaraza się szerzy coraz bardziej. Zwracamy na to uwagę władz policyjnych - bo, jeżeli się nie mylimy, istnieją pod tym względem odpowiednie przepisy sanitarno-policyjne. Jako konieczny środek uważamy rozporządzenie, że skoro się jedna z powyższych chorób zjawi w rodzinie nauczyciela, lub w ogóle w budynku szkolnym, winienby nauczyciel sam, nie czekając polecenia od przełożonej władzy, zawiesić tymczasowo naukę w swej szkole. Rozporządzenia władz przełożonych przychodzą zazwyczaj za późno, gdy już dzieci szkolne rozniosą chorobę po całej gminie. Tak się stało w pewnej szkole pod Bninem. Sądzę nawet, że ani władza policyjna, ani sąd nie mógłby karać rodziców za nieobecność szkolną, gdyby nieposyłali swych dzieci do szkoły, w której panuje dyfterja lub szkalratyna. Jeżeli zaraza ma być odpowiednio zwalczana, winny też być zastosowane energiczniejsze środki dezynfekcyjne. Pod tym względem albo nie, albo mało co się robi. Tu potrzeba ścisłego dozoru, a w razie potrzeby nawet przymusu policyjnego. Gdzie rodzice są za biedni, aby móc sami przeprowadzać odpowiednią dezynfekcję, tam powinna gmina przyjść z pomocą. * Subhasta Nowejwsi. Otrzymujemy z prowincji następujące pismo: "Nie udało się dotychczas komisji kolonizacyjnej nieczego nawet w przybliżeniu, tak tanio nabyć, jak Nowejwsi dnia 7 czerwca r. b., bo mimo to, a raczej dlatego, że pomiędzy licytantami znajdowało się dwóch Polaków. W ogóle stawiło się do subhasty, która się w miejscu odbyła, następujących 5 reflektantów : 1) Zastępca landszafty adwokat v. Werthern. 2) Zastępca banku koźlińskiego p. Krauthofer.
+Poznań (Wypadek samochodowy.) W 18. b. m. około godziny 4 po południu samochód wyścigowy Łd. 521 z Poznania na szosie kórnickiej, tuż przed Gądkami, spotkał się na skręcie z powózką. Na sygał szofera woźnica powózki zamiast w prawo skręcił w lewo, Szofer, widząć niebezpieczeństwo, usiłował w ostatniej chwili zatrzymać samochód na miejscu, miało to jednak ten skutek, że samochód w mgnieniu oka, prawie że w powietrzu zrobił młynek, uderzając kilkakrotnie z taką siłą o drzewa, że jedno z nich, dość grube, popękało aż po górne konary. Samochód zarył w ziemie, tył jego potrzaskany zupełnie. Siedząca w samochodzie młoda panna wyleciała jak z procy na środek szosy, doznając - jak się zdaje - silnych obrażeń wewnętrznych i ciężkich okaleczeń głowy. Wyleciał również szofer, ale tak szczęśliwie w rów, że nic sobie nie zrobił; dwaj pozostali panowie, właściciel samochodu i jego kuzyn doznali tylko lżejszych obrażeń, uchodzac obronną rękę z wypadku. Wypadek byłby pociąnął za sobą może dalsze skutki, ponieważ inne samochody, pędząc na tej ożywionej szosie w szalonej jeździe, nie zwalniały na wsi i na skręcie, tak że cudem tylko niejako nie najechały na rozbity na szosie samochód. Władze policyjne czy też powiatowe powinny koniecznie w to wkroczyć i nakazać szoferom na skrętach jak również na wsiach zwalniać biegu, szoferzy wyprawiają bowiem po szosach istne orgie wyścigowe, jakby drwiąc sobie z życia ludzkiego.
+czas trochę marnego węgla. I w skałach odkryto skamieniałe rośliny i zwierzęta! A więc było tam kiedyś życie, nie zawsze same lody! Jak dawno? Ileż tajemnic kryje nasza ziemia? Morze dookoła owego kontynentu jest pełne życia. Woda zabarwiona czasem na żółto, czasem aż na brązowo zawiera malutkie żyjątka, które można widzieć tylko przez powiększające szkło. To pożywienie dla drobnych raczków i innych podobnych stworzonek, a one są pożywieniem dla rybek, rybki dla ryb, a ryby dla fok, delfinów, ptactwa wodnego, zwłaszcza dla milionów pingwinów. Znajdzie się tam pożywienie również dla wielkich, największych na świecie stworzeń zwanych wielorybami... Oprócz zimna - najgorszą dla istot żyjących plagą są tam szalone wichury. Powiadają badacze, że rzadko jest tam dzień bez wiatru, że zwykle wiatr wieje z szybkością większą niż 50 kilometrów na godzinę, a wichury o sile huraganowej, 100 do 150 km na godzinę są zjawiskiem częstym. Deszczu nigdy nie ma. Pada za to śnieg, ale nie pada go zbyt wiele. Nigdy tam śnieg nie twardnieje w skorupy, bo zawsze jest bardzo zimno, śnieg jest "suchy". I prawie nieustannie podróżuje z wiatrem, tworząc szalone zadymki. I te zadymki zwiewają wiele śniegu do morza, gdzie powoli topnieje. Inaczej Antarktyda miałaby śniegu coraz więcej i więcej. Nie topnieje na lądzie, nie spływa jak woda deszczowa do morza. Spływają, a raczej ześlizgują się do morza zwały śniegu tam, gdzie jest odpowiednia spadzistość. Takie "rzeki lodowe", znane z wielu gór na świecie, zwane są lodowcami. W obecnym roku, jako że to tak zwany rok "geofizyczny", czyli przeznaczony na zorganizowane prace naukowe, przebywa na tym niegościnnym lądzie kilka wypraw naukowych. Są więc uczeni amerykańscy, angielscy, australijscy, argentyńscy, chilijscy, francyscy, nowozelandcy i rosyjscy. Pozakładali swe bazy w różnych czę-
+Jeszcz mniej przekonywującym jest wysuwany nieraz u nas argument o możliwości użycia piętra na składowanie długoterminowe, gdyż w tym wypadku przekreśla się najbardziej istotną zaletę hangaru piętrowego - oszczędność w terenie przy nabrzeżach. Składowanie długoterminowe o wiele racjonalniej może być rozwiązywane przez kilkupiętrowe składy specjalne do tych celów budowane na terenach mniej cennych, niż przez hangary nabrzeżne, których przeznaczeniem jest służyć bezpośrednim celom przeładuknu przez składowanie tylko częściowe i możliwie najkrótsze. Użycie cennych terenów przy nabrzeżach na cele długoterminowego składowania, znajduje uzasadnienie jedynie w specjalnych warunkach, a mianowicie wówczas, gdy isniejące w porcie nabrzeże ze względu na zbyt małą głębokość lub ze względu na modernizację układu portu staje się przestarzałe i jest wycofywane z eksploatacji w ruchu morskim. Takie wypadki często zachodzą w starych portach w miarę ich modernizacji; ma to miejsce również w porcie gdańskim, czego przykładem są nabrzeża Motłatwy, niegdyś stanowiące centrum ruchu portowego. Wówacza może byc celowe budowanie przy tych nabrzeżach magazynów długoterminowych, celem wykorzystania możliowści transportu wodnego za pomocą szkut. Pozostaje do rozpatrzenia jeszcze ostatni argument, wysuwany w obronie hangarów piętrowych, a mianowicie dawana przez nie rzekomo możność rozdziału towarów przywożonych i wywożonych. Nasuwa się przede wszystkim pytanie: czy taki rozdział jest w ogóle potrzebny i celowy? Naszym zdaniem, potrzeba ta jest bardzie niż wątpliwa. Rozdział powierzchni równie dobrze może być osiągnięty i w hangarze parterowym, przy czym wykorzystanie powierzchni będzie lepsze, gdyż gospodaruje się tutaj całą powierzchnią, a nie jej częściami. Ruch towarów nie odbywa się równomiernie, a stosunek między towarami przywożonymi i wywożonymi ulega w różnych okresach dużym wahaniom. Nie jest on poza tym zawsze zrównoważony. Przy konsekwentnym zachowaniu zasady rozdziału kierunkówruchu w dwóch poziomach, stale miałoby miejsce zjawisko nadmiernego przeciążenia jednej kondygnacji i nie wykorzystanie drugiej. Nierównomierność ruchu w każdym kierunku wymagałaby - prócz tego, odpowiednich rezerw w obu kondygancjach, które w sumie musiałyby być większe niż w hangarze parterowym, gdyż musiałby być obliczane na każdy kierunek ruchu osobno, a nie na sumaryczny obrót, przy którym nierównomierność bywa częściowo skompensowana. Argument ten więc
+Podłoga taka potrzebuje bardzo małych reparacji, które ludzie stajenni łatwo sami wykonać mogą. Bardzo trwałe są także podłogi z cegły, lecz muszą być z bardzo dobrych i mocno wypalonych cegieł, najlepiej z klinkierów. Cegły trzeba ustawiać na wysoki kant i wszelkie fugi cementem pozalewać. Jeżeli pod taką podłogą nie ma twardego podłoża, wtedy najlepiej ułożyć 15 cm. wysoką warstwę, składającą się z ośmiu części grubego piasku i jednej części rozpuszczonego wapna i to dobrze ubić, a na to kłaść cegłę. Jeszcze lepsza bywa podłoga, jeżeli połączymy obydwa te gatunki, to jest, że od koryta aż do połowy długości konia jest ubita glina, mniej więcej na 1 m długości, reszta zaś jest z cegieł na kant stawianych. W najnowszym zaś czasie robią taką podłogę w stajniach, która może być najlepsza, bo najtańsza i najpraktyczniejsza, tj. że tak daleko jak konie stoją, sypie się piasku suchego, przynajmniej na 1 cm wysoko, a resztę podłogi i odcieki daje się z cegły. Tym sposobem stoją konie sucho i miękko, co wpływa dobrze na utrzymanie kopyt, gdyż choroby kopyt powstają najczęściej z niezdrowej i błędnie urządzonej podłogi. Konie, które chodzą po piasku, albo stoją na dobrej suchej podłodze, nie chorują prawie nigdy na gnicie strzałki, gdyż po piasku chodząc, czyszczą sobie strzałkę i w ogóle całe kopyto. Drugą korzyścią jest to, że gnojówka nie gnije, tylko wsiąka w piasek, a kiedy ten traci już swoją suchość nasycony gnojówką, przekopuje go się, aby ten ze spodu wydobyć na wierzch, a gdy cały przesiąknie gnojem, wywozi się go jako kompost na łąki a świeży znów sypie pod konie. W ten sposób uzyskuje się tanim kosztem dobry kompost na łąki i konie mają zawsze dobre i miękkie stanowiska pod sobą. - Oczyszczanie wody. Jak ważną jest rzaczą w każdem gospodarstwie czysta woda, rozumie i najprostszy człowiek. Po fabrykach, zakładach przymysłowych, aptekach itd. posiadają przyrządy do oczyszczania wody, filtrami zwane. Na wsi, zwłaszcza po mniejszych gospodarstwach, trudniej o to, bo przyrząd za drogi, obchodzić się z nim nie umieją, a jak się popsuje, kłopot z reperacją. Przydatnym być też może sposób gospsodarski oczyszczenia wody w wielkiej ilości np. w studni, cysternie itp. a to za pomocą zwyczajnych węgli drzewnych i soli, w proporcji 4 funtów soli do 20 kawałków węgla, z czego robi się wiązkę i zawiesza na odpowiednim sznurze tak, aby tylko była zanurzona w wodzie, ciągle dopóki się nie rozpuści. Po dwóch, trzech miesiącach, oczyszczanie tym sposobem należy ponowić. Woda będzie klarowna, a bydło, szczególniej zaś konie chciwie ją pić będą. - * Fałszowanie masła. Ze strony policji obecnie bywają przedsiębrane coraz energiczniejsze środki, celem zapobiegania fałszowaniu masła. W Wurzen dwie kobiety sprzedające margarynę zamiast masła naturalnego, były skazane na miesiąc więzienia i 30 marek kary pieniężnej, jak też kupiec z Bergedorfn pod Hamburgiem, fałszujący masło przez dodawanie margaryny, na 60 m. albo 12 dni więzienia.
+niem nowego pomnika pojawiły się głosy krytyki. Chodziło przede wszystkim o nagie męskie ciało, gdzie zbyt mocno wyeksponowano męskie cechy. Ktoś podjął decyzję, aby zmienić pomnik! Po zdjęciu figury nagiego mężczyzny pojawił się więc w bardzo krótkim czasie trzeci pomnik: uskrzydlona Nike i trzy daty na niej widniejące - 1919 - 1920 - 1921, czyli daty powstań śląskich! Szybko dotarło to do władz wojewódzkich w Katowicach, gdzie w tamtejszym środowisku kombatanckim zawrzało. Zadawano pytanie: " Jak można było na grobach więźniów z Auschwitz ustawić pomnik ku czci śląskich powstańców?" Pikanterii dodawał fakt, że za płotem, na cmentarzu parafii św. Katarzyny stał i stoi do dziś pomnik poświęcony powstańcom, o którym było wyżej. Z Katowic przyjechała komisja, która urządziła podobno "wielką awanturę". Skończyło się na tym, że pomnik trzeba było zmienić. Przy rozbiórce dzieło Zbożyla rozpadło się. To, co dzisiaj ogladamy na grobie więźniów oświęcimskich pod murem cmentarza przy kościele św. Katarzyny w Jastrzębiu Górnym jest już czwartym pomnikiem. Pozostała tylko ceglana ściana z tablicą pamiątkową. Niestety, nikt nie potrafił odpowiedzieć mi na pytanie, co w tym czasie działo się z rzeźbą anioła i głową Jezusa Chrystusa. Zapytałem o to dzieło księdza Wacława Basiaka, proboszcza parafii św. Katarzyny. Powiedział, że o niczym nie wie. Dodał, że miejsce pochówku więźniów oświęcimskich nigdy nie podlegało pod cmentarz parafialny. Także w Urzędzie Miejskim nikt nic nie wie o losach rzeźb. Pytałem o anioła w wydziale architektury, gdzie ewidencujej się zabytki. Pytałem w wydziale zajmującym się kulturą oraz miejscamim pamięci naro-
+Następnie zabrał głos Pan Wojewoda Dr. Michał Grażyński, który, witając zebranych z wielkim zadowoleniem w podwójnym charakterze, po pierwsze jako Szef Prowincji Śląskiej, po drugie jako Prezes Honorowy tego Związku, wyraził podziw i podziękowanie działkowcom śląskim za ich mrówczą pracę i wytrwałość. Stwierdził, że dopiero kryzys i bezrobocie zwróciło społeczeństwu uwagę na doniosłość i znaczenie ogrodnictwa działkowego jako uśmierzenia najgroźniejszych skutków bezrobocia. Przekonany o skuteczności tego środka, zarówno w Sejmie Śląskim jak i przed innymi władzami, popierał dążność Związku do zrealizowania swego programu. Jeżeli Związek w przeciągu kilku lat zdołał założyć blisko 10.000 nowych ogrodów działkowych, to niewątpliwie w najbliższym czasie zdoła zrealizować cały program, wspomniany w mowie budżetowej Pana Wojewody w Sejmie Śląskim, w której wykazał, że trzeba stworzyć conajmniej 18.000 ogrodów działkowych, aby licznym rzeszom bezrobotnych zapewnić choć najskromniejsze bytowanie przy uprawie swoich działek. Kończąc swe przemówienie, wyraził Pan Wojewoda życzenie, by delegaci Towarzystw niezmordowanie i wytrwale dalej pracowali, żeby myśl ta znalazła swój wyraz w powstawaniu coraz nowych ogrodów i upiększaniu nimi całego krajobrazu okręgu przemysłowego Górnego Śląska. Inni przedstawiciele Władz w swych przemówieniach w podobny sposób podkreślali znaczenie ogrodnictwa działkowego pod względem gospodarczym i kulturalnym. Na szczególne podkreślenie zasługuje przemówienie burmistrza miasta Katowic dra Szkudlarza, który stwierdził, że miasto Katowice o wiele tańszym kosztem zdobywa nowe zieleńce przez zakładanie ogrodów działkowych, niż przez zakładanie kosztownych parków i zieleńców publicznych, zaś Ks. Kanclerz Bieniek wspomniał, że Władze Kościelne z wielkim zaiteresowaniem śledzą rozwój ogrodnictwa działkowego, zwracając uwagę na to, że sam Ojciec Święty kładzie wielki nacisk na budowę osiedli, co leży również w programie Związku Towarzystw Ogrodów Działkowych, Przydomowych i Osiedli.
+(2940) Edykt. (1) Nr. 35895. Ces. król. sąd krajowy we Lwowie niniejszym edyktem zawiadamia, że Aleksander i Ewa Raczyńscy wnieśli dnia 19. października 1870 do l. 53895 przeciw nieobjętej masie spadkowej Helenie z Borowskich bar. Błazowskiej, a względnie jej z imienia, życia i miejsca pobytu niewiadomych spadkobierców, tudzież niewiadomemu z życia i miejsca pobytu Leonowi bar. Błazowskiem pozew o extabulacyę ze stanu biernego włości Okopy, jak Dom. 494. pag. 71. n. 4. on. sumy posagowej 15.000 złp. z pensją 2000 zł od tej sumy posagowej płacić się mającą wraz z odnośnymi pozycjami tabularnymi, a w szczególności według Dom. 494. p. 71. n. 5. on., wyroku z dnia 10go marca 1802 według Dom. 494 pag. 72. n. 9. on., sekwetracji uchwałą z dnia 14. maja 1804 dozwolonej i według Dom. 494. p. 74. n. 27. on. adnotacyj pertraktacji po Helenie Błazowskiej i o pomoc sądową prosili, w skutek czego dzień sądowy do ustnej rozprawy na 9. stycznia 1871 godzinę 10-tą rano zoatsł wyznaczony. Ponieważ miejsce pobytu współpozwanego p. Leona bar. Błazowskiego jest nieznane, a zatem c. k.sąd krajowy do zastępowania go i na jego koszt i niebezpieczeństwo tutejszego p. adwokata Dr. Hillbrichta z zastępstwem przez p. adwokata Dr. Malego kuratorem mianował, z którym niniejsza sprawa wedłu ustawy sądowej dla Galicji przepisanej przeprowadzoną będzie. Niniejszym więc edyktem wzywa się pozwanego, aby w należytym czasie osobiście stanął, lub potrzebne dokumanty ustanowionemu zastępcy udzielił, lub innego zastępcę wybrał i sądowi oznajmił, słowem stosownych do obrony środków użył, gdyż wynikające z zaniedbania skutki sam sobie przypisać będzie musiał.
