1001 lines
26 KiB
Plaintext
1001 lines
26 KiB
Plaintext
Lubisz curry, prawda?
|
|
Nałożę ci więcej.
|
|
Hey!
|
|
Smakuje ci?
|
|
Hey, brzydalu.
|
|
Spójrz na nią.
|
|
- Wariatka.
|
|
- Zadałam ci pytanie!
|
|
No, tak lepiej!
|
|
- Wygląda dobrze!
|
|
- Tak lepiej!
|
|
Pasuje jej.
|
|
- Hey.
|
|
- Co do...?
|
|
Co do cholery robisz?
|
|
Zejdź mi z oczu, zdziro.
|
|
Przestań dokuczać Ha-jung!
|
|
Co do diabła?
|
|
Spadaj, zdziro!
|
|
Co?
|
|
Przestań, Soo-na!
|
|
nic mi nie jest, chodźmjy stąd.
|
|
Jesteś głupia?
|
|
Dlaczego dajesz tym nieudacznikom traktować się w ten sposób?
|
|
Jak nas nazwałaś?
|
|
Hey!
|
|
Pilnuj swojego nosa i spadaj.
|
|
Na co się zdziro patrzysz?
|
|
Jesteście kochankami czy jak?
|
|
Nie wiedziałaś?
|
|
Zamknij się!
|
|
dorwę cię za to!
|
|
- Przestań, proszę.
|
|
- Hey!
|
|
Hey!
|
|
Dobrze, że ma plecy za którymi może się schować!
|
|
naprawdę się o coś prosi!
|
|
Musisz przestać im na to pozwalać.
|
|
Jesteś zła?
|
|
Już ja im pokażę!
|
|
Nie!
|
|
Nie chcę, żeby i ciebie zaczęły się czepiać.
|
|
Ostatnio spotkałam kogoś on-line.
|
|
Oh?
|
|
Jej ojciec od lat jej to robi.
|
|
To znaczy?
|
|
Chciała go zabić, ale nie umiała.
|
|
Było jej żal matki, która która ciągle tkwiła przy tym draniu.
|
|
Więc pozwalała mu przychodzic do jej pokoju... Ale przeklinała go każdego dnia... Tego drania i jej prawdziwego ojca.
|
|
I wtedy czuła się szczęsliwa.
|
|
Naprawdę szczęśliwa.
|
|
Ale ty nie... wiesz, że nie mogłabym tego zrobić.
|
|
Nie mam tyle śmiałości.
|
|
Z zawiści Mi-jung, to wszystko.
|
|
Zazdrościć jej? Czego?
|
|
Dlaczego?
|
|
Zaczekaj.
|
|
Ta-da!
|
|
sama to wyszywałaś?
|
|
Jesteś niesamowita!
|
|
Jak długo to robiłaś?
|
|
Tydzień?
|
|
Dwa?
|
|
Jest piękne.
|
|
Soo-na na wieczność bądź ze mną.
|
|
Modlę się, żeby to było na zawsze.
|
|
Tak.
|
|
Tak.
|
|
Tylko coś sprawdzę.
|
|
Wszystko będzie gotowe na czas.
|
|
Proszę się nie martwić, Mr. AHN.
|
|
To się więcej nie powtórzy.
|
|
W porządku,
|
|
Rozumiem.
|
|
Dziękuję.
|
|
Tak.
|
|
Będziemy w kontakcie.
|
|
Niespodzianka!
|
|
Soo-na!
|
|
Przestraszyłaś mnie!
|
|
Dzień dobry wujku Coward.
|
|
Złościsz się?
|
|
Proszę nie złość się.
|
|
Czemu...
|
|
Śledziłaś mnie całą drogę tu żeby mnie przestraszyć?
|
|
Nie, czekałam tu od 20 minut.
|
|
Tak, napewno.
|
|
Serio.
|
|
Naprawdę?
|
|
Mhm.
|
|
Chodźmy wujku Se-jin.
|
|
Kto ci to dał?
|
|
Ha-jung.
|
|
Yoon-mi'przychodzi dziś.
|
|
Dlaczego jej nie lubisz?
|
|
Bo udaje taką mądrą i obytą.
|
|
Ale ona naprawdę cię lubi, dziecko
|
|
Nadal, a ja jej nie lubię!
|
|
Umrę jako stary kawaler.
|
|
A co z moją nauczycielką?
|
|
Myślę, że się w tobie kocha.
|
|
To juz przeszłość, dziecko.
|
|
Czemu nie jesz, kochanie?
|
|
Przekąsiłam coś z Ha-jung.
|
|
Powinnaś jeść normalne obiady.
|
|
Trzymaj swoją łyżkę.
|
|
Ty też.
|
|
O czym tam znów myślisz?
|
|
Zrobiłam zaproszenia na twoje zaręczynowe przyjęcie.
|
|
Drugi tydzień w następnym miesiącu.
|
|
Straciłam apetyt.
|
|
Soo-na!
|
|
Nie skończyłaś!
|
|
Soo-na?
|
|
Przyniosłam ci ulubione ciastka z zielonej herbaty.
|
|
Możesz dac je psu.
|
|
Co ta mała...
|
|
Soo-na!
|
|
Wracaj tutaj!
|
|
To dziecko jest pozbawione manier!
|
|
Chodźmy.
|
|
Nie skrzywdzę cię!
|
|
dlaczego sie trzęsiesz?
|
|
Jest...jest mi przykro.
|
|
To wszystko co mam.
|
|
cholera!
|
|
Uważasz mnie za włóczęgę?
|
|
Oszalałaś?
|
|
To naprawdę wszystko co mam.
|
|
Daj spokój.
|
|
Zrób tylko cos dla mnie.
|
|
- W czym mogę ci pomóc?
|
|
- Huh?
|
|
Ah... nie...
|
|
Pomóż Soo-na, Potrzebuję cię.
|
|
Przestań mnie nękać!
|
|
Hey!
|
|
Stój!
