80 KiB
_TEMAT: Zbieżność punktowa i jednostajna ciągów i szeregów funkcyjnych
Definicja (zbieżność punktowa ciągu funkcyjnego)
Niech (fn)n∈N będzie ciągiem funkcji określonych na zbiorze E. Jeżeli dla każdego x∈E ciąg liczbowy $(f_n(x))
f(x)=limn→∞fn(x)
definiuje funkcję na E. Funkcję f nazywamy granicą punktową ciągu (fn)n∈N. Mówimy też, że ciąg ten jest zbieżny punktowo do funkcji f.
Rozwiązanie:
Niech x∈R będzie ustalony. Wtedy
limn→∞fn(x)=limn→∞x3+x2n=x3.
Zatem granicą punktową ciągu (fn)n∈N jest funkcja f(x)=x3.
Rozwiązanie:
Dla każdego ustalonego x∈[0,1) mamy
limn→∞fn(x)=limn→∞xn=0.
Ponadto
limn→∞fn(1)=limn→∞1n=1.
Zatem granicą punktową ciągu (fn)n∈N jest funkcja f:[0,1]→R określona wzorem
f(x)={0,x∈[0,1)1,x=1.
Uwaga: przykład ten pokazuje, że granica punktowa ciągu funkcji ciągłych nie musi być funkcją ciągłą.
Zadanie 3
Niech fn:[0,∞)→R będą określone wzorem fn(x)=n−|n2x−n|, gdy x∈[0,2/n] i fn(x)=0 dla x∈(2/n,∞). Wyznacz granicę punktową ciągu (fn)n∈N.
import numpy as np
import matplotlib.pyplot as plt
# Define the piecewise function f_n(x) for a given n
def f_n(x, n):
f = np.piecewise(x,
[x <= 2/n, x > 2/n],
[lambda x: n - np.abs((n**2)*x - n), 0])
return f
# Generate x values
x_values = np.linspace(0, 2, 500)
# Values of n to plot
n_values = [1, 2, 3, 5, 10]
# Plot the functions for various n
plt.figure(figsize=(10, 6))
for n in n_values:
y_values = f_n(x_values, n)
plt.plot(x_values, y_values, label=f'n={n}')
plt.title(r'Graph of $f_n(x) = n - |n^2x - n|$ for $x \in [0, \frac{2}{n}]$ and $f_n(x) = 0$ for $x \in (\frac{2}{n}, \infty)$')
plt.xlabel('x')
plt.ylabel('f_n(x)')
plt.legend()
plt.grid(True)
plt.show()
Rozwiązanie:
Dla x=0 mamy
limn→∞fn(0)=limn→∞0=0.
Jeśli x>0, to dla odpowiednio dużych n mamy x>2n. Zatem dla odpowiednio dużych n mamy fn(x)=0.
Stąd
limn→∞fn(x)=limn→∞0=0.
Zatem granicą punktową ciągu (fn)n∈N jest funkcja f:[0,∞)→R określona wzorem f(x)=0.
Uwaga: Proste rozważania geometryczne pokazują, że dla każdego n∈N
∫20fn(x)dx=1.
Ponadto
∫20f(x)dx=∫200dx=0.
Zatem
∫20limn→∞fn(x)dx=0≠1=limn→∞∫20fn(x)dx.
Definicja (zbieżność jednostajna ciągu funkcyjnego)
Niech (fn)n∈N będzie ciągiem funkcji określonych na zbiorze E. Mówimy, że ciąg ten jest zbieżny jednostajnie na zbiorze E do funkcji f:E→R, gdy
limn→∞supx∈E|fn(x)−f(x)|=0.
Uwaga: jest jasne, że jeśli ciąg jest zbieżny jednostajnie na E do funkcji f, to jest do niej zbieżny punktowo.
Rozwiązanie:
Wiemy z zadania 1, że ciąg ten jest zbieżny punktowo do funkcji f:R→R określonej wzorem f(x)=x3.