+ - niedziela w godz. 10.00-16.00; wtorek - wstęp wolny. Świątynia Diany czynna od 15 kwietnia. bilety: Ogród i Świątynia Diany - 12 zł - noramlny, 8 zł - ulgowy, 1 zł - dzieci 7-16 lat. ■Muzeum Motoryzacji - czynne: pt., sb., ndz. w godz. 10.00-1800, w innych terminach tylko po telefonicznym uzgodnieniu tel. 46 838-50-68, 501-945-960); Nieborów 231 a; bilety: normalny 10 zł, ulgowy (dzieci i młodzież do lat 15, emeryci, renciści) 7 zł, dzieci do lat 7 bezplatnie. ■Muzeum Ludowe rodziny Brzozowskich czynne pon.-pt. w godz. 9.00-17.00, ndz. i święta w godz. 12.00-17.00 Sromów 11, gm. Kocierzew; tel 46-838-44-72. ■Zespół Pałacowo-Parkowy w Sannikach - czynny codziennie w godz. 8.00-21.00. Zwiedzanie pałacu pod opieką przewodnika od poniedziałku do piątku w godz. 7.30-15.30. Zwiedzanie pałacu - bilety: 10 zł i 3 zł (ulgowy); wejście na teren parku bezpłatne. ■Ekspozycja 500 guzików z Muzeum Guzików w Łowiczu, w tym ok. 200 sztuk guzików personalnych; Galeria Łowicka, I piętro, ul. Stanisławskigo; czynna pon.-pt. w godz. 10.00-19.00, sob. 9.00-15.00. ■"Ożywić historię, czyli pałac w Sannikach za czasów Natansonów i Dziewulskich"; Pałac w Sannikach, ul. Warszawska 142. bilety: 10 zł i 3 zł. Pałac w walewicach - można zobaczyć m.in. apartament napoleoński, kaplicę pałacową. Zwiedzanie z przewodnikiem: sb., ndz. w godz. 11:00-11:50 i 12:00-12:50. Bilety: dzieci 5 zł, dorośli 10 zł. ■"Gloria Victis 1863-1864 - Pamięć i tradycja w 150 rocznicę wybuchu Powstania Stycznowego na Ziemi Łowickiej" - wystawa on-line przygotowana na podstawie materiałów archiwalnych prezentowanych w 2013 r. w siedzibie Oddziału w Łowiczu Archiwum Państwowego m.st. Warszawy; scenariusz Marek Wojtylak; www.warszawa.op.gov.pl/powstanie/lowicz/ ■"Powrót do przeszłości 1919-2014 (95 rocznica przybycia do Łowicza 10 PP)" - wystawa zdjęć w dużym formacie, ZSP nr 1, Łowicz, ul. Podrzeczna 30,
+Oddalenie od słońca w perihelu około 101/2 miljon mil geogr. Bieg z tych pierwiastków obrachowany, zgadzał się bardzo z tym, co z obserwacji Pawła Fabrycjusza wypadał. Chodziło węec jeszcze o to, aby przekonać się, czyli te pierwiastki do wykreślenia drogi komety z r. 1264, jak ją w tym roku obserwowano, są dostatecznemi. Uwzględniwszy posunięcie się punktów równonocnych, które w 292 latach 4◦ 30' 30'' wynosiło, pokazał Hind, iż bieg jej, z tych pierwiastków na r. 1264 obrachowany, prawie całkiem równym jest temu, który nam owoczesne kroniki przechowały; dla tego też zrobił ten sam wniosek, co Dunthorne i Pingre, ze kometa z r. 1264 pojawiła się w naszych stronach w r. 1556, i dopiero około połowy XIXgo stulecia zdąży znowu do perihelu. Nareszcie Bomme w Middelburgu trudnił się w najnowszych czasach obrachowaniem tej komety i uwzględnił nietylko perturbacje od Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna pochodzące, ale prócz tego jeszcze osobno wpływ attrakcji Ziemi, Wenery i Marsa. Najpierw opierał swe poszukiwania na pierwiastkach, podanych przez Halleja i odnoszących się do biegu, jaki miała w r. 1556, a potem na onych Hinda, które przy rozpoczęciu pracy były mu jeszcze nieznanemi. Z pierwszych wypadło mu, że kometa, pojawiwszy się w r. 1264, odbywała bieg po elipsie z perjodą 112,469 dni (308 lat), dla preturbacji zaś planetarnych od r. 1264 do 1556 doznała przyspieszenia 5,903 dni i przez to już w Kwietniu 1556 zdążyć musiała do perhelu po łuku drogi drogi odpowiednim perjodzie 112,943 dni; tudziez, że od r. 1556 ta perjoda znowu o 1,797 dni pomniejszyła się, w skuetk czego ona juz po upływie 111,146 dni, rachując od 21 Kwietnia 1556 r., t. j. 22 sierpnia 1860 r. znowu do perihelu powrócić powinna, odbywając bieg po elipsie, której perjoda obiegu 113,556 dni obejnmuje. Z pierwiastków zaś Hinda dla łuku eliptycznego w r. 1264 opisanego, wyprowadził Bomme perjodę 110,644 dni, czyli 302,922 lat z przyspieszeniam powrotu o 4,077 dni, z przyczyny perturbacji planetarnych, a dla łuku w r. 1556 obserwowanego perjodę 308,169 lat, która w skutek perturbacji planet o 3,828 dni, czyli 10,48 lat skrócić się ma, przez co jej powrót do perihelu na 2go Sierpnia 1858 r. wypada.
+i do chleba długiego, te ostatnie nazywają się "sibry" (buk), "rogaliki" (mątewki) wycinane z jaworu, rzadko z buku - a także rogaliki z "jedli" lub smerka; lecz że, robiąc je, ucinają wierzchołki drzew w lesie i przez to wyrządzają szkody, dlatego wyrób tych ostatnich jest zakazany, deski do siekania mięsa (buk), młotki do tłuczenia mięsa (buk), deski do krojenia słoniny (buk), stolnice do wyrabiania ciasta (buk, jawor), wałki do ciasta (buk, jawor, jasień), solniczki (buk, jawor), tłuczki do tłuczenia ziemniaków (buk), "rzeszutko" do siania mąlki (świerk), szafliki i konewki (ze smerku, bo drzewo jest bielsze i gęstsze, niż jodłowe). Do użytku gospodarstwa domowego robią: maglownice ręczne (buk), "pradła" kijanki (buk, jawor), spinki do przypinania mokrej bielizny powieszonej na sznurze (buk), - dla gospodarstwa robią: widły do nawozu (buk), łopaty do rycia (buk), grabie (słupki i wbite w nie zęby są bukowe, "grabiska" = styliska z jodły lub ze smerku), "wiejaczki" to jest szufle używane przy wianiu zboża, wielkie i małe (lipa, topola), korytka małe do "opowania " = do czyszczenia zboża z plew i wielkie do oparzania zabitych świń (lipa, topola), przetaki (świerk na "obyczajki" = obwód, a na łyka do wyplatania dna rokita lub "liszka" = leszczyna); są trzy gatunki przetaków: wielki zwany "trzyniak", rzadki do wysiewania zboża przy młuceniu, - przetak mniejszy i gęstszy do wysiewania piasku ze zboża i rzeszotko jeszcze gęstsze do siemienia, żeby je "wycudzić" = oczyścić z lnicy i kąkolu, "kłęki" = kleszcze do cho-
+Z powodu tego właśnie zaniepokojenia miał Dąbrowski ułatwioną akcję, gdyż w przeciwnym razie nie tylko Ferdynand, ale sam Mohr łatwo mógł był rozbić i z nowozaciągniętego żołnierza złożony Korpus Dąbrowskiego 18). Dąbrowski nawet może sobie z tego nie zdawał sprawy i widząc naocznie, że wróg przed nim się cofa nawoływał Garczyńskiego 19), aby w dalszym ciągu organizował powstanie i w miarę możliwości wypierał wroga za Pilicę; ostrzegał jednak, aby się mieć na baczności i nie narazić na zaskoczenie z tyłu i odcięcie. Działania te uważał jednak Dąbrowski za uboczne i nacisk główny kładł przede wszystkim na przeprowadzenie wyparcia nieprzyjaciela z terenu między Wisłą a Wartą i oswobodzenie Warszawy. Zadowolony z dotychczasowego przebiegu akcji stanął Dąbrowski w Kutnie 27 maja, widząc resztę powstania poznańskiego i przedstawiając ogólne położenie, zarządzał w stosunku do Biernackiego 20): "Bielamowski będzie dzisiaj nieprzyjaciela wprost Łowicza atakował, Korzybski ze strony Skierniewic, a Pułkownik ma go z Piątku do Łowicza... Hauke z Gostynina idzie prosto na Sochaczew atakować". Szczegółowo omawiał Dąbrowski ruchy Kaliszan. "Daję ci.... rozkaz - pisał do Biernackiego 21) - abyś z Piątku na Bielany, Borszyn, Ostrów ku Łowiczu (!) nieprzyjaciela alarmował. Gdybyś widział, że nieprzyjaciel się cofa - eskortujesz go na Domanowice, abyś widział zawsze jego rejteradę ku Rawie, nowym Mieście(!) lub Inowłodzu. Komenda, która stoi w Uniejowie (Wachowicz) musi maszerować na Zgierz - Brzeziny, aby się złączyła z tobą ku Lubochni. Możesz przejść przez Pilicą w odległości przyzwoitej od nieprzyjaciela. Tym samym sposobem im dalej idziesz w stronę początku (!) Pilicy, złączyć się (możesz) znowu z colonne mobile Dębińskiego (!) a ja potem
diff --git a/train/in.tsv b/train/in.tsv
new file mode 100644
index 0000000..c664a87
--- /dev/null
+++ b/train/in.tsv
@@ -0,0 +1,59 @@
+ Tak więc na razie na rok bieżący kwestya ta została załatwioną jak najkorzystniej dla Towarzystwa — a Wydział ze swej strony przygotował wszystko, co było w jego mocy, by otwarcie schroniska natychmiast po jego ukończeniu mogło nastąpić. Ponieważ zaś w interesie p. przedsiębiorcy, a przyznać powinniśmy, — i na sercu mu leży, aby budowę jak najrychlej ukończyć, przeto mamy nadzieję, że otwarcie to rzeczywiście z początkiem sezonu b.r. nastąpi. Projektowana w roku zeszłym mała obora stanęła już obok starego schroniska. Miała ona na celu specyalnie zapobiedz brakowi mleka dla turystów, którzy tego artykułu w takich ilościach potrzebowali, że zapotrzebowaniu temu nie mógł dzierżawca zadość uczynić w drodze sprowadzania nabiału z Zakopanego. Miarą tego zapotrzebowania może być okoliczność, że nietylko ilość sprowadzonego z Zakopanego nabiału, ale także na miejscu oraz w pobliskich szałasach produkowanego, w niektórych dniach większego napływu turystów do schroniska zaledwie wystarczyła na zaspokojenie stawianych w tym kierunku żądań. Wspomnieć tutaj wypada także o przestawieniu lodowni z dawniejszego miejsca przy potoku Rybim na wyższe tuż obok schroniska. Zarządzenie takie okazało się koniecznem ze względu, że miejsce dawniejsze narażone było na zasypanie szturmem moreny, oraz ze względów praktycznych, gdyż przez to nastąpiło zbliżenie lodowni do nowego schroniska, jako konieczne dopełnienie gospodarskie. W tym miejscu specyalnie musimy podnieść ważną dla turystów okoliczność, że schronisko przy Morskiem Oku także przez zimę jest teraz stale otwarte i ogrzewane, a zarazem otwartą jest restauracya w schronisku, zaopatrzona zupełnie jak w lecie. Dostęp do schroniska nową drogą krajową umożliwiła staranność i zapobiegliwość naszego dzierżawcy p. Albina Bauera, który nie szczędząc trudów i kosztów, drogę od wodospadów do schroniska, z masy śniegów pługiem oczyszcza i utrzymuje w ten sposób zupełnie dobrą z Zakopanem komunikacyę.
+dów, rok, który przyniósłnam akt wspaniały, zapowiadający samodzielność Polski, lecz jednocześnie wprowadził odnowienie wewnętrznych niesnasek między rodzącemi się obficie partyami, a jutrzenka wschodzącej Ojczyzny spotkała się z piskiem i wyciem tych, któży nie rozumieją już, jak można żyć bez obroży... Ze szkoły rosyjskiej zostałam nam wszystkim w pamięci bajka Kryłowa o Łabędziu, szczupaku i raku: pierwszy ciągnie do zieleni, drugi do wody, a trzeci cofa się i ani rusz, nie mogą wozu z miejsca pociągnąć. I my nje jesteśmy w stanie go pociągnąć, bo niema ludzi, siły i charakteru, którzyby stanowili drogowskaz dla innych. To, co widzimy w kierunku politycznym, odbija się zupełnie wyraźnie w świecie ekonomicznym, wypisującym na swoim sztandzrze: Bezradność. Miniony rok jednak przyniósł konkretne wyniki w kierunku najważniejszym dla gospodarczej przyszłości Polski, mianowicie; rolniczym. Zorganizowano Bank ziemiański i Związek ziemiański. Centralne Towarzystwo Rolnicze ma ludzi, rozumiejących kierunek samoobrony ekonomicznej. Gorzej znacznie dzieje się w świecie finansowym, który, nie mając ludzi odpowiednich na swojem czele, zupełnie utracił drogowskaz. Wprawdzie skutki i warunki wojny, beczynność przemysłu, brak importu i eksportu dały z natury rzeczy winiki ujemne, ale pozostaje obrona w samopomocy, a tego zindywidualizowani kupcy, przemysłowcy i finansiści nie rozumieją. Koło przemysłowców, dość energicznie prowadzone, dużo robi, ale n[?]e umiało jeszcze stworzyć orkiestry zgranej i dążącej do jednej platformy współużyteczności. Kupcy, sami przez się, nic nie zrobili: Towarzystwo kupców polskich śpi snem naiwnodziecięcym, z otwartą buzią, do której może przypadkiem coś słodkiego wpadnie od mamusi lub ,,taty". Rzemieślnicy, pomimo postulatów zjazdu szewckiego w roku 1912 na nie się nie zdobyli, coby miało widomy czyn akcyi samopomocy. Wszystko koncentruje się na działaniu odezw i referatów, które są dla nich najwyższym... czynem. Teraz, z końcem roku, święcili stulecie zaśniedziałych form cechowych, opartych o średniowieczne zatęchłe i ograniczone ustawy. Przyszło do tego, że warszawskie wzjemne kredyty, a było ich 13-cie (fatalna cyfra), oprócz I-go i Handlowo-Przemysłowego, istnieją nie w czynie, lecz w bankructwie lub nadzorze sądowym, a czterdzieści kilka kas pożyczkowo-oszczędnościowych pochowało 12 milionów rubli swych drobnych wkładców do gardzieli do kredytu sp[?]żywczego, i stoi teraz bezradnie, nie znalazłszy opieki, ani oporu dla dalszego bytu. Rok miniony przyniósł w tym kierunku rozmaite projekty, sesye, związki, narady absolutnie bez żadnych wyników. Naturalny obrońca drobnego wzajemnego kredytu, Bank Towarzystw spółdzielczych, spoczął na laurach, nie będąc w stanie, nawet pomimo dobrej woli, pomódź swoim rodzicom — kooperatywom kredytowym. Jedna jednak z kas — kredytowa, pod energicznym i śmiałym kierunkiem mecenasa Leonarda Bobińskiego, przekształciła się na Bank kredytowy, który, cieszy się, pomimo stagnacyi, zaufaniem i ma już dosć duże wkłady. Oto więc drugi wynik roku 1916 — dwa banki: ziemiański i kredytowy, mogące urość na potężne instytucje, zarówno jak z małego wzjemnego kredytu powstały Bank dla handlu i przemysłu ze zdrowym portfelem weksli hypotecznie zabezpieczonych, z powiększonym znacznie i
+ Nieorganizowanie się w swojej organizacji zawodowej, jest upadkiem całej narodowości. Na dowód tego ostatnie wybory do Izby Robotniczej. Z 224 000 członków załogi jest 3 proc. Polaków czyli 12 632 robotników polskich zatrudnionych w górnictwie, a pełnoletnich 64 proc., a czyli 8084 uprawnionych było do głosowania, a głosów oddano na listę nr. 3 4166, tak że udział Polaków przy wyborach do Izby Robotniczej wynosi tylko 51 proc. Pytamy ię więć, gdzie są ci nasi Polacy, którzy na zwenątrz udawają Polaka? Przecież wielkie organizacje nasze podawają o wiele większą liczbą członków. O ile się w podane liczby wpatrzymy, to należałoby przypuszczać, że pomimo nienależenia do organizacji zawodowej, powinna być narodowość tak zahartowana, że zamiast 4166 zdobytych głosów do Izby Robotniczej powinniśmy byli zdobyć conajmniej przy tak wielkim udziale 8000 głosów. W porównaniu do oku 1925 wszystkie inne organizacje mogą się oszczycić przyrostem głosów, jedynie nasza organizacja zamiast przyrostu straciłą 973 głosów. Jest to objaw bardzo smutny i niezbyt pocieszający i musi być (?o)aprawiony o ile nie chcemy zupełnie upaść. Nie mówimy więc, że chcąc być Polakiem wystarczy należeć do Związku Polaków lub koła śpiewu, czy to do sportowców, a może już tylko do Bractwa Różańcowego. Żaden z nas jako Polak i katolik nie będzie gardził ani jednem ani drugiem, czy to światowe czy sportowe czy religijne, lecz nie powinien zapominać, że organizacja zawodowa jest do życia doczesnego z konieczności potrzebna. W nadzieji, że wszyscy niezorganizowani Polacy, czy to już jednego lub drugiego zawodu, gdy do nich nasz agitator przybędzie, aby ich zapisać, mu tego nie odmówili. A gdy sprawę organizowania pojmiemy tem samem w dobrobycie się podniesimy. Jednością Silni!
+ Pomimo, że syn nie wywdzięczył się matce za nabytą dlań takim kosztem koronę bo nie tylko nie dopuszczał jej do wpływów, lecz okazywał jej wstręt i wzgardę, jednakże ta straszliwie niepospolita kobieta, umiała utrzymać się na stanowisku; chociaż już jej nie słuchano, jednakże bano się jej do końca. Tyberyusz—tyran i okrutnik—musiał się jednak z nią liczyć; ona też tylko jedna pychą swoją powściągała pychę wszachwładnego zastępcy cezarowego, równie jak on despotycznego i srogiego Sejana. I widocznie nie wyczerpywały jej sił zdumiewających ani ciągłe napięcie energii, ani wzruszenia ciągłej niepewności, ani niepokoje sumienia, bo w dobrem zdrowiu przeżyła lat ośemdziesiąt sześć. Jak Liwia z niezwykłych występków pychy, tak Julia, córka Oktawiana Augusta, zasłynęła z niezwykle występnych obyczajów, które odznaczyły się nawet na tle powszechnego ówczesnego zepsucia. Niezmiernie powabna, miła i intelligentna, była pociechą ojca i ozdobą, jego tak świetnego pod względem umysłowym, dworu. Pomimo tego doprowadziła do takiego stopnia swoją nie tylko już rozwiązłość, ale lekkomyślną wzgardę wszelkich pozorów przyzwoitości, że na jej jawną rozpustę ojciec publicznie żalił się przed Senatem, poczem wydano wyrok, skazujący ją na wygnanie na pustą wysepkę u brzegów Italii, na którą wzbroniono wstępu wszelkiemu osobnikowi płci męzkiej, tak, iż nawet służba wygnanki z samych tylko niewolnic się składała. Widocznie, że pomimo doprowadzonej do ostatecznych granic demoralizacyi, pomimo chlubienia się swobodą obyczajową, żył jednak jeszcze jakby szczątkowy konwenans, któremu rzymskie panie pewne ustępstwa robić musiały, nie pozwalając sobie nawet przy zupełnej deprawacyi na zupełną jej jawność. Piękna Julia nie liczyła się z tem bynajmniej, bo doszło do tego, że opowiadano sobie w Rzymie, jako córka Cezara Augusta ostentacyjnie każe zawieszać na posągu Marsa co rano tyle kwiatowych wieńców, ilu wielbicieli przyjmowała u siebie kolejno poprzedniego wieczora.
+Są to organizacje reprezentujące różne grupy etniczne zamieszkujące Ugandę oraz – różne poglądy polityczne – od monarchistów pochodzących z dawnych tradycyjnych królestw Bogandy i Toro, których władcy zostali usunięci dopiero w latach sześćdziesiątych w ramach unifikacji państwa ugandyjskiego, zwolenników wzorowanego na systemie zachodnim burżuazyjnego systemu parlamentarnego, aż do zwiolennikówreform społecznych wzorowanych na Tanzanii. W końcu marca na konferencji w Moszl (na terenie Tanzanii) powołano 11-osobowy
+79 640 4[?] 107144 536 905 108000 250 95 515 57 109063 436 774 896 110535 694 111265 699 711 860 112033 265 327 469 891 113065 206 508 798 114276 852 115285 116291 399 404 39 71 820 117019 332 681 723 819 118137 468 528 638 746 882 119333 484 664 939 40 120643 713 938 42 121003 110 248 75 369 89 629 792 919 77 122067 304 6 19 92 462 99 123548 713 124460 543 607 820 996 125086 186 264 312 417 679 987 125071 72 178 123 54 472 668 773 869 89 127 226 763 128010 33 59 93 105 643 85 850 931 129093 151 365 423 76 91 506 32 69 73 131065 247 536 845 980 132200 324 415 689 801 16 28 47 953 333431 93 690 391 97 134079 479 587 648 942 77 135155 522 32 38 468 80 632 871 952 136036 377 444 63 638
+6. Ponieważ się przy głosowaniu większa ilość interesowanych przemysłowców za przymusowem przystąpieniem oświadczyła, zarządzam niniejszem podług 100 §§ i 100 b rzeszowej ordynacji procederowej, że na 1-go marca 1024 r. cech przymusowy dla rzemiosła krawców damskich obejmujący obwód sądu urzędowego Nysy zostanie urządzony za siedzibą w Nysie i pod nazwiskiem, cech przymusowy krawców damskich w Nysie".