|
|
Gdzie ona jest!
|
|
Tym razem ją dorwę!
|
|
- Prosze pani!
|
|
- Proszę do mnie!
|
|
Przepraszam, proszę pani!
|
|
Zamknij się! Dziwka Kto mnie okradł?
|
|
Proszę, nie zrobie tego więcej!
|
|
Przeciez cię złapano za rękę!
|
|
Ty mała dziwko!
|
|
Wstawaj, wstawaj!
|
|
Dziwka!
|
|
Dziwka!
|
|
Złodziej!
|
|
Codziennie mnie okradasz!
|
|
Ile ukradłaś!
|
|
Jak mogłaś!
|
|
Ty mały złodzieju!
|
|
Odpłacisz mi za wszytsko co ukradłaś!
|
|
Złodzieju!
|
|
Koncert był cudowny.
|
|
W przyszłym tygodniu zabiorę cię na wiele lepszy.
|
|
Uwialbiam te randki z tobą wujku Se-jin.
|
|
A ja uwielbiam z tobą, księżniczko.
|
|
Dlaczego Yoon-mi nie poszła?
|
|
Była zajęta.
|
|
Dziękuję.
|
|
Jedź ostrożnie.
|
|
Ty nie jedziesz?
|
|
Mam umówione spotkanie.
|
|
Wracaj szybko do domu i nie pij!
|
|
Do zobaczenia.
|
|
Chodźmy.
|
|
Soo-na?
|
|
Czy to nie jest twoje?
|
|
Było to na biurku nauczycielki.
|
|
A ja szukałam tego całą noc.
|
|
Dziękuję.
|
|
Uwaga!
|
|
Ukłoń się!
|
|
- Dzien dobry pani LEE.
|
|
- Dzien dobry.
|
|
Witam wszystkich.
|
|
Bądź grzeczna, słuchaj nauczycieli, i miłego dnia.
|
|
Nie odezwała się od wczorajszego wieczora.
|
|
Nie martw się.
|
|
Spróbuję z nią pogadać.
|
|
Ha-jung?
|
|
To ja, Soo-na.
|
|
Otwórz.
|
|
Nie jesteś głodna, zjedzmy coś.
|
|
Dlaczego nie odbierałaś moich telefonów?
|
|
Martwiłam sie o ciebie.
|
|
Idź sobie!
|
|
Nie potrzebuję cię więcej.
|
|
Co się stało, Ha-jung?
|
|
To przecież ja, Soo-na.
|
|
Zabiję je wszystkie!
|
|
Mówiła, że jest w podłym nastroju.
|
|
Przejdzie jej, nie przejmuj się.
|
|
Ma pan gościa.
|
|
Naprawdę?
|
|
Kogo?
|
|
Kogo...
|
|
Song-yi?
|
|
Zamknij drzwi.
|
|
Ogól się wujku Se-jin...
|
|
To łaskocze.
|
|
samotni w swej samotni
|
|
Hikikomoris' są samotni a kto wybiera życie w samotni.
|
|
Niezdolni do dostosowania się w społeczeństwie, są ograniczeni jedynie do swoich domów.
|
|
Jak widać w tych wypadkach, mają objawy depresji, cofnięcia w rozwoju oraz można w nich znaleść agresywne zachowanie.
|
|
Te sprawy róznią się w zależności od pacjentów.
|
|
I przypadki są też róznorodne.
|
|
Bardzo wiele, przewidywalnie nawet... 2 miliony nastolatków w Japoni mają te objawy
|
|
A ta liczba ciągle rośnie.
|
|
Objawy bardzo żadko są rozpoznawalne i wykrywalne I dlatego bardzo cięzko o leczenie...
|
|
Co?
|
|
Dlaczego to zrobiłaś?
|
|
Zrobiłam co?
|
|
Zmusiłaś Ha-jung żeby to zrobiła?
|
|
Przeproś ją i przyprowadź spowrotem do szkoły.
|
|
Albo zadzwonię do twojego ojca.
|
|
Dlaczego go do tego wciągasz?
|
|
Ha-jung lepiej, żebyś tu , jutro była.
|
|
Cholera.
|
|
A to ździra.
|
|
Czy ty coś wiesz?
|
|
Czy ona już jest w domu?
|
|
Myślmy tylko o kolejnym spokojnym dniu.
|
|
I pozwól nam kochać ciebie i bliźniego, Boże
|
|
Spójrz na to miejsce.
|
|
Widzę, co chcesz mi pokazać i powiedzieć.
|
|
Kup sobie za to mieszkanie.
|
|
Odejdź tak daleko jak jesteś w stanie.
|
|
Bierz to, ty dziwko.
|
|
I nie waż się znów tutaj przychodzić, nigdy!
|
|
Jak śmiesz mnie tak traktować?
|
|
I dlaczego...
|
|
Zamknij się bo skończę z tobą na dobre!
|
|
Nigdy tego nie zrobisz!
|
|
Co?
|
|
Nie widziałaś się z Soo-na, prawda?
|
|
Spotkałaś ją?
|
|
Idź i sama ją spytaj!
|
|
Jak śmiesz!
|
|
Zdziro!
|
|
Teraz chcesz również zrujnowac życie naszej drogiej Soo-na's life?
|
|
Ty dziwko!
|
|
Co ty zrobiłaś?
|
|
Kogo próbowalaś zabić!
|
|
Ty dziwko!
|
|
Wstawaj.
|
|
Mówię wstawaj!
|
|
Po moim trupie!
|
|
Ty dziwko!
|
|
cholera, otwieraj.
|
|
Tak mi przykro.
|
|
Ok?
|
|
słuchaj i pokaż się jutro w szkole!
|
|
Bo co?
|
|
Twoja sekretarka wszystko mi powiedziała.
|
|
Ale, mamo...
|
|
Czy ty...
|
|
Tak, spotkałam się z nią.
|
|
Dałam jej pieniądze i powiedziałam, żeby nie krzyczała.