Czy jest on zbieżny jednostajnie na R do f? Mamy
limn→∞supx∈R|fn(x)−f(x)|=limn→∞supx∈R|x2n|=∞.
Zatem ciąg (fn)n∈N nie jest zbieżny jednostajnie na R do f.
Niech teraz a<b będą dowolne. Mamy
limn→∞supx∈[a,b]|fn(x)−f(x)|=limn→∞supx∈[a,b]|x2n|=limn→∞max(a2,b2)n=0.
Zatem ciąg (fn)n∈N jest zbieżny jednostajnie na [a,b] do f.
Zadanie 5
Niech fn:[0,1]→R będą określone wzorem fn(x)=xn. Zbadaj zbieżność jednostajną tego ciągu na [0,1].
Rozwiązanie:
Wiemy z zadania 2, że ciąg ten jest zbieżny punktowo do funkcji f:[0,1]→R określonej wzorem
f(x)={0,x∈[0,1)1,x=1.
Mamy
limn→∞supx∈[0,1]|fn(x)−f(x)|=1. Zatem ciąg (fn)n∈N nie jest zbieżny jednostajnie na [0,1] do f.
Zadanie 6
Niech fn:[0,∞)→R będą określone wzorem fn(x)=n−|n2x−n|, gdy x∈[0,2/n] i fn(x)=0 dla x∈(2/n,∞). Zbadaj zbieżność jednostajną tego ciągu na [0,∞).
Rozwiązanie:
Wiemy z zadania 5, że ciąg ten jest zbieżny punktowo do funkcji f:[0,∞)→R określonej wzorem f(x)=0.
Mamy
limn→∞supx∈[0,∞)|fn(x)−f(x)|=limn→∞supx∈[0,∞)|fn(x|=limn→∞n=∞.
Zatem ciąg (fn)n∈N nie jest zbieżny jednostajnie na [0,1] do f.
Definicja (zbieżność szeregu funkcyjnego)
Niech (fn)n∈N będzie ciągiem funkcji określonych na zbiorze E. Jeżeli dla każdego x∈E szereg liczbowy
∞∑n=1fn(x)
jest zbieżny, to wzór
f(x)=∞∑n=1fn(x)
definiuje funkcję na E. Funcję f nazywamy sumą szeregu funkcyjnego ∞∑n=1fn.
Rozwiązanie:
Zauważmy, że dla każdego x∈R+=(0,∞) nasz szereg jest szeregiem geometrycznym o ilorazie lnx. Musi być zatem:
|lnx|<1.
Jest tak dokładnie wtedy, gdy x∈(e−1,e). Zatem nasz szereg funkcyjny jest zbieżny tylko dla x∈(e−1,e).
Zadanie 8
Niech fn:R→R będą określone wozrem fn(x)=x(1+x2)n. Pokażemy, ze szereg
∞∑n=1fn(x)
jest zbieżny dla każdego x∈R i obliczymy jego sumę f.
Rozwiązanie:
Mamy
f(0)=∞∑n=1fn(0)=∞∑n=10=0.
Dla x≠0, ze wzoru na sumę szeregu geometrycznego dostajemy, że
f(x)=∞∑n=1fn(x)=x∞∑n=11(1+x2)n=x⋅11+x21−11+x2=1x.
Zatem nasz szereg jest zbieżny dla każdego x∈R i jego sumą jest funkcja
f(x)={0,x=01x,x≠0.
Uwaga: przykład ten pokazuje, że suma szeregu funkcji ciagłych nie musi być funkcją ciągłą.
Rozwiązanie:
Dla |x|<1 mamy
limn→∞11+x2n=1,
zatem nasz szereg nie spełnia wtedy warunku koniecznego zbieżności szeregów. Podobnie jest dla |x|=1.
Jeśli teraz |x|>1, to
11+x2n≤1(x2)n.
Zatem nasz szereg jest zbieżny na mocy kryterium porównawczego.