+zadaniem, z tego punktu widzenia powinien pojmować swe obowiązki. Kierownik fabryki musi swój czas wykorzystwać dla ważniejszych zadań, aniżeli zajmować się drobnemi usterkami zachodzącemi we fabryce. On powinien się przekonać, czy przedsiębiorstwo zbudowane zostało na zdrowej podstawie, czy fundamenty tegoż są niewzruszone i czy zdołają wytrzymać ewentualne przesilenie gospodarcze lub czy też zezwalają na dalszą rozbudowę przedsiębiorstwa. Kierownik fabryki papieru powinien czuwać nad tem, ażeby zbyt gotowej produkcji obracał się równomiernie, tak, żeby zdolność wytwórczą przedsiębiorstwa można było w całej pełni wykorzystać. Nie wystarcza, jeżeli zdolność produkcyjna w korzystnym sezonie wykorzystaną bywa na 20 do 100 procent. Wystaranie się o zalecenia na dostawę papieru w martwym sezonie powinno być jednym z jego najważniejszych zadań. Kierownik fabryki papieru musi jeżeli to konieczne, starać się o nowy zbyt dla gotowej produkcji czy to przez gorliwszą akwizycję wśród klienteli, czy też przez zdobycie nowych obszarów dla zbytu lub udoskonalenia wyrobów dotychczasowych, albo też w ten sposób, że bada się potrzeby konsumentów papieru i wyrabia nowe rodzaje papieru. To jest jedno z najważniejszych zadań. Kierownik fabryki papieru powinien też czuwać nad tem, ażeby zdolność wytwórczą potęgować tak ilo-
+liczność, że mimo zupełnie legalnych możliwości rozbudowy swych sił morskich i mimo udogodnień wynikających z reżimu totalnego (wytwórnie i stocznie upaństwowione, opłaty dostawców krajowych kwitami lub bonami, 60-godzinny tydzień roboczy itp.) Rzesza nie zdołała w ciągu ostatnich 4 lat osiągnąć ograniczonych tym układem stanów. Kwestia parytetu z Anglią jest więc zwrotem retorycznym, pozbawionym podstaw realnych, i użytym dla wywarcia presji na ludzi ciemnych, nie mających pojęcia o sprawach morskich i o podstawach rozwoju flot. W najbardziej dla Niemiec sprzyjających warunkach, osiągnięcie parytetu morskiego z Wielką Brytanią jest sprawą co najmniej 20 lat (i to z punktu widzenia teoretycznego), a więc okresu zbyt odległego jak na dzisiejsze tempo wydarzeń historycznych. Wysiłek Niemiec w kierunku rozbudowy floty jest jednak niewątpliwie duży; w ciągu ostatnich kilku tygodni wodowano następujące okręty: 2 pancerniki po 35.000 ton z działami kalibru 381 mm "Bismark" i "Gross Admiral von Tirpitz", (w budowie jeszcze 1 ‒ 2 tego typu), krążownik 100.000 ton z działami 203 mm "Seydlitz", jeden z serii 5 jednostek tego typu. Według wiadomości ze źródeł włoskich, w okresie 1939-40 rozpoczęta będzie budowa dalszych 29 okrętów podwodnych po 500 - 750 ton, co doprowadzi stan w tej kategorii okrętów do liczby 100. Ważnym elementem morskim w kwietniu było rozpoczęcie podróży ćwiczebnej na Morze Śródziemne eskadry w składzie 2 krążowników typu Klon, 6 kontrtorpedowców po 1.650 ton, 15 okrętów podwodnych oraz szeregu jednostek pomocniczych. W czasie miesięcznej nieobecności zespół ten odwiedził szereg portów hiszpańskich, portugalskich oraz maro-
+konie nie stały spokojnie, rzucały się na wszystkie strony. 10. W skoku w wyż (bez mostka) I. nagrodę zdobył szereg. Pacholski, przeskoczywszy 1,43 m., II. chor. Biernaczyk 1,38 m., III. sierżant Woźniak 1,38 m. 11. Taniec gimnastyczny z muzyką pięknego dla oka układu, wykonany dobrze przez 25 ćwiczących, zdobył zasłużone gromkie oklaski. 12. Zbiorowe rzuty granatami komp. z pozycji stojącej, klęczącej i leżącej wykazywały dobry postęp kompanji w wyszkoleniu żołnierskiem. 13. Cwiczenia boksowe ‒ nie zaprowadzona dotąd u nas gałęź sportowa ‒ wykonało około 20 szermierzy. Najpierw okazano obrazowo podług taktu muzyki rozmaite pozycje, krycia, uderzenia, młyńce, złudne ruchy szermiercze. Następnie cztery pary stanęły do szermierki, każdy starał się swego przeciwnika pobić. Niejedno silne uderzenie udaremnione zostało dobrem odbiciem lub kryciem. Siłą tu nic się nie zrobi, zręczność i wprawa decyduje. (Skuteczny sposób obrony, temwięcej że policja przeważnie odmawia udzielenie pozwolenia na noszenie broni.) 14. W wyścigach z ciężkimi kulomiotami na 100 m. zwyciężyła 2 obsługa c.k.m. w 32 sek. i obsługa 1 w 32,5 sek., w tym czasie przebiegła cała obsługa z kulomiotami i przyrządami 100 m., zajęla pozycję, ładowała kulomiot i oddała pierwsze śtrzały. 15. Bieg humorystyczny na 400 m. przedstawiał się następująco: Przestrzeń dzieliło kilka stacyj. Na wystrzał wybiegło kilkanaście zawodników, na pierwszej stacji złożyli plecak, w następnej ładownice i pasek, potem mundur, dalej czapkę itd., zewłoczono się i kolejno zostawiono owijacze, trzewiki, skarpety, koszule, spodnie, tak iż pozostały tylko majtki (... tych już zawodnik nie potrzebował zewlec, ponieważ dobiegł mety.) Bieg ten wywołał humor i śmiech. Najwięcej sprawności w biegu i zewleczeniu się okazał szer. Kowalski, zdobywając I. nagrodę, II. zdobył str. szer. Wieryszka, III. szer. Jabłoński. 16. Piramidy zbiorowe były dobrze wykonane przez kiludziesiąt ćwiczących. Do zebranych w kompanje żołnierzy przemówił serdecznie p. ppułk Nowaczyński. Wyraził swe zadowolenie z sprawności, hartu ciała i ducha swoich żołnierzy, że mimo złej pogody okazali dobre wyniki i dowiedli publicznie pracę nad odrodzeniem fizycznem narodu. Gimnastyka, szermierka, sport winien rozwijać się w jak najszerszych kołach, nie tylko wojskowych ale i społeczeństwa, gdyż wyrabia zdrowie i siłę w narodzie; wtenczas będziemy pewniejsi wobec niebezpiecznych i groźnych sąsiadów ze wschodu a jeszcze więcej z za
+O Bronisławie Hubermannie pisze nasz korespondent wiedeński: Młody skrzypek polski dał jeden koncert w wielkiej sali Tow. muzycznego ze współudziałem orkiestry filharmoników. Wiedeń szaleje za Hubermannem, za tem dzieckie cudownem, które nigdy dzieckiem nie było. "Hubermann - Der war nie ein Wunderkind! Das ist ein unbegreifliches Phaenomen, der ist ein vollendeter Kȕnstler".... Temi słowy wyraził się o nim niedawno prof. Leschetizky. Dzieckiem zwać go dzisiaj nie można, liczy bowiem lat 16. Ubrany w krótkie spodenki i czarny smoking z białą kamizelką, wychodzi na estradę chłopak o twarzy pięknej, bladej, z oczami głęboko osadzonemi, o ciemnych długich włosach. Nie wygląda dobrze. W uderzających, tak, charakterystycznych rysach twarzy maluje się jakby melancholia, w postawie trochę pochylonej czuć znużenie. "Das unbegreifliche Phaenomen" rośnie i rozwija się szybko, a żar artystyczny go przepala. Bo Broniś Hubermann jest też kompozytorem, komponuje dużo i łatwo, ale na razie nie występuje za swoimi utworami. A jak gra ! Porywa sale, olśniewa całe muzykalne miasto, cisnące się zawsze na koncerty. Gdy gra solo, orkiestra filharmoników wpatruje się w tego chłpca z zachwytem i uwielbieniem; największe brawa sypią mu się też z samej estrady, gdzie zasiedli przed pulpitami ci starzy, najlepsi muzycy wiedeńscy. Blady chłopak kłania się, specjalny ukłon składa swojej orkiestrze, i szybko zbiega z podium. Ale brawom nie ma końca. Wraca, z wyrazem takiego znużenia na twarzy ! Ale ożywia się i rozjaśnia, skoro smyczek dotknie strun zaczarowanych.... I skrzypce znowu łkają w jego ręce falami rozwichrzonych tonów i śpiewają swoją słodką pieśń z taką siłą, z taką potężną, porywającą mocą, przenikają rdzeń nerwów, że publiczność - stłoczona w tej ogromnej sali - nie chce wyjść i zmusza artystę znowu, drugi i trzeci raz do powtarzania. Co za siła genialna tryska z tego bladego chłopca !
+Ewentl. dopłata do zakładów samorządowych winna znaleźć obszerne uzasadnianie. c) Należy wyciągnąć wszystkie konsekwencje z faktu, że podatek gruntowy został pomyślany jako jedyny podatek dla wsi, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 14 dekretu o podatkach komunalnych, skutkiem czego jest podatkiem przychodowym, łączącym w sobie elementy zarówno dawnego państwowego podatku gruntowego jak i podatku dochodowego. Zapreliminowanie dochodów z podatku gruntowego winno mieć realne oparcie o wyniki ściągniętego podatku gruntowego na rok 1946. Akcja wymiaru i ściągnięcia podatku gruntowego w obecnym roku wg nowych kryterii będzie ukończoną z końcem miesiąca listopada br. dlatego też niepowinny nasunąć się większe trudności przy zapreliminowaniu realnych kwot. Należy przyjąć, że przeciętny dochód w kwintalach z 1 ha roli ziemniaczano - żytniej i przeciętna cena jednago kwintala żyta w roku 1947, obliczona na podstawie wyników z roku 1946 będzie niewątpliwie nieco wyższą, aniżeli w obecnym roku, który jak wiadomo bierze za podstawę stosunki ekonomiczne z roku 1945.
+która zdołałąją tak udoskonalić i uzupełnić, że dziś możemy śmiało metodę jej stosować dla naszej dziatwy. Gimnastyka niewieścia została gruntownie zmieniona przez p. E. Bjorksten działającą w Finlandii. Jej metoda tworzy dziś całość naogół dobrą i sharmonizowaną. Z innych reformatorek wymienić trzeba p. Bertram, pracującą w Danji. Wprowadziła ona i szeroko zastosowała muzykę podczas gimnastyki, co okazuje się jednak w skutkach niezbyt fortunne, gdyż wartość samych ćwiczeń traci wskutek tego poważanie. Gimnastyka dla mężczyzn doczekała się również w ostatnich czasach poważnych zmian. W ojczyźnie systemu szwedzkiego nie zdobył się na nie początkowo nikt gdyż tradycja nakazywała zachowanie tych form, jakie ustalili obaj Lingowie. Zato w sąsiednim kraju Danji wprowadzono w szerokim zakresie gimnastykę szwedzką do szkół i towarzystw, poczem niezadługo też znaleźli się reformatorzy. Wśród nich wybił się dzięki umiejętnej reklamie Niels Buck, którego podręcznik przetłumaczony został równie żna język polski. Buck mając do dyspozycji przeważnie ludzi pochodzących ze wsi, a więc sztywnych i mało machliwych, zastosował dla nich dużo ćwiczeń gibkości i zwinności mających na celu wydłużenie przykróconych nadmiernie mięśni i zwiększyć ruchomość w poszczególnych stawach. Że osiągnął dość dobre wyniki ze swymi parobkami wiejskimi, to niekoniecznie świadczy o tem, by metoda jego miała być wszędzie skuteczną i pożyteczną Nauka dzisiejsza wypowiada się też o jego metodzie ze znacznym krytycyzmem. W Danji pracuje również znakomity uczony, którego badania wyświetliły niejedną zagadkę w wychowaniu fizycznem i dały podstawę naukową dzisiejszemu systemowi wychowania fizycznego. Uczonym tym to prof. Lindhardt, który mimo skromnych waurunków pracy położył ogromne zasługi na polu wychowania fizycznego. Dzięki fundacji Rockefelera otrzymuje obecnie prof. Lindhardt doskonałe laboratorium nowocześnie i bogato wyposażone. Z ludzi zajmujących się stroną praktyczną wychowania fizycznego wymienić trzeba przedewszystkiem Thullin'a, który napisał najlepszy i najobszerniejszy dotychczas podrecznik o wychowaniu fizycznem. Organizuje on również kursy dla cudzoziemców między innemi urządza w r. b. kurs z językiem wykładowym niemieckim.
+Zatarg sowiecko=fiński Przed krótkim czasem podaliśmy wiadomość o manewrach floty rosyjskiej nad granicą fińską, w czasie których zatonęła łódź podwodna rosyjska. Manewry te łączą się z zatargiem narodowościowym (mniejszości narodowe) w Rosji sowieckiej. Finlandia jest krajem najbardziej na północy Europy leżącym. Przed rokiem 1917 Finlandia należała do Rosji, miała jednak pewną samorządność; od r. 1917 stała się samodzielną republiką. Część ludności fińskiej pozostała jednak dalej pod panowaniem rosyjskiem. Właśnie na tem tle, bo na tle drobnych zresztą dążności odrębnościowych fińskiej ludności w prowincji rosyjskiej Ingermanlandji stosunki Finlandji z Rosją sowiecką doszły w ostatnim tygodniu do wielkiego naprężenia. Bezpośrednią przyczyną fińsko-sowieckiego zatargu jest niesłychany fakt zesłania 7.800 fińskich mieszkańców rosyjskiej prowincji Ingermanlandji do robót przymusowych na Murmanie i Syberji. Mieszkańcy tego kraju opierali się zacięcie przymusowemu wprowadzeniu komunistycznej wspólnoty gospodarczej. Moskwa więc zastosowała oburzający w swem okrucieństwie teror, przepełniając więzienia i wysyłając prawie 8.000 ludzi na pewne zatracenie w północnych tajgach i tundrach. Ludność Finlandji, a zwłaszcza mieszkańcy stolicy Helskinglorsu (Helsinki), zareagowali na to barbarzyństwo moskiewskie olbrzymią demonstracją przed siedzibą poselstwa sowieckiego i utworzeniem komitetu pomocy dla pokrzywdzonych mieszkańców nieszczęśliwej Ingermanlandji. Komitet ów rozesłał do wszystkich poselstw, uwierzytelnionych w stolicy Finlandji obszerny memoriał, portestujący przeciwko terorowi bolszewickiemu i wzywający to poselstwa, w imię kultury i etyki, do ujęcia się za ofiarami bolszewickiego teroru. Jednocześnie rząd finlandzki, pod naciskiem opinji publicznej, złożył formalny i energiczny proetst w Moskiwe.
+Kiedy Cezar dowiedział się, że już 1/3 z nich znajdują sie po prawej stronie Saony, postanowił zaatakować pozstałą po lewej jej stronie 1/4 część i przez pokonanie i zniszczenie tejże przestraszyć i przygnębić moralnie resztę Helwetów. Wyruszył więc po północy na czele legionów 7-go, 8-go i 9-go w sile 15.009 ludzi na północ, pozostawiwszy nowopobrane legiony 11-ty i 12-ty i stary 10-ty pod dowództwem Labiena w obozie. Pozostałą po lewej stronie Saony część Helwetów, stanowiło plemię Tigurinów, o sile zbrojnej, liczącej wedle Cezara 23.000 wojowników. Marsz przebyty z obozu w pobliże nieprzyjaciół, wynosił 2 mile geograficzne. Cezar zaskoczywszy Tigurinów niespodziewanem swem zjawieniem się, nie dał im czasu na ochłonięcie ze strachu i zanim zmieszani i oszołomieni ustawili się do boju, uderzył na nich i zniósł ich doszczetnie. Mała tylko część zdołała ujść i skryć się w sąsiednich lasach. Po tem zwycięstwie pozostawił Cezar część wojsk na polu bitwy, celem zamaskowania swego ruchu w kierunku południowym, z resztą zaś pociągnął nieco na południe, gdzie prawdopodobnie i Labienus z trzema legionami się zjawił. Tutaj zbudował most przez Saonę, przeprawił po nim całą swą armię i staną niespodzianie w pobliżu Helwetów. To błyskawiczne zwycięstwo Cezara, jakoteż szybkie zjawienie się jego po prawej stronie Saony - po spotrzebowaniu przez niego tylko jednego dnia na przeprawę przez rzekę całej armii, podczas gdy Helwetowie potrzebowali na to aż 20 dni - musiało na nich wywrzeć piorunujące wrażenie. To też próbują za pośrednictwem Divica układów, które jednak nie odnoszą żadnego skutku. Helwetowie odstępują obecnie od zamiaru maszerowania do ziemi Santonów w kierunku południowo-zachodnim i przez wyniosłości Charolais i zmierzają ku Loarze.
+Pod adresem władz wojewódzkich. Żyjemy w okresie bezrobocia, które zakrada się także w zawód szoferski w Województwie Śląskiem. Powodem tego bezrobocia w Woj. Śl. jest szkoła szoferska Śląskiego Klubu Automobilowego z której po krótko terminowych kursach wychodzą nowi kierownicy samochodów, którzy za małą zapłatą angażują się na szoferów, robiąc konkurencję starym fachowcom, którzy mają za sobą długoletnią praktykę. Nie dziwi na to wcale, że tak jest, ponieważ mamy przekonanie, że każde przedsiębiorstwo chce jak na większe zyski osiągnąć. Musimy jednakowoż stanowczo głos nasz podnieść i domagać się zamknięcia owych kurów. Uczyniliśmy to w liście z dnia 7. czerwca br. wysłanego do przewodniczącego Śląskiego Klubu Automobilowego Marszałka Pana Wolnego, na który do dziś dnia nie otrzymaliśmy dopowiedzi. Nietylko do Marszałka Pana Wolnego, nawet zwracaliśmy się do Wojewody Pana Bilskiego w obecności posła pana Adamka z prośbą o zamknięcie kursów wyszkolenia nowych kierowców samochodowych, lecz bezskutecznie, ponieważ ani jeden ani drugi nie uważał za potrzebne nasze postulaty zrealizować. To jest jedna strona medalu. Jak wygląda druga strona. Otóż jesteśmy świadkami, że codziennie zdarzają się nieszczęśliwe wypadki samochodowe. Przy bliższym zbadaniu okoliczności wypadków okazuje się, że szofer któremu zdarzył się wypadek nie posiadał odpowiedniej kwalifikacji, nie mając praktykę, tylko krótko terminowy kurs poza sobą, bo jak on ma posiadać odpowiednią kwalifikację, kiedu składa egzamin przed człowiekiem, który sam przy egzaminowaniu nowo wyszkolonych szoferów pokazuje jak się rozbija samochody. Jako dowód podajemy fakt: że dnia 4.8. br. o godz. 8-ej do południa przy egzaminie kondydatów na szoferów, inżynier pan Bukowski rozbił dorożkę Nr. 48 wynajętą specjalnie do egzaminu przez kandydata. Znajomość fachowa, uwypukliła się w rozbiciu zbiórnika benzynowego i nakrycia samochodowego. Jako drugi dowód przytaczamy, że egzaminy odbywają się w pobliżu szkoły Rittgera, na przestrzeniu niespełna 50 mtr., co ustawowo jest niedopuszczalne. Szczególną umiejętność fachową pokazał nam szoferom pan Bukowski przy ostatniem rajdzie samochodowym w Woj. Śl. Chcąc wszystkie nagrody zdobyć, niestety fachowe siły nie dopisały i w dodatku rozbił samochód marki "Steier" w wartości kilka tysięcy dolarów. Wobec takich zdolności fachowych jakie pan Bu
+Królestwo, ten ostani zkąt, jeszcze nie zupełnie zalany wpływem zgubnym wolności handlowej i przemysłowej. Nie trzeba nigdy zapominać o wyższości pracy przemysłowej i handlowej nad rolniczą i o różnicach charakteru narodów, a potrzebie ich życia. Dla Polski za free trade i libre echange niebyłem i nie będę, choć pragnę podniesienia i ożywienie handlu. Książkom angielskim, pruskim, a nawet francuskim także nie wierzę. Książki mówią, że handel jest to wymiana produktu za produkt, ale niestaty tak się nie zawsze dzieje, bo nie wszystkie kraje są do Anglii, Prus i Francyi podobne. Są kraje podobne do Rumunii, w których handel jest często wymianą pieniędzy za produkt, za towar i to o tem dobrze wiedzą bankierowie zachodni mający stosunki z Rumunią i Królestwem. Rumunia słynąca z żyzności roli, znosi jako tako to złe, ale inne kraje idą prostą drogą do bankructwa. Bilans handlowy nie jest urojeniem, lecz rzeczywistością, i biada kto go sobie nie układa. Już dawno napomykałem w moich listach, że bilans Królestwa jest opłakany. Czy to nieszczęście pochodzi z niskości protekcyji (w co nie wierzę), jak zdaje się twierdzić Gazeta, czy raczej ze złego wykonywania protekcyi przez celników, ze szwarcowania kapeluszy na Zachodzie, z wysokości podatków na niedorzeczne podróże za granicę, z umieszczania kapitałów na Zachodzie, z wysokości podatków, z nieprzerobienia u siebie płodów krajowych, przez coby płody potroiły swą wartość i utrzymały równowagę bilansu, to spodziewam się Gazeta Codzienna wyświeci i na liczbach wykaże." Gazeta Codzienna tak odpowiada owemu pierwszemu korespondentowi Czasu, o którego liście wol-
+wach przemówić do polskich parafjan, uważając jednak za stosowne "przeprosić" Niemców - katolików za tę niezwykłą śmierć. Niechęć niektórych księży - centrowców do polskich parafjan przejawia się przy każdej sposobności. Istnieje wielu takich księży, którzy nie władają dostatecznie językiem polskim, którzy nie zadając sobie najmniejszego trudu wygłaszają kazanie "polskie", rojące się od błędów gramatycznych. Nie ulega wąpliwości, że Niemcy - katolicy w Polsce wyprosiliby sobie bardzo energicznie takie traktowanie ze strony duchowieństwa, całkiem słusznie zresztą. "Tak wygląda - pisze korespondent "Katolika" "równouprawniwnie" mniejszości polskiej w dziedzinie kościelnej. Powoli, lecz systematycznie ruguje się polskie nabożeństwa. Nadużywając kazalnicy dla celów agitacyjnych, nawołują niektórzy księża wiernych, aby oddali głos jedynie na partyję centrową, tak jak gyby nasza partyja była katolicką, mimo że czołowymi kandydatami naszej partyji są księżą. Ci sami centrowcy, którzy utrzymują w rządzie pruskim serdeczna stosunki z socjalistami, śmią nam czynić zarzuty! Naszą partyję zwalcza się dlatego, że prócz zasad wiary św., broni także naturalnych praw upośledzonej mniejszości polskiej w Niemczech. My Polacy domagamy się, aby polskiej dziatwie szkolnej udzielano nauki religji w mowie ojczystej, związanej, jak wiadomo, jak najściślej z religją. "Ciągną pochody komunistyczne z rozwiniętymi sztandarami ulicami miast śląskich; a w pochodach tych kroczą tysiące ludzi, zbałamuconych przez demagogicznych podżegaczy i agitatorów. I wielu, bardzo wielu znajdziesz wsród nich takich, którzy zobojętnieli we wierze dlatego, że prawdy naszej Wiary Świętej nie zostały im wszczepione w tej mowie, w której wzrośli i w której odmawiali w najwcześniejszej młodości pacierze, t. j. w mowie ojczystej, polskiej. Zaciekłość antypolska cechuje także prasę niemiecką na Śląsku Opolskim. Świeżo pupil duchowieństwa centrowego "Oppelner Kurrier" zamieścił tendencyjne i ziejące nienawiścią do Polski relacje o prowokacjach Niemca Mosskopfa na Helu i o masakrze marynarzy polskich w Gdańsku.