|
|
A to dziwka...
|
|
Ale już nigdy więcej tu się nie pojawi.
|
|
Jak to?
|
|
Zrobiłam to, co powinnam.
|
|
Bez konsultacji ze mną?
|
|
Konsultacji?
|
|
- Muszę cię spytać o Song-yi?
|
|
- Witaj, Soo-na.
|
|
Co tam robisz?
|
|
Ha-jung... co robisz?
|
|
Próbujesz mnie wystraszyć?
|
|
Uspokój się.
|
|
Dlaczego przyszłaś?
|
|
Co?
|
|
No bo nauczycielka ...
|
|
To znaczy....chciałam przeprosić.
|
|
Naprawdę?
|
|
Czy to był jedyny sposób?
|
|
Cholera...
|
|
A z kim ty rozmawiasz?
|
|
Z moją nową przyjaciółką.
|
|
Słodziutka....słodziutka dziewczynka.
|
|
Co?
|
|
A nie widać?
|
|
Jest tam.
|
|
Przeklinam cię...
|
|
Na wieczność...
|
|
Jak mam się zachowywać w stosunku do niej, po tym co się stało?
|
|
Ona teraz jest przeklęta.
|
|
Tak, spójrz na nią.
|
|
Pierwsza wiadomość.
|
|
Soo-na, to ja.
|
|
Czy wszytsko gra?
|
|
Zjedzmy coś razem po szkole, co ty na to?
|
|
Zadzwoń do mnie.
|
|
Wiadomość druga.
|
|
Soo-na... to ja, Ha-jung.
|
|
Przepraszam.
|
|
Nie chciałam cię tym obciążać.
|
|
Nie powinnam cię prosić żebyś pomogła mi tak bardzo.
|
|
Jestem przerażona.
|
|
Jestem przerażona samotnością.
|
|
Chciałabym, żebyś tu była, Soo-na.
|
|
Pomóż mi, Soo-na.
|
|
Proszę!
|
|
It's me.
|
|
Open up.
|
|
- Wujku?
|
|
- Soo-na?
|
|
Tak.
|
|
Soo-na...
|
|
O czym ty mówisz?
|
|
Soo-na?
|
|
Soo-na?
|
|
Wszystko w porządku, tak?
|
|
Może odpocznij trochę.
|
|
Jutro pogadamy.
|
|
Co z nią?
|
|
Nie chce otworzyc drzwi.
|
|
A co jeśli Song-yi przyjdzie
|
|
- do niej i...
|
|
- Nie, to raczej przez Ha-jung.
|
|
Wydobrzeje.
|
|
Dokąd idziesz?
|
|
Mam umówione spotkanie.
|
|
I co teraz?
|
|
Juz nie wiem kto kłamie.
|
|
Już nic nie wiem.
|
|
Gdybyś tylko tu była...
|
|
Powiedziałabym ci wszystko...
|
|
HlKl :
|
|
Halo?
|
|
Przepraszam, Ha-jung : kto to?
|
|
HlKl:
|
|
Przyjaciółka Ha-jung's.
|
|
Przykro mi, Ha-jung :
|
|
Oh...
|
|
HlKl:
|
|
Ha-jung opowiadała jak stawałaś się jej najlepszą przyjaciółką.
|
|
Proszę cię nie żartuj na temat śmierci mojej najlepszej przyjaciółki.
|
|
HlKl:
|
|
Co?
|
|
Ale ja tylko gawędziłam sobie z nią...
|
|
Mówiła, że ma zamiar odwiedzić cię, Soo-na.
|
|
H.J.:
|
|
Tęsknię za tobą, Soo-na.
|
|
Czy możemy się spotkać?
|
|
Moong-chi!
|
|
Gdzie ten cholerny szczeniak?
|
|
Dlaczego tak bardzo pada?
|
|
Moong-chi!
|
|
Moong-chi!
|
|
Moong-chi!
|
|
Moong-chi!
|
|
Oh!
|
|
Kiedy ona wróci?
|
|
Powienem zadzwonić i powiadomić szefa.
|
|
Nie jesteś sama.
|
|
Zaopiekuję się tobą.
|
|
Dotrzymaj słowa.
|
|
Soo-na?
|
|
To ja.
|
|
Otwórz.
|
|
Soo-na!
|
|
No proszę cię, porozmawiajmy.
|
|
Otwórz drzwi, Soo-na.
|
|
- Mamo?
|
|
Gdzie jesteś?
|
|
Jestem na górze.
|
|
Joo-young czuje się coraz lepiej.
|
|
Wygląda na to, że wszystko będzie dobrze.
|
|
Ale leczenie trzeba kontynuować.
|
|
Co się dzieje panie doktorze?
|
|
Joo-young!
|
|
Joo-young!
|
|
Joo-young!
|
|
Proszę, nie!
|
|
Joo-young, proszę!
|
|
Joo-young!
|
|
Soo-na ... ma objawy Hikikomori.
|
|
Czy coś tu się stało, po śmierci Ha-jung's?
|
|
Oczywiście, że... nie.
|
|
Powiedz mi prawdę
|
|
Jestem z rodziny praktykującej, pamiętasz?
|
|
Dlaczego miałbym cię okłamać?
|
|
Biedna dziecwzyna...
|
|
Po tym, jak zginęli jej rodzice w wypadku samochodowym...
|
|
Se-jin pomogłyśmy jej...
|
|
Wiem wszystko.
|
|
- Ale dlaczego ona...
|
|
- Przestań.
|
|
Proszę cię tylko, żebyś była dobra dla Soo-na.
|
|
To wszystko co musisz zrobić.
|
|
A teraz jedzmy.
|
|
Oh, cześć Soo-na.
|
|
Usiądź.
|
|
Kochanie, musisz być głodna.
|
|
Już ci przynoszę twój tależ.
|
|
Co...
|
|
Soo-na!
|
|
Co robisz?
|
|
Przestań, Soo-na!