Ostatecznie nasz szereg jest zbieżny tylko dla |x|>1.
Definicja (zbieżność jednostajna szeregu funkcyjnego)
Niech (fn)n∈N będzie ciągiem funkcji określonych na zbiorze E. Jeżeli ciąg sum częściowych
sN(x)=N∑n=1fn(x)
jest zbieżny jednostajnie zbieżny na E do pewnej funkcji, to mówimy, że szereg
∞∑n=1fn(x)
jest zbieżny jednostajnie na E.
Twierdzenie (kryterium Weierstassa)
Niech (fn)n∈N będzie ciągiem funkcji określonych na zbiorze E i niech (an)n∈N będzie ciagiem takim, że dla każdego n∈N i każdego x∈E mamy
|fn(x)|≤an.
Jeżeli szereg ∞∑n=1an jest zbieżny, to szereg ∞∑n=1fn(x) jest zbieżny jednostajnie na E.
Zadanie 10
Pokażemy, że szereg
∞∑n=1x2n2
jest zbieżny jednostajnie na każdym przedziale [−a,a], gdzie a>0.
Rozwiązanie:
Dla n∈N i x∈[−a,a] mamy
|x2n2|≤a2n2.
Ponieważ szereg
∞∑n=1a2n2 jest zbieżny, to teza z zadania wynika z kryterium Weirstarssa.
Twierdzenie (zbieżność jednostajna a ciągłość)
Niech (fn)n∈N będzie ciągiem funkcji _ciągłych określonych na zbiorze E.
- Jeżeli (fn)n∈N jest zbieżny jednostajnie na E do funkcji f, to funkcja f jest ciągła na E.
- Jeżeli ∑∞n=1fn(x) jest zbieżny jednostajnie na E, to funkcja f(x)=∑∞n=1fn(x) jest ciągła na E.
Rozwiązanie:
Niech a>0. Dla każdego n≥0 i x∈[−a,a] mamy
|xnn!|≤ann!.
Z kryterium ilorazowego wynika, że szereg
∞∑n=0ann! jest zbieżny. Stąd dostajemy, że szereg ∑∞n=0xnn! jest zbieżny jednostajnie na (−a,a). Zatem funkcja f jest ciągła na (−a,a). Ponieważ a było dowolne, to f jest ciągła na R.
Twierdzenie (zbieżność jednostajna a całka)
Niech (fn)n∈N będzie ciągiem funkcji _ciągłych określonych na zbiorze E.
- Jeżeli (fn)n∈N jest zbieżny jednostajnie na E do funkcji f, to $$\int_E f(x)dx=\lim
- Jeżeli ∑∞n=1fn(x) jest zbieżny jednostajnie na E, to ∫E∞∑n=1fn(x)dx=∞∑n=1∫Efn(x)dx.
Rozwiązanie:
Niech fn(x)=ex2/n. Dla każdego x∈[0,1] mamy
limn→∞ex2/n=1.
Zatem granicą punktową ciągu (fn)n∈N jest funkcja f(x)=1. Ponieważ
limn→∞supx∈[0,1]|ex2/n−1|=limn→∞(e1/n−1)=0, to zbieżność jest jednostajna. Stąd
limn→∞∫10ex2/ndx=∫10limn→∞ex2/ndx=∫101dx=1.
Rozwiązanie:
Dla x∈[ln2,ln3] mamy
|ne−nx|≤ne−nln2=n2n.
Ponieważ szereg ∑∞n=1n2n jest zbieżny (kryterium ilorazowe), to szereg ∑∞n=1ne−nx jest zbieżny jednostajnie na [ln2,ln3]. Zatem
∫ln3ln2∞∑n=1ne−nxdx=∞∑n=1∫ln3ln2ne−nxdx.
Mamy
∫ln3ln2ne−nxdx=−e−nx|ln3ln2=2−n−3−n.
Ostatecznie
∫ln3ln2∞∑n=1ne−nxdx=∞∑n=1(2−n−3−n)=12.