+Dowody sympatii Być sympatycznym i miłym dla otoczenia - to wielka rzecz! Każdy człowiek powinien się o to starać. Wówczas stosunki między ludżmi stałyby się o wiele przyjamniejsze. Niestety nie wielu jest takich, którzy o to dbają i dlatego między nami tak jest, jak jest! Być sympatycznym i miłym! Znaczy to mieć sympatyczną i miłą twarz oraz powierzchowność; znaczy to posiadać umiejętność taktownego postępowania; znaczy to odznaczać się grzecznością, wyrozumiałością i uprzejmością i wreszcie znaczy to mieć kontrolę nad językiem oraz umieć wytworzyć harmonię między słowami a postępkami. Te wszystkie zalety gwarantują, że każdy człowiek, który je posiada, będzie sympatyczny i miły dla otoczenia, wśród którego żyje, działa i promieniuje. Można być również sympatycznym i miłym dla ogółu nawet wtedy, gdy się jest od niego o tysiące kilometrów... na przykład wtedy, gdy się jest artystą filmowym i występuje w rolach sympatycznych i miłych bohaterów. Ot, jak nie szukając długo, Robert Tylor, który obecnie wraz z Barbarą Stanwyck "kręci" nowy film w Wielkiej Brytanii... i w którym jest zakochana co najmniej połowa płci pięknej naszej wdzięcznej Planety. Ostatnio rozeszła się pogłoska, że sympatyczny i miły Robert Taylor przybył do pewnej mieściny w hrabstwie Sussex. Pogłoskę tę potwierdził notatką prasową pewnien dziennikarz. Podał nawet hotel, w którym zainstalował się sławny artysta. I oto w wymienionym hotelu zaczął brzmieć bez przerwy telefon, zaczęły się sypać prośby o autografy, telegramy, bukiety kwiatów i najróżnorodniejsze przesyłki, wśród których nie brakło koszyków z rybami, jajkami oraz pudeł z ciastkami i tortami, upieczonymi na poczekaniu przez liczne wielbicielki sympatycznego i miłego gwiazdora. Tymczaesm Robert Taylor nie uszczknął ani jednego kwiatka, nie skosztował ani jednej rybki czy świeżego jajka, a nawet nie spróbował żadnego z wyśmienitych tortów. A tylko dlatego, że w owej mieścinie hrabstwa Sussex w ogóle go nie było. Jego rolę pełnił z wielkim zadowoleniem, podobny zresztą doń jak kropla do kropli, portier hotelowy, który od kilku
+6,30 Pieśń "Kiedy ranne wstają zorze". 6,35 Gimnastyka. 6,50 Muzyka (płyty). 7,00 Dziennik poranny. 7,15 Muzyka (płyty). 7,45 Marsze w wykonaniu Orkiestry wojskowej pod dyr. Antoniego Chrapczyńskiego. 8,20 Pogadanka sportowa. 8,30‒11,57 Przerwa. 11,57 Sygnał czasu i hejnał z Krakowa. 12,03 Audycja południowa (z Katowic). 13,00‒14,45 Przerwa. (Patrz prog. lokalne) 14,45 "Zagadka geograficzna" ‒ audycja dla młodzieży w opracowaniu Sewerypa Przybylskiego (ze Lwowa). 15,05 Muzyka popularna w wykonaniu Orkiestry Rozgłośni Lwowskiej pod dyr. Tadeusza Seredyńskiego. 15,45 Wiadomości gospodarcze. 16,00 Dziennik popołudniowy. 16,10 O książce Wacława Jędrzejewicza pt. "P.O.W. i Batalion Warszawski" - mówić będzie Akademik Literatury Julisz KadenBandrowski. 16,20 "Z polskiej twórczości chóralnej" - audycja w wykonaniu Chóru mieszanego im. St. Wyspiańskiego z Szopieme pod dyr. Henryka Hornika (z Katowic). 16,45 "Fotografia amatorska" ‒ pogadanka, wygł. dr. Tadeusz Cyprian (z Poznania). 17,00 Muzyka do tańca (płyty). 18,00 Kwartety Beethovena. 18,25 Polska muzyka fortepianowa w wykonaniu Władysławy Markiewiczówny (z Katowic). 19,00 "Wielkie włóczęgi morskie" "Wyspa rozpaczy" ‒ fragment pism Daniela Defoe'go, ze wstępem Bolesława Micińskiego. 19,20 "Przy wieczerzy" (płyty). 20,15 Przerwa. 20,25 Audycja dla wsi: 1) Z dobrego ziarna wysoki poln"- pogadanka, wygł. dr Marceli Różański, 2) Informacje giełdowe. 20,40 Audycje informacyjne: Dziennik wieczorny. Wiadomości meteorologiczne. Wiadomości sportowe. Nasz program na jutro. 21,00 Recital skrzypcowy Stanisława Mikuszewskiego. Akompaniamuje Jerzy Gaczek (z Krakowa). 21,30 Oryginalny Teatr Wyobraźni "Niezwykły żywot redaktora O'Briena" premiera słuchowiska Kazimierza Płucińskiego (z Poznania). 22,05 Francuska muzyka nowoczesna (płyty). 23,00 Ostatnie wiadomości dziennika wieczornego. Komunikat meteorologiczny. 23,05 Wiadomości w języku niemieckim. 23,15 ‒23,55 Koncert polskiej muzyki popularnej w wyk. Zespołu Stefana Rachonia.
+W przeszło godzinnej mowie cyframi dowodził nasz poseł Trąpczyński, że etat kolejowy fałszywie ustawiono, aby nie wykazać zbyt wielkich dochodów, w rzeczywistości bowiem państwo pruskie rok rocznie na kolejach oszczędza około 300 milionów marek. Sam etat przyznaje, że dotąd z kapitału kolejowego zamotyzowano olbrzymią sumę czterech milionów marek, przyczem wszelkie naprawy i ulepszenia kolei pokrywane jedynie bywają z bieżących środków. Mimo to rząd domaga się stałej podwyżki podatków o 60 milionów marek rocznie. Gdyby osoba prywatna deklaracyę podatkową ustawiła tak, jak rząd etat, zostałaby ukaraną o defraudację podatkową. Wszelkie podwyższenie podatku zatem jako niepotrzebne odrzucić należy. Tylko w jednym razie możnaby się na podwyższenie zgodzić, t. j. gdyby rząd przyszedł z pomocą komunom i postarał się o wyrówanie niesłychanych różnic w podatakch komunalnych. Bo co na to powiedzieć, że n. p. w Wiesbadenie pobiera się tylko 65 proc. podatku komunalnego, podczas gdy w Poznaniu pobiera sie 200 proc., w mniejszych zaś miastach nawet 400 do 500 procent! W skutek tego każdy majętny człowiek przeprowadza się n. p. z Poznania do Wiesbadenu, bo na samym podatku zyskuje w ten sposób rocznie kilka tysięcy marek. A zkąd pochodzą te różnice? ‒ Nie ztąd, że jedno miasto chce więcej pieniędzy wydać niż drugie, tylko ztąd, że wydatki n. p. na szokły lub ubezpieczenie ubogich są na wschodzie większe niż na zachodzie; Wiesbaden n. p. wydaje na szkoły około 21 proc. podatku dochodowego, Poznań zaś około 100 procent, mniejsze miasta nawet 200 do 400 procent. Mówca proponuje zatem rządowi, aby każdy związek szkolny dostawał z kasy państwowej na każde dziecko, chodzące od 1 stycznia do szkoły, bezpłatnie pewną sumę, odpowiadającą minimum tego, co wedle statystyki dotychczas najuboższa gmina na każde dziecko spotrzebowała. Wynosiłoby to około 40 do 45 marek na dziecko, a razem na całe państwo pruskie około 250 milionów marek. Z tego jednak jest w etacie do dyspozycji 86 milionów marek, tak, że tylko resztę potrzebaby rozdzielić we formie podwyżki podatku dochodowego. W ten sposób możnaby ciężary szkolne w
+W obec dzisiejszych okoliczności, bardzo mnie zajęły jego opowiadania o Bośnii i tamtejszym klasztorze Trapistów. Nabrawszy przeświadczenia, że misya ojców w tych prowincyach nie jest bynajmniej głównie Rzymsko-katolickiego, a nawet nie wyłącznie ściśle religijnego charakteru, lecz że dąży raczej do ucywilizowania i w prowadzenia na drogę postępu kraju i jego mieszkańców, zachęciłem ojca Franciszka aby swoje i swych braci prace podał do powszechniejszej wiadomości. Jakkolwiek niezbędnemi są reformy w zawichrzonych dziś prowincyach, wiedzieć jednak należy, iż powolne podźwiganie mieszkańców z ich dzisiejszego poziomu, stopniowe uprzystępnianie kraju dla zachodnioeuropejskiej przedsiębiorczości i nauczenie posiadaczy gruntów spożytkowania ich bogactw, jest niemniej koniecznem i przedstawia jedyną drogę, zapewnić mogącą dobroczynne tych reform owoce. Wszystkiego tego dokazała już garstka Trapistów, w ciągu ostatnich lat sześciu, w północno-zachodnim zakątku Bośnii. Więcej nawet, przykładem bowiem własnym uczą oni Bośniaków, że ciężka praca i uległość, mogą się obejść bez takich podniecających środków jak strach lub bezpośrednia korzyść osobista. Ciż sami pokorni braciszkowie, pochodzący po większej części z klas rzemieśliniczych Austryi i południowych Niemiec, bez innej pomocy prócz uzbieranego grosza między biedakami w ich rodzinnych stronach, drogą wytrwałości, zaparcia się i poświęcenia, osiągnęli rezultaty prwdziwie zdumiewające w porównaniu do ich środków. Dzika względnie okolica pod miastem Banialuką zamienioną została w uprawne pola, pastwiska i winnice ; zbudowano klasztor dość przestronny dla pomieszczenia około stu braciszków ‒ nie zajmujących cel osobnych, ‒ jak najmniej rozległe zabudowania folwarcze. Rzekę Werbas zatamowano groblami i zbudowano dwa młyny, a ścieżki na wiele mil dookoła zamieniono na drogi odpowiadające nale życie potrzebom komunikacji. Dwa domy i ogród nabyto w Banialuce, gdzie została założoną szkoła
+Pobyt na Śląsku Cieszyńakim Bogumiła Hoffa ‒ malarza, krajoznawcy, a z zamiłowania etnografa, jego praca w Cieszynie w latach 1870‒1872, znajomość z pastorem Ottą i wydawcą Feitzingerem, a potem osiedlenie się w WIśle i prowadzone tam badania etnograficzne, opublikowane m.in. w dziale Początki Wisły i Wiślanie oraz w artykułach na łamach czasopism ludoznawczych ‒ zaowocowały również tekstem literackim. Imko zwany Wisełka. Powieść na tle podania ludowengo o pierwszych osadnikach u początku Wisły ukazała się w roku 1894 w wydawnictwie Edwarda Feitzingera w Cieszynie jako 63. tomik "Biblioteki Tanich Książek dla Ludu i Młodzieży", w typowym dla tej serii skromnym kształcie edytorskim, z ryciną tytułową i drugą - zamieszczoną wewnątrz tekstu, prawdopodobnie autorstwa pisarza, uznanego twórcy akwarel. W powieści z czasów Bolesława Krzywoustego o losach Imka, jego ojca i innych osadników pochodzących z zubożałego rycerstwa, znajdujących w leśnych ostępach u źródeł Wisły bezpieczne schronienie przed bezprawiem i obcością niemieckiego w swych obyczajach dworu, Hoff zamieścił także podania o Wiśle, będące zapewne rezultatem ludoznawczych wypraw. Ojczysta ziemia, ludowa kultura i solidarna sąsiedzka współnota były wskazanym przez autora źródłem niezależności i wolności, alternatywą także dla czasów współczesnych. Powieść Hoffa zapoczątkowała rodzimy nurt regionalny w piśmiennictwie dla młodzieży, nawiązujący do miejscowych motywów, podań, legend, wcześniej wymienione zbiory baśni śląskich bowiem korzystały w znacznym stopniu z wątków niemieckich. Nurt ten znalazł wyraz również w poezji Jana Kubisza, zwłaszcza teksty zamieszczone w zbiorze Niezapominajka (1882) a potem niektóre w tomie Z niwy śląskiej 60 były adresowane do młodych: Do śląskiej młodzi!, Do młodzieży śląskiej! - pisany na jubileusz Mickiewicza, Śląskiej dziatwie na Nowy Rok, Ojcowski dom, oraz utwory okolicznościowe na otwarcie Gimnazjum Polskiego w Cieszynie - Woda ze skały i Toast. Wiernie oddawały beskidzkie krajobrazy i nastroje; zarazem utrzymane w tonie patriotycznego apelu wzywały do obrony przed niemczyzną, do poznawania polskich pieśni i narodowych dziejów.
+Ofiary przesłane towarzystwu patryotycznemu w Wiedniu w ciągu wojny. Ferdynand Gutkowski, właścicel dóbr w Horysławicach 3 zł., Konstanty Huk, g. k. proboszcz w Hermanowicach 1 zł., Jankiel Amtmann z Wielunia 1 zł. 5 c., Szulim Rubenfeld z Wielunia 33 c., Daniel Szczupaczyński, pryw. urzędnik z Drozdowice 1 zł., Antoni Kaluzniacki, g. k. parafialny administrator w Drozdowcach 3 zł. 15 c . Berko Fiedler z Stroniowiec 35c., Alexander Bergmann z Stroniowiec 2 zł., pryw. urzędnik w Stroniowcach 2 zł., Michał Weiss, leśniczy w Bojatyczach 1 zł., Kazimierz Szczepański, leśniczy w Radochońcach 1 zł. 5c., Adam Węgliński, pryw. urzędnik w Chodnowicach 52 1/2 c., Ignacy Witoszyński, g. k. proboszcz w Ilusakowie 2 zł., Roman Witoszyński, uczeń 30 c., Zygmunt hr. Stadnicki, r. k. proboszcz w Ilusakowie 2 zł., Jędrzej Jaczyna, właścicel gruntowy w Horysławicach 18c., Onufry Kobajewicz, dziekan i g. k. proboszcz w Rejwicach 2 zł., J. Serwatowski, właścicel gruntowy w Rejtarowicach 3 zł. 15c., tegoż służba 54c., Hyacynt Obmiński, administrator dóbr księcia Lubomirskiego 1zł., T. Szczerbiński, parafialny administrator w Nieżyńcu 1zł., Szyja Kisselmann z Machlowic 2c., Pedko Pasławski z Machlowic 4c., Jurko Ozura z Machlowic 1zł., Cudik Knebel z Hermanowiec 6c., Aron Wahl 15c., Jankel Kelc z Nehrybki 6c., Jan Sabatowski, młynarz z Nehrybki 20c. Stefan Leszczyński, dzierżawca dóbr w Pikulicach 30c., Abraham Mehr z Pikulic 2c., Tomasz Smiszkiewicz, młynarz z Pikulic 10c., Uszer Taxer z Pikulic 4c., Hersz Naiss z Nehrybki 6c., Leib Jeppert z Nehrybki 8c., Aron Taxer z Nehrybki 4c., Izak Truk z Bakończyc 1zł., Jan Tuszkiewicz, nadzorca straży finansowej 15c., Dobra Fuss z Krownik 8c., Wolf Schusla z Krownik 4c., Mendel Fuss z Krownik 8c.,Abraham Liebschart z Kolasy 50c , Mojżesz Amtmann z Krownik 4c., N. N. z Krownik 41c , gmina Krowniki 24c., Eidel Eisner z Krownik 12c., Bazyl Hureczke, wójt z Siedlisk 10c., Haudeco Tymko, właściciel z Siedlisk 6c , Leib Eisner z Siedlisk 6c., Elias Lang z Siedlisk 6c., gmmina Siedliska 79c., Koropas Michał z Siedlisk 3c., Efroim Schuster z Jaksmanic 10c., Józef Tomaszewski, dzierżawca dóbr w Jaksmanicach 50c., Jan Trześniowski, nauczyciel szkoły parafialnej w Jaksmanicach 8c., gmina Jaksmanice 1zł., Ilko Szostapal z Jaksmanic 8c., Maciej Filz z Jaksmanic 3c., Paweł Babik z Jaksmanic 6 1/2c., Ilko Smolak z Jaksmaniac 10c , Olexa Litwin, wójt w Jaks-
+Wzdłuż nienaturalnych granic, utworzonych na podstawie traktatów pokojowych na Balkanie, mała wojna właściwie nigdy nie ustaje. Między Jugosławią i Bułgarią, między ostatnią a Grecją, między wszystkimi z Albanią toczą się ciągle walki, prowadzone przez bandy "komitadżich", stojących na żołdzie to tej, to tamtej strony. Co jednak spowodowało ostatnie zajście między Grecją a Bułgarią, które stały się tak groźne, że musiano w przeciągu 48 godzin zmobilizować Radę Ligi narodów? Zajścia te są niewąpliwie następstwem bankrutujących dyktatur w obu państwach, które dla utrzymania się przy władzy próbują zapomocą walki z "dziedzicznym wrogiem" rozpętać namietności nacjonalistyczne, aby odwrócić uwagę uciskanych mas od mizerii wewnętrznej. Faktem jest, że Bułgaria po przegranej w r. 1918 wojnie otrzymała najgorszy traktat pokojowy ze wszystkich zwyciężonych. Faktem dalej jest, że zwycięzcy sąsiedzi: Jugosławia i Grecja wyzyskują ten traktat dla dawania Bułgarii do odczuwania swej przewagi. Faktem też jest, że usunięta wskutek panującego teroru ‒ w Grecji i w Bułgarii ‒ kontrola demokratyczna daje sferom panującym możność podtrzymania "ducha wojennego" na podstawie prawdziwych i zmyślonych zajść granicznych. Pozatem wszystkiem jest obecny zatarg logicznym następstwem polityki greckiej, która nie dopuszcza do uspokojenia na Bałkanach. Grecja w przypadłej jej części Macedonji uprawia politykę wynaradawiającą w takich rozmiarach, że Bułgarzy tamtejsi są doprowadzeni do rozpaczy. "Wymiana ludności" tj. wydalania na podstawie prawnej dziesiątek tysięcy tam od wieków osiadłej ludności, prześladowania szkolne i religijne pozostałych, ciagłe napady o coprawda wzajemna ‒ wytworzyały tam atmosferę, w której jedna iskra wystarcza do wzniecenia pożaru. Jedną z głównych przyczyn zajść jest też polityka wewnętrzna Grecji. Generał Paugalos w ciągu ostatnich trzech miesięcy wykonał dwa zamachy stanu: w lipcu przy pomocy ligi oficerskiej obalił rząd Michalopulosa, a z początkiem bm. rozpędził Zgromadzenie narodowe, narzucił nową "konstytucję", aresztował przywódców partji republikańskiej i zmusił pułkownika Plastirasa, sprawcę wypędzenia dynastii do puszczenia kraju. Jednakowoż podstawa władzy Pangalosa: wojsko już się chwieje tak, że musi on robić ustęstwa duchowi republikańskiemu, głównie przez rozpisanie wyborów do Zgromadzenia narodowego. Zdaje się, że zajścia na granicy bułgarskiej dały Pangalasowi pożądaną sposobność do odegrania roli "bohatera narodowego".