|
|
Przestań!
|
|
chcesz usłyszeć zabawną historię?
|
|
Dawno dawno temu była sobie w szkole dziewczyna o imieniu Song-yi.
|
|
Zakochała się w swoim szkolnym wychowawcy.
|
|
Mieli ze sobą dziecko.
|
|
Później kiedy ich miłośc osłabła... Wyrzucił ją z domu jak śmieć.
|
|
A co gorsze!
|
|
Jego matka... wyklęła ją na dobre!
|
|
O czym ty mówisz?
|
|
Nie ważne jak ze sobą skończyli.
|
|
Ale...
|
|
Ta dziewczyna... żyła po tym jak żebrak.
|
|
Nie umiała zapomnieć swojej pierwszej miłośći, wyszła za kogokolwiek... kto bił ją każdego dnia, codzień.
|
|
Przestań!
|
|
Co robisz?
|
|
Jej dzieci nie wiedziały... i ojcem nazywały wujka... przez ponad 17 lat!
|
|
Soo-na...
|
|
Musiałabyś to zobaczyć!
|
|
Jesteś jedynym co mam.
|
|
Czy ty mnie słuchasz?
|
|
Gdzie jesteś?
|
|
Gdzie jesteś?
|
|
Gdzie jesteś?
|
|
Wychodź.
|
|
Soo-na?
|
|
To ja.
|
|
Możemy pogadać?
|
|
Soo-na?
|
|
Wiem, że to dla ciebie trudne.
|
|
Ha-jung i wogóle.
|
|
I...
|
|
Nawet jeśli ja... bardzo dawno temu... no wiesz... kiedy byłam w twoim wieku... bardzo cierpiałam...
|
|
I...
|
|
Halo?
|
|
Chce się skontaktować z Song-yi.
|
|
Mama mi nie powie.
|
|
Nie możesz się domyśleć?
|
|
Proszę.
|
|
Dziękuję bardzo.
|
|
Jak wygląda jej...
|
|
związek z Soo-na?
|
|
Co?
|
|
Song-yi, ta kobieta o której wspomniałeś.
|
|
Ta kobieta w opowieści Soo-na's ...
|
|
To Song-yi,prawda?
|
|
Nie.
|
|
Przyszła do twojego biura.
|
|
Czy ona...?
|
|
Nie, nie.
|
|
Jaki sekret chcesz mi zdradzić?
|
|
Dlaczego mam cię okłamywać!
|
|
Nie ma żadnych tajemnic!
|
|
Wiem, że mnie okłamujesz.
|
|
Nie ufasz mi?
|
|
Nie ufam Soo-na nie tobie
|
|
Później.
|
|
Yoon-mi...
|
|
Powiem ci wszystko.
|
|
W porządku.
|
|
Więc... Nie dzwoń do mnie dopóki nie będę gotowa.
|
|
I... zostaw Soo-na w spokoju.
|
|
Hikikomori... może się pogarszać, jeśli ją sprowokujesz.
|
|
Przestań.
|
|
Oh... po co to wszystko?
|
|
Hey...
|
|
Kto tam?
|
|
Pomocy!
|
|
Pomocy!
|
|
Pomocy!
|
|
Pomocy!
|
|
Pomocy!
|
|
Kim jesteś?
|
|
Wiedziałaś o wszystkim.
|
|
o czym?
|
|
Ja wiem, że wiedziałaś!
|
|
Okłamałeś mnie!
|
|
Ale ja nic nie wiem!
|
|
Proszę cię, nie rób tego!
|
|
Wiedziałaś o wszystkim i okłamywałaś mnie!
|
|
Przeklinam cię!
|
|
Ty hipokryto!
|
|
Pomocy!
|
|
Czy to nie wspaniałe uczucie?
|
|
To dopiero początek.
|
|
Ty jeszcze nie wiesz czym jest cierpienie.
|
|
Serce bardzo cierpi...
|
|
Poczekaj i zobaczysz.
|
|
To wydaje się, że będzie bardzo zabawne.
|
|
Proszę pana co się stalo gosposi?
|
|
Doznała szoku emocjonalnego.
|
|
Musi odpocząć kilka dni.
|
|
Wykopałem dziurę w ziemi pod drzewo.
|
|
Nie wiem co ona na to.
|
|
Czy ktoś przyszedł poprzedniej nocy?
|
|
Nie, siedziałem na monitoringu przez całą noc.
|
|
nawet muchy nie widziałem.
|
|
Panie. Kim?
|
|
Tak?
|
|
Musze się upewnić, że żadne słowo stąd nie wyjdzie!
|
|
Tak jest proszę pani.
|
|
Zajmę się tym, mamo.
|
|
Jedź zabrać pokojówkę do szpitala.
|
|
Co?
|
|
Ok.
|
|
Spoczywaj w pokoju, Moong-chi.
|
|
Panie. Kim!
|
|
Podaj mi drabinę!
|
|
Ta mała...
|
|
Dorwę cię...
|
|
Bądź... ostrożna...
|
|
Rozpieszczony...
|
|
Bądź... ostrożna...
|
|
Soo-na?
|
|
Soo-na...
|
|
O nie!
|
|
Proszę pani czy wszytko ok?
|
|
Otwierać!
|
|
Otwierać drzwi, natychmiast!
|
|
Czy ty wiesz co zrobiłaś babci?
|
|
Otwieraj!
|
|
Otwieraj!
|
|
Otwieraj natychmiast!
|
|
Spróbuj znów otworzyć te drzwi... a skręcę kark.
|
|
ta gosposia...
|
|
Moong-chi, pies... i teraz twoja matka...
|
|
Coś jest nie tak.
|
|
Miewam straszne koszmary.
|
|
Panie. Kim.
|
|
Nie wiem... Jak długo będę mógł to jeszcze znosić?
|
|
Znasz moją pozycję w mieście?
|
|
Tak?
|
|
Mogę uruchomić swoje kontakty na kilka miesięcy.