+Tą rolą ziemską wygrywamy sobie nasze właściwe stanowiska w wieczności. Od nas jedynie zależy, jak dla nas wypadnie ta wieczność. Każdy musi troszczyć się o to, żeby należycie i jak najlepiej odegrać swoją rolę na miejscu, na którym go Bóg postawił. W tej grze nie wolno tracić na chwilę przytomności umysłu, trzeba wciąż słuchać i patrzeć naokoło siebie, żeby orientować się, co w danej chwili czynić i mówić w tym wielkim teatrze świata. I przy tym jeszcze z pełną ufnością zdać się na kierownictwo Boże. Niech On prowadzi i kieruje, nie psujmy Mu szyków. Stosujmy się do wskazówek Wielkiego Reżysera. Inaczej nie możemy stać się stuprocentowymi aktorami w wielkim teatrze świata. A musimy być stuprocentowymi, bo w przeciwnym razie nie bylibyśmy niczym. Matematyka Boża inna nieraz jest od naszej. Tak na przykład bywa czasem u Boga, że dwie połowy wcale a wcale nie stanowią jeszcze całości. Przykład z wodą może nam to wytłumaczyć; jeżeli z dziesięciu, stu czy tysiąca naczyń zleje się wodę o temperaturze 95 stopni do jednego naczynia, wtedy cała masa wody wcale nie osiągnie stu stopni, raczej mniej jeszcze. Jeśli ‒ mówiąc obrazowo ‒ tysiąc ludzi o temperaturze 95 stopni będzie pracowało w Królestwie Chrystusowym, wówczas wszyscy razem nie dokonają tego, czego dokona jeden stustopniowy. Ci stustopniowi, to dopiero są prawdziwi aktorzy w Bożym dramacie świata, to dopiero są prawdziwie wielcy ludzie, ci są doskonali i święci. Jeden taki w królestwie Bożym więcej znaczy, aniżeli tysiąc połowicznych lub 75-procentowych. Jakiś opętany przez szatana mówił do św. Jana Vianney: "Gdyby na świecie było trzech takich jak ty, królestwo moje byłoby zniweczone. Wyrwałeś mi 80.000 dusz.
+Jak się dowiadujemy, p. Westenow nie zbywa na sprytnych pomysłach w dążeniu do powiększenia fortuny. Oto bowiem niezleżnie od podwyżki płac robotniczych, o czem obszernie donosiliśmy ‒ podwyższył on ceny wyrobów swych fabryk od 5‒15 groszy na kilogramie, zależnie od jakości. Te wyczyny pana Westenowe są tem charakterystyczniejsze, że eliminuje on całkowicie ze swojej "działalności obniżkowej" uposażenia swoich dyrektorów, których miesięczne pensje wynoszą 84 tys. złotych, podczas gry pensje wszystkich razem wziętych urzędników wynoszą zaledwie 72 tysięcy zł. Jeżeli się jednak zważy korzyści, jakie ci dyrektorzy przynoszą p. Westenowi ‒ to sprawa ich wygórowanych uposazeń jest całkiem jasna. Panowie ci bowiem są tak "gorliwi", jeśli chodzi o pomoc w wyszukiwaniu nowych pomysłów "oszczędnościowych" kosztem robotników, że załoga jego zakładów przemysłowych niejednokrotnie już zwoływała wiece, na których robotnicy protestowali przeciwko skandalicznemu traktowaniu ich przez przełożonych. Jednym z bardzo "zasłużonych" był główny inzynier Glatt, oczywiście Niemiec, który na każdym kroku mltretował robotników-Polaków, doprowadzając ich do rozpaczy. Wreszcie jednak rząd polski nie zgodził się na przedłużenie mu prawa do pobytu na terenie Polski i p. Glatt wyjechał do "Vaterlandu" , z bólem w sercu żegnając się z p. Westenem i uwożąc z sobą 38 tys. zł. tytułem "odszkodowania", nie licząc oczywiście wszelkich innych honorarjów. Sam p. Westen także cieszy się wśród robotników "sympatią", czego dowodem jest fakt wywiezienia p. Westena przez robotników w taczkach, z wszelkimi przepisanemi ceremoniami, oraz śpiewami i okrzykami towarzyszącemi zwykle takim wypadkom. Echa takiej uroczystości odbiły się niedawno w Sądzie Okręg. w Sosnowcu... (b)
+Gadał chłop do obrazu Kolejny raz pytam Pana na ucho, Panie sąsiedzie. Jak Pan myśli, na czym Bytom może jeszcze zrobić interes? Na przemyśle? Niesmaczny żart! Na inwestycjach? Toż to pokwartalnym swedem cuchnie! Na kulturze i sztuce? Może. Chociaż, jak wysokich lotów musiałyby być miejscowe Muzy, aby tu mogły sprowadzić forsę i stac sie napędem lokalnej gospodarki? Na ochronie zdrowia i rekreacji? To już całkiem niegłupie! Może na sporcie? Od lat to powtarzam, lecz na razie bez efektu. Wystarczy jednak zobaczyć, jakie pokłady ukrytej energii grzemią w licznych naszych klubach i ich kibicach. Nie chodzi mi tutaj, oczywiście, o bandycką energię niszczenia niektórych nieokrzesanych młodzianków! Wbrew powszechnej i postępującej biedzie, wiele dyscyplin sportu rozwija sie u nas z zadziwiająca mocą. Ostatnio hokej i piłka nozna swymi sportowymi "wyskokami" przyprawiły o palpitację serca ratuszowych dysponentów gminnej kasy. Czy w tym mieście wreszcie ktoś zrozumie, że sukces sportowy, zwłaszcza w piłce nożnej, daje możliwość zarobienia wielu osobom, miastu całkiem niezłej kasy, a bardzo ważnym personom, dodatkowo zrobienia na tym interesu społecznego i politycznego. Ale najpierw trzeba zainwestować i wiedzieć, które z socjalistycznych instytucji najlepiej wydoić. Nie chełpić się, że wie się jak doić, lecz szybko przystąpić do tego i cyckać, ile wlezie! Chyba, że chodzi właśnie o działanie przez zaniechanie, żeby się nie wyrywać do przodu, siedzieć cicho, niech o Bytomiu nikt nie gada. Wszystko tak zamieszczać, aby nikt nie wiedział, o co tak naprawdę chodzi. Bo, jak mówią wędkarze: w mętnej wodzie najlepiej ryby biorą... Dlatego pozwoli Pan, drogi sąsiedzie, że znów krzyknę: Radni wszelkich opcji politycznych i kategorii! Zróbcie coś wreszcie do końca, bez marudzenia i przysłowiowego pieprzenia w bambus! Jeżeli remontujecie sale gimnastyczne, to wszystkie i bez fuszerki! Jeżeli robicie nowy basen, to wykończcie całość na błysk! Jeżeli ‒ lodowisko, to od dachu po lód! Jeżeli miejski stadion, to nie pytajcie, który nim powinien być: czy ten przy Modrzewskiego, czy na Rozbraku, Czarnych, w Miechowcicach, albo Startu! Przecież już jest ‒ przy ul. Olimpijskiej!!! Kto będzie jeździł na koniec Szombierek na pogórniczy, od początku dzielnicowy obiekt! Jak zorganizować ewakuację zwalczających się drugoligowych kibiców z położonego wewnątrz osiedla pięknego zespołu boisk Rozbraku? Ile tak naprawdę, trzeba zainwestować w stadion Czarnych: w murawę, widownię, budynek klubowy, wjazdy i wyjazdy, aby spełniał on obecne normy? Każdy punkt na stadionie Ruchu Radzionków znajduje się w zasięgu rzutu kamieniem z okolicznych krzaków i tylko dawnej naturze lokalnych kibiców nie zadzięcza obiekt złej sławy. Boisko Startu? Może tak, ale tam dopiero trzeba by było zaangażować totalną forsę, aby obecną dziurę w ziemi doprowadzić do ligowego stanu...
+"W swem dążeniu do Tryestu Niemcy nie podobają się słowianofilom rosyjskim, którzy ma rzą o dotarciu do Adryatyku i patrzą na Czarnogórę jako przyszły powiat państwa carów: instalując się wszakże na Wschodzie idąc do Bagdadu, wchodząc w drogę "azyatom", którzyby na zachodzie może zadowolnili się oparciem o Karpaty i wyzwoleniem "trzech milionów galickich russkich" z pod niegodziwego ucisku polskiego, ale za to chcą panować na morzu Żółtem i zatoce Perskiej, marząc o patronacie nad całą Azyą. Stąd dzisiejsza nienawiść całej niemal Rosyi do Niemców. Nienawiść ta rozhukałaby się swobodnie i w najbardziej politycznych strefach, gdyby jej nie paraliżowało istnienie kwestyi polskiej. Dlatego to nasi "politycy", którzy nic nie widzą prócz antagonizmu rosyjskoniemieckiego, chcieliby znieść kwestyę polską, zlać się bodaj Moskalami, by im powodu do porozumienia z Niemcami nie dawać". (R. Dmowski, "Prz. Wszechp." luty 1902). Dmowski wówczas wiedział bardzo dobrze, co o owych politykach myśleć należy i niebacznie wyjaśniał to swym czytelnikom. To też, gdy w parę lat później opuścił Lwów i wyznawane w nim zasady i hasła, przeniósłszy się do Królestwa Polskiego, po krótkim pobycie w Dumie doszedł do wniosku, że ta polityka będzie dla niego osobiście praktyczniejszą i obwieścił przystąpienie do neosłowiańskiej akcyi "bez zastrzeżeń", mu
+Zwyczaj ten polegał na tem, że trwożne dziewice, kryjące się przed okiem ciekawych, zazwyczaj corocznie w wigilię św. Jana, niewielkie ich grona, złożone z kółka zaufanych przyjaciółek, w towarzystwie swych matek wymykały się przed zachodem słońca w górę rzek, aby tam uchylić tajnej zasłony przyszłych lasów. Oglądając się dookoła, czy ich nieznajome oko nie śledzi, nadobne dzieweczki powierzały falom wody wianki z kwiatów wiosennych, ich rączkami uwite, strojne w stążki i różnokolorowe świeczki, śledząc z trwogą, czy ich biegu nie powstrzyma brzeg, albo zdradny nurt nie pochłonie. Niegdyś do tych tajemnych obrzędów nie przypuszczono nikogo z mężczyzn, ani ojca ani nawet narzeczonego, lecz zdarzało się często, iż młodzian podkradał się skrycie w te miejsca, a gdy ujrzał na wodzie wianek dziewicy wielbionej, rzucał się w nurt rzeki, aby uchwycić wieniec i złożyć go u stóp swojej kochanki. Gdy podstępny wybiegł ze swej kryjówki, wesoły popłoch ogrania dziewczęta a gdy się rzucał do wody, krzyk jeden przerzynał powietrze, i zdradzał czyj wianek jest celem tego popisu, a kiedy wieniec spoczął u stóp ulubionej, płonęły szkarłatem lica dzieweczki i ciche podziękowanie wybiegało z drżących ustek. Wielbiąc starożytne zwyczaje, postanowiono obchodzić ten piękny zabytek przeszłości i w naszem mieście w wigilię św. Jana na stawie p. Rembiasza. - Zabawa milusińskich ze szkółki św. Kazimierza, która odbyła się w ogrodzie p. Jankowskiego 21 czerwca, należy do bardzo udanych. Zarząd szkółki doskonale obmyślił szczegóły, a licznie przybyła publiczność czuła się zupełnie zadowoloną wśród swego milutkiego i małego ludku, który wesoło przemaszerował do ogrodu z ul. Sienkiewicza, jako miejsca zbiórki. W czasie zabawy przygrywała orkiestra wojskowa 70 p.p. a na szczególne podkreślenie zasługują tańce i pląsy wykonane przez szkołę gospodarczą w części popisowej. Wielką rozrywką, wśród wielu innych, był kosz szczęścia, który cieszył się ogromnem powodzeniem. Zabawiano się również sztrzelaniem do tarczy co świadczy, że sport ten zyskuje coraz więcej zwolenników i staje się niemal powszechnym, bez którego żadna zabawa pod gołem niebiem nie może się obejść. Przygotowany obfity, dobry i tani bufet zaspakajał należycie apetyty rozbawionej i licznie przybyłej ne te zabawę publiczności. - Z cyrku. Zjechał tu na kilkudniowe występy gościnne cyrk Kamińskiego, dając wieczorne przedstawienia. Wśród punktów programu zasługują na uwagę sztuczki żonglerskie, które wypadają doskonale, tresura psów pierwszorzędnie wyszkolonych, tańce i piruety tancerek, gimnastyka na trapezie, zato kuplety należały do bardzo niesmacznych i raziły często swą treścią i tonem. - Odra panuje. Zarnica inaczej zwana odrą panuje w naszem mieście. Stwierdzono bowiem dość liczne wypadki schorzenia. Jest to jedna z najczęstszych chorób dziecięcych z wyrzutem skórnym i przebiegiem gorączkowym, bradzo zakaźna i występująca najczęściej w wieku dziecięcym między r. 2 a 10. Przyczyną jest zwykle zakażenie. Roznosicielami zarodka zakaźnego są: wypluty śluz, wydychane powietrze, ślina, łzy i wysiewy skórne chorych na zarnicę. Także spanie pod grubemi pierzynami, przy zamkniętych oknach, brak pielęgnacyj skórnej, nadmierne używanie mięsa i t. d. mogą sprzyjać wybuchowi tej choroby. Higiena jest więc pierwszym warunkiem uniknięcia tej zakaźnej choroby. (Y)
+sięcy ton kierezyny, tzn. nafty o bardzo wysokim punkcie za palnym (77 "fleshpoint"). A przecież oprócz Francuza szło wtedy przed nami jeszcze 15 innych większych i mniejszych tankowców. - Szybkość rozwijającej się akcji zaczynała budzić w nas stopniowo niepokój - mówi Stanisław Freliga. Czy nie zostaniemy przypadkiem trafieni? - Nie odstępowałem radiostacji. Rozgłośnie rozpoczęły nadawanie dość jeszcze chaotycznych wiadomości o ropoczęciu działań wojennych, o agresji Izraela na wszystkich frontach jednocześnie, o bombardowaniu lotnisk i obiektów wojskowych. Radio Kair doniosło o bombardowaniu stolicy ZRA oraz walkach jakie rozgorzały w Jerozolimie i na froncie syryjskim. Nasz konwój parł naprzód. "Djakarta" przyspieszyła nawet szybkość o 4 węzły na godzinę. Tak minęliśmy Małe Jezioro Gorzkie i dotarli na skraj Wielkiego Gorzkiego Jeziora. Około południa rzuciliśmy kotwicę. Konwój został wstrzymany, gdyż od pólnocy, od strony Ismaili, nadchodził konwój z Morza Śródziemnego do Suezu. Szedł w nim m. in. polski statek "Marian Buczek" z ładunkiem do Suezu. Ten także utknął, gdyż podjął się wyładunku. Inne statki tego konwoju wyrwały się z matni. Od naszego konwoju trzy statki oderwały się i poszły sladem tamtych. Przedarły się przez Suez i opłynęły Afrykę dookoła. Zdążyły. Teraz w naszym konwoju zostało już tylko 14 statków ośmiu bander. Tankowce zabrano na pół noc. Nasz pilot, mjr Hamza, kazał nam oczekiwać do 4 rano na rozkaz odbijania. Czekaliśmy - kończy Roman Moller. - O 4 rano wszyscy byliśmy na posterunkach. Nie ruszyliśmy. Około godziny 14 na statek nasz wszedł inny pilot kanału, Polak kpt. Szaub, ale on także nic nie widział. Po
+Wymysły polakożerców. "Pos. Tageblatt" za "Berl. Neueste Nachrichten" powtarza taką bajkę: "W rozparcelowanej przez komisyę jeneralną wsi Dobieszewie w powiecie szubińskim zamieniono tamtejszą szkołę na parytetyczną. Osadnicy składają się z katolickich Polaków i ewangelickich Niemców. Aby ostatnim ułatwić zaspokojenie ich potrzeb religijnych - kościół ewanglelicki w Kcyni jest 12 kilometrów oddalony od Dobieszewa - postanowiono z przyzwoleniem dozoru szkolnego, żeby co 4 tygodnie tamtejszy ewangelicki nauczyciel odprawiał w szkole (!) nabożeństwo czytane. Nadto przybywa tam pastor ewangelicki dwa do trzech razy w roku i wygłasza kazanie także w tej szkole. "Przeciwko temu zwraca się wściekłość (Wuth) Polaków. W różnych petycyach do landrata i rejencyi bydgoskiej starali się o usunięcie tych nabożeństw. Pisali w nich, że rujnują się przez to zamki, drzwi, podłogi i ławki i - dosłownie - że "śmierdzący pot ewangelików zatruwa ich szkołę". Jeszcze jaskrawiej objawia się ich nietolerancja w najświeższym czasie. Na cmentarzu, wyraźnie hypotecznie zapisanym i przez władze uznanym jako protestancki, nie wahał się pewnien Polak odrzeć ze skóry swego padłego konia i go potem zakopać". Z Krakowa donoszą: Sprawa o Morskie Oko zaostrzyła się ponownie. W ubiegłym tygodniu ludzie ks. Hohenloho'ego rąbali las na terytorium spornem, a nieco dalej budują dom z wyciętego w ten sposób drzewa. Je t obawa uzasadniona, że dom ten przeniesiony będzie na grunt sporny. Cel zarówno tego gwałtu, jak i wszystkich poprzednich jest widoczny. Chodzi o zmianę stosunków posiadania, która, według wygodnej teoryi "o fakcie dokonanym" mogłaby decydować przy ostatecznym rozsztrzygnięciu sprawy. Spór ten hr. Zamoyskiego z ks. Hohenlohe'm wszczęty został w roku 1890-ym, a oddana w r. 1897 sądowi polubownemu sprawa ustalenia Granic między Galicyą a Węgrami wzdłuż Morskiego Oka dotychczas nie postąpiła ani jednego kroku naprzód. Nie wiadomo czyja w tem wina, lecz wiadomem natomia t jest, że grunt spornym jest miejscem ciągłych gwałtów ze strony węgierskiej, że władze węgierskie nie czynią nic, by je powstrzymać, a władze austryackie dają wszelkie pozory do sądzenia, iż stan ten bez protestu tolerują.
+Pan rejent, lubo żarliwy wyznawca wiary katolickiej, nie widział w tem nawet materyi do spowiedzi, bo nikt nie jest obowiązany życzyć bliźniemu lepiej niż sobie samemu. A że radził w dobrej wierze tym, co go prosili o radę, o tem wątpić się nie godzi, gdyż i sam sobie inaczej nie radził. Pomimimo znacznych wydatków, pieniądze tak rzęsisto na niego spadały, że z łatwością mógłby wyjść na pana. Ale on brałby za ubliżenie swojemu rozumowi, gdyby wszedł z kim w robotę zupełnie czystą. Wiele rachując na swoją głowę, lubił nabywać dobra zawikłane, zaprocesowane, żeby je potem oczyścić, a w rzeczy samej procesa, kóre wraz z niemi kupował, jeszcze więcej wikłał. Często powtarzał : - niech-no lat kilka pożyję, a po mojej śmierci ogromne miliony znajdą. - A tak pięknie swoje interesa prowadził, że po jego śmierci pokazało się, że miał tytuł dziedzictwa na wielu dobrach, że był aktorem wielu spraw, a długów tyle, że dworek w któtym mieszkał, kilka sprzętów i z dziesiątek kufrów napełnionych dokumatami, składały całkowite jego activum. Taką koleją poszedł i pan Nietyksza, niemniej skory od pana rejenta do facyend podobnego rodzaju. Bo jeżeli tuzinkowi praktykanci jurysteryi zwykle się w krótkim czasie wzbogacali, zawołani łebacy palestry rzadko kiedy jakiś spadek po sobie zostawiali. Byli oni podobni do teraźniejszych sławnych wieściarzy, którym nie tyle chodzi o wygranie robla, ile o to, żeby jakimś głęboko obmyślonym impasem pobudzić wykrzyki zadziwienia próżniaków grę otaczających ; wszystko to robiło się i robi nie dla siebie, ale dla galeryi. Lecz zostawmy na stronie przyszłość tych prawników, a zajmujmy się niemi o tyle tylko, o ile mieli styczność z tem co stanowi tło tej powieści.
+Droga wiodąca ztąd do Pesztu nie była już tak malowniczą, jak ta którąśmy poprzednio jechali. Minęliśmy bo już dawno Tatry; zniknęły piękne szczyty gór, zniknęły bystre potoki; obecnie przejeżdżaliśmy przez kraj zupełnie płaski, wysoko trwą porosły, po którym posiane są gdzieniegdzie wsie i zagrody. Siedzący obok nas w wagonie Węgier, bardzo rozmowny, rozpowiadał nam o bujności miejscowej paszy i rozwodził się obszernie tak nad uprawą gruntów, jak i nad hodowlą bydła, a mówiąc o doskonałości chowu inwentarza w Węgrzech, zaręczał iż trzoda chlewna, a w szczególności paśne wieprze, do takiej dochodza tuszy, że je muszą opasywać żelaznemi obręczami, by się nie rozpłynęły. Widząc uśmiech niedowierzania na naszych ustach na to olbrzymie kłamstwo, które nam przypominało powieści o księciu panie kochanku, towarzysz nasz oburzył się nie żartem i ręczył że za pierwszym zatrzymaniem się wagonu ujrzymy naocznie dowody przekonywające o prawdzie jego twierdzenia. Czekając tedy na zapowiedziane sprawdzenie tego dziwu, prowadziliśmy tymczasem dalszą rozmowę. Młody nasz Węgier, był to zaledwie 21 letni młodzieniec. Zwróciwszy się do innego przedmiotu, opowiadał znowu dziwy o swych osobistych przygodach; twierdził iż w czasie wojny roku 1848 wzięty był do niewoli i ośm lat przesiedział w fortecy. Jakkolwiek słuchałam z zajęciem wszystkiego co nam o tej ciekawej epoce rozpowiadał, nie mogłam jednak wierzyć by on osobiście był już czynnym uczestnikiem ruchu wojennego, rysy bowiem jego zdradzały niepodobieństwo tego współudziału. Jakoż po niejakim czasie, gdyśmy już zupełnie o czem Szasz, (tak się bowiem nazywał młody nasz towarzysz, a trzeba wiedzieć że Szasz po naszemu znaczy orzeł) ile ma lat, na co mi z całą naiwnością odpowiedział, iż zaczął rok 23. Wkrótce jednak postrzegł się widać, iż niepotrzebnie prawdę nam objawił, i jak wysiadł na pierwszej stacyi, tak nam się więcej nie pokzał, lubo tym samym pociągiem jechał aż do Pesztu, gdzieśmy nazajutrz przed południem szczęliwie stanęli i wysiedli do hotelu św. Stefana, tuż nad rzeką, wprost wspaniałego mostu na Dunaju.
+Paryż 26. 5. (AW.) Na zaproszenie Izby Handlowej francusko - polskiej oraz narodowego komitetu doradców handlu zagranicznego grono wybitnych przemysłowców i kupców odbyło w Paryżu naradę w celu ustalenia warunków, w jakich przemysł i handel francuski mógłby wziąć udział w Targach Wschodnich we Lwowie, które otwarte zostaną we wrześniu br. - P. Maurycy Vieniro, attache handlowy przy poselstwie francuskim w Warszawie zaznaczył, że na ostatnich Targach Wschodnich we Lwowie przemysł francuski był bardzo skromnie reprezentowany. Obecnie należy to bezwarunkowo naprawić, ponieważ w Polsce towary francuskie w szerszym zakresie, poza niektórymi towarami zabytkowymi, jak wina, perfumy, galanterja, są prawie nieznane. Ten stan rzeczy należy zmienić, tymbardziej, że ostatnie zarządzenia rządu polskiego w dziedzinie przewozu i sposób uskuteczniania wpłat usuwają dotychaczowe ograniczenia. Przemysł francuski może z powodzeniem współzawodniczyć na rynkach polskich z przemysłem niemieckim. P. Vicaira zwrócił uwagę na należytą organizację reklamy wyrobów francuskich, które powinny być wystawione w możliwie najkorzystniejszem i najbardziej zachęcającem do kupna świetle, aby przyciągnąć nabywców nietylko z Polski ale i z Rumunii, Ukrainy i innych krajów wschodnich, które wysyłają swoich przedstawicieli na Targi Wschodnie. P. Vicaire zakończył swoje przemówienie tem, że Polska przedstawia dla wywozu francuskiego duże pole zbytu, zwłaszcza po wejściu w życie niedawno zawartej konwencji handlowej polsko - francuskiej. W najbliższym czasie zostanie powołana komisja złożona z przedstawicieli Izby Handlowej francusko - polskiej, komitetu narododwego doradców handlu zagranicznego Francji oraz komisji wystawowej urzędu handlu zagranicznego; zadaniem te komisji będzie badanie spraw związanych z organizacją wystawy towarów francuskich na Targach Wschodnich Przedstawiciel poselstwa polskiego Łubieńsk
+Petersburg, 7. grudnia. (Zawieszenie wypłat banku cesarskiego.) Stosunki finansowe rosyjskie zwracają teraz na siebie w wysokim stopniu uwagę publiczną. Pragnąc podnieść kurs biletów bankowych rosyjskich, rząd w miesiącu maju 1862 roku polecił wymianę ich na imperyały. W tym celu zawarto w Anglii pożyczkę na 15 milioinów funtów szterlingów. Jakoż kurs biletów w istocie znacznie się podniósł. Popyt na złoto w obec wypadków w Polsce tak się jednak powiększył, iż bank cesarski w roku bieżącym zmuszony był do zaprzestania wymiany biletów na złoto i od dnia 6go sierpnia b. r. tylko srebrem je wypłacał. Lecz i to na nie się nie przydało, kurs biletów bankowych spadł wnet o 10 procent. Teraz rząd widział się spowodowany do zupełnego zaprzestania wymiany biletów bankowych na srebro lub złoto. Łatwo wystawić sobie można, ile krok podobny przestraszył giełdę i stan handlowy. Petersburg, 8. grudnia. (Pojmanie dwóch żandarmów polskich.) Kuryer wileński pisze, że z rozporządzenia władzy powiatu Łomżyńskiego gubernii Augustowskiej wysłany był na zwiady w okolice m. Sokoły praporszyk Ochondżanów z kilkoma kozakami. W karczmie wsi Bruszewa Ochodżanów przyaresztował dwóch żandarmów wieszających : Jana Konopkę za wsi Osy-Gasnuk i Jana Kuleszę ze wsi Bruszewa. Przyaresztowanie to dokonanem zostało pomimo małej liczby kozaków i obecności w karczmie mieszkańców miejscowych, sprzyjających powstaniu. Nazajutrz mieszkańcy m. Sokoły przyszli do tamecznego naczelnika wojennego porucznika Szupty z podziękowaniem za przyaresztowanie dwóch zbrodniarzy, z których Konopka znany był jako człowiek, który powiesił dzisięć niewinnych ofiar. Oba przestępcy znajdują się teraz pod strażą w m. Białystoku i oddani są pod sąd wojenny. Jenerał Murawiew za tę skuteczną czynność p. Ochodżanowa przeznaczył mu gratyfikacyą w kwocie rs. 150 jednorazowie, a podoficerowi kozackiemu i dwóm żydom, którzy znajdowali się przy pomienionym oficerze, po rubli 50 każdemu. (Zniesienie kościoła rzymsko - katolickiego.) W Kijowskiej Gazecie uniwersyteckiej ogłoszony został protokół rady uniwersytetu, którym zdecydowano prosić o wstawienie się kuratora okręgu naukowego, względem zniesienia uniwersyteckiego kościoła rzymskokatolickiego, tak dla tego że po zwinięciu etatu profesora teologii wyznania rzymsko - katolickiego, kościół ten pozostaje bez proboszcza, jako też i dla tego, że istnienie jego nie jest już koniecznem w obecnym czasie. Liczba studentów tego wyznania stale się zmniej-
+Nic nie wywołuje u kibiców piłkarskich w Hiszpanii tak wielkich emocji, jak ligowe potyczki Barcelony z Realem Madryt. Do tego klasyku hiszpańskiej ekstraklasy dojdzie w sobotę w Barcelonie. Mecz na Camp Nou odbędzie się w ramach 30. kolejki rozgrywek o mistrzostwo kraju. Po 29. seriach spotkań w tabeli prowadzi Valencia, która zgromadziła dotychczas 53 punkty. O punkt mniej ma w dorobku broniący mistrzowskiego trofeum Real Madryt. Barcelona z 46 punktami plasuje się na piątej pozycji. Spotkanie z Barceloną ma dla "Królewskich" prestiżowy charakter. Przygotowaniom do tego meczu poświęcili oni cały tydzień. W meczu Ligi Mistrzów trener Vicente del Bosque dał odpocząć ośmiu piłkarzom z podstawowego składu. Gracze ze stolicy wszystkie siły szykują na mecz z Katalończykami. Barcelona i jej trener Carlos Rexach są ostatnio głośno krytykowani za wyniki znacznie poniżej możliwości i ambicji klubu. Do lidera Primera Division "Barca" traci już siedem punktów. W Champions League nie udało się jej pokonać Liverpoolu i sprawa awansu do ćwierćfinału ciągle jest otwarta. Mecz będzie okazją do rywalizacji dwóch najlepszych snajperów ekstraklasy. Fernando Morientes z Realu ma w dorobku 16 goli, a Holender Patrick Kluivert z Barcelony zdobył jedną bramkę mniej. W rundzie jesiennej Real na własnym stadionie, po bramkach Morientesa i Luisa Figo, wygrał 2:0. Real w walce o tytuł mistorzwski liczy na pomoc lokalnego rywala - Rayo Vallecano, które w najbliższej kolejce podejmować będzie lidera z Walencji. Gospodarze zajmują ostatnie miejsce w tabeli i dla nich każdy punkt ma ogromne znacznie.
+Od lektury wieści z dalekiego świata w krakowskim dzienniku "Czas" odrywa się podróżny w dworcowej poczekalni. Ziemie polskie. Kąt Trzech Cesarzy, granica trzech zaborów i miejscowość Granica (obecnie, od 1925 r., stacja Maczki, obszerny, reprezentacyjny budynek, lecz nie tylko tu odbywają się kontrole i rewizje. W pobliskiej Szczakowej pasażerowie mieli przesiadki i w czasie oczekiwania na właściwy posiąg byli pilnie, choć dyskretnie, obserwowani, nawet ci spośród nich, którzy przeszli przez sito kontroli w Granicy i teraz, odetchnąwszy, już na terenie Galicji, mogli popełnić nieostrożność. Od Szczakowej więc 9 października 1012 była śledzona dwudziestodwuletnia, przyzwoicie ubrana kobieta w charakterystycznej rotundzie koloru bordo. W pociągu do Krakowa miała zachowywać się dziwnie. Burkliwa wobec zagadujących ją współpasażerów, zdradzała rozdrażnienie, zdaniem kolejowych szpicli, nieadekwatne do zalotów pociągowych flirciarzy. Czy to wystarczyło, żeby ją aresztować? Hm! Albo policyjni agenci, pracujący w strojach cywilnych, mieli nosa, albo dama już była wcześniej śłedzona i w tej sztafecie przekazywano sobie pałeczki. Coraz bardziej wzburzona składała sprzeczne zeznania podczas przesłuchań w dyrekcji policji. Tego samego więc dnia zarządzono rewizję. W bagażu śledzonej korespondencja z wyższym sztabowym oficerem w Warszawie. Prócz tego nieliczne adresy osób, których nazwiska nic nie mówią policji. Ale! Czujność i jeszcze raz czujność! Być może należą one do tych, których zamierzała wciągnąć do roboty szpiegowskiej, lub już ich wciągnęła...? Tak, ma dwdzieścia dwa lata, potwierdza, i nazywa się Florentyna Siemiątkowska. Pochodzi z Warszawy. Jeden ze śledczych, młody wysoki blondyn, obdywający praktykę w komisariacie kolejowym, zaznaczył, że nie należy dopuścić do lekceważenia tej kobiety, która - co podkreślił - bez wątpienia
+ły po pustej jego głowie, gdy ojciec nagle przerwał to milczenie, a wstrzymawszy łzy, uroczystym i czułym rzekł głosem: "Więc jedźcie kochane dzieci w Imię Boskie do stryja waszego." - Na te słowa Karol z bolesnym jękiem rzucił się na szyję ojca, powtarzając z płaczem: "Nie, nie o ojcze najkochańszy! Ach nie! ja się z tobą ojcze najdroższy rozłączyć nie mogę, póki nie będę miał pewności, że cię jeszcze szczęśliwym oglądać będę. Wszakże jeszcze masz czas do lepszego namysłu, ja w tym momencie nie jestem w stanie powiedzieć wszystkiego, co czuję.- Mógłżebym cię słabego opuścić? jestże co na świecie, coby mnie dziecko skłonić mogło do opuszczenia kochanego ojca ! jeszcze w tym wieku ! w takiej biedzie ! w takiej słabości ! wszakże nam teraz niczego nie brak. Bóg nam dotąd dopomagał, ach ! dopomoże i dalej;" - więcej mu łzy i jęk mówić nie dały. - Płakało i serce ojca, tem przywiązaniem i czułością dobrego dziecka zmiękczone, wstrzymywał się przecież jak mógł od płaczu, a zaspakajał chłopczyka; i gdy ten zwolna płakać poprzestał, zaczął mu ojciec w czuły a łagodny sposób wystawiać, iż odpychając od siebie takowe szczęście, wyrządzałoby się wielką niewdzięczność Panu Bogu, który przez ludzi, wzdudzając w ich sercu czułość, lituje się nad nami ; - w końcu dodał : "Jeżeli to jest wola Pana Boga, to się jeszcze szczęśliwie zobaczymy ; jeżeli zaś nie - to twoje pozostanie tu, kochany synu, może wprawdzie uprzyjemnić mi życie, ale przedłużyć nie może. Bo czyżby mnie ciągle twój i brata twojego los nie nabawiał kłopotu ? - Nie ! kochane dzie-
+202 akurat na trzy lata przed tą bitwą Maciejowicką; bo trzy jak powiadam to już moja liczba szczęśliwa lub fatalna ale zawsze feralna. Miałem ci jeszcze wtenczas obie ręce na swojem miejscu bo dzisiaj, mocium panie, jużbym się tak nie spisał. Książe Józef, świeć panie nad jego duszą, właśnie zjechał do puszczy Białowieskiej z licznym pocztem panów myśliwych a w której ja podonczas byłem jednym z stażników. Zjechał zaś był dla polowania na żubry które bić miano na królewskie podarki dla jakichś tam gabinetów naturalnych : szwedzkich, duńskich, saskich, bawarskich i już nie pomnę jakich. - "Mości strażny Hołoto, rzekł do mnie pan nadstrażny, trzymać będziesz pocztę przy Księciu jegomości ! Oczyż w koło i uszy do góry ! Waść rozumie co to ma znaczyć ! a owoż ledwo nas rozwiedziono po stanowiskach, i pryzgę swoją poczęły ; aż tu mocium panie w miejscu żubra sadzi niedźwiedzisko w prost na księcia Józefa a za nim tuż w te tropy niedźwiedzica i niedźwiedziątko. Książe Józef trzask w tę kupę z dwururki ale chybił. Mnie się lepiej z mojej pojedynki udało, bom strzał cały włoił jegomości po pod sama lewą łopatkę. Ryknęło niedźwiedzisko na całą puszczę, ale się powaliło na ziemię. - Widząc to niedźwiedzica obces, mocium panie na księcia i już na tylne łapy się zrywa. Nie było czasu do nabicia ni do namysłu, więc wprost na nią z kordelasem z za pasa i jak dżgnę moją jejmość w sam środek piersi aż z okropnym rykiem przewaliła się także. Zgłupiałe niedźwiedziątko przycupnęło na dwóch łapkach, jakby do pacierza za ojczulka i matulę; a więc czasu nie tracąc, łap panicza lewą ręką za gardło a zaś prawą kordelasem pod serce, aż się także z duchem swym rozstał. Sańćże podobało się Bogu, aby wszystko troje je tutaj pan widzisz, razem mi ku wygodzie i ozdobie na stare lata służyło. - Piękne były wszystkie trzy futra ale jużto niejpiększniejsza na ścianie któremu pewnie jeszcze dodawały okrasy w pięknym porządku porozwieszane na nim bronie i przybory wojenne i myśliwskie. I to także miłe sercu pamiątki, mówił znowu ciągnąc dalej swe opowiadania Hołota. Ta tu pojedynka i ten kordelas to te właśnie sprawce śmierci tych tu trójga rozciągniętych niebożąt, - a zaś ta na prawo dwururka to ta sama, z której książe Józef
+Piotr Węgrzyn z Haczowa 1,2 gęsi emdeńskich, Leander Sas Hoszowski z Psar 1,2 kur PlymouthRocks, Kółko rolnicze w Wojutyczach 1,2 indyków amer., Marya Zurowaska z Kurdwanówki 1,1 królików srebrzystych, Longin Kornaszewski, nauczyciel z Zielonej 1,1 królikow srebrzystych, Józef Werner, ogrodnik z Jasła 1,2 kur Minorek czarnych, Franciszek Nowakowaski z Rakszawy 1,1 królików wiedeńskich, Włodzisław Dyrcz, nauczyciel z Pcimia 1,1 królików srebrzystych, Wojciech Stanula, nauczyciel z Samocic 1,2 indyków amerykańskich, Juliusz Siekierski, kierownik szkoły w Łazanach 1,1 królików srebrzystych, Kółko rolnicze w Jasieniu, p. Brzesko, 2 gęsi emdeńskie i 1 samicę królika srebrzy stego, Artur Kornaszewski w Rożnowie 1,2 indyków amerykańskich, Marya Schwarcowa z Suchodołu k. Krechowic 1,2 indyk. ameryk., Herman Mikołaj z Skałatu 1,2 kur Langshan czarnych, Maciej Malacina z Poronina 1,2 kur włoskich kuropatwianych, Jan Wójcik z Haczowa 1,2 kur zielononóżek, ks. Władysław Bozyński z Drarchowa 1,2 kur włoskich białych, Marya Wolska z Dołegi 1,2 gęsi pomorskich, Józef Stefański z Gromca 1,2 indyków amerykańskich, Kółko rolnicze w Turce k. Kołomui 1,2 kur Langshan czarnych, Leon Bernard w Poance Karol 1,1 królików belgijskich, Piotr Biało z Chmieowa 1,2 indyków amerykańskich, Filia podolska kraj. Tow. drobiu w Tarnopolu 1,2 kur Vyandottów złotych, Jan Reyman z Siedlisk koło Chorosnicy 1,2 kur włoskich białych, Kazimierz basta z Krasnego Lasocic 1 gęsi emedeńskich, Franciszek Piechnik z Krasnego lasocic 1 gęsiora emedeńskiego, Kółko rolnicze w Jazach 1,2 kur Langshan czarnych, Józef Stefański, kierownik szk. z Gromca 1,2 kur Langshan czarnych, Kółko rolnicze w Janowicach k. Zakliczyna 1,2 gąsi emedeńskich, 1,1 królików srebrzystych, jan Pieklus, rolnik z Pisar 1,2
+pokryć prędzej koszta i dla tego two year olds od początku sezonu są dopuszczone do biegania, jednak rezultaty, otrzymane przez wygórowane stosowanie tej zasady, nie są dość świetne, aby się nadawały do naśladowania. Nie mniej w pierwszym tygodniu sierpnia widzieliśmy próby więcej, niż osiemdziesięciu two years olds i sądząc z ogólnego rezultatu, nie zauważyliśmy nic wielce wybitnego, najwyżej trzy lub cztery źrebce wyróżniają się z pomiędzy tych, zaledwie podciągniętych debiutantów. Wyjątkowa susza tego lata nie dozwoliła im dać dużo roboty i należało postępować z tem większą ostrożnością, że prawie wszystkie te młode konie są późne, a ich rozwój był bardzo powolny. Przedewszystkiem dwóch synów Energy'ego "Commandeur" i "La Grange" zwraca na siebie uwagę. Pierwszy, który dzień po dniu odniósł elektryzujące zwycięztwa w Vincennes i Maisons Lafitte, jest bardzo ładnym i dobrze postawionym źrebczykiem, spłodzonym przedwcześnie przez "Princesse Catherine", jedną z najlepszych matek, jaką posiadamy we Francyi; nazwiska "Katarzyny", "Clovera" i "Clamarta", które ona dała są tego dowodem. Wskutek nieprawidłowości urodzenia "Commandeur" jest jeszcze małego wzrostu i delikatnego organizmu, ale jest w nim materyał na dobrego konia i jeżeli nie nadużyją go, może oddać usługi właścicielowi swemu, p. E. Blanc. "La Grange" jest więcej imponujący, a przedewszystkiem silniejszy, zdaje się, iż odziedziczył szybkość swego ojca i wytrwałość, którą matka jego "La Noue" przelewa na swe potomstwo. Sposób, w jaki wygrał nagrodę Du premier pas w Caen, wykazuje jego prawdziwą wartość, a jednak, aby był zupełnie sobą, musi jeszcze zyskać z dziesięć funtów. "Lagrange" wychował się w La Celle Saint Clou, gdzie podczas swojego krótkiego pobytu "Energy" złożył niezwykłe dowody żywotności i rzeczywistej dzielności. Żaden ogier nie dał tyle potomstwa, któreby galopowało w dwóch latach, a wiadomem jest, że pomimo swej nerwowości zachowują się jeszcze bardzo dobrze w trzecim sezonie treningowym. Pomiędzy młodemi końmi, które debiutowały obecnie, należy jeszcze postawić na pierwszym miejscu "Barbarę", śliczną źrebicę po "King Lud" i "Histeria", bardzo symetryczną, rosłą, o doskonałychk ończynach i zupełnie racing like. Źrebica ta jest zaledwie podciągnięta, ale, jeżeli będzie się rozwijać dodatnio, stanie się prawdopodobnie jedną z najlepszych klaczy w swojej generacyi, a przychówku tego, po jego pierwszych występach, osądzić jeszcze nie można i dopiero po ukończonym sezonie w Deauville będzie można wydać o nim są więcej wyczerpujący.