|
|
Naprawdę?
|
|
Bardzo dziękuję.
|
|
Dziękuję panu.
|
|
Ty nie wiesz jak to jest być odrzuconym przez kogoś kogo się kocha.
|
|
To jakby być przyłapanym nago...
|
|
Jak sypnięcie solą w rany...
|
|
Nie wiesz jaki to ból.
|
|
Płakałam prawdziwymi, krwawymi łzami!
|
|
Przykro mi.
|
|
Ja...
|
|
Potrzebuję cię.
|
|
Soo-na pogarsza się z każdym dniem.
|
|
Majaczy i rzuca się samo-okalecza...
|
|
Chciałabym, żebyś tu był Yoon-mi.
|
|
Potrzebuję cię.
|
|
Proszę, Soo-na.
|
|
Przykro mi.
|
|
Tak mi przykro...
|
|
Tchórz!
|
|
Teraz wszystko zrobię sama!
|
|
Ten bachor!
|
|
moje plecy.
|
|
Ten mały...
|
|
Uspokój się!
|
|
Powiedziałem przestań!
|
|
Przestań!
|
|
Soo-na?
|
|
Poprzez analizę obrazów... możemy się dowiedzieć, co jest decydującym czynnikiem który prowadzi do choroby?
|
|
Tak, obrazy mogą dać nam definitywne wskazówki.
|
|
Racja.
|
|
Hikikomoris nie jest wyimaginowaną traumą.
|
|
Jest to spowodowane przez wielkie emocje albo szok psychiczny.
|
|
Mozna zachorować jeśli zlekceważysz źródło.
|
|
wiem, ze znajdziesz przyczynę kondycji Soo-na.
|
|
Masz na mysli, jeśli sam zachoruję?
|
|
Tak, mam nadzieję, że to pomoże.
|
|
Jak miałbym się dowiedzieć?
|
|
Dziękuję.
|
|
Jestem ci winny dużą przysługę.
|
|
A po co masz kolegów?
|
|
Pa.
|
|
w każdej chwili.
|
|
Już ją spotkałeś wcześniej.
|
|
Nie rozumiem czemu nie możesz jej zobaczyć.
|
|
Dowiem się od Song-yi.
|
|
Przykro mi , kolego, ale ona nie żyje.
|
|
Popełniła samobójstwo.
|
|
podczas wielkiej ulewy.
|
|
Skoczyła pod pociąg o 2:00 w nocy wiesz, ten deszcz i wogóle... maszynista jej nie widział...
|
|
Soo-na?
|
|
To twoja wina
|
|
To ty ją zabiłeś
|
|
To twoja wina
|
|
- Morderco
|
|
Halo... kim jesteś?
|
|
Soo-na?
|
|
Czy wszystko gra, Soo-na?
|
|
Daj juz spokój, Soo-na!
|
|
To nie ja...
|
|
Ja tego nie zrobiłam...
|
|
Soo-na!
|
|
Otwórz drzwi, Soo-na!
|
|
Co w ciebie wstąpiło!
|
|
Powiedziałam, żebys zostawiła mnie w spokoju!
|
|
Proszę!
|
|
Otwórz drzwi.
|
|
Otwieraj proszę.
|
|
Zostaw mnie w spokoju!
|
|
Spadaj!
|
|
Soo-na!
|
|
Proszę!
|
|
Proszę...
|
|
Soo-na...
|
|
Dlaczego chcesz adres Song-yi?
|
|
To nie dlatego, ze jestem zazdrosna o kobiety w jej przesłości...
|
|
Ona nie zyje.
|
|
ale widziałam ją nie tak dawno temu.
|
|
Wygląda na to, że popełniła samobojstwo.
|
|
Skoczyła pod pociąg.
|
|
Soo-na.
|
|
Słuchaj uważnie co mam ci do powiedzenia.
|
|
Ah...
|
|
Więc...
|
|
Kiedy byłem w szkole... była tam piękna dziewczyna
|
|
i wychowawca, którzy się w sobie zakochali.
|
|
wszyscy mówili, że to szalone,ale... my... naprawdę się kochaliśmy.
|
|
Nie porzuciłem....twojej matki.
|
|
Chaiałem żyć szybko i uszczęśliwić twoją matkę.
|
|
Najpierw musiłem uregulować stosunek do armii.
|
|
Ale...
|
|
Kiedy wyszedłem ona... już... była zoną innego.
|
|
Aż do teraz... i wychowywali ciebie...
|
|
Zawsze czułem się winny.
|
|
I tak bardzo chciałem ci powiedzieć prawdę....wiele razy.
|
|
Ale czas leciał tak szybko
|
|
I jeśli ja...
|
|
Spotkałem twoją mamę kiedy... bardziej dojrzałą.
|
|
I...
|
|
Nigdy nie zostawiłbym ją w takim stanie...
|
|
Tydzień... miesiąc.
|
|
Rok.
|
|
Można wyjaśnić ale to bez sensu!
|
|
Kłamałeś przez 17 lat I oczekaujesz że mam w to uwierzyć ?
|
|
Nie!
|
|
Nie znasz tego koszmaru kiedy się żyje jak pies!
|
|
Soo-na... czekaj... to prawda.
|
|
Proszę uwierz mi.
|
|
Przeżyłem piekło na ziemi... przez te wszystkie lata....
|
|
Soo-na...
|
|
Prawda?
|
|
Udowodnię ci!
|
|
Zrób coś!
|
|
Ale co mogę zrobić?
|
|
Zrobię wszystko co mi każesz żebyś tylko mi uwierzyła?
|
|
skocz pod pociąg.
|
|
Tak jak zrobiła mama.
|
|
Co?
|
|
Ale jak?
|
|
wiedziałeś?
|
|
Ty nie wiesz co to ból z milości!
|
|
Soo-na...
|
|
Nie umiesz skoczyć? Skacz!
|
|
Ale zostaw mnie samego, odejdź.