+Ponieważ p. Feldman mało miał sposobności do stykania się z naszą kolonją, uważamy to sobie za obowiązek zaznaczyć, że przeszło trzyletnia jego działalność w stolicy Niemiec była nader różnorodna i energiczna. Czy to jako redaktor wydawnictwa "Polnische Blatter" czy to jako autor tak wartościowego i źródłowego dzieła jak "Historia idei polskiej", czy to nakoniec jako niezwykle bystry i dobrze orjentujący działacz i pośrednik polityczny - wszędzie p. Feldman położył pod względem informowania co do nas opinji publicznej w Niemczech wielkie zasługi, które zostały też formalnie uznane przez Radę Regencyjną. Jak każdy wybitny człowiek u nas, tak i p. Feldman posiada niechętnych i przeciwników politycznych - ale nikt nie odmawia mu wielkiej ruchliwości i pracowitości, nikt zaś nie ma prawa kwestjonować jego wielkiej a bezinteresownej miłości do sprawy polskiej. - Przymusow[?] zatrudnian[?] inwalidów wojennych. Wśród szerega zrządzeń na korzyść inwalidów wojennych wyłoniła się jako niezwykle sporna kwestja ich przymusowego zatrudniania, jakiego domagają się pracownicy i inwalidzi sami, a które żywo zwalczają pracodawcy. Przymusowe zatrudnianie inwalidów wojennych polegać ma na tem, aby przedsiębiorcom nałożyć obowiązek zatrudniania w swych przedsiębiorstwach pewnego procentu inwalidów wojennych. Ze strony pracodawców nie brak coprawda zapewnień przychylności dla inwalidów, nie chcą atoli słuchać o jakimkolwiek przymusie, pragną oni i przyrzekają zatrudniać inwalidów wojennych jedynie dobrowolnie, z czego niewiele znowu obiecują sobie inwalidzi. Wydział parlamentarny dla spraw opieki nad inwalidami opowiedział się niedawno nikłą bardzo większością przeciw zaprowadzeniu przymusu, ze strony zaś wolnych związków zawodowych twierdzą, że taki wynik głosowania możliwy był tylko dla tego, iż znaczna część zastępców pracobiorców nie mogła uczestniczyć w obradach z powodu innych ważnych zajęć. Na zebraniu zarządów związków zawodowych uchwalono jednomyślnie domagać się koniecznie prawa, któreby zmuszało pracodawców do zatrudniania inwalidów.
+Niedziela w Ustce będzie przebiegała pod znakiem piłki nożnej. Najpierw o godz. 15 podopieczni trenera Tadeusza Spionka spotkają się z gdańską Lechią, a zaraz po nich dojdzie do pojedynku między miejscowym zespołem oldboyów MOSiR z holenderskimi rówieśnikami. Trzecioligowców czeka niezwykle ciężki mecz. Na początku rozgrywek, gdańszczanom specjalnie się nie wiodło, ale ostatnio zdają się być w dobrej formie. Dowodem ich dodobrej gry jest pogrom Kasztelana Papowo Biskupie 7:0. Co prawda Kasztelan gra słabiej niż w ubiegłym sezonie, jednak trudno na podstawie ich porażki przewidzieć czy Jantar jest w stanie zapobiec podobnej klęsce. Ostatni mecz z Goplanią sygnalizował, że ustczanie mogą sprawić niesopdziankę i być może sprawią już w niedzielę przed własną publicznością. Tak się składa, że do słabego Kasztelana wyjedzie Pogoń Lębork, współlider rozgrywek. Lęborczanie tylko gorszym stosunkiem bramek ustępują Kaszubi z Kościerzyny. Trener Waldemar Walkusz na pewno nie popuści lekką ręką okazji do zdobycia trzech punktów. Byłoby dobrze, gdyby zespół z Lęborka postrzelał sobie na papowską bramkę i zniwelował jednobramkową przewagę Kaszubi, która wyjedzie na trudne spotkanie do Malborka z tamtejszą Pomezanią. Przedstawiamy zestaw par siódmej kolejki: Jantar Ustka - Lechia Gdańsk (niedziela 15), Kasztelan Papowo Biskupie - Pogoń Lębork (sobota 16), Radło Kwidzyn - Goplania Inowrocław (s.16), Olimpia Grudziądz - Czarni Nakło n. Notecią (s.16), Arka Gdynia - Wierzyca Starogard Gdański (s. 17), Chemik Bydgoszcz - Bałtyk Gdynia (s.12), Zatoka Braniewo - Brda Bydgoszcz (s. 16), Pomezania Malbork - Kaszubia Kościerzyna (s. 16), Stolem Gniewino - Gryf Wejherowo (s. 16). (mar)
+zmieścić choćby pobieżny tylko opis udekorowania. To też wolę przesłać go dzisiaj. Zacznijmy od dworca kolei Karola Ludwika. Bogacz to prawdziwy towarzystwo tej kolei - nic też dziwnego, że dekoracya dworca i drogi od dworca przedstawia się prawdziwie wspaniale. Peron zamieniono w ogród, ustawiając pod ścianami całe lasy kwiatów i krzewów. Na filarach peronu powiewają wiązki chorągwi nad uwieńczonemi zielenią herbami państwa i domu panującego, inicyałami imion członków habsburskiej rodziny itp., ściany ozdobione festonami z zieleni, herbami wszystkich miast, przez które kolej przechodzi, i kolejowymi tarczami sygnałowemi. Ciężka aksamitna portyera wskazuje wejście do sali, przez którą cesarz wyjdzie z peronu. Sala ta i całe przejście urządzone z prawdziwym przepychem a bardzo gustownie. Ściany obwieszone ciemnopurpurowym aksamitem i obstawione dookoła kląbami kwiatów i krzewów, obłożonych świeżą darniną. Przy wejściu z dworca - z takiegoż samego aksamitu wspaniały baldachim, po którego obu stronach przygotowano małe trybuny dla dziatwy ze szkoły ludowej na dworcu, utrzymywanej kosztem towarzystwa kolejowego. Z pod baldachimu tego przedstawi się cesarzowu widok prawdziwe wspaniały. Po obu stronach alei, prowadzącej do miasta, szereg gęsto ustawionych masztów z długiemi flagami u szczytów, zdobnych wiązkami chorągwi nad herbem państwa w pośrodku a powiązanych niżej festonami z zieleni. Te tysiące z wiatrem igrających flag i chorągwi o najrozmaitszych barwach, harmonijnie jednak dobieranych - tworzy jakoby ruchome ściany po obu stronach drogi, zamkniętej nadzwyczaj gustownym łukiem tryumfalnym. Zakończony u góry trzema wieżyczkami - na podobiznę herbu miasta Lwowa - jest cały okryty zielenią, na którą w samą miarę rzucono barwy herbów państwa
+Wielkiego dzieła JPana Cuvier i Valenciemmes "Historyja naturalna ryb" wyszły dwa pierwsze poszyty. Dokładność w wykonaniu rycin, równie jak obszerna wiadomość okazana w tekście, mieszczą to dzieło w rzędzie najznakomitszych zjawisk, w wydziale historyi naturalnej. Całe składać się będzie z 15 do 20 tomów in 8vo. z potrzebnemi rycinami, i będzie zawierać opisy, niemniej jak 5000 rodzajów ryb. W dwóch pierwszych wydanych właśnie zeszytach, znajdujemy historyczny rys postępów Ichthyjologii, od jej zawiązania się aż do czasów naszych, i rysy ogólne przyrodzenia i organizacyi ryb. Ryciny wykonane są podług rysunków P. Laurillsrd. Cena każdego tomu z dwóch, wynosi 13 fr. 50 centymów ( 29 złp. gro. 8 ), z kolorowymi rycinami, 8vo, 23 fr. 50 cent. (30 zł. 24 gr.) Król francuski zapisał to wspaniałe dzieło dla swej biblijoteki, równie i Ministrowie spraw wewnętrznych i marynarki. - Na posiedzeniu, na którym P. Puissant został obrany Członkiem akademii, doniósł P. Cuvier o kilku nowo wyszłych dziełach, np. o rozprawie o wodach siarczanych P. Anglade, równie jak o wyjściu 14 tomu nowego Słownika hostoryi naturalnej. Podczas rozwijania kartek głosowania, czytał P. Nobili pismo o szczególnym swym wynalazku, nadawania żelazu i miedzi rozmaitych kolorów podczas lania, i pokazał kilka prób, w których stal w najpiękniejszych i najświetniejszych połyskiwała kolorach, jakie tylko znajdować się mogą na najbardziej upstrzonym obrazie. Kolory przenikają kruszec, i zdaje się, iż pochodzą z chemicznego działania. Na posiedzeniu tem mówiono także o nowym wynalazku sztucznych dyjamentów. Dziennik widowisk wychodzący w Paryżu, niedawno umieścił wiadomość stwierdzoną doświadczeniem, iż do śpiewu mają z natury zdatność mieszkańcy różnych krajów Europy w następującym porządku: Włosi, Rossyjanie a szczególniej Ukraińy, Niemcy południowi, Polacy, Szwajcarowie, Francuzi, Hiszpanie, Portugalczycy, Węgrzy, Niemcy północni, Holendrzy, Duńczycy, Szwedzi, a na koniec Anglicy.
+działkowym przy ul. Łuczniczej w Prudniku ktoś w okresie od 1 lipca do 2 sierpnia ukradł po włamaniu do altanki wózek za 85 zł. ● Z OTWARTEGO SAMOCHODU. Nocą z 24 na 25 sierpnia ktoś ukradł głośnik i wzmacniacz. Samochód stał w stodole w Szymbowicach i był otwarty. ● W LUBRZY PRZYCZEPA. Zginęła w pkresie 23 - 24 sierpnia, przyczepka samochodowa o wartości 50 zł. ● GINĄ ROWERY. Plaga kradzieży rowerów trwa. 25 sierpnia o 13-tej ktoś "zwinął" rower zaparkowany w pobliżu Cedehu przy ul. Sikorskiego w Głuchołazach. Wartość straty - 1.500 zł. ● WŁAMANIE DO RESTAURACJI. Nocą z 25 na 26 sierpnia ktoś włamał się do restauracji w Trzebinie, kradnąc alkohol, papierosy, pieniądze. Łącznie straty 0 2.350 zł. ● JAK ROWER Z MOTOCYKLEM. 26 sierpnia o 14.45 w Nowym Świętowie kierujący rowerem w stanie nietrzeźwym mieszkaniec Głuchołaz był ciągnięty motocyklem MZ, po czym motocyklista oddalił się, zabierając ze sobą rower. Na miejscu został rowerzysta z obrażeniami ciała. ● ROZBIŁ SZYBĘ. To specjalnośc Głuchołaz, co jakiś czas ktos rozbija tu szyby. 27 sierpnia o 22.35 przy ul. kościuszki nieletni (o tej porze poza domem!) rozbił szybę wystawowa w sklepie. Straty wyniosły 350 zł. ● WYKORZYSTAŁ POWÓDŹ. Nocą z 27 na 28 sierpnia w Moszczance sprawca kradzieży wykorzystał osunięcie się ziemi na skutek powodzi i ukradł 15 metrów kabla komunikacyjnego, należącego do "Telekomunikacji Polskiej" za ponad 300 zł. ● DOZÓR. 28 sierpnia prokurator rejonowy w Prudniku zastosował dozór policyjny w stosunku do mieszkańca Prudnika, który znęcał się nad rodzicami. ● WŁAMANIE W CHARBIELNIE. Nocą z 27 na 28 sierpnia ktoś włamał się do sklepu spożywczo-przemysłowego i ukradł kawę, papierosy, bilon - razem 372 zł. ● Z RUDZICZKI W ŚWIAT. Odjechał ktoś nieznany rowerem górskim za 500 zł 29 sierpnia. Drugi rower górski następnego dnia zginął w Laskowicach wieczorem, po 20.30. Strata wyniosła 545 zł. ● WŁAMANIE NA PARKINGU. Leśnym pod Smolarnią. 31 sierpnia do vw busa ktoś się włamał i ukradł miernik ochrony przeciwpożarowej, butle turystyczną, dokumenty. Straty - 3.110 zł. ● NOCNY RABUŚ. Z 30 na 31 sierpnia złodziej włamał się w Prudniku do sklepu przy ul. Gliwickiej. Jego łupem padły 3 radiootwarzacza za 1.550 zł.
+protestu (?) zmuszony był - jak pisze "Dzien. Pozn." - do darcia pierza i przebierania gruchu. Zarobione tym sposobem 1 markę 60 fen. przekazał p. Bolewski na koszta wysyłki tutejszych dzieci szkólnych. * Artysta-recytator p. Artur Zawadzki, który z wielkiem powodzeniem występował we Lwowie, Krakowie, Warszawie i innych miastach naszych, przybył do Poznania i w przyszłą sobotę i niedzielę wygłosi w teatrze naszym kilka humorystycznych monologów Gawalewicza, Fiszera i swych własnych utworów Publiczność naszą zachęcamy jak najusilniej do licznego zebrania się w tych dniach w teatrze naszym - p. Zawadzki wszędzie bowiem zyskał jak największe uznanie. * Towarzystwo krawców w Poznaniu urządza w niedzielę dnia 22 czerwca r. b. zabawę letnią w Parku Witoryi. Program : 1) Koncert, 2) Gra fantowa, 3) Kulanie kręgli, strzelanie do tarczy i wyścigi (gry prem. dla Panów, 4) Tłuczenie garnka i zarzucanie obrączek (prem. dla Pań), 5) Gry towarzyskie 6) Polonez dla dzieci połączony z puszczaniem balonów i rozmaitych figur, 7) Tańce. Wieczorem oświetlenie ogrodu przez ognie sztuczne i bengalskie. Wymarsz z muzyką punktualnie o godz. 1 z południa z mieszkania przewodniczacego p. K. Chojnackiego Długa ul. 11. Na powyższą zabawę zaprasza uprzejmie szan. gości jako też i członków - Zarząd. * Z okolicy Kórnika i Bnina donoszą nam, że we wszystkich wsiach okolicznych panuje między dziećmi szkalratyna i dyfterya, która licznie zbiera ofiary. W samem Mieczowie umarło kilkanaście dzieci. Mimo tego szkoły nie są pozamykane a przez to zaraza się szerzy coraz bardziej. Zwracamy na to uwagę władz policyjnych - bo, jeżeli się nie mylimy, istnieją pod tym względem odpowiednie przepisy sanitarno-policyjne. Jako konieczny środek uważamy rozporządzenie, że skoro się jedna z powyższych chorób zjawi w rodzinie nauczyciela, lub w ogóle w budynku szkólnym, winienby nauczyciel sam, nie czekając polecenia od przełożonej władzy, zawiesić tymczasowo naukę w swej szkole. Rozporządzenia władz przełożonych przychodzą zazwyczaj za późno, gdy już dzieci szkólne rozniosą chorobę po całej gminie. Tak się stało w pewnej szkole pod Bninem. Sądzę nawet, że ani władza policyjna, ani sąd nie mógłby karać rodziców za zmudę szkólną, gdyby nieposyłali swych dzieci do szkoły, w której panuje dyfterya lub szkalratyna. Jeżeli zaraza ma być odpowiednio zwalczana, winny też być zastosowane energiczniejsze środki desinfekcyjne. Pod tym względem albo nie, albo mało co się robi. Tu potrzeba ścisłego dozoru a w razie potrzeby nawet przymusu policyjnego. Gdzie rodzice są za biedni, aby módz sami przeprowadzać odpowiednią desinfekcyą, tam powinna gmina przyjść w pomoc. * Subhasta Nowejwsi. Otrzymujemy z prowincyi następujące pismo : "Nie udało się dotychczas komisyi kolonizacyjnej nieczego nawet w przybliżeniu, tak tanio nabyć, jak Nowejwsi dnia 7 czerwca r. b., bo mimo to, a raczej dla tego, że pomiędzy licytantami znajdowało się dwóch Polaków. W ogóle stawiło się do subhasty, która się w miejscu odbyła, następujących 5 reflektantów : 1) Zastępca landszafty adwokat v. Werthern. 2) Zastępca banku koźlińskiego p. Krauthofer.
+Poznań (Wypadek samochodowy.) W 18. b. m. około godziny 4 po południu samochód wyścigowy Łd. 521 z Poznaniu na szosie kórnickiej, tuż przed Gądkami, spotkał się na skręcie z powózką. Na sygał szofera woźnica powózki zamiast na prawo skręcił na lewo, Szofer, widząć niebezpieczeństwo, usiłował w ostatniej chwili zatrzymać samochód na miejscu, miało to jednak ten skutek, że samochód w mgnieniu oka, prawie że w powietrzu zrobił młynek, uderzając kilkakrotnie z taką siłą o drzewa, że jedno z nich, dość grube, popękało aż po górne konary. Samochód zarył w ziemie, tył jego potrzaskany zupełnie. Siedząca w samochodzie młoda panna wyleciała jak z procy na środek szosy, doznając - jak się zdaje - silnych obrażeń wewnętrznych i ciężkich okaleczeń głowy. Wyleciał również szofer, ale tak szczęśliwie w rów, że nic sobie nie zrobił; dwaj pozostali panowie, właściciel samochodu i jego kuzyn doznali tylko lżejszych obrażeń, uchodzac obronną rękę z wypadku. Wypadek byłby pociąnął za sobą może dalsze skutki, ponieważ inne samochody, pędząc na tej ożywionej s zosie w szalonej jeździe, nie zwalniały na wsi i na skręcie, tak że cudem tylko niejako nie najechały na rozbity na szosie samochód. Władze policyjne czy też powiatowe powinny koniecznie w to wkroczyć i nakazać szoferom na skrętach jak również na wsiach zwalniać biegu, szoferzy wyprawiają bowiem po szosach istne orgie wyścigowe, jakby drwiąc sobie z życia ludzkiego. Niemniej do surowej odpowiedzialności sądowej powinno się pociągnąć tych wszystkich, jak w tym wypadku ów właściciel powózki, wymijają w sposób nieprawidłowy, wywołując tem tak fatalne następ-
+czas trochę marnego węgla . I w skałach odkryto skamieniałe rośliny i zwierzęta ! A więc było tam kiedyś życie, nie zawsze same lody ! Jak dawno ? Ileż tajemnic kryje nasza ziemia ? Morze dookoła owego kontynentu jest pełne życia . Woda zabarwiona czasem na żółto, czasem aż na brązowo zawiera malutkie żyjątka, które można widzieć tylko przez powiększające szkło. To pożywienie dla drobnych raczków i innych podobnych stworzonek, a one są pożywieniem dla rybek, rybki dla ryb, a ryby dla fok, delfinów, ptactwa wodnego, zwłaszcza dla milionów pingwinów. Znajdzie się tam pożywienie również dla wielkich, największych na świecie stworzeń zwanych wielorybami... Oprócz zimna - najgorszą dla istot żyjących plagą są tam szalone wichury. Powiadają badacze, że rzadko jest tam dzień bez wiatru, że zwykle wiatr wieje z szybkością większą niż 50 kilometrów na godzinę, a wichury o sile huraganowej, 100 do 150 km na godzinę są zjawiskiem częstym. Deszczu nigdy nie ma. Pada za to śnieg, ale nie pada go zbyt wiele. Nigdy tam śnieg nie twardnie w skorupy, bo zawsze jest bardzo zimno, śnieg jest "suchy". I prawie nieustannie podróżuje z wiatrem, tworzac szalone zadymki. I te zadymki zwiewają wiele śniegu do morza, gdzie powoli topnieje. Inaczej Antarktyda miałaby sniegu coraz więcej i więcej . Nie topnieje na lądzie, nie spływa jak woda deszczowa do morza . Spływają a raczej ześlizgują się do morza zwały śniegu tam, gdzie jest odpowiednia spadzistość. Takie "rzeki lodowe", znane z wielu gór na świecie, zwane są lodowcami. W obecnym roku, jako że to tak zwany rok "geofizyczny", czyli przeznaczony na zorganizowane prace naukowe, przebywa na tym niegościnnym lądzie kilka wypraw naukowych. Są więc uczeni amerykańscy, angielscy, australijscy, argentyńscy, chilijscy, francyscy, nowozelandcy i rosyjscy. Pozakładaliswe bazy w różnych czę-
+Jeszcz mniej przekonywującym jest wysuwany nieraz u nas argument o możliwości użycia piętra na składowanie długoterminowe, gdyż w tym wypadku przekreśla się najbardziej istotną zaletę hangaru piętrowego - oszczędność w terenie przy nabrzeżach. Składowanie długoterminowe o wiele racjonalniej może być rozwiązywane przez kilkupiętrowe składy specjalne do tych celów budowane na terenach mniej cennych, niż przez hangary nabrzeżne, których przeznaczeniem jest służyć bezpośrednim celom przeładuknu przez składowanie tylko częściowe i możliwie najkrótsze. Użycie cennych terenów przy nabrzeżach na cele długoterminowego składowania, znajduje uzasadnienie jedynie w specjalnych warunkach, a mianowicie wówczas, gdy isniejące w porcie nabrzeże ze względu na zbyt małą głębokość lub ze względu na modernizację układu portu staje się przestarzałe i jest wycofywane z eksploatacji w ruchu morskim. Takie wypadki często zachodzą w starych portach w miarę ich modernizacji; ma to miejsce również w porcie gdańskim, czego przykładem są nabrzeża Motłatwy, niegdyś stanowiące centrum ruchu portowego. Wówacza może byc celowe budowanie przy tych nabrzeżach magazynów długoterminowych, celem wykorzystania możliowści transportu wodnego za pomocą szkut. Pozostaje do rozpatrzenia jeszcze ostatni argument, wysuwany w obronie hangarów piętrowych, a mianowicie dawana przez nie rzekomo możność rozdziału towarów przywożonych i wywożonych. Nasuwa się przede wszystkim pytanie: czy taki rozdział jest w ogóle potrzebny i celowy? Naszym zdaniem, potrzeba ta jest bardzie niż wątpliwa. Rozdział powierzchni równie dobrze może być osiągnięty i w hangarze parterowym, przy czym wykorzystanie powierzchni będzie lepsze, gdyż gospodaruje się tutaj całą powierzchnią, a nie jej częściami. Ruch towarów nie odbywa się równomiernie, a stosunek między towarami przywożonymi i wywożonymi ulega w różnych okresach dużym wahaniom. Nie jest on poza tym zawsze zrównoważony. Przy konsekwentnym zachowaniu zasady rozdziału kierunkówruchu w dwóch poziomach, stale miałoby miejsce zjawisko nadmiernego przeciążenia jednej kondygnacji i nie wykorzystanie drugiej. Nierównomierność ruchu w każdym kierunku wymagałaby - prócz tego, odpowiednich rezerw w obu kondygancjach, które w sumie musiałyby być większe niż w hangarze parterowym, gdyż musiałby być obliczane na każdy kierunek ruchu osobno, a nie na sumaryczny obrót, przy którym nierównomierność bywa częściowo skompensowana. Argument ten więc
+Podłoga taka potrzebuje bardzo małych reparacyi, które ludzie stajenni łatwo sami wykonać mogą Bardzo trwałe są także podłogi z cegły, lecz muszą być z bardzo dobrych i mocno wypalonych cegieł, najlepiej z klinkrów. Cegły trzeba ustawiać na wysoki kant i wszelkie fugi cementem pozalewać. Jeżeli pod taka podlogą nie ma twardego podłoża, wtedy najlepiej ułożyć 15 cm. wysoką warstwę, składającą się z ośmiu części grubego piasku i jednej części rozpuszczonego wapna i to dobrze ubić, a na to kłaść cegłę. Jeszcze lepsza bywa podłoga, jeżeli połączymy obydwa te gatunki, to jest, że od koryta aż do połowy długości konia jest ubita glina, mniej więcej na 1 mtr. długości, reszta zaś jest dana z cegieł na kant stawianych W najnowszym zaś czasie robią taką podłogę w stajniach, która może być najlepsza, bo najtańsza i najpraktyczniejsza, t. j. że tak daleko jak konie stoją, sypie się piasku suchego, przynajmniej na 1 cmtr. wysoko a resztę podłogi i odcieki daje się z cegły. Tym sposobem stoją konie sucho i miękko, co wpływa dobrze na utrzymanie kopyt, gdyż choroby kopyt powstają najczęściej z niezdrowej i błędnie urządzonej podłogi. Konie, które chodzą po piasku, albo stoją na dobrej suchej podłodze, nie chorują prawie nigdy na gnicie strzałki, gdyż po piasku chodząc, czyszczą sobie strzałkę i w ogóle całe kopyto. Drugą korzyścią jest to, że gnojówka nie gnije, tylko wsiąka w piasek, a skoro tenże traci już swoją suchość nasycony gnojówką, przekopuje go się, aby ten ze spodu wydobyć na wierzch, a gdy cały przesiąknie gnojem, wywozi się go jako kompost na łąki a świeży znów sypie pod konie. W ten sposób przychodzi się tanim kosztem do dobrego kompostu na łąki i konie mają zawsze dobre i miękkie stanowiska pod sobą. - Oczyszczanie wody. Jak ważną jest rzaczą w każdem gospodarstwie czysta woda, rozumie i najprostszy człowiek. Po fabrykach, zakładach przymysłowych, aptekach i t. d. posiadają przyrządy do oczyszczania wody, filtrami zwane. Na wsi, zwłaszcza po mniejszych gospodarstwach, trudniej o to, bo przyrząd za drogi, obchodzić się z nim nie umieją, a jak się popsuje, kłopot z reperacyą. Przydatnym byc przeta może sposób gospsodarski oczyszczenia wody w wielkiej ilości np. w studni, cysternie i t. p. a to za pomocą zwyczajnych węgli drzewnych i soli, w proporcyi 4 funtów soli do 20 kawałków węgla, z czego robi się wiązkę i zawiesza na odpowiednim sznurze tak, aby tylko była zanurzona w wodzie, ciągle dopóki się nie rozpuści. Po dwóch, trzech miesiącach, oczyszczanie tym sposobem należy ponowić. Woda będzie klarowną a bydło, szczególniej zaś konie chciwie ją pić będą. - * Fałszowanie masła. Ze strony policyi obecnie bywają przedsiębrane coraz energiczniejsze środki, celem zapobieżenia fałszowania masła. W Wurzen dwie kobiety sprzedające margarynę zamiast masła naturalnego, były skazane na miesiąc więzienia i 30 marek kary pieniężnej, jak też kupiec z Bergedorfn pod Hamburgiem, fałszujący masło przez dodawanie margaryny, na 60 m. albo 12 dni więzienia.
+niem nowego pomnika pojawiły się głosy krytyki. Chodziło przede wszystkim o nagie męskie ciało, gdzie zbyt mocno wyeksponowano męskie cechy. Ktoś podjął decyzję, aby zmienić pomnik! Po zdjęciu figury nagiego mężczyzny pojawił się więc w bardzo krótkim czasie trzeci pomnik: uskrzydlona Nike i trzy daty na niej widniejące - 1919 - 1920 - 1921, czyli daty powstań śląskich! Szybko dotarło to do władz wojewódzkich w Katowicach, gdzie w tamtejszym środowisku kombatanckim zawrzało. Zadawano pytanie: " Jak można było na grobach więźniów z Auschwitz ustawić pomnik ku czci śląskich powstańców?" Pikanterii dodawał fakt, że za płotem, na cmentarzu parafii św. Katarzyny stał i stoi do dziś pomnik poświęcony powstańcom, o którym było wyżej. Z Katowic przyjechała komisja, która urządziła podobno "wielką awanturę". Skończyło się na tym, że pomnik trzeba było zmienić. Przy rozbiórce dzieło Zbożyla rozpadło się. To, co dzisiaj ogladamy na grobie więźniów oświęcimskich pod murem cmentarza przy kościele św. Katarzyny w Jastrzębiu Górnym jest już czwartym pomnikiem. Pozostała tylko ceglana ściana z tablica pamiątkową. Niestety, nikt nie potrafił odpowiedzieć mi na pytanie, co w tym czasie działo się z rzeźbą anioła i głową Jezusa Chrystusa. Zapytałem o to dzieło księdza Wacława Basiaka, proboszcza parafii św. Katarzyny. Powiedział, że o niczym nie wie. Dodał, że miejsce pochówku więźniów oświęcimskich nigdy nie podlegało pod cmentarz parafialny. Także w Urzędzie Miejskim nikt nic nie wie o losach rzeźb. Pytałem o anioła w wydziale architektury, gdzie ewidencujej się zabytki. Pytałem w wydziale zajmującym się kulturą oraz miejscamim pamięci naro-
+Następnie zabrał głos Pan Wojewoda Dr. Michał Grażyński, który, witając zebranych z wielkim zadowoleniem w podwójnym charakterze, po pierwsze jak Szef Prowincji Śląskiej, po drugie jako Prezes Honorowy tego Związku, wyraził podziw i podziękowanie działkowcom śląskim za ich mrówczą pracę i wytrwałość. Stwierdził, że dopiero kryzys i bezrobocie zwróciło społeczeństwu uwagę na doniosłość i znaczenie ogrodnictwa działkowego około uśmierzenia najgroźniejszych skutków bezrobocia. Przekonany o skuteczności tego środka, zarówno w Sejmie Śląskim jak i przed innemi władzami, popierał dążności Związku ku zrealizowaniu swego programu. Jeżeli Związek w przeciągu kilku lat zdołał założyć blisko 10.000 nowych ogrodów działkowych, to niewątpliwie w najbliższym czasie zdoła zrealizować cały program, wytknięty w mowie budżetowej Pana Wojewody w Sejmie Śląskim, w której wykazał, że trzeba stworzyć conajmniej 18.000 ogrodów działkowych, aby licznym rzeszom bezrobotnych zapewnić choć najskromniejsze bytowanie przy uprawie swoich działek. Kończąc swe przemówienie, wyraził Pan Wojewoda życzenie, by delegaci Towarzystw niezmordowanie i wytrwale dalej pracowali, żeby myśl ta znalazła swój wyraz w powstawaniu coraz nowych ogrodów i upiększaniu niemi całego krajobrazu okręgu przemysłowego Górnego Śląska. Inni przedstawiciele Władz z swych przemówieniach w podobny sposób podkreślali znaczenie ogrodnictwa działkowego pod względem gospodarczym i kulturalnym. Na szczególne podkreślenie zasługuje przemówienie burmistrza miasta Katowic Dra Szkudlarza, który stwierdził, że miasto Katowice o wiele tańszym kosztem zdobywa nowe zieleńce przez zakładanie ogrodów działkowych, niż przez zakładanie kosztownych parków i zieleńców publicznych, zaś Ks. Kanclerz Bieniek wspomniał, że Władze Kościelne z wielkiem zaiteresowaniem śledzą rozwój ogrodnictwa działkowego, zwracając uwagę na to, że sam Ojciec Święty kładzie wielki nacisk na budowę osiedli, co leży również w programie Związku Towarzystw Ogrodów Działkowych, Przydomowych i Osiedli.
+(2940) Edykt. (1) Nr. 35895. Ces. król. sąd krajowy we Lwowie niniejszym edyktem wiadomo czyni, że Aleksander i Ewa Raczyńscy wnieśli dnia 19. października 1870 do l. 53895 przeciw nieobjętej masie spadkowej Helenie z Borowskich bar. Błazowskiej, a względnie jej z imienia, życia i miejsca pobytu niewiadomych spadkobierców, tudzież niewiadomemu z życia i miejsca pobytu Leonowi bar. Błazowskiem pozew o extabulacyę ze stanu biernego włości Okopy, jak Dom. 494. pag. 71. n. 4. on. sumy posagowej 15.000 złp. z pensyą 2000 złp. od tejże sumy posagowej płacić się mającą wraz z odnośnemi pozycyami tabularnemi, a w szczególności wedle Dom. 494. p. 71. n. 5. on., wyroku z dnia 10go marca 1802 wedle Dom. 494 pag. 72. n. 9. on., sekwetracyi uchwałą z dnia 14. maja 1804 dozwolonej i wedle Dom. 494. p. 74. n. 27. on. adnotacyi pertraktacyi po Helenie Błazowskiej i o pomoc sądową prosili, w skutek czego dzien sądowy do ustnej rozprawy na 9. stycznia 1871 godzinę 10tą rano ustanowiony został. Ponieważ miejsce pobytu współpozwanego p. Leona bar. Błazowskiego jest nieznane, a zatem c. k.sąd krajowy do zastępywania tegoż i na jego koszt i niebezpieczeństwo tutejszego p. adwokata Dr. Hillbrichta z zastępstwem przez p. adwokata Dr. Malego kuratorem mianował, z którym niniejsza sprawa wedle ustawy sądowej dla Galicyi przepisanej przeprowadzoną będzie. Niniejszym więc edyktem wzywa się zapozwanego, aby w należytym czasie osobiście stanął, lub potrzebne dokumanta ustanowionemu zastępcy udzielił, lub innego zastępcę wybrał i sądowi oznajmił, słowem stosownych do obrony środków użył, gdyż wynikające z zaniedbania skutki sam sobie przypisać będzie musiał.
+- niedziela w godz. 10.00-16.00; wtorek - wstęp wolny. Świątynia Diany czynna od 15 kwietnia. bilety: Ogród i Świątynia Diany - 12 zł - noramlny, 8 zł - ulgowy, 1 zł - dzieci 7-16 lat. ■Muzeum Motoryzacji - czynne: pt., sb., ndz. w godz. 10.00-1800, w innych terminach tylko po telefonicznym uzgodnieniu tel. 46 838-50-68, 501-945-960); Nieborów 231 a; bilety: normalny 10 zł, ulgowy (dzieci i młodzież do lat 15, emeryci, renciści) 7 zł, dzieci do lat 7 bezplatnie. ■Muzeum Ludowe rodziny Brzozowskich czynne pon.-pt. w godz. 9.00-17.00, ndz. i święta w godz. 12.00-17.00 Sromów 11, gm. Kocierzew; tel 46-838-44-72. ■Zespół Pałacowo-Parkowy w Sannikach - czynny codziennie w godz. 8.00-21.00. Zwiedzanie pałacu pod opieką przewodnika od poniedziałku do piątku w godz. 7.30-15.30. Zwiedzanie pałacu - bilety: 10 zł i 3 zł (ulgowy); wejście na teren parku bezpłatne. ■"Ożywić historię, czyli pałac w Sannikach za czasów Natansonów i Dziewulskich"; Pałac w Sannikach, ul. Warszawska 142. bilety: 10 zł i 3 zł. ■Pałac w Walewicach - można zobaczyć m.in. apartament napoleoński, kaplicę pałacową. Zwiedzanie z przewodnikiem: sb., ndz. w godz. 11:00-11:50 i 12:00-12:50. Bilety: dzieci 5 zł, dorośli 10 zł. ■Ekspozycja 500 guzików z Muzeum Guzików w Łowiczu, w tym ok. 200 sztuk guzików personalnych; Galeria Łowicka, I piętro, ul. Stanisławskigo; czynna pon.-pt. w godz. 10.00-19.00, sob. 9.00-15.00. ■"Gloria Victis 1863-1864 - Pamięć i tradycja w 150 rocznicę wybuchu Powstania Stycznowego na Ziemi Łowickiej" - wystawa on-line przygotowana na podstawie materiałów archiwalnych prezentowanych w 2013 r. w siedzibie Oddziału w Łowiczu Archiwum Państwowego m.st. Warszawy; scenariusz Marek Wojtylak; www.warszawa.op.gov.pl/powstanie/lowicz/ ■"Powrót do przeszłości 1919-2014 (95 rocznica przybycia do Łowicza 10 PP)" - wystawa zdjęć w dużym formacie, ZSP nr 1, Łowicz, ul. Podrzeczna 30,
+Oddalenie od słońca w perihelu około 101/2 miljon mil geogr. Bieg z tych pierwiastków obrachowany, zgadzał się bardzo z tym, co z obserwacji Pawła Fabrycjusza wypadał. Chodziło węec jeszcze o to, aby przekonać się, czyli te pierwiastki do wykreślenia drogi komety z r. 1264, jak ją w tym roku obserwowano, są dostatecznemi. Uwzględniwszy posunięcie się punktów równonocnych, które w 292 latach 4◦ 30' 30'' wynosiło, pokazał Hind, iż bieg jej, z tych pierwiastków na r. 1264 obrachowany, prawie całkiem równym jest temu, który nam owoczesne kroniki przechowały; dla tego też zrobił ten sam wniosek, co Dunthorne i Pingre, ze kometa z r. 1264 pojawiła się w naszych stronach w r. 1556, i dopiero około połowy XIXgo stulecia zdąży znowu do perihelu. Nareszcie Bomme w Middelburgu trudnił się w najnowszych czasach obrachowaniem tej komety i uwzględnił nietylko perturbacje od Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna pochodzące, ale prócz tego jeszcze osobno wpływ attrakcji Ziemi, Wenery i Marsa. Najpierw opierał swe poszukiwania na pierwiastkach, podanych przez Halleja i odnoszących się do biegu, jaki miała w r. 1556, a potem na onych Hinda, które przy rozpoczęciu pracy były mu jeszcze nieznanemi. Z pierwszych wypadło mu, że kometa, pojawiwszy sięw r. 1264, odbywała bieg po elipsie z perjodą 112,469 dni (308 lat), dla preturbacji zaś planetarnych od r. 1264 do 1556 doznała przyspieszenia 5,903 dni i przez to już w Kwietniu 1556 zdązyć musiała do perhelu po łuku drogi drogi odpowiednim perjodzie 112,943 dni; tudziez, że od r. 1556 ta perjoda znowu o 1,797 dni pomniejszyła się, w skuetk czego ona juz po upływie 111,146 dni, rachując od 21 Kwietnia 1556 r., t. j. 22 sierpnia 1860 r. znowu do perihelu powrócic powinna, odbywając bieg po elipsie, której perjoda obiegu 113,556 dni obejnmuje. Z pierwiastków zaś Hinda dla łuku eliptycznego w r. 1264 opisanego, wyprowadził Bomme perjodę 110,644 dni, czyli 302,922 lat z przyspieszeniam powrotu o 4,077 dni, z przyczyny perturbacji planetarnych, a dla łuku w r. 1556 obserwowanego perjodę 308,169 lat, która w skutek perturbacji planet o 3,828 dni, czyli 10,48 lat skrócić się ma, przez co jej powrót do perihelu na 2go Sierpnia 1858 r. wypada.
+i do chleba długiego, te ostatnie zowią się "sibry" (buk), "rogaliki" (mątewki) wyrzynane z jaworu, rzadko z buku - a także rogaliki z "jedli" lub smerka; lecz że, robiąc je, ucinają wierzchołki drzew w lesie i przez to wyrządzają szkody, dlatego wyrób tych ostatnich jest zakazany, deski do siekania mięsa (buk), młotki do tłuczenia mięsa (buk), deski do krajania słoniny (buk), stolnice do wyrabiania ciasta (buk, jawor), wałki do ciasta (buk, jawor, jasień), solniczki (buk, jawor), tłuczki do tłuczenia ziemniaków (buk), "rzeszutko" do siania mąki (świerk), szafliki i konewki (ze smerku, bo drzewo jest bielsze i gęściejsze, niż jodłowe). Do użytku gospodarstwa domowego robią: maglownice ręczne (buk), "pradła" kijanki (buk, jawor), spinki do przypinania mokrej bielizny powieszonej na sznurze (buk), - dla gospodarstwa robią: widły do nawozu (buk), łopaty do rycia (buk), grabie (słupki i wbite w nie zęby są bukowe, "grabiska" = styliska z jodli lub ze smerku), "wiejaczki" to jest szufle używane przy wianiu zboża, wielkie i małe (lipa, topola), korytka małe do "opowania"=do czyszczenia zboża z plew i wielkie do oparzania zabitych świń (lipa, topola), przetaki (świerk na "obyczajki" = obwód, a na łyka do wyplatania dna rokita lub "liszka" = leszczyna); są trzy gatunki przetaków : wielki zwany "trzyniak", rzadki do wysiewania zboża przy młuceniu, - przetak mniejszy i gęściejszy do wysiewania piasku ze zboża i rzeszotko jeszcze gęściejsze do siemienia, żeby je "wycudzić" = oczyścić z lnicy i kąkolu, "kłęki" = kleszcze do cho-
+Z powodu tego właśnie zaniepokojenia miał Dąbrowski ułatwioną akcję, gdyż w przeciwnym razie nietylko Ferdynand, ale sam Mohr łatwo mógł był rozbić i z nowozaciągniętego żołnierza złożony Korpus Dąbrowskiego 18). Dąbrowski nawet może sobie z tego nie zdawał sprawy i widząc naocznie, że wróg przed nim się cofa nawoływał Garczyńskiego 19), aby w dalszym ciągu organizował powstanie i ile możności wypierał wroga za Pilicę; ostrzegał jednakowoż, aby się mieć na ostrożności i nie narazić na zaskoczenie z tyłu i odcięcie. Działania te uważał jednak Dąbrowski za uboczne i nacisk główny kładł przedewszystkiem na przeprowadzenie wyparcia nieprzyjaciela z terenu między Wisłą a Wartą i oswobodzenie Warszawy. Zadowolony z dotychczasowego przebiegu akcji stanął Dąbrowski w Kutnie 27 maja, widząc resztę powstania poznańskiego i przedstawiając ogólne położenie, zarządzał w stosunku do Biernackiego 20): "Bielamowski będzie dzisiaj nieprzyjaciela wprost Łowicza atakował, Korzybski ze strony Skierniewic, a Pułkownik ma go z Piątku do Łowicza... Hauke z Gostynina idzie prosto na Sochaczew atakować". Szczegółowo omawiał Dąbrowski poruszenia Kaliszan. "Daję ci.... rozkaz - pisał do Biernackiego21) - abyś z Piątku na Bielany, Borszyn, Ostrów ku Łowiczu (!) nieprzyjaciela alarmował. Gdybyś widział, że nieprzyjaciel się cofa - eskortujesz go na Domanowice, abyś widział zawsze jego rejteradę ku Rawie, nowym Mieście(!) lub Inowłodzu. Komenda, która stoi w Uniejowie (Wachowicz) musi maszerować na Zgierz - Brzeziny aby się złączyła z tobą ku Lubochni. Możesz przejść przez Pilicą w odległości przyzwoitej od nieprzyjaciela. Tym samym sposobem im dalej idziesz ku początku (!) Pilicy, złączyć się (możesz) znowu z colonne mobile Dębińskiego (!) a ja potem