|
|
To wszystko co możesz dla mnie zrobić.
|
|
Proszę, Soo-na.
|
|
Otwórz drzwi.
|
|
Otwórz!
|
|
Otwórz!
|
|
Otwórz!
|
|
Otwórz!
|
|
Otwórz! , Soo-na!
|
|
Powiedz co mam zrobić!
|
|
Co mam zrobić, żebyś uwierzyła!
|
|
Mama ciągle kocha ojca.
|
|
Halo?
|
|
Cześć, Geun-ho.
|
|
czy napiszesz mi jej adres?
|
|
Dzięki.
|
|
Cześć tu Yoon-mi.
|
|
Zostaw wiadomość.
|
|
Skłamałem Soo-na i tobie.
|
|
Nie jestem idiotą.
|
|
To wszytko moja wina.
|
|
Przykro mi, Yoon-mi.
|
|
Strasznie mi przykro.
|
|
Nie mam....nic do stracenia
|
|
Mam nadzieję, że spotkasz dobra osobę i będziesz szczęśliwa.
|
|
Soo-na...
|
|
Soo-na!
|
|
245-3
|
|
Halo?
|
|
Czy ktoś jest w domu?
|
|
kim Mi-jung- 245-3,
|
|
To koniec!
|
|
Zostaw w spokoju Soo-na!
|
|
Puść ją!
|
|
Yoon-mi...
|
|
Yoon-mi!
|
|
Obudź się, Yoon-mi.
|
|
Proszę, nie!
|
|
Soo-na.
|
|
Soo-na.
|
|
Soo-na!
|
|
Soo-na!
|
|
Soo-na!
|
|
Nie, Soo-na!
|
|
Zostań tu.
|
|
To ty to przyniosłaś.
|
|
Myliłam się.
|
|
to wszystko wina taty.
|
|
Hipokryta!
|
|
Czuję potrzebę zemsty!
|
|
Nie, Soo-na!
|
|
Zostań tam gdzie jesteś,proszę!
|
|
Nie idź!
|
|
Co mam zrobić, żebyś wybaczyła?
|
|
Wybaczyć ci?
|
|
Nasze dusze są rozdarte jak prześcieradła.
|
|
Ale gdzie ty byłeś?
|
|
Nigdy nie było cię dla nas.
|
|
potrzebowaliśmy cię,krzyczeliśmy ale ty ignorowałeś nas jakbyś był głuchy.
|
|
Wyrośliśmy na dzikusy
|
|
Ale ty wolałeś być ślepy.
|
|
Może gdybyś mówił nam, że nas kochasz, mogłibyśmy inaczej żyć.
|
|
Ale ty nie reagowałeś!
|
|
Nie!
|
|
Nie popierałeś nas!
|
|
Odpłacę ci się!
|
|
Nie!
|
|
Tato!
|
|
Nie!
|
|
Nie!
|
|
Tato!
|
|
Tato!
|
|
Nie!
|
|
Tato!
|
|
Tato!
|
|
Gdzie jesteś?
|
|
To ty to wsyzstko przyniosłeś!
|
|
No mów!
|
|
Kim jesteś?
|
|
dlaczego to robisz!
|
|
To wszystko twoja wina.
|
|
A wtedy ty...
|
|
Odpłacę ci.
|
|
Kto do diabła!
|
|
Ktoś ty!
|
|
Za wszystko zapłacisz!
|
|
Jesteś szatanem...
|
|
Tato...
|
|
Teraz znów mnie opuścisz?
|
|
Mama dała mi życie.
|
|
A potem... znów zaszła w ciążę... z moją siostrą, Mi-jung.
|
|
Mama ukrywała ciążę i szybko wyszła z mąż.
|
|
Poniewąz bała się, że babcia odbierze jej Mi-jung.
|
|
Moja biedna mama...
|
|
I zmusiła ojca żeby mnie okłamywał... i babcię róznież.
|
|
a ja wstydziłam się Mi-jung.
|
|
nie myślałam.
|
|
Ten drań... kiedy dowiedział się, że Mi-jung's nie jest jego córką... zaczął ją gwałcić.
|
|
dlatego dopadły ją objawy Hikikomori.
|
|
Myślę, że ten drań przyczynił się do śmierci Song-yi's
|
|
Skurwysyn.
|
|
uzyję przeciw niemu swoich paznokci.
|
|
1 nowa wiadomość mail od kim Mi-jung.
|
|
Jeśli coś mi się stanie, nie będę w stanie odwołać tego maila.
|
|
Wtedy go właśnie przeczytasz.
|
|
Co dzień zmieniam datę jego wysłania.
|
|
Gardzę tobą za to, że zostawiłeś moją matkę i mnie.
|
|
Zawsze kiedy ten drań mnie gwałcił...
|
|
Nienawidziłam cię jeszcze bardziej.
|
|
Myślalam, że to jedyne wyjście żeby odpłacić za moje cierpienia.
|
|
po śmieci mojej mamy, Soo-na przyszła i poprosiła mnie, żebym żyła z nią.
|
|
Po tygodniu w domu Soo-na's... powiedziała, że mamy zaprzestać planować tortury na tobie.
|
|
Ale ja nie mogłam tego zrobić.
|
|
Biedna mama.
|
|
Przychodzi do mnie każdej nocy.
|
|
jest zadowolona z tego co robię.
|
|
Ale jednego dnia, ojciec stanął w drzwiach... opowaiadał o tym, jak się poznali, pokochali i stali się parą.
|
|
Wtedy uwierzyłam, że mówi prawdę.
|
|
Jestem zazdrosna o Soo-na.
|
|
To że tata był dla niej tak dobry i tak dobrze ją traktował.
|
|
Czuję miłośc ojca i jego ciepło każdego dnia.
|
|
Ciągle płaczę i nie mogę nic na to poradzić.
|
|
Zal mi mamy, ale... zaczyna mi być żal też taty.
|
|
Bo on cierpial przezemnie.
|
|
To cierpienie sprawiało, ze był słabszy codzień.
|
|
Dlaczego Soo-na widzi mamę?
|
|
Myślę, że mama tu krąży.
|
|
Jeśli mama wybaczy, chcę żyć z tatą.
|
|
Wszyscy razem, na zawsze..
|
|
Jak wyglądam?
|
|
- Pięknie.
|
|
- Dziękuję!
|
|
A co z placem zabaw?
|
|
Cudny!
|
|
BECK Mongolski Oddział Rębaczy {s:25}{c:$D080FF}Nigdy przedtem nie miałem marzeń
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Zamierzam zapukać do drzwi {s:25}{c:$D080FF}do świata doskonałej wolności
|
|
{s:25}{c:$D080FF}(nie jesteś samotny!
|
|
)
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Czy chcesz powiedzieć, że kłamię?
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Zamierzam wykorzystać tę szansę
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Choć może to być daleko z stąd!
|
|
{s:25}{c:$D080FF}(nie jesteś samotny!
|
|
)
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Urodziłem się, aby podbić Amerykę
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Jesteś słońcem {s:25}{c:$D080FF}Jesteś gwiazdą
|
|
{s:25}{c:$D080FF}(Dla mnie, na zawsze)
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Jesteś słońcem {s:25}{c:$D080FF}Jesteś gwiazdą
|
|
{s:25}{c:$D080FF}(Dla mnie, na zawsze)
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Urodziłem się, aby podbić Amerykę
|
|
{s:25}{c:$D080FF}Urodziłem się, aby podbić Amerykę
|
|
Nie mogę zapamiętać czegoś tak trudnego.
|
|
To niemożliwe.
|
|
Kretyn.
|
|
Ale wiesz, że to najlepszy sposób żeby się szybciej uczyć.
|
|
Kretyn.
|
|
Ty głupi ptaku!
|
|
Zagram tę twoją piosenkę!
|
|
Nie możesz tego poganiać, Koyuki-kun.
|
|
Minęły zaledwie dwa miesiące odkąd zacząłeś grę na gitarze.
|
|
{c:$d89070}Ale on... {c:$d89070}on... już... {c:$d89070}przeszedł poziom gam.
|
|
Wystarczy na dziś.
|
|
Chodźmy popływać to poprawi ci się nastrój.
|
|
Już idę!
|
|
Dobrze!
|
|
Coś ty powiedział?
|
|
kup sobie sam chleb melonowy.
|
|
Byłem wzywany do pokoju nauczycielskiego.
|
|
Muszę iść...
|
|
Nie pędź tak, Tanaka.
|
|
proszę przyjść natychmiast do pokoju nauczycielskiego.
|
|
Powtarzam, z klasy 2-4...
|
|
Spójrz, Tanaka-kun... nie mówisz poważnie o pracy w organizacji, czyż nie?
|
|
To nie... i staną się twoim stylem życia.
|
|
Być może powinieneś wpisać to sobie do pamiętnika.
|
|
Zawiodłam się na tobie, Tanaka-kun.
|
|
Możesz już odejść.
|
|
Czekaj, Tanaka-kun.
|
|
Co to jest?
|
|
Co się stało?
|
|
W porządku.
|
|
i otrzymałem kopniaka od Tanaba-kun.
|
|
Tanaka-kun...
|
|
Oczywiście... więc nie ma problemu.
|
|
Tanaka-kun?
|
|
Tak, to było niewiarygodne!
|
|
Nie wyglądasz zbyt szczęśliwie, Koyuki.
|
|
Maho!
|
|
Ej.
|
|
Maho, dużo jesz.
|
|
Zamknij się, jestem głodna.
|
|
Przytyjesz.
|
|
Możesz zjeść moje frytki, jeśli chcesz.
|
|
Ustalono już termin pierwszego koncertu Becka!
|
|
Naprawdę?
|
|
Jak długo planujesz się tak zachowywać?
|
|
Jeśli chcesz, to mogę z nim porozmawiać.
|
|
Dobrze...
|
|
A więc... mam nadzieję, że odpracujesz swoje spóźnienie.
|
|
I nie zapomnij żeby nakarmić Page [papugę].
|
|
Wymagający gość. Przy obcych, tak.
|
|
Ja ją nakarmię, nie martw się.
|
|
Dlaczego, ty! ... ostrożnie.
|
|
To już ostatnie pudło!
|
|
Au...
|
|
Co to jest do cholery? To nie są biznesowe dokumenty!
|
|
To są osobiste skarby Saitou-san.
|
|
Skarby?
|
|
Znaczy się... część.
|
|
Część...
|
|
Pod koniec wakacji.
|
|
Dlaczego?
|
|
Aby naprawić gitarę... którą dał mi Ryuusuke-kun.
|
|
Nie wiedziałam o tym.
|
|
nie chcę widzieć Ryuusuke-kun dopóki nie naprawię gitary.
|
|
W porządku. Chwytam.
|
|
A jak ci tu płacą?
|
|
430 jenów.
|
|
Poważnie?
|
|
! To niewiarygodne.
|
|
Ta gazeta... podaje tak wiele fałszywych informacji odnośnie tej produkcji.
|
|
Saitou-sama. Tędy, proszę.
|
|
Rie-chan! Dziękuję, że wybrał pan właśnie ją.
|
|
Byłam naprawdę samotna.
|
|
Czy złapałeś grypę czy jak?
|
|
To przebranie!
|
|
Jak to odkryłaś?
|
|
Patrz, zaczyna się.
|
|
Czy gitara Ryuusuke-kun... była przestrzelona?
|
|
Te ślady są prawdziwe.
|
|
Imię tej gitary to Lucille.
|
|
To brzmi jak imię dziewczyny.
|
|
Tak.
|
|
Ryuusuke zdobył tę gitarę w naprawdę niebezpiecznym miejscu.
|
|
Ale... to nie jest tak, że te dziury zostały zrobione podczas występu, czyż nie?
|
|
{c:$66CCFF}Raz, dwa?
|
|
{c:$66CCFF}Tajfun!
|
|
24! 24-7! {c:$66CCFF}Huh!
|
|
Beck!
|
|
{c:$66CCFF}B e c k!
|
|
{c:$66CCFF}Opróżniam butelkę Tabasco
|
|
{c:$66CCFF}i wyleję ci na głowę
|
|
{c:$66CCFF}Aby naprawić ciemność, którą tworzył ten bezwartościowy świat
|
|
{c:$66CCFF}Nie czekaj, zaryzykuj, bądź ponad to
|
|
{c:$66CCFF}Rozwal swój umysł
|
|
{c:$66CCFF}Przyszła Wiosna
|
|
{c:$66CCFF}Rozwal swój umysł
|
|
{c:$66CCFF}Poczułem Wiosnę
|
|
{c:$d89070}Więc to jest... Beck.
|
|
Koyuki-kun.
|
|
Czy pójdziesz do Sklepu muzycznego Hayakama?
|
|
Ech? Jest więcej do zrobienia?
|
|
Powiedział, że gitara jest naprawiona.
|
|
Gitara ze złamanym gryfem.
|
|
Wysłałem ją do naprawy.
|
|
Czy to prawda?
|
|
Znów chcesz być przyjacielem Ryuusuke, nieprawdaż?
|
|
Och, Saitou-san...
|
|
Dalej, idź już.
|
|
Dobrze!
|
|
Koyuki-kun... obetnę z wypłaty za wcześniejsze wyjście.
|
|
Nie sądzę żeby były z nią jakieś problemy.
|
|
Zacznij zagrać, i jeśli coś będzie nie tak, daj mi znać.
|
|
{c:$d89070}Teraz mogę... Teraz mogę... {c:$d89070}zobaczyć Ryuusuke-kun!
|
|
Hej, Tanaka.
|
|
Hej, Tanaka.
|
|
Daj mi zagrać na tej gitarze.
|
|
Ta gitara pasuje do ciebie.
|
|
Brzmi straszliwie.
|
|
Hej, Masaru. Zamień się ze mną.
|
|
Huh? Rikiya-kun myślę, że nie powinieneś.
|
|
Dźwięk jest straszliwy.
|
|
Po prostu uśmiałeś się, czyż nie?
|
|
Nie zgrywaj głupka!
|
|
Ostatnio zacząłem słuchać Sex Handles, i...
|
|
Cholera!
|
|
Masz problem?
|
|
Nie, prawda?
|
|
Tak czy owak to była fatalna gitara.
|
|
Chodźmy, Masaru.
|
|
Dobra.
|
|
Idziemy prosto do New Burger?
|
|
Jak poszło, Koyuki-kun?
|
|
Dobrze...
|
|
Rozumiem. To wspaniale.
|
|
Gitarę naprawiono, ech?
|
|
Będąc szczerym, ciężko tu było. Przeszedłem przez wiele żeby, odłożyć pieniądze, na naprawę tę gitary.
|
|
Jakkolwiek... Cieszę się widząc ciebie uśmiechniętego.
|
|
Saitou-san...
|
|
Dziękuję.
|
|
Nic wielkiego.
|
|
{c:$d89070}Matka powiedziała mi, {C:$d89070}codziennie grasz na gitarze, jakbyś miał obsesję."
|
|
Och, naprawdę?
|
|
na pewno pójdziemy na następny koncert.
|
|
podajcie mi swoje imiona i numery komórek.
|
|
Hej, Ray.
|
|
Musze z tobą porozmawiać.
|
|
Co?
|
|
Czym cię tak nagle wkurzyłem, co?
|
|
Ryuusuke-kun mówisz po angielsku?
|
|
!
|
|
więc lepiej mówię po Angielsku niż po Japońsku.
|
|
To jest takie czadowe!
|
|
Wkrótce jedziemy do Nowego Yorku.
|
|
Pewnie. Tak!
|
|
Szukałam wody po goleniu którą zamówiłam, miała przyjść pocztą, i znalazłam to.
|
|
Co znalazłaś?
|
|
Zobacz.
|
|
To L-48 którą dał ci Eddie.
|
|
Więc tą, którą dałem Koyuki była...
|
|
Tamta była podróbką, którą dostałeś w sklepie gitarowym w Queens.
|
|
Więc to znaczy...
|
|
Ryuusuke-kun!
|
|
Uważaj pod nogi!
|
|
Yukio!
|
|
Telefon!
|
|
Yukio!
|
|
Yukio!
|
|
Więc, zaprosiłam Ryuusuke tutaj.
|
|
Żartujesz... prawda?
|
|
O wilku mowa...
|
|
Przepraszam!
|
|
Czy na pewno wszystko mu wyjaśniłaś?
|
|
Zrobiłam to!
|
|
{c:$d89070}Głupek ze mnie.
|
|
{c:$d89070}Dlaczego uciekam?
|
|
Koyuki!
|
|
Izumi-chan.
|
|
Ryuusuke-kun pozdrawia cię.
|
|
Więc, powiedz mu, że też go pozdrawiam.
|
|
Jest sesja kierownictwa akademii, wszyscy trzecioklasiści proszę o zebranie się w sali gimnastycznej.
|
|
Powtarzam wiadomość
|
|
To prawie czas ukończenia szkoły, nieprawdaż? Masz rację.
|
|
Będzie mi trochę żal. Naprawdę?
|
|
Na razie, Koyuki.
|
|
zrób to dla mnie i zaopiekuj się Page.
|
|
{c:$d89070}Czemu kolejny raz odkłada swój powrót?
|
|
{C:$d89070}Wydaje się, że jest coś w Południowej Azji, co przyciąga tu mężczyzn.
|
|
Kretyn.
|
|
Jeszcze niczego nie zagrałem.
|
|
Gwiazdy Punk rocka trzymały gitarę nisko, tak myślę.
|
|
W porządku.
|